elefoon voor de dode
WOENSDAG 23 FEBRUARI 1966
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA T
[dagelijks
(Oopvright Victor Goltancn Ltd 1961
X T T flT X
(Advertentie)
Uitgevloerd 7
Bent u gauw vermoeid,
ook na de geringste
Inspanningen?
Neem dan
^9 Sanatogen
sui- a
wüSÜÖ versterkend middel
voor jong en oud.
Eerste meikersen
Zeesleepvaart
„Maar jij houdt hem in een kooi!" riep Panda, die op dit ogen
blik binnen kwam draven.
„Je staat te jokken! Beul!"
Maar maar mijn Secretaris hakkelde Joris, uit het
veld geslagen„ik dacht u trouw aan het bureau gekluisterd
„Ik hoop dat ik nog op tijd ben om een einde te maken aan je
bedriegerij," zei Panda, „maar eerst moet de Grubbel uit die af
schuwelijke kooi!" „Niet doen! Niet doen! Hij en jij horen niet op
een beschavingsvergaderingriep Joris ontzet: maar het was al
te laat.
„Gragra!" juichte de Grubbel. „Nou de grootgrap en brulgrol!"
We vragen ons af waar deze nu weer uit zullen bestaan.
„Hm, de gebruikelijke indeling: aan weerskanten een rij zullen eii
achterin een altaar. Die deuren daar links en rechts leiden na
tuurlijk naar de zijvleugels". Hij loopt door naar het altaar. „Knaap
van een altaar, een mooi antiek stuk, zo te zien. Maar het gaat
natuurlijk om die viezigheid op de vloer. Tjonge wat een bloed heeft
hier gelegen! Maar dat is te begrijpen, per slot van rekening zijn
hier niet minder dan twee koppen afgehakt. Jammer dat onze
goede voorman hier met zijn platvoeten heeft rondgedanst. Uit
die massa voetafdrukken is niets meer af te leiden omtrent de
moordenaar. Nou gaan we dan maar naar het moordwapen zoe
ken".
„Wéér mislukt," zei de ene cactus tegen de andere. „En toch
moeten we dat goud in handen krijgen."
De andere cactus wendde zich stekelig af.
„Dat zal nu niet zo gemakkelijk meer zijn. Ze zijn nu vast wel
heel erg op hun hoede."
Dat klopte met ivat Bram even later tot de baron zei:
„Laten we voorzichtig zijn. Het goud moet dag en nacht be
waakt worden. Gorgel en Galgenaas mogen het niet in handen
krijgenal ben ik er zeker van, dat zij voor de volgende poging
een heel wat slimmer plan zullen bedenken!"
Nederlandse
schepen
jZe moesten nu vlak by de rivier
|*yn; hy meende de geur van teer
en cokes al te ruiken, de verrader-
jlpe kou van het zwarte water al
|te voelen. Eén ogenblik dacht hy dat
[pieter verdwenen was. Snel liep hy
struikelde byna over een stoep-
irand, stapte weer verder en zag de
reling van de kade voor zich. Er
liep een trapje omhoog naar een
[peren hekje in de reling dat een
jklein eindje open stond. Hy ging in
die opening staan en tuurde voor
slch uit. naar beneden in het water.
£r was een stevige houten loop
plank en Mehdel hoorde de onge-
;>=g51pe echo, toen Dieter verborgen door
de mist, zyD tocht naar de waterkant
a^vervolgde. Mendel wachtte, sloop
|=#toen voorzichtig de loopplank af.
j^plBet was een plank met zware hou-
|9ten leuningen aan weerszyden. Men-
^del veronderstelde dat hy er al
tydje lag Het laatste deel van de
loopplank was verbonden met een
lang vlot, gemaakt van planken en
[olievaten. Drie verwaarloosde woon
boten doemden in de mist op, zacht
wiegend aan hun meertouwen. Ge
luidloos kroop Mendel het vlot op
bekeek een voor een de woonboten.
Twee lagen er vlak by elkaar,
bonden door een zware plank. De
™Jderde lag een paar meter verder ge-
Doek meerd er brandde licht in de voorste
netbiajuit. Mendel keerde naar de kade
p* "terug en sloot het yzeren hekje voo
lichtig achter zich.
Langzaam liep hy de weg af,
f steeds niet helemaal zeker v£
hy was. Na ongeveer vyf mi-
1 boog het troittoir opeens r
s en begon langzaam te sty-
Hy vermoedde dat hy op een
was. Hy knipte zyn aansterker
en de lange vlam wierp
lichtschynsel op de stenen muur
van hem. Hy bewoog de a
ntü%teker heen en weer en stuitte ten-
op een vochtig, vuil metalen
bordje, waarop de woorden „Batter-
,e:- sea Bridge" stonden. Hy liep weer
UB terug naar het yzeren hekje en
■bleef een ogenblik staan om zich
afl'fced mogeUjk te oriënteren.
Ergens boven hem en naar rechts
iitonden de vier zware schoorstenen
"yan de elektrische centrale van Ful-
in de mist verborgen. Links i
oBtm lag Cheyne Walk met zyn ry
mooie kleine boten tot aan Bat ter -
,nciea Bridge. De plaats waar hij nu
stond vormde de afscheiding tus-
sen chic en achterbuurt, waar Chey-
ne Walk op Lots Road uitkomt,
van de meest ongure straten
Londen. De zuidkant van deze weg
bestaat uit grote loodsen, werven i
fabrieken, en de noordzyde wordt
gevormd door een onafgebroken ry
smerige huisjes, typisch voor de zy-
straten van Fulham.
In de schaduw van de vier schoor-
l, misschien twintig meter van
Cheyne Walk steiger, had Dieter
schuilplaats gevonden. Ja,
tendel kende de plek goed. Het 1
:hts een paar honderd meter v
stroomopwaarts van de plaats
de stoffeiyke resten van Adam
:arr aan de greep van de Theems
itrukt waren.
'HO'S IN DE MIST
SjT Het was al lang na middernacht
(toen Smileys telefoon ging. Hy stond
pp uit de leunstoel voor de gashaard
en klom moeizaam naar zyn slaap-
jkamei met zyn rechterhand stevig
H de trapleuning vasthoudend. Dat
•^'was natuuriyk Peter, of de politie,
vin hy zou een verklaring moeten
«leggen. Of misschien de pers. De
Sfiflhoord had nog juist op tyd plaats
gevonden voor de ochtendbladen en
gelukkig te laat voor de laatste
In het proces in Cairo tegen acht
personen, die lid zouden zyn van de
verboden „Mohammedaanse Broeder
schap" en beschuldigd waren van een
komplot tegen de regering van de
Verenigde Arabische Republiek en
tegen het leven van president Nasser,
heeft de aanklager tegen alle acht
levenslang geëist. Vier van de acht
worden by verstek berecht. Het hoog
gerechtshof voor de staatsveiligheid
beraadt zich over het vonnis, dat
door de president bekrachtigd moet
worden.
Dit proces was er een van een se
rie: vorige week is een tenlasteleg
ging uitgegaan tegen zesenveertig an
dere leden van de Broederschap die
tussen 1959 en 1965 tegen het regime
samengezworen zouden hebben. Ver
der heeft het hof het proces hervat
tegen elf personen die communist
zouden zyn en een „Egyptische volks
republiek" zouden hebben willen op
richten.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
452. Terwijl Tutu mensen en dieren over het ravijn bracht, over
legde Bram wat hem in de nieuwe situatie te doen stond.
,flet kan natuurlijk toeval zijn, dat wij over die brug trokken,
die voor een ander doorgezaagd was", piekerde hij. „Maar het is
veel waarschijnlijker, dat de valstrik voor ons ioas bestemd. Daar
moeten dan vijanden achter zitten. En die vijanden moeten Gorgel
en Galgenaas zijn.
Als Bram wat nauwketiriger naar een paar cactussen, een eind
verderop, had gekeken zou hij begrepen hébben, dat hij de juiste
conclusie had getrokken.
nieuwsberichten 's avonds. Hoe zou
den de koppen zyn? „Maniak
moordt in schouwburg"? „Wurg-
moord op onbekende vrouw"? Hy
haatte de pers, zoals hy advertenties
en televisie haatte: hy haatte alle
massamedia, de meedogenloze op
dringerigheid van de twintigste eeuw.
Alles wat hy bewonderde of waar
van hy hield was het produkt van
puur individualisme. Daarom haatte
hy Dieter nu, haatte hy wat deze
nu sterker dan ooit nastreefde: de
ongelofelijke brutaliteit het individu
op te offeren ten gunste van de
massa. Wanneer hadden stelsels die
voor de massa pleitten, ooit voor
deel of wysheid gebracht Voor Die
ter betekende een mensenleven niets:
hij droomde alleen van horden ge-
zichtloze mensen verbonden door
hun laagste gemene deler: hy wil
de de wereld gestalte geven alsof
deze een boom was, afsnoeien wat
niet Jn het normale patroon paste.
Hiertoe vormde hy wezenloze, ziel
loze automaten zoals Mundt. Mundt
was gezichtloos zoals Dieters horde,
een geoefende moordenaar gefokt uit
het beste moordenaarsras.
Hy nam de hoorn op en zei zyn
nummer Het was Mendel.
„Waar ben je?"
„Vlak bij Chelsea Embankment.
In een café dat de „Balloon" heet
op Lots Raod. De waard is een ken
nis van me. Ik heb hem uit zyn
bed gebeld Luister, Elsa's vriend
is in een woonboot by de meelfa
briek van Chelsea, Een fantastische
vent in de mist. Moet zyn weg met
radar gevonden hebben".
„Wie?"
„Haar vriend, haar begeleider in
de schouwburg. Word eens wakker
meneer Smiley; wat is er met je?"
„Ben je Dieter gevolgd?"
„Natuuriyk. Dat had je meneer
Ouillam toch gezegd, is het niet?
Hy zou bij die vrouw blyven en ik
de man volgen Tussen twee haak
jes, hoe is het meneer Guillam ver
gaan? Waar is Elsa heengegaan?"
„Ze is nergers heengegaan. Ze was
dood toen Dieter vertrok. Mendel,
ten .ie daar nog? Luister, in 's he
melsnaam, hoe kan ik je vinden?
Waar is het precies, zal de politie
het vinden?"
„Dat vinden ze wel. Zeg ze maar
dat hij in een omgebouwd landings
vaartuig zit dat ..Sunset Haven"
heet. De boot ligt aan de oostzy-
de van Sennen Wharf, tussen de
meelfabrieken en de centrale van
Fulham. Ze vinden het wel maar
de mist is dik hoor, erg dik."
(Wordt vervolgd»
voor de Prinses
(Van onze Arnhemse correspondent).
Prinses Beatrix en Claus von
Amsberg verheugen zich reeds bij
voorbaat op de eerste meikersen,
die hun door de Tielse Oranje
vereniging zullen worden aange
boden. Dit staat te lezen in een
brief die het bestuur van de
Oranjevereniging heeft ontvan
gen, in antwoord op het verzoek
van deze vereniging aan de Prin
ses en de heer Von Amsberg,
voortaan in de gelegenheid te
worden gesteld „gedurende hun
beider leven elk voorjaar een
mandje van de mooiste eerste
Betuwse meikersen te mogen aan
bieden."
De Betuwse meikersen zijn een
jaarlijkse schenking van een Tiels
bedrijf, dat anoniem wenst te
blijven. Het aanbod wordt, blij
kens de antwoordbrief, bijzonder
op prijs gesteld. Het manifes
teert de verbondenheid van Tiel
en de Betuwe met het Oranjehuis,
aldus deze brief.
Het bestuur van de Tielse Oran
jevereniging verzoekt alle Betuw-
naren de echt-ouderwetse kersen
mandjes voor dit doel te willen
inleveren.
Boekje ordedienst
in Westerkerk
Naar aanleiding van vele aanvra
gen deelt de Ryksvoorlichtingsdienst
mee, dat een eenvoudige gedrukte
uitgave van de orde van dienst van
de huweUjksinzegening in de Wester
kerk op 10 maart begin maart in de
boekhandel verkrygbaar zal zyn.
Levenslang geëist
tegen Egyptische
samenzweerders
PANDA EN DE GRUBBEL
6087. Nadat Joris Goedbloed door de giechelende Grubbel op
de neus geslagen was, heerste er wel even ontzetting in de boezem
van Comité „De Open Beurs", en hiervan maakte de geschoolde
redenaar natuurlijk onmiddellijk gebruik.
„Zo ziet ge, geachte medeweldadigen," riep hij uit: „mijn neus
is het levende toonbeeld van het lage beschavingspeil der Grub-
bels. Och, hoe diep beklagenswaardig zijn deze ongemanierde we
zens; hoezeer behoeven zij ons beschaafd begrip, onze hulp, onze
liefde
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
34. Tsjiao Tai gaat de pikdonkere hal van de verlaten tempel
binnen en laat het licht van zijn lantaarntje op de kale stenen
muren en op de gebarsten stenen zuilen vallen. De plavuizen van
de vloer zijn met stof en vuil bedekt, hier en daar hangen flarden
spinrag. Het is doodstil. ,Dehalve een paar van die griezelige vleer
muizen is hier geen levend wezen te bekennen", bromt Tsjiao Tai.
„Fijne bedoening! Als ik een spook was, dan zou ik me bepaald
hier vestigen. Permanent!" Hij praat hardop, eigenlijk om zich
zelf gerust te stellen, want hij heeft gehoord dat het in de tempel
spookt, en op spookverschijnselen heeft hij het niet begrepen.
