villi
Voetballers zijn voortduren!
in conflict elkaar ei
met de spelregel
Record dreigt: meer strafzaken dan ooit
ZATERDAG 21 MEI 1968
LEIDSCH DAGBLAD
t-D-BtlSZ
Spelverruwing in het voetbal. Weekin
weekuit wordt een toenemende verru-
tving van het spel gesignaleerd. Niet al
leen in het profvoetbal, waar het, zoals
de volksmond dat wil „om de centen
gaat". Maar ook bij de amateurs, de
pleziervoetballers.
Plezier? Tot in de jeugd- en de zater
dagcompetities werkt de verrutving
door. Er moet echt iets aan gedaan
worden. Wat zegt de KNVB?
Lo Brunt zegt sussend: ,,Ach, ik geloof niet dat het bij ons zo'n
vaart loopt, met die spelverruwing. Je moet rekenen: er zijn
veel meer wedstrijden dan vroeger. Dus gebeurt er ook meer.
Maar ja, een probleem is het natuurlijk wel een beetje. Er komt
van die incidenten zoveel in de publiciteit".
De secretaris-penningmeester van de KNVB deelt een vrien
delijk klopje op de schouder uit en zegt: Praat eens met Van
Zon. Die is hoofd van de afdeling strafzaken. Hij weet precies
hoeveel het allemaal is".
Nu, dat weet Van Zon inderdaad
precies. Op de eerste verdieping
van de riante voetbalbondsvilla be
woont de jonge, zelf nog actief
voetballende, bondsemployé een
glazen kamertje van waaruit hij
leiding geeft aan een imposante, op
een uitgebreid kaartsysteem steu
nende afdeling strafzaken. Op zijn
bureau ligt een stapel dossiers:
nieuwe „gevallen", gereed ter ver
zending naar één van de vier
„strafkamers" die by toerbeurt
oordelen en straffen opleggen aan
voetballers die de definitie van hun
„6pel" niet begrepen. Betaalde voet
ballers wel te verstaan, want voor
de amateurs worden door een straf -
commissie de zaken op een enigs
zins ander niveau behandeld.
Van Zon trekt zonder aarzelen
het jaarverslag van de voetbalbond
over het seizoen 1964-1965 uit een
bureaula en komt met schokkende
feiten, die de stelling van Brunt
uiterst wankel maken: als de ten
dens van de laatste weken zich
voortzet zal aan het eind van het
lopende seizoen een absoluut re
cord bereikt worden. In bondsver-
band opererende voetballers in zo
wel de (bijna) professionele als
amateuristische sector zorgen sa
men natrappend, opmerkingen ma
kend, scheidsrechters beledigend en
(vaak) tegenstanders slaand, voor
een totaal van meer dan tweedui
zend strafzaken in één seizoen. In
het „zwarte seizoen" '63-'64 noteer
de zyn uit zes medewerkers be
staande afdeling 1916 boosdoeners.
Dit was, toen, een getal dat het
lampje aan de deur van Brunts
kamer constant op rood zette. En
toe de official weer gestoord mocht
worden had de KNVB besloten de
straffen aanmerkelijk te verzwa-
Dat hielp dachten de bondsbe-
stuurders vorig jaar. Het aantal
strafzaken daalde tot 1837. Maar
na een fors begin in zowel letter
lijk als figuurlijk opzicht raken,
ondanks de langdurige periode van
afgelastingen in de maanden maart
en april van dit jaar bij voortdu
ring spelers met elkaar en met de
scheidsrechter slaags terwijl het
Nederlandse publiek vol ergernis
aan de beeldbuis constateert, dat
het in het buitenland allemaal nog
erger is. Maar in de dagen dat An-
derlecht, Real Madrid en Partizan
Belgrado elkaar met niet voor mo
gelijk gehouden lichamelijke inzet
bestrijden en Neerlands topscheids-
rechter Leo Horn in Engeland twee
elftallen voor een, later als begrip
populair wordenden „afkoelingspe
riode", naar de kleedkamer zendt,
velt op het Ajax-terrein referee
Boogaerts een woedende supporter
met een klassieke rechtse directe
en deelt zijn college Schalks acht
tien strafschoppen uit en schriller
dan ooit klinkt een scheidsrech-
Üjk fluit-concert op de Nederland
se velden.
van een ergerlijke spelverruwing,
maar dat komt vooral door het ont
breken van een juist overzicht van
de gevallen: wat er elke zondag
op de velden der amateurs en
nog veel erger in de jeugdcom-
petitie gebeurt, kan alleen maar
worden opgemaakt uit de pagina's
vullende lijst van veroordelingen
waarmee de, voor clubbestuurders
verplichte, „Sportkroniek" op
maandagmorgen verschijnt. Maar
er gaat ook geen maandag voorbij
of de provinciale pers signaleert in
de lagere voetbalregionen kloppar
tijen en andere misdragingen waar
van in de ongunstige gevallen goed
willende scheidsrechters het slacht
offer worden. Er is, zo blijkt, spel
verruwing als Van Zon en zijn me
dewerkers vier weken een lijst van
425 strafzaken opbouwen. Dat
brengt het totaal per 15 april op
1577 en, berekent Van Zon, met dit
sombere getal komt de KNVB op
een schatting van meer dan twee
duizend gevallen, omdat er dan
nog zes zeven complete voet
balzondagen moeten volgen
RAADSEL
Wat toch bezielt opeens de voet
ballers? Wat, vooral, is er de oor
zaak van, dat er in de jeugdcompe-
titie steeds harder en nog harder
wordt gespeeld? „En", vraagt Van
Zon zich peinzend af, „hoe komt
het toch dat In de voorheen zo
„rustige" sector van de meeren-
deels uit godsdienstige overweging
gen op zaterdag spelende voetbal
lers in de laatste maanden een
angstaanjagende „piek wordt be
reikt?"
De voetballeiders staan voor een
raadsel.
Brunt: „We hebben de straffen
al zo hoog gemaakt. Wat nu nog te
doen?"
Van Zon: „We kunnen toch een
amateur niet nog langer schorsen?
Als hij een straf van vijf wedstrij
den oploopt en er dan nu nog wat
bovenop moet krijgen, dan staat
zo'n man voor meer dan een derde
van de competitie naast het veld..
En als er dan nog zo hier en daar
wekenlange afkeuringsperiodes vol
gen, voetbalt zo'n jongen misschien
wel, bijna een half jaar niet".
Forse straffen schrikken niet
meer af, blijkt anno 1966. Hoe komt
het? Voorzichtig spreken hier en
daar psychologisch geschoolde
voetballiefhebbers van een „alge
meen welvaartsverschijnsel". Er
wordt gewezen op toenemende
straatrelletjes. Uitlaapklep voor een
verveeld volk, ook op de voetbal
velden?
„Zo zwaar willen we er nog niet
aan tillen", zegt Brunt. „Maar we
willen nu alvast wel beginnen met
naar die stemmen te luisteren. Er
kan een grond van waarheid in
zitten. Zeker is dit: de spelverru
wing in de proefsector is een regel
recht gevolg, natuurlek, van de fi
nanciële belangen die op het spel
staan. Maar bij de amateurs?"
Misschien moeten die amateurs
toch nog harder worden aangepakt.
En misschien helpen dan toch een
aanslag op de over het algemeen
redelijk gevulde portemonnee van
de gemiddelde Nederlandse voetbal
ler.
Van Zon: „We denken er over de
„kosten van onderzoek" te verho
gen. Als de straf commissie bij de
amateurs een geval behandelt en
een straf oplegt, moet de „veroor
deelde" de kosten van onderzoek
betalen: f30.
Als we dat bedrag verhogen
schrikt het misschien af. Dan be
denk je je misschien, wel voordat
je het veld ingaat. Zo van: jon
gens als ik me misdraag kost het
me centen". „En", zegt Van Zon,
„zo gemakkelijke kunnen de mees
ten dan ook weer niet van hun
geld af". Het is, uiteraard, onmo
gelijk om bij de amateurs met re
gelrechte boetes te gaan weken.
Bij de profs kan het en het
wordt dan ook gedaan. Is dat in
ieder geval voor de betaalde sec
tor de oplossing?
„N.iet helemaal", meent Brunt en
hij berijdt daarmee een stokpaard
je. „Kijk, ik zou wel willen, dat
clubleiders meer verantwoordelijk
heid tonen. Om precies te zijn: de
managers, de trainers van de be
taalde ploegen: DIE hebben regel
rechte invloed op hun team. Die
moeten zeggen: „Jongens, wie vuil
speelt gaat eruit. Die wordt ge
straft, nog voor de KNVB met
maatregelen komt. Gestraft door
mij, door ons, door de club". Wordt
daar iets aan gedaan? Brunt: „We
zijn van plan een aantal clublei-
dersbijeenkomsten te beleggen om
de mensen van deze zaken te door
dringen.
We hebben het trouwens al eens
gedaan. Op centrale bijeenkomsten
van trainers wordt er ook aan
dacht aan besteed. Maar je kunt
de mensen er niet genoeg van door
dringen. En, ach, als de centen een
rol gaan spelen, wat doe je dan?
Dan kan het best toch weer uit
hand lopen".
BUITENLAND
Misschien „waait" de spelverru
wing wel „over" uit het buiten
land. De voetballeiders geloven al
gemeen van niet: je gaat toch niet
ook natrappen, omdat een speler
van Anderlecht dat tegen iemand
van Real Madrid doet? Feit is na
tuurlijk wel dat uit het buitenland
geen goede voorbeelden ter na
volging naar onze beeldbuizen wor
den geseind. „Maar daar", zegt
Brunt, „gaan we ook iets aan doen.
Op 18 en 19 maart was ik bij een
UEFA vergadering aan de Rivièra.
Je had toen net die slachtpartij-
Real-Anderlecht gehad. Ik heb
toen gezegd: jongens, dat kan niet
meer. Waar gaan we heen?
We hebben toen alvast besloten
dat gestrafte spelers in „Europese"
wedstrijden een schoi'sing krijgen
die door hun bond voor hun eigen
competitie wordt overgenomen. Als
een vent van Anderlecht een schor
sing oploopt, dan mag'ie bij voor
beeld gewoon in België tegen Sint-
Truiden of zo niet meespelen. En
verder gaan we zelf de scheids
rechters aanwijzen. Vroeger zeiden
we: „Die en die wedstrijd wordt
door een Deen geleid" en dan
mochten de Denen zelf zeggen wie
dat zou doen. Nu moeten ze ons
drie namen opgeven, dan kiezen
wij. En als er dan geen goede bij
is, dan zoeken we zelf wel verder".
Dat is, voorlopig, wat i
spelverruwing wordt gedaaa
ten de scheidsrechters in c*
derlandse voetbal niet
loep worden genomen?
Van Zon éénstemmig: „C
ke van. We hebben in 1
een uitstekend scheids
korps. Veel beter dan in vw!
re landen".
En de wijze van stral t
spraak: „Ons systeem wed to
stekend, wordt zelfs door
landen afgekeken. Als er li
beurt zitten we er meteen 1* a
Zondag natrappen, donder®
spraak: geschorst. Tenmras
de betaalde sector betreft,
amateurs kan er nog el
weekje tussen zitten. En iln-
schorsing wat langer uitblijff
het omdat er een mondelinfR
zoek gaande is. Dat kan f
aangevraagd door iedereen
derwerp is van een
Want rechtvaardig zijn 1
FRED
NET ZO ERG
Het in degradatienood verkeren
de DOS ziet in zijn meer dan har
de strijd tegen afdaling naar de
eerste divisie, en daarmee gepaard
gaand financieel verlies, meerdere
spelers zwaar gestraft en langzaam
groeit in deze dagen dit besef: het
is bij ons met zo erg als over de
grenzen.
Nog kan door de stem van het
voetbalvolk niet worden gesproken
tijd om een dagje-uit goed voor te
bereiden. De Spoorwegen zorgen
voor beide: men koopt in zijn woon
plaats een speciaal treinkaartje,
waaraan talons vastzitten voor con
sumpties en een eventule busrit in
het traject, en ontvangt op het
meestal kleine station van aan
komst een route beschrijving.
Vorig jaar boekten de NS circa
150.000 deelnemers aan het dag
tochten-programma, dat jaarlijks
wordt uitgebreid. Nieuw is dit jaar
een dagtocht (het gehele jaar door
en alle dagen van de week) naar
het bijzonder mooie en afwisse
lende natuurgebied tussen Wolfhe-
ze en Westerbouwing. Tijdens de
drie uur durende „Thijsse-wande-
ling" die hier is uitgezet (palen met
rode koppen volgen), krijgt men
veel te zien: bossen, heidevelden,
beekjes valleien en werkelijk schit
terende panorama's over de Rijn
nabij Arnhem.
Na aankomst in Wolfheze hoeft
men slechts enkele tientallen me
ters te lopen om meteen middenin
de natuur te zitten. De route voert
de wandelaar door de Wolfhezer
bossen, eigendom van Natuurmo
numenten, en over de landgoederen
Hoog Oorsprong en Duno van het
Geldersch Landschap.
De Wolfhezer bossen danken
hun grootste bekendheid aan
de „Wodanseiken" (die de Ger
manen nimmer hebben aan
schouwd) en de zogenaamde „dui
zendjarige den", die ondanks zijn
imponerende gestalte hooguit drie
honderd jaar oud is. Maar het
fraaiste plekje in het bos is de
bemoste, nfet beuken begroeide
oever van de Wolfhezer beek. Wel
iswaar hebben we hier volgens
kenners te maken met een „verval
len cultuurlandschap", maar dat is
toch niet zo'n ongunstige kwalifi
catie als het wel lijkt, Juist dat
„vervallene" geeft een apart cachet
aan het landschap, iets ruigs en
tegelijk lieflijks. En juist ook om
die beek kocht Natuurmonumenten
in 1939 het landgoed Hoog Wolf
heze.
Duno is het landgoed van de
fraaie uitzichten over de Rijn. Hier
vindt men ook de „Hunneschans",
restanten van een verschansing,
welke uitde vroegere Middeleeuwen
dateert.
Het eindpunt van de wandeling is
het Rijnterras „De Wester
bouwing", bij de Arnhemse jeugd
erg in trek wegens zijn kabelbaan
tje. Vandaar gaat men met de bus
naar Arnhem, het station van ver
trek. In de periode van begin mei
tot half september is het buskaar
tje ook geldig om zij het mei
een bescheiden bijbetaling per
boot naar Arnhem te varen. Het
laatste kunnen we uit eigen erva
ring warm aanbevelen.
'llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllülllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll lllllllllllllllllllllllllllllllllfllllllllllllllllllllllllllillllllillllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllljDnc
Wandelen tussen
Wolfheze en
Westerbouwing
(Van een onzer redacteuren)
Steeds meer mensen gaan wan
delen met de NS. De dagtochten
welke de Spoorwegen negen jaar
geleden toen nog op bescheiden
schaal zijn gaan organiseren,
hebben aangeslagen bü een groot
publiek, dat kennelijk graag weg
wijs gemaakt wil worden in 't ont
dekken van Nederlands natuur
schoon.
Inderdaad is het vaak niet ge
makkelijk om op de juiste plaat
sen te komen, zeker als men geen
eigen vervoer heeft en evenmin de
