SCHEEPS
BERICHTEN
teafcy
Het ïond
achter
de bergen
Zeg
het met
bloemen
HUISVRIEND
STAL f 33.250,-
VAN GELDSCHAT
ipss-^wa'" m NNO
'■."Kr""j-100
WOENSDAG 4 MEI 1966
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 1»
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
Oorspronkelijk verhaal door JOHN BOLAND
„Wordt het nu niet erg kostbaar,
êeds maar in hotels te wonen?"
Het was een doelbewuste vraag,
laymore wilde zo graag weten, hoe
piloot er financieel voorstond.
u zult wel een goed betaal-
baan hebben". Hij zuchtte. „Hoe
et komt weet ik niet. maar het is
Isof je altyd geld te kort hebt".
Leary schoot in een bulderend
£h.
„Knaap, daar zeg je een waar
oord! Ik zit altijd aan de grond,
[aar ik had gedacht dat men in
„O, ik kan me best redden. Ik heb
?én'werkelijke geldzorgen".
„Dan mag je blij zijn, neem dat
ml) aan. Drommel, ik wil trou-
ik kan het me niet veroor-
Met die opmerking vaagde hij
laymores hoop weg. Als Leary een
uwéUjk overwoog, was het niet
aarschijnlijk dat hij medeplichtige
willen zijn in een misdadige on-
erneming. Maar wat de Canadees
lOrdelen. Er was een tijd geweest
hij Helen als het toppunt
-an vrouwelijke aantrekkelijkheid
ifid gezien. Ten minste, dat moest
pel, anders zou hij niet met. haar
etrouwd zijn. Hij kon er zich overi-
|ëns .niets van herinneren.
„Ja, eh een prachtvrouw", zei
'1' eindelijk, beseffend dat hij haar
_>nde op te hemelen. „En eh on-
■igelofelijk lief".
|„Dat is-ze .zeker." Leary nam de
!dU> van hem aan en borg het plaat-
weer in zijn portefeuille. „Ja, dat
j;' ze zeker. En daar zit hem de
De helft van alle mannen die
kent, wil met haar trouwen".
:'„Maar ze heeft jou de voorkeur ge-
}ven. Wel een compliment".
speurde Leary niet naar
;n diepere bedoeling in die laatste
>merking. „Ja, ze zou de volgen-
met me trouwen, als er dat
ie bezwaar niet was. Ik bezit geen
en je kunt van een vrouw als
i niet verwachten, dat ze bereid
op een houtje te bijten. Drommel,
verdient meer dan ik. En er han-
n kerels om haar heen, die best
kas zijn. Ik heb eenvoudig geen
lafes?*
ZJIaymore dronk zijn glas leeg en
;urde om zich heen naar de kel-
Llr. Wat hem betreft, had hij zijn
_ond niet nuttiger kunnen beste-
a. Hy was ervan overtuigd de piloot
kunnen gebruiken, als hij vers tan-
te werk ging. Het zou riskant zijn
veel tijd kosten, maar Calymore
a het zich veroorloven te wachten,
tdat ogenblik verlangde hij niet
ser dan een afspraak voor een vol-
ttd gesprek. Voor die avond had hij
voldoende berreikt. Plotseling kwam
hij op een idee.
„Ja, ik snap hoe je tegenover geld
staat", zegt hij. „Vrouwen, tot en
met de beste, lijken soms een klein
soort wonderen te verwachten. Van
morgen nog zat Helen in een mode
blad te bladeren. Zij las een of an
der over Amerikaanse nylonkousen,
die volgens dat artikel heel wat be
ter waren dan Engelse. Ze zei tegen
mij, dat ik haar wat van die Ame
rikaanse nylons moest bezorgen!"
Hy dwong zich tot een lach. „Stel je
voor! Ik kon haar niet aan het ver
stand brengen, dat ik geen Ameri
kaanse artikelen kan kopen, enkel
en alleen omdat de bamk een kan
toor in Amerika heeft".
Leary bulderde weer van het
lachen; de whisky die hy gedron
ken had, begon te werken. „Vrou
wen. Hilda is net zo. Komt op de
gekste ideeën."
Claymore keek nadrukkelijk op
zijn horloge. „Lieve help! Ik wist
niet dat het al zo laat is. Ik moet
er vandoor". En hy ging, zonder zich
door de Canadees de laten weerhou
den. Leary zou pas over ongeveer een
maand weer in Fayton komen.
„Bel me op, als je weer hier bent"
zei hij. „Wij moeten nog eens een
avond praten. Ik heb een plezierige
avond gehad".
Hy ging het hotel uit en reed
langzaam naar huis. Als Leary geen
contact meer met hem opnam, was
er niets gebeurd. Maar belde de Ca
nadees hem werkelijk, dan Hij
had drie weken om zijn volgende zet
te overwegen. Claymore voelde zich
voldaan over het feit, dat hy het
kwalyke zaad in het denken van de
piloot had gezaaid. Voorzichtig je
moet in dit stadium zo voorzichtig
mogelijk zijn, hield hij zich voor. Als
Leary enkele paren Amerikaanse ny
lonkousen had meegebracht Het
was bijzonder aangenaam, ontdekte
Claymore, beschikkingen te treffen
om het denken van een ander
zodanig te beinvloeden, dat hij je op
drachten zou aanvaarden.
Het duurde bijna een maand, eer
Claymore weer iets van de piloot
hoorde. Toen de harde Canadese
stem hem door de telefoon in de
oren klonk, kwam Claymore tot ont
spanning; hij voelde de gejaagdheid
van zich afvallen en er kwam een
soort tevredenheid voor in de plaats.
Hij maakte voor dezelfde avond
oen afspraak met Leary en de rest
van de dag was hij zo welwillend ge
stemd jegens zijn personeel, dat zij
niet meer wisten wat zij aan hem
hadden.
(Wordt vervolgd'
doet u goed,
elke dag wéér
(Advertentie)
~wmssir
uessr>^«.
Woorden zeggen niet voldoende, laat
daarom de bloemen spreken. Dank
baarheid en vreugde worden steeds
weer attent vertolkt door bloemen -
de geliefde symbolen van optimis
tische mensen.
(Van onze Utrechtse correspondent)
Hoe kan iemand f 140.000 zomaar
in een geldkistje in een nachtkastje
laten liggen? De sleutel hing aan een
sleutelring in het café. Dit zei mr.
Van Hoogenhuyze gistermiddag in de
zitting van de Utrechtse rechtbank
waar een 24-jarige verwarmingsmon
teur terecht moest staan voor dief
stal van f33.250 van deze geldschat.
De officier van Justitie, mr. J. C. van
den Berg onthulde nog meer over
deze zaak. Het Utrechtse echtpaar
dat een café heeft vlakbij het cen
trum, leefde zuinig. Van 't gespaarde
geld moest op latere leeftijd een huis
worden gekocht waarin men wilde
gaan stilleven. Het geld werd opge
borgen in pakjes van f 10.000, tien
bankbiljetten van duizend gulden. De
verdachte, die door het echtpaar als
huisvriend was opgenomen, bracht er
vele weekeinden door. Ook werkte hij
weieens in het café achter de
Eerst haalde hij uit de pakjes enkele
biljetten van duizend gulden. De
diefstal werd pas ontdekt toen er een
heel pakje van de kostbare stapel van
14 verdwenen was. De verdachte
pleegde deze diefstallen in 1965 en de
eerste maand van dit jaar. Toen hij
een keer terugkwam uit Hamburg,
waar hij goede sier maakte van dit
geld, werd hij op Schiphol gearres
teerd. Hij had toen f2215 in contan
ten by zich. De verdachte werd al
eens eerder veroordeeld wegens dief
stal in een winkel. De officier van
Justitie eiste 12 maanden gevangenis
straf, waarvan vier maanden voor
waardelijk met een proeftijd van drie
jaar en toezicht van de protestants-
christelijke reclassering.
Uitspraak op 17 mei.
PANDA EN DE WEGDOENER
33. „Ziezo, dat was toch nog
dier Brakhout tevreden, terwijl hij,
een snerpend fluitje blies. „F
elke keer".
Zijn gefluit deed een politi
blikken werd Panda overged
ders, die hem naar de gevanl
„Dat was heel goed werk,
bloed. „U kunt op mij reken
1!" riep h\) verdrietig over zijn schouder.
in te drukken en daardoor je leven te redden. Ei
Wen gematigd nuttig*avondje"peinsde Joris, toen hij J
schreed. „Het Wegdoe-mechaniek is helaas nu in handen va\
Heilige Hermandad, en bijkans ivas ook ik daarin gevallen. En
de opdringerige Panda aanbelangt een goede les tegen de
moeizucht. Hoewelwat is dat toch met die Knop C waar
arblijkelijk.
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
91. Op een teken van Rechter Tie hebben de soldaten de goud
smid Lie Mai geketend en weggevoerd. De schilder Lie Ko, die met
lijkbleek gelaat naar het stoffelijk overschot van Jade in de crypt
heeft gestaard, zegt met gebroken stem: „Ja, ik heb het wel ge
voeld dat Jade dood was, al die tijdIk heb verleden jaar met
die schurk van een broer van me gebroken, edelachtbare, omdat ik
toen al hem ervan verdacht heb, dat hij bij haar verdwijning be
trokken is geweest. Ik navi die lammeling Yang alleen maar in
dienst om hem uit te horen, want ik wist dat ook hij mijn broer
Ja, het was mijn broer en Yang alleen
maar om Jade's geld te doen. Maar ik... ik had haar lief De
schilder staart somber voor zich uit. De voormalige Prefect Woe
slaat zijn hand tegen zijn voorhoofd. „Ik ben ziende blind geweest!"
roept hij uit. „Ziende blind!" Dan neemt hij de schilder bij zijn
arm. Samen verlaten zij de hal. Rechter Tie gaat naar Tsjiao Tai
die met gekruiste benen op de vloer zit met het hoofd van de dode
Lentebloesem tegen zijn schouder. De rechter zegt zacht: „De he
mel besliste dat door deze moedige jonge vrouw drie misdaden zou
den worden ontraadseld, Tsjiao Tai". Tsjiao Tai strijkt met zijn
grote hand over haar stil gelaat
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
509. Met een pijnlijk gezicht herinnerde Bram zich, hoe zélfs
kleine vergrijpen in zijn zeemansjeugd werden bestraft.
Weet je," zei hij tegen Karo en Tutu, „ik moest hard werken, van
vroeg tot laat, en dan gebeurde het wel eens, dat ik eventjes ging
zitten èn zomaar in slaap viel. Dan kwam de bootsman me wekken.
Niet met zachte hand, maar met het teertouwtje, waarmee-ie mijn
broek klopte, totdat alle stof eruit was."
Karo en Tutu moesten er om grinniken, maar Bram zei, dat er
niets te lachen viel.
,JJat geteerde touwtje was zo hard als een plank jongens. Drie
dagen later moest je nog heel voorzichtig gaan zitten, als je daar
mee een afstraffing had gekregen."
„Dan had je zéker wel een hekel aan die bootsman?" vroeg Karo
bedrukt.
„Een hekel? Hoe kom je erbij?" vroeg Bram verbaasd. „De man
deed het toch immers om te leren? En als ik ziek was, icas er geen
verpleegster die me beter had kunnen verzorgen dan hij. Nee, aan
hem had ik geen hekel. Maar wel aan dat teertouwtje. Tjonge, als
zo'n teertouwtje eens praten kon
Zonder dat Bram het wist zou die laatste opmerking hem in een
heleboel narigheid brengen!
Amstelmeer 2 210 m ZZO Saigon n
Anne Christina 2 210 m O Rara
