des Ssvens
és
ZWAARDEMAKER
Zeg
het met
bloemen
PAGINA 19
oors|
oorspronkelijk verhaal van Joseph I. elnander
10 maart: Nationale Feestdag
LEIDSCH DAGBLAD
jeorge Richardson keek rond in
jcamer, waarvan hij het beeld
artdurend in zijn gedachten had
iad, toen hij op reis was. Hij
djüe de beangstigende leegte te
rgeten die thans dit vertrouwde
ftrek beheerste en die het vreemd
vijandig deed schijnen. Het beeld
1 Susan, de vrolijke, levendige Su-
i zoals hij aan haar gedacht had
arginds in de vreemde hotels, in
onbekende straten bij zijn inko-
t in Parijs en Amsterdam, tij-
is de prettige uren van verstrooi-
tussen de zakelijke besprekingen
,r dat beeld was volkomen uit
j geheugen verdwenen. Het ver-
iterde hem als een telkens te-
kerende golf van brandende
>s steeg het besef in hem op, dat
haar misschien nooit meer zien
pu en dat hij dan de herinnering
an haar zijn ganse leven zou moe-
m meedragen in het beeld van be
loert gebroken lichaampje, met het
ijnzende gezicht van een moderne
ito vol blinkend nikkel en chroom
iven haar als een verscheurend
er, dat met zijn klauw dit broze
ventje had neergeslagen
Buiten klonk het geluid van een
mmende auto. George en Elsie
lelden tegelijkertijd de vlammen-
pjjn, die weken daarna nog tel-
is in hun binnenste zou opflit-
bij het geluid van autoremmen.
wagen daarbuiten stopte vlak
ir hun deur. Ze hoorden een por-
dichtklappen en enkele secon-
later ging de huisbel over. Een
inblik zaten ze roerloos elkander
x te kijken. Toen stond George
en liep naar de hal.
Hj opende de deur en zag een
ine, donkere man van middelba-
leeftijd voor zich staan. Het
tfrpe, gebruinde gezicht had iets
- otisch. De man droeg een heibrui-
tweedjas met een donkerbruine
itkraag, waarin zijn hoofd weg-
loken was en waarboven een war-
e haardos uitstak. De man maak-
een nerveuze indruk en zwaaide
verwarring met de knalgele hand-
hoenen, die hij in zijn linkerhand
Zijn rechter omklemde de ge-
uwen bol van een dure, omvang-
ke bruine hoed.
geneer Richardson"? vroeg hij
t een nasale stem.
George knikte. „Waar kan ik u
e van dienst zijn, meneer eh
P „Mjjn naam is Galotti, Francesco
lotti," antwoordde de bezoeker op
tenen wippend. „Ik ben zo vrij
zou J willen vragen Hij hield
toen hij de uitdrukking op het
cht van George zak veranderen.
I George Richardson was geladen
verdriet en angst. Hij zag geen
iweg uit zijn nameloze ellende.
Ier stond de man, wiens auto een
ide had gemaakt aan zijn geluk.
ancesco Galotti een opzichtig
1 klede. van geld bulkende autoban-
et, die de smakeloze brutaliteit had
en hem te komen storen ter
zij in bange afwachting waren
enig nieuws uit het ziekenhuis
nieuws dat wellicht zou beslissen
er hun verder leven.
George opende de deur verder en
Ceen stap opzij: hij sprak geen
doch Galotti gehoorzaamde
in zijn dwingende blik. Hij trad
nnen en bleef geagiteerd dralen
de hal, terwijl George zorgvuldig
langzaam de deur sloot.
„Meneer Galotti", zei George Ri-
rison met koude stem. „U hebt
dochtertje aangereden. U hebt
et uw prachtige auto ons enig doch-
rtje vermoord. En nu
De dreigende toon van George en
jn grimmige blik hadden Frances- j
Galotti moeten waarschuwen. Hij j
ad moeten begrijpen dat hij op dit
ioment niets beters kon doen dan
snel mogelijk verdwijnen. Hij had
it moeten komen Doch merk
aardig genoeg scheen hij zich in
iet geheel niet bewust te zijn van
iet gevaar, dat hem boven het hoofd
hing: de kans te worden neergesla
gen door een wanhopig man, die
zijn opgekropte gevoelens niet langer
meester kon blijven en hem als
slachtoffer van een ontzettende
spanningsontlading zou kiezen.
Francesco Galotti trok de zware,
donkere wenkbrauwen op en hier bei
de handen omhoog. Niet in afweer,
doch in ontsteltenis over een plotse
ling denkbeeld. „Vermoord?" hijgde
hij, terwijl zijn wangen vaalbleek
werden. „Dus ze isdood?!" Hij
smeet zijn hoed en handschoenen te
gen de grond en sloeg zijn ogen naar
het plafond. „O hemel, astublieft!
Maak dat het niet waar is!" smeekte
hij hees. „Laat mij, Francesco Ga
lotti, dit niet beleven! Laat een goed
zoon van zijn ouders en een recht
schapen zakenman niet de oorzaak
zijn van deze gruwel! Laat Francesco
Galotti sterven, als iemand zou moe
ten sterven!" Het klonk potsierlijk
theatraal doch niemand zou er om
hebben kunnen glimlachen. De don
kere, kleine man van Venezolaanse
afkomst, in wiens aderen het bloed
van Spanjaarden en Indianen ge
mengd was, werd een wanhopig kind
dat met zuidelijke warmte en be
weeglijkheid uiting gaf aan zijn ge
voelens,
George Richardson stond aan de
grond genageld. Zijn handen tot
vuisten gebald om de moordenaar
van zijn kind te lijf te gaan, ble
ven roerloos langs zijn lichaam han
gen. Met starre verbazing keek hij
naar de bezoeker, wiens gezicht de
grootste wanhoop uitdrukte. Hij zag
hoe de dikke, gekrulde lippen van
Galotti bewogen in een geluidloze
jammerklacht en hoe zijn handen
gevouwen omhooggeheven werden.
Zijn wilde woede zakte snel weg. Het
doffe verdriet kwam weer in de
plaats van zijn verlangen om deze
man te wurgen, te slaan, vernie
tigen.
„Ik weet niet of zij dood is", zei
George moeilijk. „Wij wachten op
bericht. Zij wordt geopereerd".
Francesco Galotti staarde hem
ongelovig aan. „Dus er is nog hoop?"
riep hij uit. „Meneer Richardson, u
weet niet hoe ellendig ik me gevoeld
heb. Ik kon het niet langer uithou
den ik moest het weten!" Hij
nam de ijskoude hand van George
en klemde die in een pijnlijke greep.
„Het doet er niet toe wat u van mij
denkt of wat u met me wilt doen.
Sla me neer, vermorzel me, wurg me.
Als dat u helpen kan, doe het meneer
Richardson! Maar bidt met mij dat
zij blijft leven!"
George maakte zijn hand los en
deed een stap de gang in. „Kom bin
nen", zei hij kort. „Dan kunt u met
ons wachten op het bericht. Ik kan
u niets aanbieden. Mijn vrouw
(Wordt vervolgd)
SEV1LLA
ORANGE
MARMELADE
Ook üw vrouw
waardeert een
hoffelijk gebaar..»
Uw trouwdag: hoe lang Is dat ge
leden? Uw vrouw zal het op prijs
6tellen, als u er elk jaar weer aan
denkt. Maak er werk vanmet een
extra verzorgd boeketl (Trouwens,
zómaar een bloemetje meenemen Is
ook wel leuk
Directeur FAO
Groot gebrek
aan voedsel
in India
B. R. Sen, de Indiase directeur-
generaal van de FAO de voedsel-
en landbouworganisatie van de
VN, heeft is Rome verklaard dat er
in India een groot gebrek aan
voedsel bestaat, dat dagelijks toe
neemt. Hij heeft een bezoek van een
maand aan India gebracht om zich
van de toestand op de hoogte te
stellen.
Hij zei op een persconferentie te
kunnen begrijpen dat de mededelin
gen van Indiase zijde dat er geen
hongersnood zou zijn, bevreemding
in het buitenland hebben gewekt.
Maar, zei hij, de Indiase regering
gebruikt het woord hongersnood
niet graag. Zij wil geen paniek zaai
en onder de bevolking. Hulp uit het
buitenland is echter naai- zijn me
ning dringend nodig.
Sen is erkentelijk voor de snelle
hulp uit vele landen. Er zijn nog
geon mensen van honger gestorven.
Dit in tegenstelling tot 1943, toen in
India naar schatting drie miljoen
mensen omkwamen.
De Indiase premier mevr. Gandhi
heeft in een interview met een Ita
liaans blad verklaard, dat in vele
delen van het land een ernstig
graantekort bestaat en dat de men
sen die daardoor het ergst getrof
fen zijn diegenen zijn die altijd op
een mimimum geleefd hebben. Zij
kunnen niet leven op nog minder.
Dat is een gevaarlijke situatie. Aan
de andere kant sterft er memand
van honger. Wij verwelkomen hulp
van aille vrienden. Maar als iemand
de indruk geeft dat heb alleen maar
liefdadigheid is en geen vriendschap,
veroorzaakt dat bitterheid jegens
degenen die geven. En ik geloof, dat
als de ontwikkelde landen meer
handel dan hulp zouden geven, dat
India meer zou helpen en voor hen
ook markten voor hun goederen zou
openen, aldus mevrouw Gandhi.
De Japanse regering heeft be
sloten India twee miljoen dollar te
schenken ter bestrijding van de
voedselschaarste aldaar. De Japanse
PANDA EN DE GRUBBEL
72. Voor gevoelige naturen was het een akelig schouws-pel toen
de glazenwassersladder met Panda en de Grubbel aan de top
omkieperde en met schrikwekkend kraken op de boomkruin te-
recht kwam. Maar zowel de departementsportier als de glazen
wasser Zemeling bezaten een verhard gemoed en het enige waaraan
zij dachten was wraakoefeningOnder het slaken van de kreet
„Houdt de dief!" spoedden zij zich naar de plaats des onheils,
hierbij aangevuurd door Joris Goedbloed, die met de bode naar
beneden was gekomen.
„Laat ze niet levend ontsnappen!" riep deze. „Ik moet mijn Grub
bel terug! Ik loof een dukaat uit als beloning voor de eerlijke vin-
der!"
Wat al deze opgewonden zoekers niet zagen was, dat Panda en
de Grubbel van de ladder losgerukt waren door de klap waarmee
deze op de boom was terechtgekomen, zodat zij nu hun luchtreis
nog even onafhankelijk vervolgden.
Het is allemaal jouw schuld!" riep Panda nog; en de Grubbel
proestte:
„Houmevas lachmegek!"
Hoe dan ook, toen Joris eindelijk de boom bereikte, stond hij
voor een raadsel; ondanks zijn scherp turen kon hij nergens in
het lommer een spoor van Panda en de Grubbel bekennen.
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
46. De ex-prefect Woe is een kleine, nogal gezette, oude heer.
Zijn sik en bakkebaarden zijn grijs, maar zijn kleine oogjes kijken
fel vanonder de zwarte wenkbrauwen. Hij is gekleed in het ambts
gewaad, dat ook gepensioneerde prefecten nog mogen dragen: een
fraai donkergroen gewaad, bestikt met gouden bloemen, en een
zwarte gevleugelde kap met goud afgezet.
Rechter Tie ziet tot zijn verbazing dat de prefect vergezeld wordt
door een forse, breedgeschouderde man in een eenvoudig bruin
kleed. De ex-prefect komt vlug op de rechter toe en zegt op barse
toon: „Ik wens dadelijk een volledige uitleg, edelachtbare!" Rech
ter Tie neemt de kivade oude heer even op en zegt dan met een
glimlach: „Maar natuurlijk, meneer Woe! Zegt u eerst maar even
waarover u uitleg wenst! En wie is uw metgezel?" De forse man
maakt een eerbiedige buiging en zegt: „Deze onbetekenende per
soon is de bankier en goudmakelaar Lie Mai, edelachtbare. Wij zijn
hier gekomen om ,JLaat mij het woord doen. Lie!" onderbreekt
de oude prefect hem. Hij keert zich tot Rechter Tie en zegt kortaf:
„Ik heb recht te weten, edelachtbare, waarom u door het aanplak
ken van die proclamatie over mijn dochter Jade die treurige zaak
weer oprakel!"
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAM MET JE FOK
164. Staande op de smalle rand van een schutting wachtte de
Plexicaanse ruiter, totdat de stier voorbij zou komen. Lang duurde
het niet. want de stier begon er plezier in te krijgen.
He grond trilde onder de voeten, toen het enorme dier langs de
mmiater van Buitenlandse Zaken. schutting daverde. Vuur en rook leek uit de neusgaten te spatten.
Sjtina maakte bekend dat er 10.000 i Met de moed der lucmhoop waagde de ruiter de sprong!
ton rijst en 8000 ton kunstmest „Ahhhhhhh", ging het als een zucht door de rijen op de tribunes.
naar India gezonden zullen worden. I Het léék, alsof de man prachtig op de rug van de stier terecht
zou komen. Maar op het laatste moment versnelde de stier zijn
vaart en hij schoot onder de ruiter door, die nog nét de staart van
de stier kon vastpakken.
Alsof hij aan een touwtje werd rondgeslingerd, zó zweefde de man
door de arena.
De toeschouioers lachten zich tranen. Zoiets hadden ze nog nooit
beleefd! Toen de ruiter eindelijk in het zand werd geworpen, keek
iedereen snel in zijn programma om de volgende naam te lezen.
Brammetje Fok
Wie weet, hoe ze daarom kunnen lachen
'osities Nederlandse
schepen
Aniie 6 v Stavanger I
Art», 7 v Benghazzi
Ji Archimedes 7 te Po
j Ardeas p 7 Oporto
Ardito 7 v Rotterdar
I Ar-jos 8 v Venetië te
Arncb p 7 Bizerta n
Arnhem 7 v Malaga
Zwijndrecht 7 f» Durban
Tank vaart
Ablda 8 ta B. Papan varw c
vtrm Rotterdam
Acmaea 7 420 m N Dominica
New York verwacht
Vlieland 7 390 m O Mogadiscio
Weitartaren 7 op 260 m ZO Saigon
Zaria p 7 Khorya Mery» «II.
Zeesleepvaart
Elbe met dokdeel 7 op 250 m ZW
Keaiung
Hector 8 v Amsterdam te IJmuiden
Hudson met beorbak 7 280 m ZW
