elefoon voor de dode
KINDER-
ASPIRIN
WOENSDAG 2 MAART 1966
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 15
(Oopvrlght Victor Goïïancz Ltd 1961)
54)
Ik had een flauwe hoop dat ze zou
aannemen dat hij haar door Frey
was toegezonden. Ze reageerde on
middellijk door naar een onbekend
adres overzee een kaartje te sturen
voor een voorstelling in een Londen-
se schouwburg, vijf dagen later.
Mevrouw Fennans mededeling be
reikte Frey, die deze opvatte als een
dringende oproep. Daar hij wist dat
Mundt door mevrouw Fennans „be
kentenis" gecompromitteerd was, be
sloot hij zelf te gaan.
Ze ontmoetten elkaar derhalve in
de Sheridan schouwburg, Hammer
smith, op donderdag 15 februari.
Aanvankelijk nam elk van beide
aan dat de ander het initiatief tot
de ontmoeting genomen had, maar
toen Frey er achter kwam dat ze
door misleiding samengebracht wa
ren, nam hij een drastische maatre
gel. Het kan zijn dat hij mevrouw
Fennan ervan verdacht hem in een
val gelokt te hebben, dat hij merk
te dat hij onder bewaking stond. We
zullen het nooit weten. In elk geval
vermoordde hij haar. Zijn methode
om dat te doen is het best beschre
ven in het rapport van de lijkschou
wer: „een lichte druk is uitgeoe
fend op het strottehoofd, in het bij
zonder op de uitsteeksels van het
kraakbeen van de schildklier, waar
door byna onmiddellijk de dood ver
oorzaakt werd. Het is wel gebleken
dat de moordenaar van mevrouw
Fennan geen leek is in dit soort
taken".
Frey werd achtervolgd naar een
woonboot, die in de omgeving van
Cheyne Walk gemeerd lag, en ter
wijl hij zich hevig verzette tegen
rijn arrestatie viel hij in de rivier,
waaruit zijn lijk nu is opgehaald.
TUSSEN TWEE WERELDEN
Smileys club was op zondag ge-
v/oonlijk dicht, maar mevrouw Stur
geon liet de deur open voor het ge
val een van haar heren op het idee
zou komen aan te komen. Ze nam de
zelfde strenge, heerzuchtige houding
tegenover haar heren aan als ze als
hospita in Oxford gedaan had, toen
ze van haar gelukkige huurders meer
respect had weten af te dwingen
dan alle profs en surveillanten bij
elkaar. Ze vergaf alles, maar slaagde
er elke keer weer in te suggere
ren dat haar vergevensgezindheid
zich tot die éne keer beperkte, en
nooit, nooit meer zou voorkomen. Ze
had Steed-Asprey eens tien shilling
in de armenbus laten gooien omdat
hij zeven gasten had meegebracht
zonder te waarschuwen, maar toen
het diner van haar leven opgediend.
Ze zaten aan dezelfde tafel als de
•orige keer. Mendel zag er, een beet
je ouder uit. Hij sprak nauwelijks
tijdens de maaltijd, waarbij hij mes
en vork hanteerde met de zorgvul
dige preciesheid waarmee hij elke
taak verrichtte. Guillam onderhield
voornamelijk de conversatie, want
uok Smiley was minder spraakzaam
dan gewoonlijk. Ze waren op hun
gemak in eikaars gezelschap en nie
mand voelde grote behoefte om te
spreken.
„Waarom deed ze het eigenlijk?"
voeg Mendel opeens.
SmrVev schudde langzaam zijn
hoofd. „Ik denk dat ik het weet,
maar we kunnen slectv-> gissen. Ik
denk dat ze droomde van een we
reld zonder conflicten, geregeld en
beschermd door de nieuwe doctrine.
Ik maakte haar eens kwaad, zie je,
en ze schreeuwde me toe: „Ik ben
de wandelende jodin, het niemands
land, het slagveld voor jullie speel
goedsoldaatjes". Toen ze zag dat het
nieuwe Duitsland hetzelfde beeld
ging vertonen als het oude, de bot-
X
te hoogmoed zag terugkeren, zoals
ze het noemde, denk ik dat het te
veel voor haar werd; ik denk dat
ze keek naar de doelloosheid van
haar lijden en de welvaart van haar
vervolgers, en in opstand kwam. Vijf
jaar geleden, vertelde ze me, had
ze Dieter tijdens een wintersport
vakantie in Duitsland ontmoet. In
die tijd was Duitsland al weer een
heel eind op weg een vooraanstaan
de Westelijke mogenheid te wor
den".
„Was ze communiste?"
„Ik denk niet dat ze van etiket
jes hield. Ik denk dat ze één gro
te gemeenschap wilde helpen op-
bcuwen die kon leven zonder con
flicten. Vrede is nu een misbruikt
woord, niet waar? Ik denk dat zij
vrede wilde."
„En Dieter?" vroeg Guillam.
„Joost mag weten wat Dieter wil
de. Eer, denk ik, en een socialistische
wereld". Smiley haalde zijn schouders
op. „Ze droomden van vrede en vrij
heid. Nu zijn ze moordenaars en
spionnen."
.Almachtige God", zei Mendel.
Smiley zweeg weer en keek in zijn
glas. Tenslotte zei hij: „Ik kan niet
verwachten dat jullie het begrijpen.
Jullie hebben alleen maar het eind
van Dieter gezien. Ik zag het begin.
Hij legde de volledige kringloop af.
Ik denk dat hij er nooit helemaal
overheen gekomen is dat hij in de
oorlog een verrader was. Hij moest
dat goedmaken. Hij was een van
die wereldbouwers die niets anders
schijnen te doen dan vernietigen:
dat is alles".
Guillam kwam met een andere
vraag: „En hoe zat het met dat te
lefoontje?"
„Ik denk dat het nogal voor de
hand ligt. Fennan wilde me in Mar-
low spreken en hij had een dag vrij
genomen. Hij kan Elsa niet verteld
hebben dat hij een dag vrij had of
z.p zou geprobeerd hebben het te
genover mij weg te praten. Hij vroeg
dat telefoontje aan om een excuus
te hebben om naar Marlow te gaan.
Dat vermoed ik tenminste".
Hij nam het vliegtuig van mid
dernacht naar Zürich. Het was een
prachtige nacht en door het kleine
raampje naast zich zag hij de grij
ze vleugel, onbeweeglijk tegen de
sterrenhemel, een glimp van de eeu
wigheid tussen twee werelddelen. Het
uitzicht kalmeerde hem deed zijn
angst en zijn twijfel verdwijnen,
maakte hem fatalistisch ten opzich
te van de onnaspeurlijke doelein
den van het heelal. Het leek er al
lemaal zo weinig op aan te komen
het sentimentele zoeken naar lief
de, of het terugkeren naar de een
zaamheid.
Al gauw kwamen de lichten van
de Franse kust in zicht. Terwijl hfj
keek. begon hij bijna lijflijk het le
ven beneden hem te bespeuren: de
scherpe geur van de Gaulloises Bleues
knoflook en goed eten, de luide stem
men in de café's. Maston was een
miljoen mijlen weg, weggesloten met
zijn dorre paperassen en zijn op
gepoetste politici.
Smiley bood een vreemd beeld aan
zijn medepassagiers een kleine,
dikke man, nogal somber, die op
eens glimlachte en een borrel be
stelde. De jonge, blonde man naast
hem bekeek hem eens goed van op
zij. Hij kende dat type wel - de ver
moeide zakenman die op een ple
ziertje uit is. K:; vond het maar
walgelijk.
Een boekuitgave van „Telefoon
voor de dode" is verschenen bij A.
W. Sijthoff te Leiden.
Doet de koorts dalen.
Stilt de pijn.
Ideale dosering.
SENSATIE OP
SICILIË
Er is op Sicilië iets gebeurd wat
daar nog nooit is voorgekomen
een negentienjarig meisje heeft
geweigerd haar 25-jarige ontvoer
der te trouwen. Nadat ze acht da
gen en nachten met hem had
doorgebracht, zei ze: „Ik houd
niet van je. Ik trouw niet met je:
Dat ivas kort nadat de politie het
paar had opgespoord.
De man loopt nu de kans tot
tien jaar gevangenisstraf veroor
deeld te worden wegens ontvoe
ring en verkrachting en het met
een vuurwapen bedreigen van de
ouders. Als het meisje erin toe
stemt met hem te trouwen, ver
valt die aanklacht automatisch
volgens de Italiaanse wet. Op Si
cilië is het gebruikelijk dat ze dat
doet. Franca Ciola is dus een gro
te uitzondering, wat maakt dat de
toekomst er somber uitziet voor
Filippo Melodia, die met veertien
kameraden in voorarrest zit.
P.v.d.A.—voorzitter
dr. Tans voorspelt
„KVP-rapport
zelfde effect
als mandement"
(Van onze parlementaire redacteur)
De voorzitter van de Partij
Arbeid, dr. J. G. H. Tans, vindt dat
de KVP haar eigen rapport over
„grondslag en karakter van de KVP"
nietemstig neemt.
In de politieke radiozendtüd van de
PvdA zei dr. Tans gisteravond het
„bijna onbegrijpelijk" te vinden, dat
de KVP zoveel bezwaren heeft tegen
de gevolgtrekkingen, die de PvdA uit
het rapport van de KVP heeft ge
maakt. „De KVP is zich blijkbaar
doodgeschrokken, dat het rapport
door iemand serieus is genomen",
merkte hjj op.
Volgens de socialistische partij
voorzitter wil het rapport van de
KVP de negentiende eeuwse partij
vorming bezegelen. Maar dat zal juist
de discussie doen losbreken, voor
spelde hij. Dr. Tans meent, dat het
rapport daarom hetzelfde zal opleve
ren als het mandement: hoewel het
de geslotenheid wil zal het juist de
openheid in de hand werken.
Dr. Tans verklaarde verwonderd en
teleurgesteld te zijn over de reactie
van de KVP en de manier waarop de
uitnodiging tot een gesprek werd af
gewezen. „Ik heb het rapport van de
KVP werkelijk serieus genomen,
kan heilig heilig verzekeren, dat ik
daarbij niet de komende verkiezin
gen in het hoofd had, maai- zuiver
lette on de merites van het rapport.
De KVP reageert op onze verklaring
bijna zonder er over ra. te denken".
PANDA EN DE GRUBBEL
66. Het was vroeg in de middag toen het voorplein van het Mi
nisterie van Hulpzaken werd opgefleurd door de aankomst van
een fraaie limousine, waar een volgens alle uiterlijke tekenen zeer
vooraanstaand persoon uitstapte. Geen wonder, dat zowel de kost
bare chauffeur als de portier van het Ministerie (die toch heus
wel wat gewend ivas) een model saluut brachten!
„Gragra, ik wille de graplach," zeurde een klein stemmetje, maar
Joris Goedbloed (want die was de hoge bezoeker) hield de toestand
vast in handen.
„Geen gemonkel, ventje; alles op zijn tijd!" sprak hij streng; en
tot de portier: „Mijnheer de Excellentie verwacht me, beste kerel!"
En zo verdween hij naar binnen. Het was hem, zijn auto en zijn
chauffeur aan te zien, dat hij intussen een druk gebruik had ge
maakt van de al door hem verzamelde liefdadigheidsfondsen en dat
wakkerde Panda's verontwaardiging niet weinig aan. Hij kwam van
achter zijn boom te voorschijn en stapte op zijn beurt naar de por
tier.
„Ik moet onmiddellijk met de minister spreken!" riep hij: maar
de portier keurde hem nauwelijks een blik waardig. „Je zult je
grootje bedoelen," zei hij. ,iDe minister heeft wel wat anders te
doen."
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
40. Rechter Tie heeft na het vertrek van de abdis nog een spel
letje domino met zijn dames gespeeld. Juist toen ze een kopje thee
drinken, komt Tsjiao Tai rapporteren dat hij het onthoofde lijk van
Seng-san en het moordwapen in een oude put in de tempeltuin
heeft ontdekt. Rechter Tie gaat dadelijk met hem naar het wacht
lokaal, waar het lijk opgebaard is op een houten tafel. De twee
gerechtsdienaren die Tsjiao Tai geholpen hebben het lijk uit de
put te halen, staan stram in de houding. Rechter Tie bekijkt de
brede rug van het lijk zorgvuldig. „Ja, Tsjiao Tai, Seng-sa?i is in
derdaad vermoord door een messteek in de rug." Tsjiao Tal knikt,
„De arme vent heeft een kapitaal aan tatoeage uitgegeven, edel
achtbare! Die mooie tijgerkop op z'n schouders moest hem tegen
aanvallen in de rug beschermen. Maar dat heeft deze keer niet mo
gen baten". De oudste gerechtsdienaar zegt: „Onder die twee duif
jes staat 'Ik en Roos'. Dat moet op Juffrouw Roos uit de kroeg
op de hoek slaan". „Welnee," zegt de andere gerechtsdienaar„dat
is geen duif, dat is een kalkoen!" ,JMond houden!" beveelt Rechter
Tie nors. „Kijk, Tsjiao Tai, onderaan is het silhouet van de ver
laten tempel getatoeëerd. Hé, dat is interessant! Daaronder staat
'Ik en Yang worden hier steenrijk'."
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
458. Hoe Tutu het allemaal precies had uitgelegd zou Bram pas
later horen, maar in ieder geval slaagde de slimme papegaai erin
om hulp te krijgen voor zijn vrienden in nood. Bewusteloos en wel
roerden Bram, de baron en Karo in een ambulance van het Plexi-
aanse Rode Kruis gedragen. Eerst toen zij goed en wel onderweg
waren, ontwaakte Bram uit zijn onnatuurlijke slaap.
Door voorzichtige beetjes water knapte de zeeman al spoedig op.
Hij was zelfs al weer in staat te vertellen, dat hun rijdieren en
hun goud gestolen waren. Nauwkeurig beschreef hij Gorgel en Gal
genaas, die deze diefstal op hun geweten moesten hebben. Dat
deed de verpleger eensklaps de vinger opsteken.
„Ik heb ze gezien, die twee schurken", zei hij.
„O ja, o ja? En waar dan wel?", riep Bram uit.
„In een café, waar zij een verfrissing gebruikten. Ik hoorde de
een, met de grote snor
,j)at is Galgenaas!"
tegen de ander zeggen, dat zij spoedig het haventje van
Queltepeltepccl zouden bereiken".
„Daar zijn ze dus", riep Bram. „Dan moeten we ze snel achterna
op verse paarden
Maar zijn gezicht versomberde, toen hij bedacht, dat hij en de
baron maar heel weinig geld bij zich hadden en geen dure paarden
zouden kunnen kopen.
Posities Nederlandse
schepen
Zeesleepvaart
dagelijks]
