elefoon voor de dode
li
HS:
SCHEEPS
ERICHTEN
ctmM'
mm
PEWANuv
De onwillige
bruidegom
MORGEN
NAAR
GARANT i
lekkm stap&w...!
'ï,r £5mw ïï^s".
life
sa: a-s'üM.'ïre
DINSDAG 15 FEBRUARI
"2 X
1
["DAGELIJKS I
LEIDSCH DAGBLAD
fOopyrWt Victor GoUancz Ltd 1961
OORSPRONKELIJKE ROMAN
DOOR JOHN LE CARRE
II)
'oen kreeg hij hem door het raam
jj het oor: met zijn tuinhoed op
tond hij in een boomstronk te hak
en. Smiley bleef een tijdje naar hem
taan kijken, toen ging hij weer naar
loven om te rusten. Hij was juist
tp, toen de telefoon
em me niet kwalijk
at ik Je weer lastig val. Het gaat,
jer Mundt."
„Ja?"
Js gisteravond met de BEA
Berlijn gevlogen. Reisde onder
andere naam maar werd ge-
door de stewardess gei-
terd. Dat is het dan. Pech,
de haak met zijn
en neer en draaide toen
2944. Hij hoorde het toe-
de andere kant rinkelen,
stopte het bellen en hoorde
stem van Elsa Fennan:
hallo hallo?"
'de hij de hoorn neer.
's hemelsnaam nu?
Mundt nu naar huis
een na Fennan en drie
rr vermoord te hebben;
hij het minste gevaar
ïgeechakeld Scarr en Elsa
ongemoeid gelaten. Elsa. die
:he en verbitterde vrouw
je toch elk moment kon
rwachten dat ze haar eigen vei-
"S
life bezig was. Maar we, zou een op
komende twijfel een verklaring vor
men voor die vreemde uitnodiging
om ln Marlow te komen lunchen
en Dieters overtuiging dat Fennan
hem wilde verraden. En wie had de
anonieme brief geschreven?
Er was geen touw aan vast te kno-
pen niets klopte er. Fennw zelf
briljant, vlot en sympathiek
had hem zo handig, zo natuurlijk
om de tuin geleid. Smiley had hem
werkelijk gewaardeerd. Waarom had
die handige bedrieger dan de onge
lofelijke plunder begaan Dieters
naam in zijn agenda te zetten en
zo weinig onderscheidingsvermogen
cf belangstelling getoond bij het uit
kiezen van zijn materiaal?
Smiley ging naar boven om de
spullen in te pakken die Mendel voor
hem in Bywater Street had
opgehaald. Het was nu allemaal
voorbij.
DE DRESDEN GROEP
Hy stond voor de deur, zette zijn
koffertje neer en zocht naar zijn
huissleutel. Toen hij de deur open
duwde, herinnerde hij zich hoe
Mundt daar naar hem had staan kij
ken, zijn lichtblauwe ogen onderzoe
ken en vast op hem gericht. Het was
vreemd aan Mundt te denken als aan
een leerling van Dieter. Mundt was te
keurig Er was niets origineels in zijn
techniek geweest: in alles was hij de
AUTOMOBIELBEDRIJF
HOUTWEG 7-8 DEN HAAG
(bij *t Malieveld)
TEL 18.21.43
Welke uit-
verschrikkelijke
gehad hebben
vrouw vertrou
>'n zwakke bin-
had? De goede naam
in kon niet langer
n worden: zou ze
mocht weten wat
lor stemming van wraak of be-
)uw, de hele waarheid eruit kun-
in flappen? Natuurlijk, er moest
it tjjd verlopen tussen de moord op
mnan en de rftimrd op zijn vrouw,
laar welke gebeurtenis, welke in-
rmatle, welk gevaar had Mundt
oen besluiten de vorige avond te
irtreldcen? Een meedogenloos en
sA oed uitgewerkt plan om het ge-
eim van Fennans verraad te be-
n ,was nu kennelijk
was er gisteren gel
n Mundt op de hoogte
was het tijdstip van zi
n toevalligheid? Smiley weigerde
t te geloven. Wanneer Mundt na
twee moorden en de aanslag op
iley in Engelanit was gebleven,
l hij dat tegen zijn wil gedaan,
achtend op een gelegenheid of e§n
ieurtenis die hem zou verlossen,
zou geen moment langer blij-
dan hij moest. Maar wat had
gedaan sinds Scarrs dood? Zich
rborgen in een kamer, onbereik-
ar voor licht en nieuws. Waarom
hy nu zo opeens naar huis?
En Fennan wat was dat voor
spion, die zulke waardeloze in-
itlngen voor zyn bazen uitzocht,
&ijl hij zulke juweeltjes by de
ld had? Was hy soms van over-
jing veranderd? Was hij aan de
Mstheid van de zaak gaan twyfe-
fe? Maar waarom had hy dat dan
•let aan zyn vrouw verteld, voor wie
ön misdaad een voortdurende
ihtmerrie was, die zich over zyn
:erlng verheugd zou hebben? Het
nu dat Hennan nooit enige
•keur woor geheime papieren ge-
hé hy had simpelweg de
Iers mee naar huis genomen
tee hy op dat ogenblik toeval-
rlp hplp op auto W<W xiy ue
Welke Idtl van zyn leermeester ge
weest. Het was alsof Dieters briljante,
van fantasie getuigende trucs in een
handleiding waren samengebracht die
Mundt van buiten had geleerd, er
alleen zyn eigen wreedheid aan toe
voegend.
Smiley had met opzet aan de post
geen tydelyke adreswyziging opgege
ven, er lag dientengevolge een hele
stapel post op de deurmat.
Hy raapte alles op, legde het op
het haltafeltje en begon deuren open
te maken en om zich heen te ky-
ken, met een verbaasde, afwezige
uitdrukking op zyn gezicht;- Het huis
kwam hem vreemd voor,koud en
muf. Toen hy langzaam va,i\ de ene
kamer naar de and.ere liep,' bègon hy
ocht naar lucifers om de gas-
aan te steken, maar er waren
er geen. Hy ging in een leunstoel zit
ten en zyn blikken dwaalden over
de boekenplanken en de snuisteryen
die hy van zyn reizen had meege
bracht. Toen Ann hem verlaten had
was hy begonnen rigourieus alle spo
ren van haar uit te wissen. Hy had
zelfs haar boeken weggedaan. Maar
langzamerhand was hy ertoe geko
men de weinige overblyvende symbo
len, die zyn leven met het hare ver
bonden, toch weer hun plaats in huis
te gunnen, huwelykscadeaus van in
tieme vrienden, welke te veel voor
hem hadden betekend om weggege
ven te worden. Er was een schets van
Watteau die hy van Peter Guillam
had gekregen, een beeldengroepje van
Dresdener porselein van Steed -
Asprey.
Hy stond op uit zyn stoel en liep
naar de hoekkast, waar het beeldje
stond. Hy bewonderde graag de
schoonheid van deze beeldjes, de klei-
I ne rococo courtisane in herderinne-
kostuum, haar handen uitgestrekt
naar de ene haar bewonderende min
Driemaal moest een pastoor het
gisteren in Salerno proberen
voordat hij het ja-woord van
een tegenstribbelende bruidegom
kreeg.
De eerste keer toen Antonio
Naddeo (28) gevraagd werd of hij
de eveneens 28-jaar oude Concet-
ta Savarese als wettige echtgeno
te wilde nemen, was zijn ant
woord: fleemt u mij niet kwalijk,
ik héb niet geluisterd"
De tweede keer was zijn ant-
wooord: „Ik wil haar niet" en liep
hij gevolgd door de in verwarring
geraakte bloedverwanten van bei
de partijen, de kerk uit. Zij wis
ten hem over te halen naar het
altaar terug te keren, waar intus
sen de bruid was flauwgevallen.
Nadat Concetta weer op de been
geholpen was, stelde de pastoor
opnieuw de vraag. Naddeo zucht
te diep en zei: „ja".
(Advertentie)
electrische
"^jXjDEKENS
PANDA EN DE GRUBBEL
5387. Het scheen Joris Goedbloed ernst te zijn met zijn aan
kondiging dat er nu eens flink aangepakt zou worden. Nauwelijks
waren hij en zijn gevolg teruggekeerd in het hoofdkwartier van
de Beschavingsstichting, of hij stopte de Grubbel hardhandig terug
in het kastje waar hij hem even eerder uit had gehaald.
„Niettekassie!" protesteerde het wezentje. Kassie niet grap-
pret
En Panda riep: Moet dat nu, Joris? Dat is toch wreed
Maar de President ivuifde deze bedenkingen opzij. „Het onbe-
schavingspeil des Grubbels is zodanig, dat zijn aanwezigheid bij
onze nu volgende ernstige bezigheden volkomen ondenkbaar is",
sprak hij. „Immers, nu onze eerste fondsen binnengestroomd zijn,
is het niet meer dan onze plicht om een onkostenrekening te ope
nen. Als wij dit doen door het nuttigen van een eenvoudig dineetje,
sterken we tevens de inwendige persoon, wat voor Stichtingsfunc
tionarissen een eerste vereiste is. Hier om de hoek nu, baaskc, be
vindt zich een bruikbaar eethuis. Het voert slechts drie sterren,
maar wij moeten ons weten te behelpen Ik stel voor dat ge
U derwaarts begeeft en voor ons bestelt Laat eens zieneen
entree van kaviaar, dacht ge? Daarna een gebonden soepje; wat
kreeft eens zien, dat zal zowat de prijs zijn; een wildschotel
daarna dan wat de wijnen betreft, ik ben voor een geleidelijke
opbouw, wat gij? Hoewel ik een bepaalde Languedoa ken
Panda had met verbazing toegezien hoe Joris bij elke pr\js of
drank die hij noemde een grote hand geld uit de liefdadigheidshoed
haalde; en nu werd het hem te machtig.
„Dat is allemaal geld waar goed mee gedaan moet worden daar
mag je niet niet aankomen!"riep hij. ,Je moet je schamen!"
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
27. Rechter Tie neemt Tsjiao Tai mee naar zijn studeerkamer.
Als hij achter zijn schrijftafel zit, zegt hij somber„Aangezien
Seng-san's broer veilig achter de tralies in ons buurdistrict zit, kan
hij de dubbele moord dus niet hebben gepleegd. Wie zou dat tweede
slachtoffer toch kunnen zijn? De beschrijving van Ah-lioe past
inderdaad op een winkelbediende of een klerk, maar wat zou zo'n
iongen te maken kunnen hebben met een boef en dat nog wel in
die verlaten tempel?" Opeens kijkt de rechter op. „Wacht eens
Tsjiao Tai, heeft die kleermaker je niet verteld dat Yang, de ver
lopen student die voor de schilder Lie Ko werkt, veel met boeven
omgaat?". „Ja, dat heeft hij gezegd, edelachtbare. En ook dat Yang
vanochtend niet is thuisgekomen". Rechter Tie schudt zijn hoofd.
„Nee", zegt hij, „dat zou wel een toevallige samenloop van omstan
digheden zijn! Maar die schilder Lie Ko doet me weer aan het raad
sel van dit doosje denken". De rechter neemt het ebbenhouten
doosje in zijn hand, bekijkt het nog eens en vervolgt: Lie Ko be
weert dat hij dit doosje met de ontstellende boodschap erin nooit
gezien heeft, ofschoon de oude antiquair zeker weet dat hij het van
Lie Ko gekocht heeft. Neem een penseel, Tsjiao Tai. Ik zal je de
tekst van een officiële proclamatie dicteren".
NIEUWE RIJN 41
Johnson vraagt
geld
meer
President Johnson heeft gisteren
aan het congres 56 miljoen dollar ver
zocht als aanvullig voor het program
ma tegen de armoede en de l\ogere
kosten van de administratie van de
dienstplichtigen. Voor het reeds goed
gekeurde programma voor huursub
sidie wordt 30 miljoen dollar extra
gevraagd, 13 miljoen dollar zyn be
stemd voor het nationale onderwy-
zerskorps en 12% miljoen dollar voor
het oproepen van aanvullende dienst
plichtigen. Aanvankelijk was op
125.000 militairen gerekend, naar
schatting wordt dit 360.000. De aan-
naar. haar blik gericht op dë"andere. I vullingen gelden voor het begrotlngs-
jaar dat op 30 juni van dit jaar ein-
Wordt vervolgd) I digt.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
445. ..Bram. ben je daar nog?" riep de baron naar beneden. „Heb
je je pijn gedaan?". Er klonk enig gestommel, tervjjjl Bram weer
naar boven klom.
Zijn hand kioam het eerste boven de grond uit.
„Kijk eens telde hij voor en hij slaagde er maar met moeite
in om zijn stem te laten klinken, alsof dit allemaal de gewoonste
zaak van de wereld was. De baron had die zelfbeheersing niet. Hij
slaakte een kreet.
„Goudklompjes"riep hij uit. „We hebben de schat gevonden".
En zo was het. In de leuke klompjesvorm kwam de verborgen
schat na al die jaren eindelijk weer aan het licht.
Zak na zak werd volgeschept, terioijl Karo en Tutu zich verdien
stelijk maakten met de stukken op te rapen, die anders allicht ver
loren zouden gaan. En ieder stukje ivas voldoende waard om een
kasteel te kopen!
Dlogcnci 13 v R>
Hilversum 13 v Amst. te Antwerps
Hinde 13 v Amsterdam te Lond«
Hoe Vinces 13 te Amsterdam
drecht 12 500 m NNW Azore
Noord 11 v Berry n Roche
Noorderhaven 12 te Rotter
Noordkaap p 14 Lista n D<
Noordwyk 13 v Rott
Teunik» 13 te Rotter
xrüsssrz™*.
arggLMyt
"X'TL.' 2i VHZ.
Zeesleepvaart
