'Andere
in verkeer
„Lof
onze
zotheid van
9 delen
Over Joods of
bij Nederlandse
niet-Joods
selirijvers
N
V
SPOEDIG BEGIN MET AANPASSING
AAN HET VERNIEUWDE REGLEMENT
Vele nieuwe borden
NIEUW EXPERIMENT VAN ROLAND PETIT
Samenwerking schonk
meesterlijke creatie
De negen delen
Onvergetelijk
""ZATERDAG 2 APRIL 1
LEIDSCH DAGBLAD
Ff, Naar het ontwerp van prof. dr. A. D. Belinfante
Mijnwerkersfonds Kerkelijk Leven
schenkt plastiek Otto Dibelius
Vp" weo»rrrme legt ambt neer
„De Gaard" van het Algemeen
IMünwerkersfonds in de Utrechtse Dr Otto DibeliuSi de erangelische
wijk Tuindorp-Oost, heeft het AMF kerkleider, heeft gisteren zijn ambt
ide gemeente Utrecht een gift van bisschop van Berlijn-Branden-
i9 nnn de be- burg, een door de Muur verdeeld bis-
plastiek j dom waarjn vjjf miljoen mensen wo
nen, om gezondheidsredenen neerge-
- jarige dr. Dibelius
Ingrijpende wijzigingen staan de Nederlandse weggebruiker te wachten wanneer vermoedelijk
Dp 1 januari van het komende jaar het nieuwe wegenverkeersreglement, zoals dit is ontworpen
Rtioor prof. dr. A. D. Belinfante. van kracht wordt.
•L Vóór mei is publikatie in het Staatsblad te verwachten, zo heeft minister Suurhoff (Verkeer en
Waterstaat) al laten weten en van dat ogenblik af zal een begin worden gemaakt met de aanpas
sing aan de nieuwe regels.
men mag niet stoppen op de rijbaan
I in viaducten, tunnels, en onder
bruggen. Een ommekeer dus van de
bestaande regel. Er mag niet wor-
den geparkeerd binnen vijf meter
de hoek (nu tien meter), maar
noeten loorden geplaatst dat alle verkeersuitgaven, verkeerscur- I voorbeeld om de weg
hissen en dergelijke door nieuwe moeten icorden vervangen - dat eetSken VM1 een
wlitie, rij-instructeurs en allen (tot de examinatoren toeopnieuw
Het betekent, dat men ruwweg veertig nieuwe en veranderde ver-
teersborden moet leren kennen dat al deze borden langs de wegen V®" ,r
nnPt.pn worden geplaatst dat alle verkeer suitaaven nerkeersnur- lwel Sest°PtbU voorbeeld
I getrokken streep of vluchtheuvel
«is
elas:
Aardverschuiving
'De wijzigingen en nieuwigheden
b'n zovele, dat zonder enige
•jjving van een aardverschuiving in
btifet verkeer kan worden gesproken.
wijze van voorlopige informatie
Dlgt hier een summier overzicht
i meest in het oog springende
weringen. Het beroemde artikel 25
-j-jP het Wegenverkeersreglement
vel de grondwet van het verkeer
loemd) zal geheel komen te ver-
e tekst hiervan luidde:
iedere weggebruiker ver-
rden zich op een weg zodanig te
dragen, dat de vrijheid van het
rkeer zonder noodzaak wordt be-
m^nmerd of de veiligheid op de weg
gevaar wordt gebracht of rede
neerwijze is aan te nemen dat de
^pigheid op de i
E Kbrden gebracht".
■■■Dit artikel, een kapstok, waar al-
aan werd opgehangen, zal worden
gelost in vele andere artikelen, die
et wat goede wil onder één noe-
Mftfr zouden kunnen worden gebracht:
llllellevendheid of hoffehjkheid> Een
kele voorbeeld: „De bestuurders
nslonO®ten de naar omstandigheden ge-
den voorzichtigheid in acht nemen
helmJfc aanzien van zicli op de weg be-
ee j^adende voetgangers". In de prak-
k komt dit hier op neer: rijdt een
^^^tuurder door een plas met zoda-
^■e snelheid, dat een voetganger op
stoep tot aan zijn nek vuil wordt,
is die bestuurder strafbaar.
Ierland „bij" met het internationale verkeer en is een belangrijk I meterT'ti^n* m m
Welke 1are'1 Van v00r^ere^*ny viuchtheuvel. Men mal niet
ieejt geverga, verwezennjKi. i op een plaatSf waardoor het ^ht 0p
niet mocht voorsorteren en zich verkeerswfjzigingen en verkeers
rechts moest opstellen, 'na invoe
ring van het nieuwe reglement moet
men juist wel voorsorteren binnen
de bebouwde kom en mag men voor
sorteren buiten de bebouwde kom.
Wanneer men wil inhalen (dit geldt
ook op een autoweg) moet men na
dat men er zich van heeft overtuigd
dat het kan, richting aangegeven en
dit beëindigen direct nadat de zij
delingse beweging is voltooid.
Legaal zal worden wat in feite
reeds bestond. Het in file naast el
kaar rijden, wanneer de verkeersvei
ligheid dit rechtvaardigt op auto
wegen met één-richtingsverkeer die
in rijstroken zijn verdeeld. Wanneer
in file wordt gereden mag men
rechts inhalen.
mum snelheid van vrachtwagens en
autobussen geregeld en de minimum
afstand welke tussen die voertuigen
moet blyven. De kwestie van stop
pen en parkeren is zeer uitvoerig
behandeld evenals de verlichtings
bepalingen.
f 12.000 aangeboden. Het
doeling, dat hiervoor eei
wordt vervaardigd voor het binnen
plein van „De Gaard", dat gemeen- I wd c
te-eigendom is.
B. en W. van Utrecht hebben de
gemeenteraad voorgesteld, de gift te
aanvaarden. Aan de beeldhouwer
Aert Rietbroek in Amsterdam is op
dracht gegeven, een non-figuratieve
plastiek van anthracietkleurig beton
te maken. De plastiek, die 2% meter
hoog wordt, zal waarschijnlijk nog
aan het eind van dit jaar in „De
Gaard" kunnen worden geplaatst.
vulde zijn ambt gedurende 21 jaar.
Eenderde van de leden van zijn bis
dom woont in West-Beerlijn, een
derde in Oost-Beerlijn en de rest in
Oost-Duitsland.
Sinds het oprichten van de Ber-
lijnse Muur mag dr. Dibelius niet
meer in de Oost-Duitsland gelegen
delen van zijn bisdom komen. Het
zelfde geldt voor zijn opvolger, de 62-
jarige deken Kurt Scharf.
Conflict in
Leidse Studenten Laad
De fracties van het Nederlands Stu
denten Akkoord en de Progressieve
Studenten Organisatie hebben met
verbazing kennis genomen van de
persberichten van de vakbeweging
over de moeilijkheden in de Leidse
Studenten Raad.
De fracties van het N5.A. en de
P.S.O. in de Leidse Studenten Raad
verzoeken het bestuur van de L.SJR.
zijn werkzaamheden gewoon voort te
zetten, ongeacht de obstructie van de
vakbeweging om zich te etaleren als
alternatief van de Leidse Studenten
Raad.
De fracties van het N.S.A. en de
P.S.O. in de Leidse Studenten Raad
wensen zich volledig te distantiëren
van de beschuldigingen tegen de per
soon van de voorzitter van de Leidse
Studenten Raad, de heer J. K. M.
Gevers.
gevaar kan
Geen hinder
let motief, dat men niet harder
Ë50 kilometer per uur reed, helpt
and meer. „De bestuurder moet
snelheid zodanig regelen, dat
gevaar of hinder voor andere
ebruikers of schade kan ont-
an". Een ander geval: „Bestuur-
Noffifs moeten voor blinden en allen,
1 zich moeilijk voortbewegen te
- -in tijde de weg vrijhouden" en
Is Mineer de wet spreekt over bestuur-
'IVIls zijn ook bestuurders van brom-
tsen en fietsen bedoeld. „Iedere
S^^tuurder <en dus ook de brommer
Schaep de fietser) moet te allen tijde
—2631. ïr de nodige kennis beschikken, die
het goed besturen is vereist.
.'anneer iemand dus in de naaste
Verlichting
belangrijkste veranderingen
op het punt van de verlichting zijn:
men moet dimlicht voeren van een
half uur voor zonsondergang tot een
half uur voor zonopgang, in plaats
een kwartier, zoals dat totdusver.
Niet alleen bij mist, doch ook bij
zware sneeuwval, zware regen en an
dere atmosferische omstandigheden
die het zicht belemmeren, moet men
overdag groot licht voeren. Dit geldt
voor brommers en fietsers.
Bij nacht moet n
dimlicht voeren als
zijn, doch ook
de weg rijdende treinen tegenkomt,
langs de weg varende schepen en bij
tegemoetkomende voetgangers, kolo-
doch ook wanneer men dicht
achter een ander voertuig rijdt.
Het wachtverbod komt geheel te
vervallen. Er blijven alleen
stopverbod.
niet alleen
tegenliggers
naast
keer-
Viaduct
borden en dergelijke wordt ontno
men. Bij bushaltes mag men stop
pen voor het onmiddelfjk in- of
uitlaten van passagiers. Dit is dus
een verruiming. De tunnelweg en de
daarbij behorende borden komt te
vervallen. Verkeerstekens op het
wegdek, die een gebod of verbod in
houden krijgen nu rechtskracht.
Staan er bijvoorbeeld pijlen op de
weg en men is per ongeluk op de
verkeerde richting terecht gekomen,
dan moet men die richting blijven
volgen. Deze hele materie is uitvoe
rig geregeld.
Knipperlicht
Niet alleen bij nacht buiten de be
bouwde kom, doch ook bij dag moet
bij een voertuig, dat stilstaat op
een plaats, die niet direct wordt
opgemerkt knipperlicht of gevaren
driehoek worden geplaatst. Er wordt
een geel of oranje-rood knipperlicht
ingevoerd, dat via de stoplichten of
apart kan branden en kan worden
gebruikt bij stilstaan op de rijbaan
bfj nacht en slecht zicht. Alleen be
stuurders van motorvoertuigen, die
sneller dan 40 kilometer per uur (nu
20 kilometer) .kunnen en mogen rij
den mogen op autowegen komen.
Wanneer men op een autoweg rijdt
mag men niet zo langzaam rijden
dat men van het normale tempo op
die weg afwijkt. Men mag niet stop
pen op invoeg- en uitrijstroken en
bij aansluitingen van wegen.
Wij herhalen nog eens dat dit al
lemaal erg summier is. In feite be
vat het nieuwe reglement over veel
van de door ons genoemde punten
veel gedetailleerder regelingen en be
palingen. Zoals we ook reeds opmerk
ten zfjn andere bepalingen anders
geformuleerd, uitgebreid of verduide
lijkt. Zo is bijvoorbeeld een maxi-
(Van onze correspondent)
Roland Petitde choreograaf, is teruggekeerd naar de Parijse
schouwburg, waar hij in 1945 zijn grote triomfen als aanvoerder
van de door hem gestichte Ballets des Champs-Elysees" heeft ge
kend: het Theater des Champs-Elysees, schepper van de meester-
architect Auguste Perretplaats biedend aan 2000 bezoekers.
Het is alsof hij tegelijkertijd, na 20 jaar. alle gedrevenheid voor
het ballet, alle inventie, alle overredingskracht van zijn choreogra
fie, alle vreugde aan de dans heeft teruggevonden. Niet, dat wij
in de loop van de jaren geen prachtige balletten van hem hebben
gezien. Men behoeft zich daartoe slechts „Cyrano de Bergerac
Deuil en 24 heures"„Le loup" of Carmen" te herinneren, om
zich weer eens voor de geest te halen dat hij behalve een zeer goede
danser ook een begenadigd choreograaf is geweest, die ons zo
langzamerhand van het après-guerrescheiden.
Maar toch hebben we te vaak de
zalen, waar hij zijn balletten, dik
wijls met zijn vrouw Zizi Jeanmaire
als midden- en hoogtepunt aan den
volke toonde, verlaten met een klein
gevoel van teleurstelling. Het expe
riment was wel eens blijven steken.
Vele mallen ook keerden oude the
ma's in zijn choreografieën terug.
Al en toe was het er ook te kenne
lijk om te doen, kunstenaars die „in"
waren (Bernard Buffet, André
Beaurepaire, Cocteau's aangenomen
zoon Edouard Dhermite, Tom Keogh,
André Francois, de mode-ontwerper
en Dior-opvolger Yves Saint-Lau
rent etc. décors en kostuums te la
ten ontwerpen om zodoende op een
of andere manier „bij" te blijven
met de Parijse mode, die veranderlijk
is als het au fond weinig cultuur
bezittende Parijse publiek zelf.
Wanneer men thans de nieuwe
reeks balletten, welke hij met zijn
troep laat zien, heeft meegemaakt,
komt men alras tot de conclusie dat
*3*1
;ou beweren een overtre-
hebben begaan, omdat hij
niet wist, zal dit extra moeilijk
met de overheid opleveren.
[De bestuurder moet ook beschik-
over de daarvoor noodzakelijk
jiamelijke en geestelijke gesteld -
Deze bepaling heeft ook een
ïr verstrekkende betekenis.
JA-V
el, ok
Voet
ganger
haast, c
het nieuwe reglement wordt de
itganger ook als verkeer be-
JMomvd., een status waar deze al
ndsUfg naar snakte-
Haarlet is de passagier verboden de
idags/tuurcler af te leiden of te hinde-
i". Het meisje, dat tijdens de rit
de hals van de geliefde hangt is
afbaar. De bestuurder die meer
adacht. heeft voor dingen in de
gen dan voor de weg is ook straf-
A0Ë* de naaste toekomst staan brom-
©Virs niet altijd gelijk met fietsers
in het nieuwe reglement worden
DJpf zonder lijk genoemd en treffen
.en ge- en verboden aan. Zelfs een
~^n bord (verboden voor bromfiet-
^0)- Bromfietsen mogen niet meer
Aveeën naast elkaar rijden, fiet-
er een complete vernieuwing heeft
plaats gevonden. Niet alleen in die
troep, waarin ik weinig of geen
dansers en danseressen van vroeger
heb teruggezien, maar ook in de be
perking van de décors en kostuums
en vooral in de dansfiguren van de
balletten.
Middenstuk van de nieuwe serie
het ballet „De lof der zotheid".
Alleen de titel is van Erasmus. Het
idee is van Jean Cau. Hij was eens,
ook alweer rondom de vijftiger ja
ren, secretaris van Jean- Paul Sar
tre. Later is hij journalist, redacteur
aan „L'Express", medewerker aan
„Le Figaro Litteraire" en van de
Franse televisie geworden. Hij heeft
bovendien als schrijver van romans
ran het zich in Algerije af
spelende toneelstuk „De parachu
tisten" naam gemaakt. De décors en
kostuums zijn van Niki de Saint-
Phalle, Jean Tinguely en Martial
>se, drie figuren die thans tot
de meest bekende van de Parijse
kunstwereld behoren.
Niki de Saint-Phalle is de schep
per van de „Nana's", de in vorm
afzichtelijke, in kleur heel joyeuse
vrouwenfiguren uit een soort papier-
maché gemaakt. Tinguely is de Zwit
ser, die rijdende, fluitende, tekenen
de en bellende sculpturen maakt,
welke hij namen geeft als: „Machi
ne om niets te doen". Zijn grootste
■schepping stond op de Zwitserse Ex
po van Lausanne. Martial Raysse is
juist gekomen om met zijn werk
Frankrijk op de Biennale van Ve-
netie te vertegenwoordigen. Met
Yves Klein en Arman, vormde hij
wat men: „De school van Nice"
noemt.
De
de
De Mensen zeggen Joodse verhalen van Nederlandse
gesteld door Bea Polak. Van Ditmar. Amsterdam.
Ondanks de inleiding, vraag ik mij toch af wat de bedoeling is
van deze bundel verhalen. De samenstelster zegt o.a. dat zij het
verlangen heeft „niet verloren te laten gaan wat geleefd heeft
(blz. 10) en wijst er op dat het korte verhaal een genre is dat
door de joodse schrijver niet veel beoefend is en bovendien dit
geldt voor vóór oorlog II moeilijk aan de man te brengen. Dat
laatste is maar al te waar. Nu is het m.i. zo dat de joodse auteur
in die periode altijd in het totale literaire verband is opgegaan. Het
werk van een joodse schrijver werd niet beschouwd uit het oog
punt van ras. noch ook gelezen om die reden. Er werd precies de
zelfde maatstaf bij aangelegd als bij alle andere werken.
De joodse selirijvers hadden voor worden. Dit
zover ik weet ook niet de minste daar het son
neiging om zich in een groep af te J wekken dat
Het ballet opent met een machine
van Tinguely, bestaande uit allerlei
tweedimensionale raderen, wielen'en
hefbomen, die worden voortbewogen
door een ijverig fietsend figuurtje.
Dan volgen de negen delen:
De afdrukken: vijf dansers en vijf
danseressen komen op, uit een ach
tergrond van Raysse, die is geinspi- I
reerd op Leonardeo da Vinci's Man
in een cirkel en zij vormen een aan
tal figuren. Roland Petit heeft daar
bij zoals trouwens in het gehele ove
rige ballet zo veel mogelijk de ge-
Een schrijver die zo'n dorp met I jjkte standen en figuuren vermeden
j zoveel menselijke wijsheid, zoveel en er nieuwe gecreëerd', die veel min-
humor (ik durf het veel misbruikte der erotisch aandoen dan tot dus-
niet veel anders dan een staal van wo0rd nauwelijks neer te schrijven) j Verre hij hem gebruikelijk was.
negentiende eeuwse zedeprekenj. en zoveel begrip met zoveel oor- i)e reclame: weer tegen een déco
Men krijgt de indrukdat de Ne- j Spronkelijke vondsten in stijl en thans in neon van Martial
derlandse joodse schrijver eigenlijk constructie weet neer te zetten, is j Raysse ontstaat een (vrouwelijke)
niet joods meer voelde. doch zich een hoge uitzondering en bewijst i „ster" en verdwijnt zij weer even
zijn joods-zijn pas weer bewust ge- j tevens dat er niets „afgezaagd" is snel.
worden is in de rampjaren. En dit ais het maar goed aangepakt wordt, i De liefde: voor Jean Cau Is de
liefde tussen man en vrouw wellicht
een zotheid. Desondanks is het een
rustig gedanste tweepas.
macht: de
dansers laten opmuziek van Chopin
de griezelige vrouwspersonen van
Niki de Saintphalle dansen.
De pillen: slaapmiddelen, kalme
rende pillen, „high" makende pillen.
In het zwart geklede dansers en
danseressen wei-velen over het to
neel. De „high" makende pil is een
solodanser, die met geweldige spron-
zijn vervoering getuigt
Merkwaardig is het gebruik, dat de
componist van het ballet, Marius
Constant, van een sopraanstem heeft
gemaakt, die vreemde glissando-
kreten slaakt.
De oorlog: zes soldaten „mitraille-
n" vier in het wit geklede vrou
wenfiguren, die voor een beeld van
de Venus van Milo staan.
De machine: uit die machine ko
men kartonnen bloemen, die vijf
dansparen aan elkaar doorgeven tot
ze worden weggeveegd met stoffer
en blik.
Het verhoor: Jean Cau, „geënga
geerd" schrijver op zijn best en ook
de twee dansers Felix Blaszka en
Robert Bestonso.
Het aftellen: parodie op het af
tellen, zoals dat gebeurt voor een
ruimtevaartuig de lucht in gaat. Hier
is het zo alsof de seconden worden
geteld voor de aarde zal vergaan.
Décors en kostuums zijn per slot
van rekening bijkomstigheden. De
muziek van Marius Constant en de
choreografie van Roland Petit vor
men de hoofdzaak. Beider samen
werking (Constrant is al jaren de
huiscomponist van Petit's balletten
en hij heeft vaak het begeleidend
orkest gedirigeerd) op het stramien
van Jean Cau heeft tot een meester
lijk ballet geleid.
De lof der zotheid" wordt voor
afgegaan door twee korte balletoe
feningen „Octandre I" en „Octan-
dre II".
Ze doen denken aan „Etudes", va
riaties op een thema, studies inbe-
weging. Petit gaf zijn twee dansers,
Felix Blaszka en Roberto Bestonso,
gelegenheid hun interprestaties van
de muziek van Edgar Varese te ge-
Boeken rruRkt
is volkomen begrijpelijk. Maar heeft
het nu zin dit onderscheid in dit
kleine land weer te gaan aankwe
ken? Is dat niet wat kunstmatig?
CLARA EGGINK j
Tot slot een herneming van de
jonge man en de dood. Jean Coc-
tau, de diepgebetreurde, heeft voor
Petit's eerste balletten na de oorlog
geschreven. Jean Babileé en Natha
lie Philippart hebben het op onver
getelijke wijze gedanst. Thans is het
de beurt aan Daniele Jossi en Fe
lix Blaszka. Het schijnt dat het
als „pas de deux" toch wel wat verou
derd is, misschien toch wel onver
woestbaar zal bljjken.
au lijkt mij onjuist
de indruk kan ver-
r een soort reclame
zonderen. Dit in tegenstelling tot de
protestantse resp. r.-katholieke
schrijvers, die zich maar al te graag
afzonderden met hun tijdschriften
en uitgevers.
Persoonlijk kan ik met de hand
op mijn hart verklaren dat ik mij
nooit verdiept heb in het ras van
Heyermans, Carry van Bruggen,
verminderd. Er blijven: poli- I Mftrianne Philips om een paar na-
i brandweer en ziekenauto, mits Imen van vroeger te noemen. Er is
te zowel een hoorn en een zwaai- j «en tweede wereldoorlog voor nodig
iit voeren De begrafenisstoet en geweest om er mij en met mij
litaire kolonne zijn dus verdwenen vele anderen
hebben geen voorrang
let bekende rijtje
\f voorrang hebben,
V flfoering van het nieuwe reglement.
I Vil is in een nieuw artikel bepaald,
t wanneer van deze (en ook op-
ngevi"hten, processies etc.) de kop van
kolonne of stoet is gepasseerd, het
jlcwaa^hten.
richtingen moet
De tram
Je tram heeft geen voorrang meer
i-rpssj voorrangswegen. De laatste wor-
i dus absoluut,
senfoftet inhalen bij kruisingen en split-
wegen wordt verboden
izij het verkeer ter plaatse wordt
ci C Weeeld' Een belangrijke nieuwigheid Het is pas nu, n
ELt Mke inhalen in de bebouwde kom zyn op het terrein
_niet eenvoudiger op maakt. wie denkt daar
bewust te ma
ken dat ik bij bepaald werk met
een joods auteur te doen had. En
zelfs die oorlog is nog niet voldoen
de geweest, want als ik de lijst van
medewerkers aan deze bundel bekijk
dan vind ik daar namen van auteurs
van wie ik het nog altijd niet weet.
Ik vind het ook niet belangrijk. Be
langrijk wordt het pas wanneer een
auteur zijn afkomst en alles wat
daarmee in verband staat, gevoeld
heeft als de bron waaruit zijn werk
regelrecht voortgekomen is zoals bij
Jacob Israël de Haan b.v. (Waar
om staat er van hem niets in deze
bundel?) Doch alweer, dat geldt
voor iedereen.
De mooiste verhalen in de bundel
zijn die van G. K. van het Reve, van
Jaap Harten, Marga Minco en Jo
van de Walle. Van deze weet ik al
leen met zekerheid dat Marga Min
co een joodse schrijfster is. want j
haar heb ik horen zeggen dat zij
wel wilde dat zij haar „Bittere
Kruid" nooit had behoeven te
schrijven.
Pieter Reeuwijk. De Kwe-
rulant. De Arbeiderspers,
Amsterdam.
boekenmarkt
critica
wordt gemaakt, hetwelk mij in
dit verband kwalijk voorkomt juist
omdat dat onderscheid vroeger nooit
gemaakt is.
„Het is moeilijk te zeggen wat een
joods verhaal is", zegt de samen
stelster. Inderdaad in de Neder
landse letterkunde is dat moeilijk.
Deze bundel bewijst het. Wanneer
men de bundel „Meesters der Jid
dische vertelkunst" (J. M. Meule.i-
hoff Amsterdam) kent, dan is het
duidelijk genoeg dat dit inderdaad
joodse verhalen zijn. De levensstijl,
de problematiek, de toon vooral be
wijzen dat. En hetzelfde geldt voor
de „Meesters der Hebreeuwse Ver
telkunst", hoewel er een duidelijk
verschil te vinden is tussen de oude
en die verhalen welke Israëlisch zijn,
waaronder waarlijk meesterlijke.
In de bundel „De Mensen Zeg
gen heb ik geen verhaal ge- daartoe wel te vinden. Maar dat het
vonden dat het kan opnemen tegen ook anders, heel anders, kan bewijst
die uit de bovengenoemde bundels. I de kleine roman van Pieter van
Zonder twijfel staan er goede ver- Reeuwijk. Een streekverhaal inder-
halen in met het conflict joods- I daad, maar een met alles er in wat
niet-joods tot onderwerp en heel I aan de gangbare soort ontbreekt,
aangrijpende over de joodse ellende Deze schrijver heeft a.h.w onder de
tijdens de bezetting. De verhalen die huid gekeken en daar het. ware dorp
zich in een joods milieu afspelen Brummelkamp ontdekt. Dit is een
1945, dat joods- zijn ten hoogste pittoresk zoals „Du dorp in de provincie, dit zUn de be
an de literatuur aag in Oetert" of „Klaassie". Het eer- woners, dit is hun leven, dit zijn
aan bij compo- ste. „Uit de gedenkschriften van een hun daden en hun wandaden. Zo is
old tot nu de regel dat men om nisten of schilders? iets gewor- oude Brochous-Gemore" is van on- het en zo was het en zo zal het wel
links gelegen inrit te bereiken den is dat met nadruk vermeld moet derwerp joods, maar verder toch blijven ook, ondanks grensverschui-
De Nederlandse
wordt nog steeds rijl
streekromans,maar bij
raken ze langzamerhand in de ver
drukking vanwege de overvloedige
produktie van de jonge auteurs.
Niet dat daar over het algemeen
veel aan verloren is, want het pa
troon is bekend en wie altijd weer
lezen wil over de levenskramp in
kleine dorpen en de ongelukkige
liefde op grote hoeven, weet de weg
