Het lend
achter
de bergen
Persoonlijke
leningen
a contant
vanaf f400.-
i tot f3000.-
voor
elk doel
DONDERDAG 2 JUNI 1968
LEIDSCH DAGBLAD
DAGELIJKS YERYOLGYERHAAL
Oorspronkelijk verhaal door JOHN BOLANO
27)
De zaal waar Lydda hen bracht,
maakte zelfs op Leary indruk. Het
was een ronde zaal met een door
snede van omstreeks twintig meter
en een koepelvormig plafond, aan
de wanden ongeveer acht meter en
in het midden minstens tien meter
boven de vloer. Nergens was een
oppnipg in de wand te zien. Clay
more kon niet eens meer zeggen, op
welk punt precies hij binnengeko
men was, want het paneel was ach
ter hem dichtgeslagen. De cilinder
vormige wand was gedecoreerd met
een eveneens ononderbroken fresco,
bergen afbeeldend. Het was alsof hij
in het midden van een vlakte stond,
opkijkend naar de omringende top
pen. Er waren geen ramen, geen
zichtbare lichtbronnen en toch was
kde zaal van een welddadig licht ver
huld. Het meubilair bestond uit sta
mpeis kussens en lage tafels, hier en
daar over de groene vloer verspreid.
In de wand tegenover hen gleed
een paneel opzy en een groep man
nen en vrouwen kwam de zaal bin
den. Dadelijk was de zaal vol lachen
,eu beweging en de felle kleuren van
;de gewaden, die de feestgangers
•droegen, speelden fraai dooreen.
Lydda wenkte de binnengekome-
fnen met een krachtige arm. „Hier-
riep hy. „Sommigen van u
lebben bij onze gasten hun opwach-
;ing nog niet gemaakt". Achtereen-
'olgens stelde hij allen aan de twee
'liegers voor.
In totaal waren er tien Dienaren
(komen, vtff mannen en vyf vrou-
Allen waren zij rijzig en voor-
(ffelyk gebouwd. Zy waren, voor
Claymore het kon beoordelen,
lomstreeks dertig jaar oud en nog
eer het voorstellen was afgelopen, be-
[gon Claymore plezier in de avond
te kry'gen. De vrouwen leken hem
boeiend t© vinden; zij staarden hem
openlijk aan en hun blikken waren
een compliment. Claymore hield zijn
rug wat rechter dan anders en zijn
stem klonk wat lager. Het was lang
geleden dat een mooie vrouw hem
op die manier had aangekeken. Zelfs
Brontwy, de Dienares met wie hij op
het terrein van d© noodlanding had
gesproken, leek hem welwillend ge
zind.
Claymore merkte plotseling dat
hem een blad werd voorgehouden,
waarvan hij een glas moest nemen.
Een twintigtal bedienden liep rond,
presenteerde dranken en zette scha
len vol eetwaren op de tafels. Lyd
da ging naar het midden van de
zaal en hief de arm op. „Ik verzoek
Btilte", riep hij. Praten en rumoer
(stierven dadelijk weg.
„We zyn hier bijeen om onze gas
ten te begroeten", zei Lydda. „en
hun onze diensten aan te bieden.
Laten wij als Dienaren van Yade-
mos dus drinken op onze gasten en
op een tijd van geluk en blijdschap,
zolang zij in ons midden zijn'.
Nadat men op de gasten had ge
dronken, kwam Lydda bij Claymore
,terug. „Naar ik hoop is de wijn
naar uw smaak", zei hij.
Claymor© bracht het glas lichtrode
wijn naar zijn neus en snoof de
geur op. Hij rook een vluchtig bou
quet, dat hij niet kenden. Keurend
nam hy een teug, terwyl Lydda
hem gespannen aankeek. De wyn
was droog en had een rinse smaak,
vaag herinnerend aan die van een
Amontillade. Leary dronk zyn glas
in een lange teug leeg en stak af
keurend de lippen vooruit.
„U geeft waarschymyk de voor
keur aan iets sterkers?' vroeg Lyd
da aan de piloot. Hij gaf een van
de bedienden een korte opdracht en
er werd Leary een ander glas drank
gebracht, een melkachtige witte
vloeistof. Leary nam een teug en
verslikte zich.
„Dat is lang niet kwaad'. Hy nam
een teug en kantelde het glas ge
leidelik, tot het leeg was. „Nou nou,
daar zit pit in."
Claymore keek hem vermanend
aan. „Kalm aan, Geoff", zei hij
zacht.
Leary luisterde niet naar hem en
nam een tweede glas van de bedien
de aan. Het drong tot Claymore
door, dat Lydda iets tegen hem zei.
„Wij begrypen, dat ons land u
buitengewoon vreemd aandoet. Er
zullen heel wat vragen zyn, die u
beantwoord wenst te horen. Mag ik
u in de eerste plaats verzekeren, dat
wy voortdurend tot uw dienst staan,
zolang u in ons midden verblyft?
U zult hier twaalf tot veertien da
gen doorbrengen".
„Ja, wacht eventjes". Leary keek
op van zyn leeggedronken glas; zyn
gezicht was al rood opgezwollen.
„Hoe komt u aan die onzin van
twaalf tot veertien dagen?"
„Myn Heren hebben me meege
deeld dat zy zoveel tyd nodig heb
ben voor het maken van een nieuwe
motor".
Leary's dikke lippen vertrokken
honend. „Zo zo. Wel, knaap, vertel
ze dan uit myn naam, dat wy hier
heel wat eerder weg zullen zyn. En
als je toch bezig bent kun je ze met
een wel zeggen, dat ze niet aan die
motor hebben te knoeien. Ik ben de
enige, die de motor aanraakt. Is
dat goed begrepen?" Hy ging zitten,
dronk nog meer en weigerde iets te
eten. Zyn uitspraak werd al ondui
delijk. Het duurde maar heel kort,
hy achterover in de kussens viel,
de ogen sloot en het glas uit zijn
erslapte vingers liet vallen, zyn
mond zakte open en hy begon te
snurken.
een wenk van de Eerste Die
naar tilden twee bedienden de rus
tig doorsnurkende Canadees op en
brachten hem de zaal uit. Niet een
van de Dienaren had ogenschyniyk
op het optreden van de Canadees
gelet, maar Claymore schaamde zich
diep.
„Ik moet me voor myn metgezel
verontschuldigen," zei hy. „Mis
schien kan ik beter gaan kyken hoe
het met hem is".
Lydda legde zyn zware hand op
Claymore's arm. „Uw vriend redt
zich wel," zei hy. „Hy is geloof ik
niet zo erg op ons gesteld; op ons
land ook niet." Hy keek de voorma
lige bankdirecteur recht in de ogen.
„Maar u voelt u hier beter thuis,
meen ik?"
Claymore, enigszins verhit door de
wyn die hy gedronken had, knikte
instemmend. Alles werkte samen om
hem een gevoel van behaaglykheid
te geven, dat hy nog nooit gekend
had. Het ongewone voedsel, de on
bekende wyn, de bewonderende blik
ken van een van de vrouwelyke Die
naren, die tegenover hem zat en
vrywel geen oog van hem afhield,
dat alles spoorde hem tot hartelyk-
heid aan. Hy was op een nieuwe ge
dachte gekomen: waar zou hij zich
beter een jaar kunnen schuilhouden
van in Yademos?
(Wordt vervolgd;
Advertentie
Wettelijk geregelde
voorwaarden
Geen kosten vooruit
Vlotte, discrete afwikkeling,
geheel schriftelijk
n.v.Flnancierlng-Maatschappij
ALCO
Postbus 3078-Rotterdam
BRANDKAST
GEKRAAKT:
BUIT F 6000
In Van der Hart's warenhuis
(Byenkorf) in Arnhem is gisternacht
de brandkast gekraakt. De voorzyde
was met een sny apparaat bewerkt.
Ontvreemd werd een bedrag van
ruim zesduizend gulden. Van de da
ders, die aan de achterzyde van het
tegenover het hoofdbureau van poli
tie gelegen gebouw binnenkwamen
door verbreking van een ruit, ont
breekt elk spoor.
Zwaar bewapentle
jonge Duitser
aangehouden
De Utrechtse politie heeft dinsdag
avond drie Duitse jongens aangehou
den die samen op één scooter door
de binnenstad reden. Niemand had
papieren by zich. By een onderzoek
in het bureau bleek een van hen,
een 18-jarige jongen uit Frankfurt
am Main een heel arsenaal by zich
te hebben. Men vond by hem: een
viymscherp geslepen slagersmes met
een lemmet van ongeveer 25 cm, een
revolver (Colt) met 5 scherpe pa
tronen, 25 losse en 20 gaspatronen.
De knapen die allen uit Frankfurt
kwamen, zyn vanochtend aan de
Westduitse politie overgegeven.
Gunstig jaar
voor Nederhorst
Het aannemingsconcern Verenigde
Bedryven Nederhorst (Nederhorst
United) N.V. te Gouda heeft een
gunstig jaar doorgemaakt, zo meldt
het verslag over 1965. De omzet in
Nederland was ruim f 88 miljoen en
de totale omzet van de buitenlandse
activiteiten was voor het Nederhorst-
aandeel f 35 miljoen. Het winstsaldo
van de houdstermaatschappy steeg
tot f 1,16 miljoen.
Voorgesteld wordt een onveranderd
dividend van 22%, waarin de f 1,5
min nieuw geplaatste aandelen voor
de helft delen. Het geplaatste aande
lenkapitaal steeg tot f 4,4 miljoen.
PANDA EN DE MEESTER-GELDVERZAMELAAR
4. „Maar ik heb erg veel plezier van mijn geld!" verklaarde Pan
da. „Ik heb pas geleden nog een draagbare radio gekocht en een
vulpen waarin P-A-N-D-A staat gegraveerd! En bovendien heb ik
geen verstand van geld, hoor! Jolliepop houdt altijd mijn kasboekje
bij."
Inderdaad, mijnheer Panda", beaamde de bediende. „Maar het
gaat hier om grotere belangen, als ik ons daarop mag wijzen! Me
neer Geldmaker biedt ons aan om ons het verzamelen van kapitaal
te leren! Wij moesten overwegen om dat zeer aantrekkelijk voor
ons te vinden!"
„Ik zal een voorbeeld geven", sprak de bezoeker. „In uw kluis hebt
u 5612 florijnen, zo te ruiken! Voeg dat bedrag bij het mijne en
eens kijken in drie en zestig jaar zal uw vermogen verdubbeld
zijn! Geld trekt geld aan, zoals u weet".
Tjonge mompelde Panda onder de indruk. „63 jaar! Dan ben
ik oud!"
,JDenk eens aan", hernam Simon Geldmaker snel. Rinkelende
glanzende geldstukken! Knisperende, ritselende papieren! U zult
zich niet meer hoeven te vervelen, dat beloof ik u! Is dat mooi of
niet?"
,Ja, ja", zei Panda. „Maar
„Prachtig!" sprak Jolliepop. „Dan zal ik nu even onze koffers en
ons kapitaal gaan inpakken".
RECHTER TIE EN DE MOORD OP DE LOTUSVIJVER
21. Bij de tuinpoort vindt Rechter Tie nog steeds de gerechts
dienaars op post staan. Jullie kunnen wel inrukken", zegt hij.
„Nu het lijk is weggehaald valt er niets meer te bewaken". De Rech
ter neemt afscheid van de apotheker en de theehandelaar en wan
delt met Tsjaio Tai terug naar het gerechtsgebouw. „Jij moet maar
eens op pad gaan om het een en ander uit te vinden, Tsjiao Tai",
zegt de Rechter tot zijn trouwe helper. „Allereerst ga je naar de
Zeven Wilgen en controleert de verhalen van Wen en Yuan Kai.
Je hebt daar geloof ik nog een vriendinnetje, dus zal het je niet
moeilijk vallen om aan de nodige inlichtingen te komen". „Ze zal
vreemd opkijken als ze me zo vroeg op de dag ziet verschijnen"
zegt Tsjiao Tai. De Rechter gaat er niet op in en vervolgt: „Je gaat
ook een bezoek brengen aan de vader van Meng's huisjongen. Dat
is de tuinman Hoe en hij icoont naast de westelijke stadspoort. Ik
heb de indruk dat de jongen iets verbergt. Misschien zal hij mede
deelzamer worden als je het vertrouwen van zijn vader kunt win
nen". De Rechter strijkt eens over zijn baard en besluit: „Tenslotte
ga je terug naar het bos en volgt de sporen van de rovers die de
Bode van de Schatkist overvallen hebben. Ik heb wel niet veel hoop
dat dat iets zal opleveren, maar we mogen niet vergeten dat we met
twee misdaden bezig zijn".
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMET JE FOK
532. Zodra Brammetje zich weer in zijn matrozenpak had ge
stoken ging hij op zoek naar de fakir. De directeur hielp hem daar
bij en spoedig vonden zij de fakir, die als een struisvogel met het
hoofd in het zand stond.
Lieve help een ongeluk", riep Bram. Maar de directeur kon
hem gerust stellen.
„Nee, hij kan er tegen. Ik ken 'mdit is zijn manier om aan
te tonen, dat hij zich schaamt. En dat mag ook welhij heeft
mijn hele voorstelling in de war gestuurd."
Tutu klopte op de voetzolen van de fakir, die spoedig bovenkwam.
„Luister", zei Bram streng. „Je hebt gemerkt, wat er gebeurt als
je de woonwagen houdt waarop je geen recht hebt. Ik hebt het in
mijn macht om elke voorstelling in de ivar te sturen, als ik dat
wil."
„Dat zullen we nog wel eens zien", zei de fakir.
„Je begrijpt het niet", sprak Bram vriendelijk. ,,De directeur heeft
mij aangeboden in jouw plaats op te treden. Ik ben zeeman, en ik
heb liever de golven dan het zaagsel onder mijn voeten. Maar als je
mijn zin niet doet blijf ik hieren dan kun je helemaal niet
meer optreden!"
