SCHEEP
BERICHTEN
stad
de
des levens
4.95
VRAGEN OVER
STEMMACHINES
Nieuwe uitgaven
r'Sa va vaas sa
VRIJDAG 25 MAART I960
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 29
oorspronkelijk verhaal van Joseph I. elnander
14)
nachten met geslapen, doch de
zame uren in hotels doorgebracht met
het schrijven van aantekeningen
j het uitwerken van ideeën. Hij had
0p drukke kruispunten gestaan er
ziekenhuizen bezocht, waar gewon
den en doden van verkeersongeluk-
waren binnengebracht. Hij had
met poiitie-agenten en verkeersbri-
gades gediscussieerd en was meer
malen in wanhopige strijdvragen
verwikkeld geraakt, waaraan hij met
bruisende voortvarendheid had
deelgenomen.
„Het is veel erger dan iemand
van ons beseft", zei Galotti, terwijl
hij zijn slanke, bruine handen op
sneeuwwitte tafellaken aan
rskanien van zijn bord legde.
Duropa krioelt. Europa kookt over,
ter Malloway, en niemand weet
het probleem moet worden aan-
it. Niemand heeft een vooruit-
men legt in snel
die precies
belaste wegen
tempo nieuwe wegen
dezelfde nadelen hebben als de oude.
Bent u ooit in Holland geweest?"
Dokter Malloway schudde het
hoofd. IIjJ had even het visioen van
een smal stukje land aan het En
gelse Kanaal, waar de mensen heer
lijke boter konden maken en meestal
klompen tussen bloemenvelden
liepen.
„Ik was er in de eerste week van
lei", zei Galotti. „De Hollanders
zitten met hun veertien miljoen
mensen op een stukje land, dat men
t een goede auto op één dag in
volle lengte kan doorkruisen.
Sommige slimme lieden onder hen
op het denkbeeld gekomen, dat
dit stukje land tal van bezienswaar
digheden voor buitenlanders biedt en
aaraig aan te verdienen zou
zijn, als zoveel mogelijk buitenlan
ders worden aangetrokken. Dat ge
beurt dan ook. De Hollanders zelf
hebben geen plaats meer om hun
voeten ce zetten gedurende het bloe-
menseizoen en de zomermaanden. Ik
in Amsterdam en in hun groots
te badplaats, Scheveningen. En ik
it van Amster-
dwars door de
Malloway, ik
te doen. Zij
stikken! Zy kunnen in hun steden
kwijt,
laat staan de buitenlandse bussen en
Hoe is het ontstaan?
Dit woord: ERBARMEN
Noch het zelfstandige naam
woord erbarmen medelij-
k woord er-
betonen)
jaa-1 opgeno-
tot de litteraire en de kansel -
taal. Het meest wordt het woord
gebezigd: in de erbarm u onzer.
woord
erbarmen aan het Duits
ontleend, evenals enkele andere
woorden beginnend met het
voorvoegsel er- (erlangen, er
varen, erkennen)Maar er
barmen heeft nog eei
voegsel, namelijk b i -
overblijft is het woord
het Gotisch luidde: ar
medelijden hebben met
het Nederlandse arm
Wat
toeristenwagens. Zij verkopen hun
eigen ruimte ten koste
„Juist", zei dokter Malloway met
een glimlach „zy hebben het aan
zichzelf te wijten. Waarom moeten zfj
hun land als recreatiegebied aan
prijzen, als z4J zelf niet eens meer
ruimte genoeg hebben om adem te
halen? Dat is winstbejag en onver
antwoord beleid. Ik
„U praat over de Hollanders zoals
politici over volken plegen te praten",
merkte Galotti peinzend op. „Dat is
verkeerd. Er zijn ongeveer veertien
miljoen Hollanders en ieder van hen
houdt er een mening op na
ieder van nen heeft bepaalde belan
gen en iedei van hen heeft al of
niet een aangeboren beschaving en
een geweten. Ik weet dat er in Ne
derland een grote groep mensen is,
die deze ontwikkeling op verkeersge
bied met grote benauwdheid gade
slaat en met geweldige ergernis ieder
jaar opnieuw weer grotere delen
van hun land zien verloren gaan
onder de voeten van een met reu
zenschreden groeiend toerisme. Zij
krijgen net moeilijk met de adem
haling zy stikken, bijna letter
lijk. Maar anderen drijven handel,
houden hotels, verkopen souvenirs
zijn Jol op deviezen. Ook de auto
riteiten zijn daar dol op, ziet u. De
burgemeester van de meeste Hol
landse steden vuren hun ingezetenen
om allerlei attracties te organi
seren en de gemeentebesturen vote-
grote sommen geld om het
vreemdelingenbezoek te stimule-
De Hollander is bezig zijn ge
moedsrust, zijn ruimte en zijn vei
ligheid te verkopen en ik geef u de
verzekering
„Hoe is het mogelijk dat u in zo
korte tijd zoveel van Europa te weten
bent gekomen", zei Malloway met
oprechte bewondering. „Het probleem
moet u wel heel diep interesseren!"
Galotti legde zijn servet neer en
stond op.
„Als u het goedvindt, zullen we
de discussie bij mij thuis voortzet
ten", zei hij. „Daar heb ik documen
en paperassen bij de hand om
u geheel er. al op de hoogte te stel
len".
Zij spraken weinig gedurende de
rit. Malloway keek zijn gastheer
meermalen verstolen aan, terwijl
deze al zijn aandacht nodig had by
het chaufieren. Hij kon er nog
steeds niet over uit, dat deze man de
zelfde was als Galotti, die hij in de
na Susan's ongeluk had leren
kennen
,Maar dat is eenvoudig fantas
tisch!" riep dokter Malloway uit.
„Ik ben geen zakenman, maar ik
begrijp volkomen hoe groot de be
langstelling van de commerciële krin-
voor ait plan moet zijn. Alleen
ik nog niet in, hoe
(Wordt vervolgd)
MOOI WEER
TERRASWEER!
bij
Hotel-Café-Restaurant
„SEINPOST"
NOORDWIJK AAN ZEE
Kon. Wilhelmina Boulevard 17
Telefoon 01719—2515
Overdekte en onoverdekte terrassen.
Vrij uitzicht op zee.
Eigen parkeerruimte en Midget
Fijne kantgarnering en een
prima pasvorm.
Maten: 40-48
Alleen
deze week 1
Haarlemmerstraat
172- 174- 179
Herenstraat 9
MIDZA
Het tweede-kamerlid Voogd (BP)
heeft zich schriftelijk tot de minis
ter Smallenbroek van Binnelandse
Zaken gewend met de vraag of
deze bereid is over te gaan tot her
stemming op de normale wijze in die
gemeenten, waar gebleken is. dat de
stemmachine niet aan de verwach
tingen hebben voldaan, zodat het
aantal ongeldige en blanco stemmen
abnormaal hoog zou zyn geworden.
Voorts vraagt hij de minister of
deze niet van mening is, dat het be-
voorlopig op de oude manier
te blijven stemmen en, gezien de
financiële consequenties voor de ge-
geen stemmachines meer
te schaffen.
PANDA EN DE WEGDOENER 88
2. Na op het grote bord gelezen te hebben, dat de Breek
Ratel's Weg werk Maatschappij flinke krachten een mooie toekomst
bood, wendde Panda zich vol goede moed tot een mijnheer, die
hier kennelijk als opzichter fungeerde. (Het was ene Evert de Breek,
een neef van de oudste firmant.)
„Mijnheer,", zei Panda ferm, „ik zie daar net dat u krachten
zoekt, en omdat ik juist een mooie toekomst wil hebben, dacht ik,
dat komt mooi uit!"
„Zo, zo ventje, ivou jij een toekomst," sprak Evert de Breek, en
hij keek de sollicitant onderzoekend aan; „wat weet jij dan zo al
•lijk als altijd.
n," riep De Breek met t
dat deze Evert bij
,JDat zullen we dan
en dan druk je op di
eens openbreken.
dacht, dat
i onbegrijpe-
„Niets, mijnheer," zei Pan
ik het wel zou kunnen lerei
„Dat zullen we dan eens
lijke lach. (Men moet wet
stond als een grappemake\
je neemt deze luchtdrukbo
ga je dit oude wegdek ma
beren."
Welnu; Panda is niet flauw; hij greep deze kans om iets te leren,
gretig aan en inderdaad zodra hij op die knop gedrukt had
leerde hij ietsnamelijk, dat hij niet voor wegwerker in de wieg
Weendr\TVechter^ktaop. ^Eend^zeg je? Die
k, hoor! Ik dacht toevallig aan jullie lerares. Is ze
zn de Tempel der Purperen Wolken„Nee", zegt de
i jaar of zo. Haar voorgangster is op hoge leeftijd ge-
nden er wel een paar dozijn nonnen, maar het
heeft aan praatfes over spoken. „Maar het
ruïne". „Voor mijn part", merkt Rechter Tie zuur op. „worden alle
boeddhistische tempels tot ruïnes! Daar wordt alleen maar afga-
derij bedreven en onze grote Meester Confucius heeft daar nadruk-
Jonge mensen en de liefde, door H.
de Kat-Presser.
Partnerkeuze en huweUjksverwach-
tingen, door dr. H. Musaph, dr. J. S.
Hessen, prof. dr. G. A. Kooy.
ornografie voor het Gerecht, door
W. H. Overbeek. Ui tg.: Stichting
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
478. De staande klok stak hoog uit het water en door een zeiltje
had de man met het schipper spet je er een bootje van gemaakt.
„Lieve helpivat ben jij van plan?" riep Bram de man toe. „Is
dat alles, wat er van je schip is overgebleven?"
De ander blies in het zeil en grinnikte.
„Welnee", zei hij opgewekt, „ik doe mee aan de wedstrijd voor
gekke vaartuigen."
„Wedstrijd?" vroeg Bram.
„Wedstrijd..." herhaalde Karo en zijn poeze-ogen glinsterden,
want hij wist, dat dit een woord was, wat Bram maar moeilijk kon
weerstaan. Poetsen en boenen was wel aardig, maar een wedstrijd
vond Karo toch heel wat spannender.
De klok dobberde voorbij met regelmatige slag. Graag had Bram
nog iets meer gevraagd, maar Karo was op de voorplecht gaan
staan en hij wees opgewonden in de verte.
En meteen hoefde niemand Bram meer uit te leggen ivat een
wedstrijd in gekke bootjes was!
i ër.sEss:
