Boudewijn de Groot
Lennaert Nijgh
Gé Hofenk
TOPPERS
Protesteren
iets nieuws
provoceren en
proberen
N3IidOiaiN3IldOJ.aTN3IldOJ.ai
^ATERPAQ 21 VEI 1966
LEIDSCH DAGBLAD
L.D.-EXTRA 5
D,
E man voor de schermen ls de 21-jarige Amsterdammer
Boudewijn de Groot (getrouwd, 1 kind) de man er achter de
Haarlemmer Lennaert Nijgh (vrijgezel). Het gros van de liedjes
die de eerste zingt, wordt door hen samen gemaakt: Lennaert
schrijft de teksten. Boudewijn de muziek. Hun jongste succes is
de protestsong „Mijnheer de President", die al weken in de
jNederlandse Top Tien meedraait. Het nummer is zowel op een
jsingle uitgebracht als op een langspeelplaat hun eerste die
!in vakkringen erg gunstig is ontvangen.
Boudewijn (die het einddiploma Filmacademie in zijn zak
heeft) en Lennaert (die binnenkort hetzelfde hoopt te kunnen
Leggen) werken op het ogenblik aan een nieuwe langspeelplaat.
5ie volgend jaar zou moeten verschijnen. Volgens Lennaert
fcordt het een LP met „literaire teksten op commerciële muziek,
beat of rhythm en blues".
Hoe hebben jullie elkaar gevon-
Unnaert: Vijf Jaar geleden, op
middelbare school, ontdekte ik
Boudewijn ik kende hem
nog niet zo bijzonder goed
djes zong bij de gitaar, liedjes
Jaap Fischer die was toenter-
net in de mode. In die da-
maakte ik mijn eerste film, 8
n, met geluid, en daarvoor had
-door^
FRITS
KOFFIJBERG
een jongen nodig, een soort pier-
gitaar speelde en zong. Dat
rf Boudewijn. Met twee liedjes
id zichzelf, nogal Jaap Fischer-
öag. Goed, dat werd dus gedaan
niemand dacht er verder meer
Een jaar later pas zag Ed
utenslager van de NTS die film.
zei: wat leuk was dat, jullie
eten doorgaan, jij moet teksten
irjjven en hij zingen en dan
xten jullie by Phonogram een
iditle maken. Nou, Boudewijn zag
niet veel in, maar ik dacht
ik was altijd „in" voor alles
ir je mee kon lachen, dus heb
toen „Elegie prénatale" en
itrand" gemaakt. Daar zat hele-
aal geen commerciële bedoeling
!hter, ik beschreef puur wat ik
b me heen zag. We hebben toen
bi bandje gemaakt, dat naar Pho-
pgram gestuurd en die vond het
pk, die ging een plaatje maken.
P wjj natuurlijk in de wolken. De
teste plaatjes waren allemaal zo'n
petje van het cabaret- en chan-
niet commercieel, maar
had een bepaald publiek. Vo
te jaar pas ging Boudewijn voor
et eerst in het openbaar optreden.
- Daarna, is het snel gegaan.
Lennaert: Ja, in september is
it begonnen. Met „Een meisje van
stien", dat wij een vreselijk lied
oden. ik maakte de vertaling. In
Engelse tekst stond iets over
d en zonde, en dat heb ik er uit
laten, maai- er bleef niet wel
iks over naar ons idee. Toen
rd het opgenomen. Hij kwam
Bt die plaat bij me aandragen en
ld er achterop geschreven: „Dit
te en nooit meer". En toen
toen kwam dat nummer plotseling
op de hitparade. Doodeng.
Veel van jullie liedjes
„Mijnheer de President", „Apoca
lyps", „Woningnood", „De dagen
«Un geteld" hebben belangrijke
principiële xaken tot onderwerp.
Hebben jullie daarover dezelfde
mening?
Boudewijn: In grote lijnen wel.
Lennaert: Als ik een lied schrijf,
ga ik van hem uit en niet van me
zelf. Ik denk dus ook wel: hoe ziet
het publiek hem, wat stelt-ie voor,
wat kan ik hem laten doen wat vin
den ze mooi. Dat idee zit er echt
wel achter, zeker by de langspeel
plaat die wy nu hebben gemaakt
Maar ik moet zeggen dat dit met
de teksten voor de nieuwe LP waar
we mee bezig zyn, veel minder sterk
het geval is. Omdat ik daar reken
op een groter muzikaal aandeel. En
omdat ik er veel meer van mezelf
in doe, het worden literaire teksten.
Boudewijn blijft de muziek
schrijven?
Boudewyn: Ja, zo lang ik het
kan, biyf ik het doen. Maar soms
zinkt de moed me wel eens in de
BOUDEWljN DE GROOT
schoenen. Op het ogenblik heb ik
het wilde idee, dat ik eindelijk eens
een keer flink moet doorzakken,
voordat er weer wat inspiratie
komt. Ik heb nu het gevoel, dat
niets me meer lukt, vooral niet in
het nieuwe genre dat we willen
gaan brengen. We hebben talloze
nummers gemaakt in een bepaald
straatje, allemaal een beetje het
chanson-idee, en nu moet er ineens
een nieuw geluid komen.
Lennaert: Ik heb al gedacht aan
de modernere, allernieuwste Dylan.
Dat vind ik erg fyn. Maar dat
kunnen we natuuriyk niet nadoen.
Ik wil proberen een vorm te be
reiken die we in Nederland nog
nooit hebben gekend. Dat is met
onze eerste LP in zekere zin ook
het geval geweest, maar ik wil het
nog sterker. Nou ja, ik bedoel: we
zitten nog in een volslagen expe
rimenteel stadium en dat vind ik
best spannend.
Wat de protestsongs betreft,
Boudewyn, acteer je ten dele of
sta je helemaal achter die teksten?
Boudewyn: Eh (aarzeling)
Geef je er liever geen ant
woord op?
Ben Je pacifist?
Lennaert: Ja hoor, alle twee.
Boudewyn: Ik sta achter die
teksten, maar het hangt enorm van
de zaal af, van het publiek en de
sfeer, hoe ik die teksten zing. Ik
breng er van mezelf al een zekere
doorleef dhexd in, maar de zaal kan
die sterker maken. Als ik eens voor
een stel studenten sta, die op een
laag zoldertje zitten, dan zing ik
ze veel minder intens dan wan
neer ik voor een immense zaal sta
die donker is, met twee grote micro
foons voor me en schynwerpers en
een publiek dat gejoeld heeft en
ineens ademloos stil is.
■fr Katia Christina des
tijds in Hazerswoude beter
bekend als Brigitte (of:
Christine) van Kranenbux-g
heeft een hoofdrol aange
boden gekregen in een Fran
se speelfilm, handelend over
Simon Templar, de beroemde
Saint van Leslie Charteris.
Katia Christina, die enkele
weken geleden in „JONG"
uitvoerig aan het woord was,
is in Parijs mannequin-foto-
model-tv-ster en toneelspeel
ster. In de nieuwe Saint-
film krijgt Katia als tegen
speler de bekende Franse ac
teur Jean Marais. Na reeds
eerder in tv-series voor de
ORTF en de films ..Les scor
pions" en ..Masculin, femi-
nin" camera-ervaring te heb
ben opgedaan gaat de ex-
Hazerswoudse nu haar kan
sen beproeven in een grote
speelfilm. Christian Jacques
is de regisseur ervan.
Zo'n maand of vier gele
den stond NV Groep '65 he
lemaal in het nieuws met het
beruchte nummer „Dank zy
de Heer". Op hun nieuwste
plaat willen Warner Land-
kroon en z'n jongens beslist
geen heilige huisjes om
gooien, maar er is wel zeer
originele beatmuziek te be
luisteren. „Pipe and you like
it" heet de plaat en het
werd een fyn nummer.
•fr De Franse jeugd heeft
een nieuw idool. Antoine
wordt hy genoemd, maar er
Is verder niemand die iets
meer van hem weet. Hy is
de meest bekende Franse
protestzanger van het ogen
blik en die roem heeft hy
vooral te danken aan zyn
plaat „Les elucubratlons
d'Antoine". Ook in België
staat deze plaat hoog geno
teerd, evenals in Marokko,
Istanboel, Tanger en Egypte.
Volgende week komt Antoine
naar Nederland. Hij maakt
opnamen voor de Nederland
se televisie, maar wanneer
die zullen worden uitgezon
den is op dit ogenblik nog
niet bekend. Antoine is af
komstig uit Madagascar, is
1.83 lang (typisch, die leng
temaat werd al meer ge
noemd in deze rubriek) en
houdt van de muziek van
Bob Dylan.
lied is een gedeelte van myn me
ning;. In zoverre sta ik er dus per
definitie achter, maar als je het
mathematisch bekykt
Lennaert: Het publiek verbindt al
gauw de protestsongs met de poli
tieke opvattingen van de man die
ze zingt of schrijft. Dat is ze niet
kwaiyk te nemen.
Het ïykt me zelfs logisch.
Lennaert: Het is ook logisch, om
dat ze niet weten, dat het van my
uit gezien vooral een kwestie van
construeren is.
Met hetzelfde gemak zou je
een reactionair protestlied kunnen
schrijven?
Lennaert: Ja, met precies het
zelfde gemak. Want het is hoofd -
zakeiyk een vorm van techniek,
van handigheid. Ik zou het niet
doen natuuriyk, dat niet. Ze kun
nen me er niet van beschuldigen,
dat ik niet achter myn teksten
sta, maar ze moeten evenmin den
ken, dat die teksten precies myn
mening weergeven. Het is nogal in
gewikkeld Kyk, ik kan geen
lied schrijven over myn eigen op
vattingen over de zaak—Vietnam,
want diezyn te gecompliceerd. Lied
jes zyn te beperkt. Je kunt er best
lyrische gevoelens in uiten, maar
Lennaert Nijgh met zyn schrijfattributen,
Boudewyn: Ja, met enige restric
ties. Het interesseert ine hoege
naamd niet, hoe minister Samkal-
den die is toch van Justitie hè?
die en die justitiële zaken over
het naamloze-vennootschapwezen
gaat doen. Maar er zyn zaken waar
ik mezelf direct of ideologisch by
betrokken voel: woningnood, defen
sie, apartheid en zo. Als die aan de
orde *yn, lees ik wat er in de Ka
mer gezegd wordt en wat diverse
kranten er mier schrijven.
Voordat je de tekst van „Myn
heer de President" onder ogen
kreeg, had Je toen al een bepaalde
mening over Vietnam?
Boudewyn: Ik had me er niet zo
in verdiept. Maar het was voor my
gewoon een van de oorlogen en als
zodanig dus af te keuren.
Maar In dit liedje kies je par-
Boudewyn: Ik sta er achter.
Wacht, laat ik het a» zeggen: het
LDTOPTIENLDTOPTIENLDTOPTIEN
CL,
O
E-
Q
3
2
M
O
e-h
Q
1. Sloop John B (Beach Boys)
2. Dedicated follower of fashion (Kinks)
3. You were on my mind (Christian St.
Peters)
4- Homeward bound (Simon en Garfunkel)
5. Substitute (Who)
6- The sun aint1 gonna shine anymore
(Walker Brothers)
7. Woman (Peter en Gordon)
8. Why don't you take It (Motions)
9- These boots are made for walking (Nancy
Sinatra)
10. I put a spell on you (The Alan Price Set).
DE ZAAK VOOR LEI
UIT
VOORRAAD
LEVERBAAR
DE ZAAK VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
als je iets wilt gaan zeggen, verval
je al gauw in ongenuanceerde din
gen. Het medium leat geen ruimte
voor nuances.
Boudewijn: Ik begrijp niet, dat
iedereen er zo van op zyn kop
staat, want het is zo logisch, dat
een smartlap-zanger protestliedjes
zingt. Want wat is een protestsong?
Het is een smartlap, vaak ten
minste. Omdat oudere mensen, als
ze protesteren. dikwyLs beginnen te
huilen. Ze worden niet verschrik
kelijk kwaad, nee, nee; ze worden
bedroefd, zeggen: „en die arme
kindertjes dan, en onschuldige
mensen worden gedood, en er leeft
helemaal niets meer als zo'n atoom
bom valt, en dat mag toch eigen
lijk niet". Protesteren op die ma
nier is gewoon een smartlap-ma
nier en het Is heel goed te begry-
pen dat Johnny Hoes zo'n soort
liedje zingt.
Boudewyn: Waarom niet? Maar
het zyn geen echt© smartlappen,
want ze zyn niet emarteiyk, ten
minste niet op de sentimentele ma
nier.
Doe je er iets anders by?
Boudewyn: J».
WH Je vertellen wet?
Boudewyn: Nee (lacht), dat kan
ik echt niet vertellen. Laat ik het zo
zeggen: ik zou van het zingen kun
nen bestaan, maar op een sobere
manier. Maar ik vind, dat els Je
meer geld kunt verdienen, je het
niet moet laten. Als je geld hebt,
kun je een televisie-toestel kopen,
een ijskast, een wasmachine, een
centrifuge. Binnenkort krygen we
een eigen huis en dan wil ik het
gewoon graag gemakkelijk hebben.
Een huis met kinderen zonder cen
trifuge is een spookslot. Ik geloof
niet, dat dat iets met burgeriyk-
heid heeft te maken. Je kimt ook
tegen de maatschappy aanschoppen
met achter je rug een televisie en
een yskast. Waaron niet? Ik trap
niet tegen hun teeveetje en tegen
hun yskastje maar tegen hun op
vattingen. Kyk, ik zal eerder tegen
hun krantje schoppen dan tegen
hun teeveetje, eerder tegen hun
duifjes op zolder dan tegen hun
yskast. Die duifjes zyn meer een
Muziek- en
grammofoonplatenhandel
HAARLEMMERSTRAAT 66
Is dat niet erg generaliserend?
Boudewyn: Ja, maar met pro
testsongs moet je generaliseren,
moet Je alles zwart-wit zetten.
Lennaert: Ja, natuuriyk, kunste
naars zyn provo's. Provo's zyn ook
niet nieuw, het is alleen maar een
andere naam en een ander jasje.
Provoceren ls zo oud als de we
reld. Ik geloof, dat artiesten van
nature vyandig tegenover de maat
schappy staan.
Boudewyn: Daar gaat het niet
om. Het gaat om de doelstellingen
van de Provo's nu.
Lennaert: Wat ze willen, ia goed,
beslist. Maar Ja dat willen de mees
te andere partyen ook weL
Boudewyn: Maar de Provo's
doen ook wat ze zeggen en dat
vind ik een heel verschil met de
andere partyen. Die praten maar
en hebben een programma waar
ze Intussen allemaal van afgewe
ken zyn. De PvdA ia, by wyze van
spreken, byna een CDU geworden.
Dat doen de Provo's niet, diezyn
nog te Jong om nu al van een pro
gramma af te wyken. Politiek kun
nen ze niets uitrichten daarvoor
moeten ze eerst in de Kamer zit
ten en genoeg zetels hebben en
daarom moeten ze het dus symbo
lisch doen. Maar dat doen ze dan
ook. Ze zyn met het witte-fietsen-
plan gekomen en met het wltte-
schoorstenenplan en het witte-
vrouwenplan. Dat zyn drie zaken
van essentieel belang.
Wat bevalt je niet in deze
maatschappy?
Boudewyn: De mensen. Er zyn
teveel burgeriyke. laffe, egoïstische
mensjes. Dan zyn er groepen waar
ik iets tegen heb. By voorbeeld
ouden van dagen, die alleen ln een
huis met zes kamers wonen.
Lennaert: Naar aanleiding van
het liedje „Elegie prénatale", waar
in ik het calvinisme te lijf ga, heb
ben ze me weieens gevraagd: doe
je dat nou om mensen te kwetsen?
Nu moet lk er by zeggen, dat dit
gebeurde in de tyd van „Zo is het"
toen met die rel over „Beeldrelegie".
Ik heb toen geantwoord: nee, na
tuuriyk niet. Eigeniyk had ik moe
ten zeggen: ja. Als lk een liedje
schrijf, waarin ik stelling neem te
gen oorlog of wat dan ook, doe ik
dat om bepaalde mensen te kwet
sen. Als zy kwaad worden en naar
de telefoon grijpen heb ik myn
doel bereikt.
Welk doel?
Lennaert: Zulke lieden te laten
weten, dat er mensen zyn die het
niet met hen eens zyn.
Boudewyn: Echt er iets mee be
reiken doe je niet.
Lennaert: Nee, maar wel wordt
daarmee vorm gegeven aan een op
positie en men weet dan dat die
bestaat. De reactionairen het
gaat niet om partyen ik ken le
den van de VVD en dat zyn dood
goeie mensen maar om perso
nen, die opvattingen hebben die, in
werkeiykheid omgezet, anderen leed
zouden kunnen aandoenhet
gaat er om, dat die weten dat zy
daarvoor de kans niet krygen Dat
ze er zyn, daar kunnen we niks te
gen doen. Ze zullen door ons ook
niet veranderen, maar ze moeten
weten dat ze tegenover zich een
muur van tegenstanders hebben.
Dat is het kardinale punt. Natuur
iyk is een liedje als Mynheer de
President" politieke nonsens.
Johnson/is tenslotte Napoleon niet,
hy kan niet doen wat hy wil. Maar
het gaat om de idee en de strekking
niet om de letteriyke betekenis van
het liedje. Ik keer me niet in de
eerste plaats tegen bepaalde ge
beurtenissen, maar tegen een be
paalde mentaliteit. Noem het maar
streven - naar een maatschappy,
waarin het geweld ls uitgebannen.
