de
des levens
sïod C
CAFÉ IN AS:
TON SCHADE
oorspronkelijk verhaal van Joseph I. einander
De enkele stappen, die George
Richardson moest doen om bij hen
t« komen, leken hem eindeloos. Het
Was alsof hij door een lege ruimte
Ite liep, die seen bodem en geen
oak had.
O George!" zei Elsie toonloos. Zij
teek hem even aan en legde toen
baar armen om zyn hals. Haar hoofd
rustte op zyn schouder en hij voelde
haar krampachtig snikken. Helmann
legde sijn hand op de schouder van
iglsie. „Kom kom", zei hij. „Flink
sUn, Elsie. George, neem haar mee
ixaar de wachtkamer".
Opdat moment ging een van de ve-
i witglanzende deuren in de hal
>pen en een oudere man in witte
doktere'as met korte mouwen liep op
'len toe. Zijn bruin, rimpelig gezicht
;tond ondoorgrondelijk.
.Meneer Richardson?" vroeg hij
iormelij* George gaf hem een hand.
2c oen dokter Malloway en ik be-
iandel uw dochtertje. Gaat u even
nee?' Zonder antwoord af te wach-
en ging de dokter hen voor naar een
amer in de gang, die op de hal uit-
Het vertrek was stemmig ge-
ubileerd in grijze tinten en door
gesloten vitrage-gordijnen viel het
'èldere daglicht binnen.
„Uw dochtertje is zeer ernstig ge-
id" zei dokter Malloway, toen ze
sn gaan zitten. „De auto heeft
in volle vaart geraakt en zij
tegen de straat geslingerd, doch
.iet onder de wielen gekomen. Wij
rebben onmiddelyk bloedtransfusie
'kloeten toepassen en gaan haar zo
redelijk opereren. Ik moet u zeggen
isc'S er slechts een kleine kans
1'. Dokter Malloway keek met mee
bogen naar Elsie, die hem roerloos
instaarde George streek met de
kind over het voorhoofd. Susan. De
|lito heeft haar in volle vaart ge-
Jliakt Er is slechts een kleine kans.
«ij zag het gezicht van de dokter
■i door een mist. De bebrilde ogen
V ilcen naar hem. Deze man gaat
ïsan opereren. Zij is aangereden,
hé Wie
ïllVi^Ik kom net terug uit Europa", zei
Jmoeilijk en ik had enkel het te-
TTgram. Ik weet niet Waarom
Susan naar dit ziekenh
„Wü hebben een goede reputa-
zei dokter Malloway droog.
beschikken over specialisten die
"Va eens meer kunnen bereiken dan
ffi%» elders voor mogelijk houdt. Me-
v0£|èi Galotti was zo vriendelijk on-
Idelijk maatregelen te nemen dat
r dochtertje hier naartoe gebracht
q worden."
„Wie is meneer Galotti?" vroeg
iVmrge. Hij zag de snelle blik van de
1ber naar Helmann en hij kreeg
rinub vermoeden.
'U
15!/°
ït C Hoe is het ontstaan?
Dit woord: OPGERUIMD
IHet Nederlands kent het
Woord opgeruimd in twee
betekenissen. Men zegt: op
geruimd staat netjes en hij
is opgeruimd van aard.
ken met twee betekenissen van
een en hetzelfde woord. Uitge
gaan moet worden van het
werkwoord opruimen dat
eigenlijk betekent: ruimte ma
ken, ruim baan maken, uit de
weg ruimen, wegdoen, wegrui
men door ergens orde te schep
pen. Wanneer men het woord
gebruikt met betrekking tot
de stemming waarin iemand
verkeert, verstaat men er on
der: iemands verdriet wegne-
men, dus iemand in een opge-
wekte stemming brengen. En
dan gaat het voltooide deel-
woord natuurlijk betekenen:
vrolijk, blijmoedig.
.George", zei Elsie toonloos, het
doet er nu niets meer toe
„Wie is meneer Galotti?" herhaal
de George Richardson nadrukkelijk.
Het was Helmann die hem inlicht
te „Galotti heeft haar aangereden.
Hij was erg onder de indruk. Het was
zijn schuld niet, George, hij
George stond op. In zijn zakken
balden zich zijn handen tot vuisten.
„Neen", zei hy. „Natuurlyk was het
zijn schuld niet. Het was de schuld
van Susan, die de brutaliteit gehad
heeft op straat te komen, terwyi me
neer Galotti daar in razende vaart
voorby moest. De heren Galotti wor
den dageiyks gehinderd door al die
vervelende kinderen en mensen, die
op de straat lopen waai- zy heer en
meester zyn. Natuurlijk moest me
neer Galotti met spoed naar een be
langrijke vergadering. Daar kun je
de waarde van een mensenleven niet
tegen afwegen. Het zou hem waar-
schynlyk een ton gescheeld hebben,
„George!" riep Elsie smekend. De
dokter stond op. Hy was volkomen
onaangedaan en boog. „Het spyt me
dat ik u alleen moet laten", zei hy.
,Myn collega heeft intussen de voor
bereidingen voor de operatie voltooid
Ik raad u aan, niet hier te wachten.
Het kan uren duren voor wy u iets
kunnen mededelen. Wy zullen ons
uiterste best doen".
,Ik zal jullie naar huis brengen",
zei Helmann. „Ik heb met de hoofd
zuster afgesproken dat ze jullie zal
laten bellen, zodra er nieuws is. Kom.
We moeten hopen en vertrouwen".
In de auto snikte Elsie hartstoch-
telyk in de armen van George. Het
was of zyn lichaam bevroren was.
Zyn gedachten gingen traag heen en
weer tussen twee afschuwlyke beel
den: Susan in haar bloed, gebroken
en verslagen door het suizende ge
weld van de auto en Susan op de
operatietafel, wasbleek, roerloos, met
de dokters in hun onpersoonlyke
maskering rondom haar. O, kleine,
eigenwyze Susan!
„Ze was een beetje laat", snikte
Elsie. „Ze heeft vergeten de omweg
cc maken, je weet wel, naar de over
steekplaats. Ze is de straat overge
gaan vlak voor de bocht. Galotti kon
haar niet bijtijds zien. O George!
Laat haar niet sterven!" Hy zweeg,
doch klemde haar nog vaster tegen
zich aan.
Het huis leek vreemd leeg en doods
zonder Susan. Dit was dus zyn thuis
komst. Helmann ging weg na een
paar troostende en bemoedigende
woorden. Hy had de Europese reis
van George niet aangeroerd, of
schoon de resultaten daarvan voor
hem van het grootste belang waren.
„Blyf zo kort of zo lang weg als
nodig is", zei Helmann bij de deur.
„We redden ons wel. Elsie heeft je
nodig. Ik zou willen dat je me op
belt als je iets naders van Susan
weet".
En toen verstreken de minuten
tergend langzaam in wanhopig wach
ten. Het zwarte telefoontoestel stond
zwygend op de schrijftafel. Het zou
binnenkort moeten rinkelen. hy
zou de hoorn opnemen en luisteren
naar de stem van de hoofdzuster
van University Hospital.
zy zou hem in sobere bewoordin
gen vertellen, dat
Hy keek naar Elsie. Haar blik
was onafgebroken op het toestel ge
vestigd.
„Kom," zei hij, „neem een paar
tabletten en ga rusten. Probeer te
slapen en ergens aan te denken. Ik
zal je wekken als
Doch een blik in haar starre ogen
deed hem zwygen. Hy kende haar.
Zij zou geen stap van deze plaats
wyken. Zy zou wachten, roerloos
wachten, tot het vonnis viel.
De minuten werden uien, en het
toestel zweeg. Niets in huis verbrak
de suizende stilte, doch buiten raas
den by tussenpozen de gierende
auto's voorbij.
(Wordt vervolgd)
Een kwestie van
koel bekijken
en dan een
AEG
Santo koelkast
kopen...
AMSTERDAM
(Van onze Roermondse
correspondent)
Door nog onbekende oorzaak is
zondagnacht een café-restaurant aan
de Schaesbergerweg in Kerkrade ge
heel in vlammen opgegaan.. De eige
naar van het bedryf, de heer Vissers,
was kort voor het uitbreken van de
brand met zyn dochtertje naar fami
lie gegaan om de nacht door te bren
gen. Hy logeerde daar al een paar
dagen omdat zyn vrouw in het zie
kenhuis ligt. Om 1 uur had hy zijn
zaak gesloten, nadat de laatste klant
het café had verlaten. Om twee uur
ontdekten voorbijgangers het vuur
in het- café-lokaal. „Het was bijna
een half uur later toen de brand by
ons werd gemeld. Daaraan is het
waarschijnlijk wel te wijten dat. we
niets meer hebben kunnen redden",
zei gisteren brandmeester Steinfeld
van de Kerkraadse brandweer,
zaak en de daarboven gelegen woning
van de eigenaar gingen met de in
boedel geheel verloren.
De schade, die gedeelteiyk door de
verzekering worden gedekt, bedraagt
byna 100.000 gulden. De recherche
van de gemeentepolitie in Kerkrade
zoekt naar de oorzaak van de brand.
Het wordt het waarschijniykst geacht
dat late klanten brandende sigaret
ten in het café hebben achtergelaten.
De mogelykheid dat daarbij moedwil
in het spel is, wordt niet uitgesloten
geacht.
PANDA EN DE GRUBBEL
71. Ook op het voorplein trok het de aandacht, dat de glazen
wassersladder niet langer rustig tegen het ministeriële raamkozijn
leunde.
„Wel verdraaid!" riep de portier. „Daar hangt dat ventje, dat
daarnet naar binnen wilde! Nu wou hij het zeker zó proberen.
Wacht maar eens even tot hij in mijn handen valt!"
„Vallen doet hij zeker," meende glazenwasser Zemeling opge
wonden, „maar wat komt er van mij terecht als mijn dure ladder
te pletter slaat, hè? Wat zal mijn baas daarvan zeggen?"
Was de stemming beneden dus niet gunstig voor Panda, boven
was het stellig niet beter. Daar nam Joris Goedbloed door het
venster het verdwijnen van de ladder in ogenschouw, waarbij hij
uitriep: ,Mijn GrubbelIk wens de onmiddellijke terugkeer van
mijn rechtmatige Grubbel! Hij is mijn demonstratiemateriaalzon
der hem sta ik leeghandig in de liefdadigheidswereld! Gij zijt een
onverlaat om hem zo zwiepsgewijs te ontvoeren!"
Men ziet het; niemand had een goed woord voor Panda over
en dat terwijl zijn toestand toch zeer hachelijk was.
„Stommeling!" beet hij de Grubbel toe. „Als we straks op de keien
vallen, lig ik onder! En jij maar lachen, hè?"
„Jaja, gragra!" kraaide de Grubbel. Hij was te oppervlakkig om
de ernst van de toestand onder ogen te zien.
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
45. Rechter Tie heeft slecht geslapen! Hij heeft van de ont
hoofde lijken van de boef Seng-san en de verlopen student Yang
gedroomd. Na het ontwaken, nog voor zonsopgang, piekert hij over
de vrouw genaamd Jade, die het vorige jaar ergens jammerlijk
moest zijn omgekomen van honger en dorst, wiens laatste nood
kreet in een ebbehouten doosje verborgen was. Zonder veel eetlust
zit Rechter Tie aan zijn eenvoudig ontbijt, als Tsjiao Tai binnen
komt. „Ik ben zo even bij een paar ijzerhandelaars langs geweest,
edelachtbare, om hun de bijl, die ik gisteravond in de oude put héb
gevonden, te laten zien. Maar ze hebben me verteld, dat deze een
doodgewone houthakkersbijl is, die je overal voor tien koperstukken
kunt kopen. Die bijl helpt ons geen steek verder de moordenaar
te vinden!" Rechter Tie pikt met zijn eetstokjes een stukje zoute
vis op. Hij wil wat zeggen, maar op hetzelfde moment wordt er op
de deur geklopt en de voorman komt binnen. Na de rechter goede
morgen gewenst te hebben, zegt hij: „Zijne Excellentie, de voor
malige Prefect Woe, vraagt u dringend te spreken, edelachtbare!"
„Een voormalige Prefect?" zegt Rechter Tie nadenkend. „Oh, ja,
die héb ik wel eens ontmoet. Een nogal lastige oude heer, als ik me
goed herinner, Tsjiao Tai. Laat meneer Woe binnen komen, voor
man!"
AUTOMOBIELBEDRIJF
PEWANnv
HOUTWEG 7-8 DEN HAAG
(bij 't Malieveld)
TEL. 18.21.43
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMET JE FOK
463. Met rode doeken werd de stier afgeleid, voordat hij de on
gelukkige ruiter op de horens kon nemen.
Van de tribunes af schreeuwden de mensen zich de kelen stuk.
Reeds kwam de volgende deelnemer de arena binnen.
Uit de luidsprekers klonk zijn naam en iedereen klapte in de
handen. Maar dat applaus ging over in een daverend gelach, toen
de man in zicht kwam. Want bij iedere stap knikte de man, uit
louter angst, door de knieën en als er niet iemand achter hem had
gelopen om hem vooruit te duwen, zou hij niet eens zijn binnen
gekomen.
„Wéér een held, die proberen zal de stier te berijden schalde
het door de luidsprekers. ,£al h{j erin slagen de stier te bedwin-
96 Uit de verte keek de stier met een minachtend lachje en zwaaien
de staart toe. Het was duidelijk, dat h\j zich op het volgende slacht
offer verheugde. En daarachter was het de beurt van Brammetje
Fok...
Posities Nederlandse
schepen
Phllldora p 5 Golf v Oman
srond 5 Rott. te Heysham
Shah the Great 6 v Vlisslngan
Golf van Mtxlco
na S op 575 m NO Paramaribo
Vltrea 5 450 m N Mona passage
Vlieland 5 op 130 m O Socotra
Vivipara 5 op 60 m N Luzon
Westertoren 5 220 m W Manilla n
ZalrT'Vop 800 m WZW Candidal»
Zarla p S Aden n Mena al Ahmadi
Zeesleepvaart
Cycloop 7 nog ta Marsa el Braga
Friesland verm 7 met 2 bakken
Portland n Manilla
DINSDAG 8 MAAST 1966LEIDSCH DAGBLAD
