JHRSV
Het land
achter
de bergen
AEG
GOUDEN RINGEN
GESTOLEN
Oorspronkelijk verhaal door JOHN BOLAND
voelde plotseling de harde
'l «sa van de automatische revolver
'Ten zijn ribben drukken. Claymo-
-Jmoopte zijn jekker los en trok
geladen pistool uit de binnenzak
>®rna hij het wapen op zijn hand
Van de plaats waar hij stond
-8 hij het oog op Leary's achter
st? fd en rechterschouder. Een paar
•^(npen naar voren, richten en hij
'S de Canadees zonder meer neer-
eten. Zijn duim schoof over de
Aigheidspal en streelde vluchtig
küle metaal. Wat zou er gebeu-
A als hij zich nu al van Leary
sS deed? Zou hij in staat zijn de
V but te vinden en het toestel aan
"s grond te zetten? Daarna
by met de vrouw te maken
genDe kans werd hem
geboden. Leary keek om en
fokte hem. Claymore liet vlug het
jool in zijn binnenzak glijden en
lil pte zijn jas dicht. Hij greep
Mies whisky en scharrelde naar
ockpit terug.
eary keek hem strak aan. „Wat
aan de hand, maat? Voel je je
goed? Je hebt vroeger toch vaak
»en?" Hij greep de fles haalde
J kurk er af en bood Claymore
dronk aan. „Hier neem een slok,
gaat het wel over",
aymore nam de fles niet aan.
JI, vras niet onpasselijk geworden
I r de bewegingen van het toestel;
eens door de drift die hem had
m ïailen, toen hij de ander de
'Ci biljetten zag betasten. Wat hem
ds misselijk had gemaakt, was
IV besef, dat hij op dat ogenblik
moordenaar zou zijn, als Leary
J. toevallig had omgekeken, ter-
Jc hij wilde schieten. Vijf secon-
later en Leary zou dood zijn ge-
tC<:
m wu dan gebeurd zijn?
more voelde het zweet uit zijn
ën druppelen en langs zijn
tkas omlaaglopen. Hij zou één
op de duizend hebben gehad,
okhut te vinden. Bijna had hij
opwelling alles vernietigd,
hij zich zo lang had in
dien en alles had opgeofferd,
[piloot nam de fles van de lip-
Lieve help, dat had ik nodig"!
ii Bob, beste jongen, dat is nu
iet eerst dat ik in de lucht een
heb genomen. Nou ja, het is
jjzondere gelegenheid, zullen
ar zeggen. We hebben waar-
wel iets, waarop te drinken
I zou maar een beetje bewa-
Js we aan de grond staan zul
nog een borrel willen heb-
ïoe
is het ontstaan?
lit „oord: HANNEKEMAAIER
Thans wordt het woord han-
ekemaaier nog wel gebezigd in
e betekenis: lomperd, botterik,
aar oorspronkelijk was het de
aam die de Nederlanders gaven
s in de grasmaaiers die als sei-
penarbeiders over onze oos-t-
m trokken om hier werk te
1 nnden.
Het woord hannekemaaier be-
[fcaat uit een verkleinwoord van
Tie eigennaam Johannes, ver-
fttormd tot Hans of Hanne en
jen zelfstandig naamwoord af-
rkeleid van het werkwoord maai-
to. Een Hans is dikwijls een
ttan van aanzien: Jan Adam
Éegge bijvoorbeeld smaalt op de
i rote hanzen en adellijke heren.
!en Hanne daarertegen is veel
al een lobbes, een sukkel. Van
waar dit verschil stamt, is niet
bekend.
Leary bulderde van het lachen.
•Maak je daar maar geen zorgen
over, maat. Neem van mij aan, dat
die ouwe Geoff voor een flinke
drankvoorraad heeft gezorgd. Er is
van alles in de blokhut aanwezig om
ons op te vrolijken in de periode
van gedwongen samenwonen".
De Engelsman slikte een nijdige
uitval, die hem op de tong lag, in.
Het was geen geschikt ogenblik voor
onenigheid. ,Ik hoop, dat je even
goed voor de levensmiddelen als voor
de dranken hebt gezorgd".
-Heb ik gedaan, Robert, heb ik
„Van levensmiddelen gesproken
wordt het geen tijd een stukje te
eten?" Hij stak de piloot een zakje
boterhammen toe, maar Leary
zwaaide met de fles.
„Eten? Verdraaid jongen, dit is
eten en drinken voor mij!"
Claymore trok met zijn schouders
Hij maakte een zakje open, beet in
een boterham en merkte honger te
hebben. Twintig minuten at hij door.
daarna sloeg hij de kruimels van zijn
knieën en ging gemakkelijk zitten.
Zijn ledematen voelden loom aan en
hij kon de ogen nauwelijks open
houden. Terwijl het vliegtuig noord
waarts raasde, begon hij te knikken
en schrok telkens wakker als hij
Leary's stem hoorde uitschieten. De
piloot zong een schunnig üedje, zijn
ogen vielen weer dicht. Het dreunen
van de motoren en de liederlijke
taal, die de piloot uitsloeg, waren
tezamen niet in staat hem nog lang
wakker te houden.
Plotseling kwam Claymore tot
zichzelf. Het motorgeluid was van
karakter veranderd. Verschrikt
staarde hij naar Leary, die slap in
zijn stoel hing met het hoofd op
zij De lege whiskyfles rolde over de
vloer van de cockpit, toen het
vliegtuig plotseling scheef ging han
gen. Claymore begon te schreeuwen
en de piloot met zijn vuisten te bel
werken om hem wakker te krijgen,
maar hij bereikte niets. Leary was
laveloos dronken, met whisky door
drenkt; de cockpit stonk naar zijn
adem.
De motoren leken opnieuw te ha
peren en Claymore keek gejaagd
naar de wijzers en meters op het in
strumentenbord. In plotselinge angst
hield hij de adem in. De instrumen
ten waren dol geworden; de kompas
naald draaide zo snel dat het een
wazige plek leek. Alle andere instru
mentnaalden schommelden eveneens
gevaarlijk, met één uitzondering. Dat
was de naald van de hoogtemeter.
Als hij dit instrument moest gelo
ven, vloog het toestel op omstreeks
zeventig meter!
Doodsbang keek Claymore uit het
raam, maar zien kon hij niets. Het
was buiten vrijwel geheel donker;
het toestel leek door een dichte be
wolking te vliegen. In het licht van
de cockpit kon hij evenwel de voor
kant van een vleugel zien. Er zat
bijna drie decimeter ijsafzetting op.
i (Wordt vervolgd'
Een kwestie van
koel bekijken
en dan een
AEG
Santo koelkast
kopen...
AMSTERDAM
Twee mannen van ongeveer 25
tot 30 jr hebben gisterochtend tegen
4 uur vier plateaus met gouden rin
gen, voor een waarde van 12.000 gul
den, geroofd uit de etalage van ju
welier J. H. E. Monfrance in Maas
tricht. De etalage-ruit werd met een
grote steen verbrijzeld, de juwelier
werd van die slag wakker en storm
de tien tellen later met zijn her
dershond Bruno naar buiten. Hij zag
nog net de twee dieven in een met
draaiende motor gereedstaande auto
springen. De hond was nog maar
een meter van de auto vandaan toen
deze wegreed. Naar later bleek was
de auto zondagavond in Maastricht
gestolen. Het voertuig werd een paar
uur na de overval 400 meter van de
juwelierszaak teruggevonden. De vier
lege tableaus lagen erin. De buit en
de daders zijn nog spoorloos. De ju
welier was niet tegen diefstal verze
kerd.
Turken weer
aan het werk
De 108 Turkse arbeiders, die
vrijdag in Joure in staking waren
gegaan in verband met een looncon-
flict met hun werkgeefster, de
Franse firma S.T.Z., zijn giste
ren weer in de bussen gestapt om
het werkt te hervatten. De Turken
zijn werkzaam bij de aanleg van
een aardgasleiding van Zuidlaren
naar Hindelopen. Naar aanleiding
van het loonconlict hadden de Tur
ken vrijdag de gehele dag gestaakt,
waarna hun door de directie van de
S.T.Z. ontslag was aangezegd. Het
arbeidsconflict is nu opgelost, nadat
zaterdagavond langdurige besprekin
gen waren gevoerd tussen vertegen
woordigers van de directie enerzijds
en van de Turkse ambassade en
het ministerie van Sociale Zaken en
Volksgezondheidt anderzijds
over'n béste geiser gesproken...!
Beknibbel niet op 'n radiator,
één Junkers cv-gasgeiser
heeft capaciteit voor een héél
huis. Warm in een wip, goedkoop
in aanleg en tevreden met een I
plaatsje in een kast! Verwacht u I
anders van Junkers (met 86 jaar
ervaring in geisers, geisers,
geisers, geisers, geisers
i tosities Nederlandse
schepen
Ibttro* 15
Hurt V 14
Argonaut p 15 Kaap Sileiro
op 70 m 020 Sicilië
Arion 15 v Dundee te Londen
Arlton» 15 100 m NW Llsta nae
Kopenhagen
c Intrepid 16 te New York
ia 14 te G;
vtrm. 16
16 Norde
Honolulu
Tunkvaart
Zeesleepvaart
„De spelling doet er niet toe," meende Professor Kalker; „hoofd
zaak is het doel. In werking gesteld doet mijn Wegdoener weg.
Kortweg zoals de naam aanduidt. Wegdekken, steen, staal, beton
alles verdwijnt zonder gruis, stof of lawaai! Wel moet met het oog
op het Kalker-effect nu en dan Knop C worden inge
„Dit is voldoende, hooggeleerde heer," meende de jurist Sangre-
bono. „Ge hebt ons verklaard, dat dit vernuftig werktuig in staat
was de werkelijke inbreker in de kluis van de Onbeperkte Crediet
Maatschappij te brengen. Nu dan; het was in uw bezit; kunt ge ons
verklaren hoe het in het bezit van de inbreker is gekomen?"
Panda luisterde gespannen toe, want hij begreep dat voor hem
alles van Professor Kalkers antwoord afhing. Maar de uitvinder
aarzelde en scheen diep te moeten nadenken.
zei je? Een dichter? In al de tijd dat ik dit district bestuur, heb ik
zijn naam nog nooit gehoord". ,T>at is geen wonder. Edelachtbare"
antwoordt de voorman. „Hij leefde heel teruggetrokken op een klein
landgoed dat grenst aan de Wilgenwijk. Hier in Mien-yuan zijn er
weinig mensen die hem kennen, maar het schijnt dat hij in de
hoofdstad bewonderaars had. Zal ik verse paarden laten zadelen"?
Nog voor de rechter kan antwoorden, merkt Yuan Kai op: „Ik ken
een binnenweg die ons te voet sneller naar het huis van Meng zal
voeren, Edelachtbare. De voorman zegt terecht dat weinig
mensen Meng Lan kenden, maar ik heb meer dan eens thee bij hem
gedronken. Ik zou overigens nooit geloofd hebben dat hij vijanden
had".
„Ik begrijp er niets van", zei Tutu.
Maar Bram begreep het wel. Jarenlang had het teertouwtje
scheepsjongens moeten slaan, en het was er hard en akelig door
geworden. Maar door de daad van Bram had het teertouwtje eens
klaps begrepen, wat menselijkheid betekende. Een tere snaar in het
hart was geraakt. En nu werd het touwtje verteerd door schaamte
om wat het vroeger deze goede zeeman allemaal had aangedaan.
„Kom, droog je druppels", zei Bram hartelijk. „Zo erg is het niet
geweesten je kunt meegaan om ons te helpen, touwtje
Het touwtje kwispelde van geluk.
17 MEI 1966
dagelijks vervolgverhaal
LEIDSCH DAGBLAD
PANDA EN DE WEGDOENER
44. De scherpzinnige meester Sangrebono zette Panda's verde
diging voort.
„Professor Kalker", zo vroeg hij, „zoudt u zo goed willen zijn ons
in eenvoudige woorden doel en werkwijze van dit voorwerp te ver
klaren?"
Dat wilde de geleerde met genoegen.
„Het principe" zei hij, „van dit apparaat, dat ik ten behoeve van
leken wel de Wegdoener noem, berust op het ontwikkelen van een
antimaterieel krachtveld. Door het panelectronisch activeren vari
een lading protoneutronisch orzelicon
„Wacht nu toch éven!" jammerde mr. Van Beveren, de griffier,
„hoe spel je dat allemaal?"
RECHTER TIE EN DE MOORD OP DE LOTUSVIJVER
9. Gevolgd door de voorman van de gerechtsdienaars bestijgen
Rechter Tie, Tsjiao Tai en de apotheker de trap naar het gerechts
gebouw. Eenmaal aangekomen in de kleedkamer van de rechter,
begint de voorman opgewonden te praten: „Een uur geleden kwam
Meng's huisjongen vertellen dat hij het lijk van zijn meester in het
tuinpaviljoen had gevonden. Er stak een dolk in zijn hart, Edel
achtbare, dus het moet wel een moord zijn. Ik heb gerechtsdienaars
met de huisjongen meegestuurd om de wacht te houden bij de tuin
poort". De Rechter, die zijn jagersplunje verwisselt voor zijn cere
monieel gewaad, zegt rustig: „Het slachtoffer heette Meng Lan,
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMET JE FOK
520. Het teertouwtje had opmerkzaam naar het gesprek tussen
Bram en de boeienkoning geluisterden nu gebeurde er iets
vreemds.
Toevallig keek Bram omlaag naar het koffertje en hij zag, hoe
uit de lus van het touwtje dikke, zwarte druppels omlaag rolden.
„Hé het lijkt wel of hij huiltzei Bram. Hij zette het teer
touwtje voor zich neer. Met een verdrietige kronkel bleef het voor
hem staan.
„Ja waarachtighij huilt zwarte tranenik had nooit ge
dacht, dat een teertouwtje zo teergevoelig kon zijn", zei Bram.
