de
ifad
des leyens
PEWAN nv
doet u goed,
elke dag wéér
AUTOMOBIELBEDRIJF
HOUTWEG 7-8 DEN HAAG
(bij 't Malieveld)
TEL 18.21.43
jaNDAO 58 MAART 1968 LEIDSCB DAGBLAD
„Maar ik ben geen pneuma en niet technisch en geen personeel,"
zei Panda verontschuldigend; „ik werd hierheen gegooid en
Hier onderbrak hij zichzelf, xoant plotseling herkende hij de boze
huisbewoner.
,Maar u bent professor^ Kalkerl" riep hij uit.
„Ben ikehKalker? Professormijmerde de aangespro
kene, om dan uit te roepen: „Heel juist! Voortreffelijk opgemerkt!
Die ben ik! En wie ben jij dan wel?"
,J>andat" zei Panda; „ik héb wel eens voor u gewerkt en we heb
ben avonturen beleefd en zo
,Maar natuurlijk!" riep de geleerde verheugd. Pampa een
van mijn beste studenten!"
haarbos. Dan zegt hij langzaam: „Als ik jou was, broeder Siau,
dan zou ik, als naaste bloedverwant, es gaan rondkijken in die
ouwe tempel op de heuvel. Jouw broer kwam daar nogal vaak, zie
je. Hij zocht daar naar iets. Dat zal ie jou toch wel verteld hebben,
hè?" „Niks", zegt Tsjiao Tai. „M'n broer was vlug met én poten,
maar wat sloom met én tong, vat jé'. De Koning knikt goedkeu
rend. „Een verstandige vent, die broer van jou! Afijn, het zou wel
es kunnen wezen dat jouw broer daar zocht wat een ander in die
tempel had opgeborgen". De Schele grijnst breed. „Er bennen lui",
merkt hij op, „die erg zenuwachtig worden als een ander gaat zoe
ken naar iets wat ze ergens verstopt hebben!"
„Daar vallen we allemaal af," zei hij spinnend.
„En als toe de laden nu eens een eindje openzettenvroeg Bram.
Even kwam er geen antwoord. Stom van verwondering keken de
beide vrienden hem aan, verbluft door het grote verstand van de
zeeman.
„Natuurlijk, dat is het," zei Karo. En Tutu vroeg beleefd:
„Mag ik onderrrrste lade?"
„Waarom?" vroeg Bram.
,Jioogtevrrrrrees," kraste Tutu en het duurde even eer de an
deren begrepen, dat de vogel een grapje maakte. Lachend riep
Bram de verkoper.
Polities Nederlandse
schepen
hrk 23 v Shtnghii n T»injtoo
■kwik 25 80 m W Cor*ic«
l p 25 Boulognt n L« Trtport
i p 25 Algier» n Milaszo
25 1140 m W L»nds«nd
«iNlon 25 30 m NO Ou«sant
«'•ntlc Inlerprid» 25 100 m OZO
lonilr» n La* Plcdru
JtatUt 25 v Bayonn* f Antw.
25 v Roti n Barcelona
}"1» 25 v Trinidad te Pto Ordai
WkI» 23 te Vlissingcn
if,rft.25 °P 240 m w Jamaica
F 25 v Hamburg te Antwerpen
Jjlllckorg 25 v Poragrunn n
i?[' P 26 K. Cexine n Dublin
25 t» Singapore
27 te Acapulco verwacht
i fouth P 2S K" P*"'to n
IlSMcoil 23 v Am»t. te Rotterdam
2a v Rotterdam n Grimsby
ï!w« P 26 lie de Bas n Antwerpen
'•ram 25 v Vlaardingen n Belfast
«iya 26 v Rott. n Dublin
«tmsr.cht 25 te Gent
'•naenin a 25 Rio Grande
Zeesleepvaart
Jo^>rd-Holl«n4 met „loenne"
oorspronkelijk verhaal van Joseph I. einander
m d» hulskamers luisterde men
edachti?. De donkere blik van
0 Mailoway richtte zich döor-
j jjeend op de toeschouwers, en zijn
1 a eei: „Wij Amerikanen zijn een
1 dat de vrijheid lief heeft. Doch
ijIJd bezig onszelf en anderen te
j!ffen in een afschuwelijk
mgbufcs van vrees en onveiligheid
Abten leven uw kinderen nog op
moment. Zij spelen wellicht rond
televisietoestel. Zy kunnen mor-
3 door één misstap, door één mo
ut van kinderlijke onoplettend-
i veroordeeld zijn tt de dood door
itld.
lult gil dit nog langer toelaten?
'de, als chirurg aan het New
ikse University Hospital, dagelijks
gruwelijke gevolgen. Ik ben in
[tand gekomen tegen deze golf van
cfden, die nooit gestraft worden.
moeizame werk der medici om
Ims te redden en te beveiligen
idt ongedaan gemaakt door de
sdeloosheid van het verkeer, dat
slachtoffers eist dan wij het
0 kunnen redden door vaccins
operaties. Moet dit zo doorgaan??
«et geen oplossing. Dan zeg ik
tracht haar te vinden, met mij
Een. Met mij en mijn vriend Fran-
(0 Galotti samen. Want hij is
iene, die het initiatief genomen
it tot een gigantisch, maar echt
rrlka&ns-zakelijk idee. Hij wil de
eld het bwijs leveren, dat wij
irrikanen bereid zijn tot de daad.
aneer wij weten dat deze van ons
lingd wordt. „Do something
Sit it!" is een parool, dat u allen
spreekt. Welnu, laten we het
n. Francesco Galotti heeft het
opgevat, ergens in Amerika een
1 te bouwen waarin nooit een en-
kind, en enkel mens, slachtof-
van het verkeer zal kunnen wor-
1 Ik ben een dokter van zestig
f. Ik sta mét beide benen op de
ihtere Amerikaanse bodem. Velen
q kennen mij. En ik geef u
;n woord, dat het plan van Fran-
Galotti tot een schone, over-
Jjgènde werkelijkheid kan wor
tels lichtend voorbeeld voor de
K wereld. Wij bouwen tentoon-
ogen, monumenten, waterwer-
indrukwekkende bouwsels die
1 roem over de hele wereld ver-
riden. Laten wij nu ook dit reu-
perk aanpakken, opdat de wereld
'tanschijn verandere en verlost
rde van een monster. Wij zijn
>1 geweest voor het gevaar, wij
tben nagelaten onze maatschap-
to in te richten, dat het mon-
rr van den beginne getekend kon
rden. Laten we dat inhalen. Ik
iag van alle Amerikaanse burgers,
vooral van hen, die kinderen of
atlleleden, vrienden of kennissen
Ireuren welke slachtoffers zijn ge-
arden van het verkeer, een kleine
jdrage: Eén dollar. Francesco Ga-
«I, directeur van de All Plastic
mpany, schonk reeds de vorstelij-
gift van enorme bouwterreinen,
I arop de stad der toekomst moet
s irflwn. HU deed dat uit dankbaar
lid voor het feit, dat de kleine Su
il Richardson in Bronx, New York,
verwondingen overleefde die zij
Kg toen Galotti haar met zijn
0 aanreed. Ik doe een beroep op
■- t automobilisten, die redenen
toen voor dezelfde dankbaarheid
op hen, die een roekeloosheid te
Ij treuren hebben. Eén dollar voor
!o City!"
Dokter Mailoway verdween lang-
m in de verdonkering van het
term. In vele huiskamers werd mi-
«1 lang niet gesproken. Amerika
1 ii plotseling geconfronteerd met
rauw realisme, dat de sleur en
1 afstomping van het dagelijkse le-
- 3 voor enkele ogenblikken door-
■n sommige huiskamers zagen
op het nauwelijks ver
televisiescherm in gedach-
ii het afgrijselijkste moment in
m leven terug, toen zy bleek en
Mted uit hun auto stapten en zich
■m over het ellendige overschot
EEN OPEN WERELD
van wat kortgeleden een levend, den
kend mens was geweest. Zij zagen
weer de trage bloedstroom tussen de
wielen van hun wagen, die in kron
kelende beekjes ergens onder dat
lichaam vandaan vloeide over het
ruwe asfalt. Zij werden herinnerd
aan het nameloze leed van degenen,
die in gezelschap van de veronge
lukte waren en zo plotseling voor
het onbegrijpeiyke feit van de dood
stonden, die hun vader, hun broer,
hun dochtertje had weggerukt.
Natuurlijk waren die automobilis
ten vaak onschuldig aan de tragedie.
De regels van de weg stelden hen in
het gelijk, het slachtoffer had een
verkeerde manoeuvre gemaakt of was
het bestaan van verkeer en gevaar
vergeten. Doch al het gelijk ter we
reld kon niet de schrijnende indruk
wegwissen, dat zij met hun eigen
auto, met hun eigen bumper of kop
lamp, voortbewogen door hun eigen
voet op het gaspedaal, een leven had
den afgesneden en een mens hadden
gedood, die zijn recht van te leven
had verbeurd door één enkele mis
stap, één enkele moment van onop
lettendheid.
zy zagen hoe hun wagen nauwe
lijks beschadigd was door de botsing
met het lichaam. NatuurMJk niet. De
fabrikanten zorgden dat hun auto's
rondom zo min mogelijk kwetsbaar
waren. Zy konden wel kwetsen en
dodeiyk kwetsen, doch gekwetst wor
den was tot een minimale mogelijk
heid teruggebracht.
Was dat wel eeriyk?
De mannen en vrouwen in de huis
kamers, die deze gedachten en herin
neringen kregen, stelden zich mis
schien niet allen die laatste vraag,
zy waren mannen en vrouwen van
hun technische tyd, van de tyd die
eigenmachtig een antwoord scheen
te hebben gegeven op het probleem
van de rechten der mensen op de
weg. Doch zy voelden dat hier een
vraagstuk zich aandiende, dat van
het grootste belang was voor het ge
luk der mensheid als geheel. Zy ke
ken naar hun eigen kinderen. En zij
noteerden het adres van dokter Mai
loway.
In andere huiskamers keken een
vader en moeder met van pyn ver
trokken gezichten eikander aan.
(Wordt vervolgd)
Kerkelijk Leven
NED. HERV. KERK
Beroepen te Odoorrv-Valthexmond
(voor de te stichten buitengew. wijk-
gemeente) C. J. L. Loor te Oosterble-
rum. Aangenomen naar Utrecht (wljk-
gemeente Oudwljk) P. H. de Pree te
H.I. Ambacht naar Sloctdorp C. J.
Rasch te Den Helder.
GEREF. KERKEN
Bedankt voor August inusga-Surhui-
num en voor Rijsoord A. Groenewegen
te Ulrum.
„Vlucht" van Paus Pius
uit Vaticaan
Paus Paulus heeft zondagavond
zichtbaar ontroerd herinnerd aan de
eerste bombardementen van Rome
tydens de tweede wereldoorlog en
pogingen van Paus Pius XII om de
bevolking te kalmeren.
Paus Paulus sprak in de kerk van
de onbevlekte ontvangenis in Tibur-
tina, een volksbuurt in Rome die op
19 juli 1943 door geallieerde vlieg
tuigen is gebombardeerd. Het doel
van de bommenwerpers was een
spoorwegstation maar de nabygele-
gen basiliek van San Lorenzo werd
getroffen.
Pius besloot onmiddeliyk naar het
terrein van de ramp te gaan, aldus
Paus Paulus, die in die tijd mede
werker van Pius was. Hy zei dat
Paus Pius zelfs niet de tijd had ge
nomen om de politie of de gendarme
van het Vaticaan te waarschuwen,
die pas later hoorden van „de
vlucht van de Paus uit het Vaticaan.
Paulus, toen mgr. Giovanni Mon-
tini, vergezelde Pius naar Tiburti-
na. Hij herinnerde eraan hoe hon
derden mensen om de pauselijke
auto zwermden en hoe het bloed
van een gewonde man het kleed van
de Paus besmeurde. Op voorstel van
mgr. Montini beklom de Paus een
puinhoop, zegende hy de menigte
en leidde hy het gebed ven het Onze
Vader.
„Gloeiend schandaal"
Meer dan 250 theologen uit ver
schillende westerse landen hebben
gisteren verklaard dat de toenemen-
I de rijkdom van het westen naast
de toenemende ellende in de onder
ontwikkelde landen een „gloeiend
schandaal" is en een aanfluiting
van „alle pretenties over een chris-
teiyke gemeenschap".
Zy deden een beroep op het ge
weten om een eind te maken aan
deze schrijnende tegenstellingen
welke „zelfs het apocalyptische risi
co van grotere oorlog en totale ver
nietiging inhouden".
Het beroep op het geweten was
ondertekend door vooraanstaande
protestantse, r.-katholieke en ortho
doxe kerkgeleerden uit Europa en
Noord- en Zuid-Amerika die hier
bij een zijn om de resultaten van
het Vaticaanse concilie te bespreken.
Onder het centrale thema „Een
open wereld" worden op „De Horst"
van Kerk en Wereld in Driebergen
drie jeugdsymposia gehouden. Tydens
het eerste symposium behandelde drs.
L. C. Biegel het onderwerp „Roe
pingsbesef van volkeren in de recente
wereldgeschiedenis" en prof. dr. B.
Landheer het „Amerikaanse roepings-
bewustzyn". Tydens het tweede week
einde, dat op 16 en 17 april wordt
gehouden, zal gesproken worden over
het thema „Er is geen uitverkoren
leider". Onder de sprekers bevindt
zich dr. W. Drees, die zal spreken
over „Modern leiderschap en de roep
om de sterke man". Het derde en
laatste symposium wordt op 7 en 8
mei gehouden. Prof. mr. J. J. Schok
king, ds. A. Hofman en prof. dr. B
M. I. Delf gauw spreken dan over het
thema „Er is geen uitverkoren poli
tiek systeem".
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
480. Op de veiling was roei het één en ander te vinden, dat als
gek vaartuig voor de wedstrijd kon dienstdoen. Maar de moeilijk
heid was, dat Karo en Tutu graag met Bram meewïldenen dan
was een varende stoof een beetje te klein en een drijvende kolenkit
te nauiv.
Weifelend bleef Bram ten slotte bij een ladenkastje staan.
„Zou dit iets zijn?" vroeg hij zijn vrienden.
Karo sprong er bovenop. Het meubel was goed gewreven en hij
moest zich met de nagels vasthouden om er niet af te glijden.
PANDA EN DE WEGDOENER
4. Toen Panda beschaamd en gekneusd overeind krabbelde,
dacht hij dat dit het einde van zijn onfortuinlijke sollicitatie zou
zijn en dat hij nu, als een ouder maar wijzer persoon, ongestoord
zijn weg zou kunnen vervolgen. Maar zo eenvoudig was dat niet.
Achter hem werd de deur van het landhuis driftig geopend, en een
boze stem sprak: ,X>at gaatehte ver! Ik bedoel: dat gaat te
ver! Lawaai maken metehboren ik bedoel, boren geac
tiveerd volgens pneumatische beginselen; dat is eh ik be
doel; erg genoeg, maar dan ook nog pneuma-technisch bedienings
personeel in mijn tuin, dat gaatehte ver! Heel juist! Te
ver!"
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
62. Zwijgend drinken de drie een kom droesem. Dan zegt de Ko
ning der Bedelaars somber: ,Je broer is koud gemaakt zonder mijn
permissie, Siau-ma. Dat zit mij ook niet lekker. Ik moet aan m'n
pesisie denken!" Doe er dan wat aan!" grauwt Tsjiao Tai. „Wie
heeft 'm vermoord?" „Heb je dat gehoord, Schele?" vraagt de Ko
ning schamper. Wie 'm vermoord heeft, vraagt ie!" ,^.ls we dat
wisten, broeder Siau", zegt de Schele, „dan was die vent al lang
overleden. De baas hier houdt er niet van dat lui zonder permissie
ivorden koud gemaakt, zie jé'. De Koning krabt eens in zijn wilde
