toerisme
DE RISICO'S VAN HET
KROEGLOPEN IN SPANJE
Van
vroeger
voor nu
'9 C
■licll
'9 ir.
LEIDSCH DAGBLAD
edenkt u tweemaal, voor
at in Spanje een rel be-
t over de hoogte van de
ining, die de kelner of
keeper u presenteert. Het
fe is eigenlijk eerst een
nt te roepen.
'fit alternatief is namelijk
risico van maximaal ne-
jaar gevangenisstraf we-
S belediging van het
anse staatshoofd of op
minst vele maanden
rarrest
It advies wordt gegeven
r diplomaten in Madrid,
hulp de laatste jaren
malen is ingeroepen door
\genoten, die ruzie had-
gemaakt over buitenspo-
rekeningen van Spaanse
Iers en dan in de cel te-
Ikwamen.
pveranderlijk luidde de
huldiging tegen die onge-
\igen, dat zij het staats-
fd, generaal Franco, had-
beledigd of Spanje of zijn
i te schande hadden ge-
tot bij een verhit debat
de juiste prijs van een
cognac of Spaanse
mpagne.
i sommige gevallen heb-
deze mensen zes maan-
in voorarrest gezeten al
ms voor de nationale
Itbank van openbare orde
Verschijnen. Herhaaldelijk
bleek de klager een Spaanse
barkeeper of kelner te zijn,
die als getuige onder ede ver
klaarde, dat de verdachte
Franco had beledigd.
Gewoonlijk beschrijven
dergelijke getuigen in vloei
end Spaans de woorden die
zouden zijn gebezigd. Tegelijk
geven deze getuigen blijk van
bitter weinig kennis van het
Engels, Duits of Zweeds van
de gevangenen, terwijl zij
evenmin kunnen verklaren
hoe zij dan zo gemakkelijk de
beledigende icoorden in een
vreemde taal hebben kunnen
begrijpen.
„In sommige gevallen
schijnt het, dat de kelners de
beschuldigingen gewoonweg
hebben verzonnen in een po
ging om een omstreden en
dikwijls buitensporige reke
ning te incasseren"aldus een
Europese diplomaat. „Geluk
kig schijnt de rechtbank dit
te beseffen, hoewel vrijspra
ken over het algemeen zeld
zaam zijn".
Gewoonlijk eist de open
bare aanklager in „beledi
gingszaken" negen jaar ge
vangenisstraf. De rechtbank
maakt daar normaal zes
maanden tot een jaar van.
Meestal kan de buitenlandse
gevangene de rechtzaal dan
als vrij man verlaten en het
eerste vliegtuig naar huis ne
men.
Maar het voorarrest in een
Spaanse gevangenis kan al
lesbehalve plezierig zijn.
„Indien u het niet eens
bent met de rekening, vraag
de kelner dan een agent te
roepen en zeg geen woord
meer", raadt een diplomaat
in Madrid aan. „Zodra de
agent er is, moet u de situa
tie uitleggen als u het Spaans
althans voldoende beheerst.
Anders moet u om een tolk
vragen en zwijgen".
Noordamerikanen en Scan-
dinaviërs schijnen met dit
soort zaken in Spanje het
vaakst in moeilijkheden te
komen. De Engelsen zijn een
„goede" derde.
„Je kunt dergelijke twisten
onmogelijk winnen en daar
om is het beter ze te vermij
den", zegt een diplomaat.
Sommige Spaanse ambte
naren maken zich zorgen
over de gevolgen van derge
lijke arrestaties voor het
vreemdelingenverkeer, een
van Spanje's voornaamste
deviezenbronnen. Een ander
zei echter: „Hoezeer wij bui
tenlanders ook welkom he
ten, ivij verwachten dat zij
zich weten te gedragen"
Voor de zonderlinge Schot William Holt geldt,
dat zowel zijn Home als zijn Horse zijn Castle
is. De 68-jarige woont officieel met zijn vrouw
in een slot te Kilnhurst, op de groene heuvels
tussen Manchester en York, maar het grootste deel
van de tijd rijdt hij te paard door verre landen, op
zoek naar stof voor boeken en verzen.
Holt en paard zijn onafscheidelijk. Voor een nieuw
boek over Europa heeft Holt zich weer op de dertien
jarige hengst-schimmel Trigger gehesen en hij had
reeds vele kilometers afgelegd, toen wij hem onlangs
in Bolzano (Zuid-Tirol) troffen.
Maanden geleden wuifde William Holt zijn familie:
vrouw, vier kinderen en tien kleinkinderen, staande
op de tinnen van Holts eigendom, vaarwel toe. De
tocht voerde via het Kanaal en Frankrijk naar Rome.
In de Eeuwige Stad was Holt de gast van de
Romeinse prinses Angelica del Drago. In die rust
periode vervaardigde hij schetsen van beroemde
standbeelden.
Tekenend voorbeeld van Holts principes: hij wenste
in het paleis van de prinses slechts te blijven als
hem verlof werd gegeven samen met zijn paard in
de tuin te slapen. Het tweetal heeft namelijk ge
durende heel die reis nog geen dak boven het hoofd
gehad. Of het nu regent of sneeuwt, mr. Holt neemt
eenvoudig een waterdicht dek en rolt daar zijn ge
hard lichaam in. Koude doet hem niets en naar zijn
eigen mededeling was hij alleen maar verkouden, als
hij niet op reis was.
De Schotse schrijver stelt er ook een eer in met niet
meer dan tien gulden op zak te starten. Alles, wat
hij onderweg voor zijn paard en zichzelf nodig heeft,
verdient hij door het maken van tekeningen en door
de verkoop van een kaart, waarop men hem kaars
recht te paard ziet zitten. Als hij eenmaal terug is
zal hij zijn boek schrijven zowel vanuit zijn eigen
gezichtspunt, als uit dat van Trigger.
Een zonderling manmaar geen dwaas. Tal van
romans verschenen reeds van zijn hand, o.a. „The
Weavers Knot", „Under a Japanese Parasol" en „I
haven 't unpacked". Dit laatste boek bereikte de
oplage van. een kwart miljoen!
Tijdens de tocht draagt mr. Holt een korte broek,
een sportweekender, een strohoed en gewone lage
schoenen, waarvan hij inmiddels drie paar heeft ver
sleten. Zevenmaal moest Trigger van nieuwe hoef
ijzers worden voorzien.
Voor buitenstaanders is het vreemd te zien hoezeer
man en paard elkaar begrijpen. Op de tochten zit
William in het zadel, maar zodra Trigger vermoeid
raakt stoot hij het hoofd tegen de voeten van de baas.
Onmiddellijk stijgt deze af en begint een Engels
liedje te zingen „There's a tavern in the town", wat
blijkbaar een opkikkerende uitwerking heeft. In
Frankrijk zong Holt er een eigen Franse versie bij,
in Italië een Italiaanse tekst. Daar de stembanden
niet zo goed meer willen kocht Holt in Bolzano een
nondharmonika en tijdens de beklimming van de
Brennerpas speelde Holt het melodietje voor Trig
ger, die mèt de hoge C ook de hoogste top bereikte.
De heer Holt is niet altijd zo rijk geweest, dat hij
in een kasteel kon wonen. Als zeeman reisde hij de
hele wereld af, als houthakker staalde hij zijn spieren
in Canada. Vandaaruit zeilde hij met een eigen ge
bouwd schip naar Engeland terug. Tweeëndertig
landen heeft hij reeds bezocht, maar daarbij zal het
niet blijven.
Skandinavië staat voor een volgende tocht op het
program. De sympathieke zonderling kan het nu een
maal niet laten.
er maar van af. voor welk bedrag u er straks in springt,
zonder actie of refactie", zoals de voorwaarden van de
U hebt het meubel tijdens de kijkdagen van buiten en
bekeken en u vindt het mobi. De afmetingen zijn ook gunstig:
het thuis goed plaatsen. Als het om bijvoorbeeld een kussenkast
gaat, dan weet u zo genoeg
tot ongeveer duizend gulden.
Dat mag zo'n welgemaakte
kast altijd kosten; gaat u maar
na wat je voor een modern
stuk fabriekswerk betaalt.
Bent u van plan en in staat
om door te bieden als de prijs
veel hoger gaat worden, dan
bent u op een stuk antiek uit.
maar hoè antiek is het eigen
lijk?
Denk niet te gauw: „Zo kun
nen ze het vandaag niet
meer", wanneer u het pronk
stuk bewondert. Het is ver
bluffend. zo knap men nog
nieuwe antieke meubelen
maakt. Het moeilijkst te imi
teren is het bejaarde natuur-
produkt: Het oude hout. Bij
het „eerlijke" nieuwe antiek,
zoals het voor stevige prijzen
in de nieuwe meubelhandel
te koop is, probeert men dat
dan ook niet bedriegelijk te
doen. Ook als het materiaal
euu-s Nederlands kussenkastje, aan- een i 0ld finish" krijgt, behoeft
n op een Antiekbeurs, goedgekeurd men maar een deur te openen
jet kritische oog van een vakman, of een lade om te zien dat
het meubel ongebruikt is. Bij
tingen zal men allicht tenminste voor een deel echt oud hout
ken. Complete zogenaamd antieke kasten zijn rond één echte oude
[ebouwd. Hoe meer nieuw .materiaal, hoe gemakkelijker het te
feren valt.
inenkant verraadt dikwijls de bouwgeschiedenis van epn meubel
Üdelijkst: het jonge hout heeft een andere tint en is machinaal
kt Hebt u gelet op het schaafwerk? Oud hout is in de lengte-
g glad geschaafd. Machinaal geschaafd hout toont bij nauwkeurig
1 evenwijdige, ondiepe groeven, dwars op de vezelrichting. De zaag
lijst ook uit. of u met handwerk dan wel machinewerk te doen
De cirkelzaag maakt ronde snijsporen van gelijkmatige diameter,
kaag geeft een zuiver verticale, regelmatige snede. Het met de
Mg uitgevoerde werk is minder
natig en er is altijd wel een mini-
ferar.dering van richting. Wat de
trbindingen betreft: ook nu wor
stjes wel „gestaart", maar de oude
fstaarten zijn zéér schuin,
wormgaten bewijzen op zichzelf
Het punt is, of de wormgaten né
Itooiing van het meubel zijn ont-
Wanneer uit al wormstekig
nieuwe meubelen zijn gemaakt
tal de zaag allicht overlangse
kanalen hebben blootgelegd. Ziet
daar aan de binnenzijde de
I van, dan weet men hoe laat het is.
jnenkant van een oude kast draagt
ld als een oud huis de sporen van
ïbruik: de richels van verwijderde
aken bijvoorbeeld. Met enige er-
kan men zulke sporen lezen en
nclusies uit trekken,
een echt oud meubel kan in de
pn de tijd veel gerepareerd zijn,
"J de oorspronkelijke gesmede Weelderig snijwerk aan een
rs en met de hand gevijlde schroe- echte George II console-tafel
«rvangen zijn door machinaal ge- (Engeland 1740).
«eerde. Maar de nieuwe schroeven
1 stellig minder dik dan de oude, dus waar dezelfde gaten zijn
moeten die eerst met houten pennen zijn opgevuld. Ziet u
s.9hroeven zonder dergelijke pennen, dan is er reden tot argwaan.
^snijwerk kan nog voortreffelijk worden nagebootst en menige echt
te, maar sobere kast heeft een duurder uiterlijk gekregen door de
eging van nagebootste ornamenten. Het beoordelen van snijwerk
2 jtwestie van artistiek vingertoppengevoel, ook letterlijk. Nieuw
ls minder soepel van lijn en voelt ook op de hand harder aan.
'Jn zo een paar punten, die op kijkdagen tot het echte kijken behoren,
nierover vertelt E Ferber in „Het antieke meubel", uitgegeven bij
wereldvenster in Baarn.
