wim
Bik,.
de zilveren hamer"
RDAG 13 AUGUSTUS 1966
PAGINA 113
dagelijks vervolgverhaal
door Vera Hendriksen
Uit het noors
vertaald door
S. T. v. d. Nolle-
Oomkens
rijf,
te maken van alles, wat
imam.
Maar Hild was er de vrouw
par om genoegen te scheppen
tdaar dat vele mensen van de
broers Tore het meeste vrees-
l de strijd.
in andere opzichten vormden
iers tegenstellingen,
ird gedroeg zich vaak ruw en
ipperig, zoals veel jongens uit
Ingeving, Tore daarentegen was
X van aard, soms te zacht mis-
i voor een jongen. Zijn vader
neermalen geërgerd de wenk
en gefronst, wanneer Tore in
es sprong voor een kind van
jjfeigene dat getuchtigd werd.
5 was het dan ook, die zich na
5d van de vader over het jon-
jje had ontferm. En Hild, die
jd mogelijk de moeder tracht-
vervangen voor het kind, kreeg
piet de kans haar een schrob-
toe te dienen, doordat Tore
iet woedende ogen tussen haar
zusje stelde,
zo was Sigrid heel vr|j opge-
gewend haar eigen zin te
had allang geleden haar po-
I opgegeven, het meisje naar
hand te zetten want ondanks
ir goede zorgen bezat ze roch
-ieidende positie in huis. Jong
was, bewees Tore
tester, en ze had z:
bü zijn besluiten,
dit alles was Sij
en trots geworden
i jong veulen. Maar
ef zijn en ze had
feds te maken
lernam.
ju, na hetgeen gi
Maar Hild was
par om genoegt
i eigen sombere
»k naar het tw<
fet, en onbewust
de blikken, die i
wierpen, kwam
I nacht was er eei
\|en nu stond er eei
In de ochtend
haven binnen,
Ihuiden en andere
jendierhoorn, w<
Ti been gesneden
In ruil hiervoor kwamen de
kien gedroogde vis en koren
Ie aanstaande winter opdoen,
i bezat aan de haven grote
jischuren, waar hij allerhan-
jen opgeslagen had liggen, met
jel, die te verhandelen,
ilond hij wijdbeens en vol kri-
aandacht de voorraad huiden
hsteren, die aan land gesleept
ullie moeten wel ver" gezocht
l, om zo'n armzalig zoodje
1 bij elkaar te brengen, zei hij
h. Als je niets beters aan te
hebt, kun je verderop varen
m kooplui wisselden blikken van
11 ipKMding. Tore had de
*!herp zakenman te zijn, die
lit zijn ogen keek. De huiden
inderdaad niet van de beste
maar ze waren toch heel be
un de^ en daarvan wist de woord-
Tore te overtuigen.
widscPig heen en weer gepraat werd
let eens over de prijs en kon
)t gelost worden. Tores dienst-
%oeg daarv-oor in ruil stapels
kde vis en zakken koren aan
examen grote bedrijvigheid beheer-
tijd lang het beeld in de ha-
den in deze drukte kwam Si-
fanrennen, haar wijde rokken
ïend om haar benen, haar
Leièiri lange lokken achter zich
Toen ze Tores afkeurende blik
iorsU bleef ze staan, maakte haar
I in orde, streek haai- rokken
1» vervolgde waardig haar weg.
)OR Cr glinsterden spotlichtjes in
ogen toen ze voor haai- broer
stilstaan.
Waarde broeder, begon ze
overdreven plechtige toon er is
een schip in zicht. Ik breng je hier
bij het bericht, dat onze broeder
gurd hier gekomen is om ons te be
zoeken, en dat Halldor Sveinson op
de thuisreis is.
Maar dan liet ze alle waardigheid
varen, om uit te roepen Sigurd
moet al voorbij de landtong
zijn, kijk, daar komt hy!
Tore schudde het hoofd, maar hy
had moeite, om zyn ernst te bewa
ren.
Sigrid toch, je moest je met
nuttiger zaken bezighouden en niet
de gehele dag buiten je tijd ver
beuzelen en bovendien had ik je ver
boden, je vandaag hier te vertonen!
Maar Sigrid schonk geen aandacht
in zyn woorden.
Het was een mooi schip, dat met
Sigurd aan boord de haven binnen
voer, rank van bouw, met een fier
oprijzende drakekop aan de boegzjj-
de, die moest dienen om de land-
geesten te bezweren. Halldor. die een
zwaarder vaartuig had, was ver ach
tergebleven.
Sigurds mannen roeiden gelijk
matig en onberispelijk, ze hadden
tegenwind gekregen zodra ze om de
ren een stuk of drie, vier mannen
bezig, de ra te vieren en de zeilen
i ingehaald,
-kken. Alles ging
zyn werk, men
rvaren zeelieden
i land met een
en niet zou ver
lote forse man.
zijn lange brui
n-er zijn schou
x)t nauw om de
celyk was voor
reisde. De broe-
;r niet van om
'Ij ze na te
hoofdmannen
wel deden. Ze
g en dreven
ze een man
:t gouddraad
Het enige
i veroorloof-
;er bijzonder
a mantel op
iden werd.
beetje bang
Hij had de gewoon-
migende toon toe te
i een hoogst onbe-
was. Heimelijk
dat er nog eens
en, dat hij haar wel
Maar vandaag sloeg hij totaal geen
acht op haar, hij wendde zich recht
streeks tot Tore, die hy op gedemp
te toon iets toefluisteerde.
(Wordt vervolgd)
Premier Smith
is optimistisch
Premier Ian Smith van Rhodesië
heeft gisteren in het parlement te
Salisbury verklaard, dat hij persoon
lijk optimistisch gestemd is over de
afloop van de verkennende bespre
kingen met Engeland. Hij wilde ech
ter niet zeggen, of hij de door Enge
land als basis voor formele onder
handelingen gestelde voorwaarden
accepteert. „Ik geloof dat het in dit
stadium van het overleg onvoorzich
tig zou zijn mijn plannen te onthul
len", aldus de Rhodesische eerste-
mi nister.
De informele besprekingen tussen
Engeland en Rhodesië worden bin
nen enkele dagen in Salisbury her-
Geen verrader
Het Sowjetrussische literaire blad
Literatoemaja Gazeta heeft in zijn
jongste nummer een brief opgeno
men, waarin staat dat een man, die
eens door oud-premier Chroesjtsjow
als „verrader" is gebrandmerkt, on
schuldig is aan verraad in de oorlog.
In de brief staat dat „een Jood die
A. G. Kogan heet" in een boek ten
onrechte ervan is beticht als tolk
voor de Duitsers te zijn opgetreden
tijdens de bezetting van Kiew in de
tweede wereldoorlog. De briefschrij
ver noemt dit „belachelijke verzind-
sel" een van de vele grove fouten in
het boek „Wolken boven de stad"
van P. Gavroetto.
De naam van Chroesjtsjew wordt
in de brief niet vermeld, maar het
betreft hier kennelijk dezelfde Kogan
die in 1963 door Chroesjtsjow in een
rede werd gebruikt. De toenmalige
premier sprak over gevallen van ver
raad onder Joden en andere Russi
sche minderheidsgroepen. Hy zei toen
dat hem ter ore was gekomen dat er
onder de Russische krijgsgevangenen
een voormalige instructeur van de
jonge communistenbond was geweest,
een zekere Kogan, die als tolk was
opgetreden voor de Duitse comman
dant in Kiew.
Niet Otto,
maar Gottfried
von Habsburg
(Van onze Weense correspondent)
Een jonge grenswachter bij Salz
burg heeft zich vergist en daarmee
Oostenrijk hopeloos in grote opschud
ding gebracht. Hij verwisselde Otto
van Habsburg met diens neef Gott
fried, die zijn vaste woonplaats in
Sankt Gilgen (Zwitserland) heeft en
daar een pension exploiteert. Toen
Gottfried de berichten in de krant
las heeft hy de politie gisteren on
middellijk ingelicht.
Toch werd in Wenen onder invloed
van de socialisten in veel bedrijven
en fabrieken het werk bij wijze van
waarschuwing enige tijd stilgelegd
en vooral socialistische jeugdorgani
saties organiseerden protestdemon
straties met spandoeken waarop o.m.
te lezen stond: „Otto, blijf thuis".
Hierbij sloten zich socialistische
studenten en jongere leden van het
vakverbond aan. Zelfs de voorzitter
van de socialistische partij, dr. Pit-
termann, brak zijn vakantie af en
begaf zich onmiddellijk naar Wenen,
maar hij verliet de stad weer toen
bleek dat alles op een vergissing be
rustte. Ook in verschillende provin
cie-steden met een socialistische
meerderheid werden protest-optoch-
a en vergaderingen gehouden.
In een telefoongesprek deelde Otto
von Habsburg van Spanje uit mede,
dat hij in het dorpje Benidorm hard
werkt aan twee boeken. Hij is ech
ter wel van plan op zekere dag naar
Oostenrijk terug te keren. Het is
echter gebleken dat de anti-Habs-
burg-campagne in socialistische
kring zo sterk is en zo demagogisch
wordt aangevuurd, dat een werkelijke
terugkeer aanzienlijke moeilijkheden
kan opleveren voor de binnenlandse
politiek in Oostenrijk.
Dodelijke val
in put
De 19-jarige monteur M. Ermers
uit het Brabantse Beers is gister
avond verongelukt bij werkzaamhe
den aan een zuiveringsinstallatie te
Buggenum, 5 km ten noorden van
Roermond. De jongeman was in
dienst van een pomp- en motoren-
fabriek en zou gisteravond met zyn
werkzaamheden gereedkomen. Kort
voordien stortte hij op onverklaar
bare wijze in een put van 14 nieter
diepte, met een betonnen vloer. De
jongeman was op slag dood. Hij was
ongehuivd en zou zondag 20 jaar zijn
geworden.
PANDA EN DE MEESTER GELDZAMELAAR
66. Panda bleef verlamd van schrik staan, zonder dat hij verder
een voet durfde neerzetten. Hyacint stiet een dreigend gebrom uit
en liet zich voorzichtig op het voetpad zakken.
„Kun je niet kijken waar je loopt?" vroeg hij, vertederd zijn hand
om een piepklein gewasje leggend. „Dat stapt maar met plompe
voeten over de tere natuur, alof het niets is!"
^Jk mag toch lopen waar ik wil?" riep Panda verontwaardigd.
„Zo jong en onschuldig nog!" prevelde de natuurliefhebber ont
roerd. ,£n dan al bijna in de kiem vertrapt
„Ik ben helemaal niet in de kiem vertrapt!" protesteerde Panda.
„Maar ik zal een gedicht aan je opdragen", vervolgde Hyacinth
en hij fluisterde: Teed're blaadjens, uit een loot ontschoten
groene geumadjens. waarin een bloem is besloten! Ach zo pril zo
klein: tot een voet stampt u fijn
Het is een kwestie van fijnmaken!" zei op dat moment de stem
van de heer Hachel Haak in de verte, .fijnmaken, aanslaan en ga
ren. Zo werken w(j, van de belastingen!"
RECHTER TIE EN DE MOORD IN HET FORT
24. Vanuit de boot zien de Rechter en Tsjiao Tai het landschap
langzaam aan zich voorbij trekken. Aan de linker oever verheffen
zich hoge heuvels, op de rechter oever zien ze werkende boeren
met bruine strohoeden, bezig op hun rijstvelden. Kolonel Shih
Lang scheen nog steeds in Tsjengs onschuld te geloven", zegt Rech
ter Tie nadenkend. „Ja, die Shih Lang moet een geschikte kerel
zijn zegt Tsjiao Tai. „Hij is kampioen in het beklimmen van
stadswallen. De kerel is één bundel spieren. Hij kan evenveel met
zijn voeten doen als een ander met zijn handen..„De Rechter zit
een tijdlang in gepeins verzonken. Dan zegt hij: „Als ik het goed
begrijp hebben Tsjeng en jij je door de Koreanen laten tracteren
Hoe kwam dat zo?" „Tja, ziet u", antwoord Tsjiao Tai verlegen wé
hadden burgerkleren aan en waren in een nogal uitgelaten stem
ming. Toen Pak en Yie ons vroegen wat we voor de kost deden
hebben we voor de grap gezegd dat we struikfbvers waren Dat
schenen ze reuze interessant te vinden. Ze nodigden ons uit de vol
gende week weer met ze te gaan drinken. Dan zouden ze nog veel
meer geld hebben, want ze verwachtten de betaling voor drie oor
logsjonken. die ze verkocht hadden. Maar misschien was het maar
een grap, want ze moesten er zelf geweldig om lachen.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
593. Ook in de grote troonzaal viel de vloer weer droog. De
prinses met het Uilehoofd werd wakker en geeuwde eens flink. Lod
derig ontwaakte ook prinses Aquamarinde uit de droom.
„Tjonge, zijn er nu alweer honderd jaren om?" vroeg ze lodderig.
Wat vliegt de tijd toch. Ik zou kunnen zweren, dat ik nog geen
vijf minuten geslapen had".
Inderdaad was dat ongeveer de tijd, die de prinses slapend had
doorgebracht. Zij kon niet weten, dat er in die paar minuten in de
torenkamer heel wat was gebeurd. Door het omdraaien van de
zandloper was het kasteel weer drooggevallenen de raaf was
er door in paniek geraakt. Ruw duwde hij Tutu van zich af. Hij had
nu alleen maar oog voor de zandloper, die hij in de oude staat wilde
terugbrengen.
Maar dat gaf Tutu de kans om hem in de nek te springen! Hoe
sterk de raaf ook was ...hij kon geen twee dingen tegelijk doen. Hij
moest kiezen of delen, en hij koos de zandloper.
„Mooi zo. Tutu", riep Bram. „Nu heb je hem in je macht. En nu
ken ik ook het geheim van de torenkamer!"
- h
„ler 11 1. Sti
Dutch Engineer 11 te Rotterdan
Helen 12 v Londen te Rotter
"Sr
Lie* 11 v Weiton Point n 5ouf-
iltek
sr.•sHSs::"
sa&SW&Töi.'ïï».
Llv?Srrs,
5'. mïTu. Palm.,
BKkbkë
K"r" TJKJS&.
«swan
