Janine de
Poorter
Bedeesd dorpsmeisje
l!
Mary
Quant
Welke voeding bij
zivaar werk?
JONG NEDERLANDS TALENT
IN PARIJS
Janine de Poorter, die als
de dochter van een Neder
landse reder, nauwelijks een
kwart eeuw geleden, in Parijs
werd geboren, is sedertdien
die stad als domicilie bijna zon
der onderbreking trouw ge
bleven. Een trouw die wel
voor de hand ligt wanneer men
weet dat Janine de Poorter
modeontwerpster is. Want
Parijs is nog altijd het mode
mekka, al vindt ze zelf. dat de
krachtigste impulsen voor de
vernieuwing van de haute-
couture de laatste jaren eerder
uit de Anglo-Saksische landen
en speciaal uit Londen, af
komstig zijn.
Janine de Poorter Is waarschijn
lijk wel de enige Nederlandse, die
/rich oeroemen mag op het feit,
dat zy in de Parijse modewereld
(waar dï vreemdeling zelden met
open armen wordt ontvangen) al
een woordje mee kan spreken. Als
ontwerpster heeft ze nu twee soli
de contracten met Parijse mode
hulzen, die zich speciaal toeleggen
op de „prêt k porter". Het Neder
landse woora „confectie" heeft nog
altyd een minder aantrekkelijke
klank maar voor de Parijse „prét
porter" hoeft zeker niemand de
neus op te trekken. Integendeel
is 't nu bijzonder modieus om „prêt
porter" kleren te dragen, zelfs
wanneer je je de luxe van een
kleedje van Dior of Saint-Lament
die vlot zo'n twee drieduizend
gulden voor een beetje jurk vragen,
best zou kunnen veroorloven.
EENVOUD
(W) ET ENS WAARD
De voeding voor degenen die dagelijks zwaar
werk verricht, wijkt in sommige opzichten af van
het menu van hen die het wat kalmer aan kun
nen doen.
-VA>
Iedere volwassene moest eigenlijk
dagelijks gebruiken:
ruim h* liter melk en/of kar
nemelk of yoghurt
50 k 100 g vlees, vis, ei of peul
vruchten (incl. hartige broodbe-
een plak (plm. 15 g) of meer
kaas
250 g groente
100 g fruit
brood en aardappelen naar
eetlust
matig boter of margarine en
zoetigheid.
Hoe zit het nu met de voeding
van hen, die zwaar werk doen;
wat hebben zy extra nodig? Het
zal u waarschijnlijk verwonderen
als wij zeggen: niet veel; wanneer
het werk uit inspannende hersen
arbeid bestaat, zelfshelemaal
niets. Wordt de voeding gebruikt,
die wij hierboven vermeldden, en
wordt er by het klaarmaken van
de maaltijd voor gezorgd, dat de
porties niet te groot en te vet zijn
dan kan er zeker zwaar hersen
werk op verricht worden. De extra
energie, die gemoeid is met her
senarbeid vraagt geen extra voe
ding.
Met zwaar lichamelijk werk is
het andèrs gesteld. Spierar
beid hetzy als broodwinning,
hetzij uit pure liefhebberij ver
richt vraagt extra calorieën
en extra eiwitten en vitamines.
Wat wordt nu eigenlijk verstaan
onder zware arbeid?
Het werk van de huisvrouw in
het algemeen niet (ook al kan het
heel vermoeiend zijn), wèl dat van
mensen, die veel zware lasten moe
ten tillen of verplaatsen.
Zware arbeid verrichten bijvoor
beeld „bouwvakkers", zoals metse
laars, grondwerkers, transport
arbeiders, sjouwers, sommige post-
bestellers, houthakkers. De kroon
spant het werk van oogstarbeiders
en haringvissers.
Iemand die zwaar werk verricht,
heeft voor dat werk zélf meer
voedsel nodig, maar ook voor het
op peil houden van zyn extra-ont
wikkelde spierenmassa.
Het is juist voor de conditie
van de spieren niet helemaal
onverschillig wat de ,gware
werkereet: de voeding moet
wat extra eiwitten en extra vita
mines bevatten. Zwaar werk
maakt dorstig en men kan twee
vliegen in één klap slaan door
in een werkpauze een eiwitrijke
drank: melk of een melkdrank
(karnemelk, koffie met veel
melk) te nuttigen.
Deze goede gewoonte is al bij
veel harde werkers ingeburgerd.
Brood is eiwitrijk en calorierijk.
Zij, die zwaar werk doen, eten ge
woonlijk veel brood en zorgen
daardoor al voor extra eiwitten en
calorieën. Vooral als het niet al
leen witbrood is (denk aan de vita
mines!) en zeker het grootse deel
van de boterhammen van hartig
beleg is voorzien, is voor goede
broodmaaltijden gezorgd. Bij vol
wassen werkers zal dit meestal wel
zo zijn, bij de jonge generaties, die
de broodtrommel wil aanvullen
met „lekkers", moet er misschien
speciaal op gelet worden.
Is extra vlees aan de warme
maaltyd nodig? Wanneer extra
melk en hartig broodbeleg is
gebruikt, zijn grote porties vlees
niet nodig, al is er niets op tegen.
Veel mannen vinden aardap
pelen en Jus belangrijker dan
groente; toch is juist voor har
de werkers een flinke portie groen
te van groot belang, alweer van
wege de vitamines.
Wanneer er gezinsleden in ploe
gendienst werken, zal het af en toe
nodig zyn, dat zy op een andere
tijd dan de anderen eten. Dit geeft
thuis natuurlijk extra werk. maar
het beste is om zo weinig mogelijk
te laten merken, dat het extra werk
is. Uit oogpunt van vitamine-voor
ziening is het niet goed, de na- of
vóóreters steeds opgewarmde aard
appelen en/of groente te geven.
Maakt u de aardappelen en groen
te daarom als regel vers klaar. U
kunt ze wel voor het hele gezin
tegelijk schillen of schoonma
ken. Het meeste werk is dan achter
de rug.
Geeft u het eten wel eens opge
warmd, zorgt u dan voor een rauw
kostslaatje als tweede groente of
voor extra rauw fruit.
Het gezellig en verzorgd op
dienen van de maaltijd is zeer be
langrijk voor hem die apart moet
eten.
Zo vertelt Janine, dat Brigitte
Bardot ook wel ontwerpen van
haar draagt, en dat ze by haar
entree in New York onlangs ge
kleed ging iD truitjes en rokjes die
in Parys aan de lopende band in
prêt k porter-zaken voor een paar
rientjes worden verkocht.
Hoe we die verschillen tussen de
haute-couture en de prêt a porter
dan eigenlijk precies moet zien?
„Wel", antwoordt ze met haar
zachte stem in haar wat wan
kele Nederlands, je moet die
verschillen vooral zien als uit
vloeisel van een veel bredere so
ciale ontwikkeling. De haute
couture is in haar exclusiviteit
voorbestemd tot een stijl en tot
ontwerpen, die natuurlijk heel
mooi en vooral ook heel kost
baar kunnen zijn, maar die toch
maar gedeeltelijk beantwoorden
aan de ambities van een moder
ne vrouw, of ze nu over veel of
wat minder geld beschikt. De
moderne levensstijl vraagt om
sportiviteit en ook eenvoud in de
kleding, en het antwoord op die
vraag heeft de haute couture
met haar extravagances maar
heel gedeeltelijk kunnen geven.
In dat licht moet men dus zowel
het verschijnsel prêt porter
als ook een verschijning als An-
dré Courrèges beschouwen.
Courrèges werkt dus ook voor
de prét a porter?"
Eigenlyk wat moeiiyk te
zeggen" vindt Janine. „Niemand
weet nog precies wat hy in zyn
schild voert, al moeten er zich ach
ter hem dan ook fabuleuse fond
sen bevinden, waarmee men de
nieuwe Courrèges-mode over de
hele wereld wil verspreiden. In elk
geval komt Courrèges rechtstreeks
uit de haute couture voort. Hy is
beslist een heel groot man die zyn
stempel al diep op de moderne
stijl-van-kleden heeft gedrukt,
maar die, voor ndjn gevoel, mo
menteel toch wat in een impasse
is geraakt. Ik geloof", zegt Janine
de Poorter „dat Courrèges mis
schien beter thuis hoort in Jonge
en nieuwe landen als Brazilië of
Israël, dan hier in Parijs dat aan
zoveel oude tradities zit vast
geklonken".
TOEVAL
De ontwerpen die Janine de
Poorter zelf signeert, lijken
niettemin door een overeen
komstige bron als van Cour
règes geïnspireerd. Ze houdt
ook van lichte, heldere kleu
ren en sobere lijnen, terwijl ze
zich er eveneens van bewust
is, dat haar modellen vooral
wel voor haar eigen, jeugdige,
generatiegenoten zijn bestemd.
Die ontwerpen vinden gretig
aftrek bij de twee modehuizen
waaraan ze is verbonden en
die ook veel naar het buiten
land exporteren.
Hoe is ze zo in het modevak
verzeild geraakt?
Eigenlijk voor een goed deel
door een toeval Ik heb, toen ik
een paar jaar in Holland woonde,
in Den Haag de Academie voor
Schone Kunsten gevolgd, en van
huisuit oen ik tekenares en schil
deres. In Parijs ontmoette ik op
een dag Kerel Appel die modellen
zocht voor een expositie die hy
toen voorbereidde. Ik heb toen ook
voor hem geposeerd en leerde zo
bovendien zyn vrouw Machteld
kennen, die indertyd als manne
quin werkte by Balenciaga. Op
haar aandringen ben ik toen wat
modelletjes gaan tekenen die nog
al in de smaak bleken te vallen.
Et voila, zo is 't dus begonnen en
nu ga ik er ook maar mee door".
Een groot Amerikaans week
blad heeft zojuist een bijzonder
vleiend artikel over Janine ge
publiceerd en ook van andere
kanten krijgt ze blijken van be
langstelling. Zonder opwinding
of opschepperij, volgt Janine de
Poorter dan ook haar eigen weg
getje door de Parijse mode
wereld, die niemand iets cadeau
doet
Marian stond een beetje zie
lig naar haar vulpen te staren,
die plotseling weigerde inkt op
te nemen en inkt in kleine hoe
veelheden af te geven, die dus
flink defect was. „Dat ding heb
ik pas een maand of drie,"
bromde ze, teleurgesteld in de
produktiekwaliteit van een wel
vaartsstaat.
„En schrijft-ie? Niks ervan! t
Is rommel" „Wacht eens," riep ik
verheugd. „Je kunt hem gratis la
ten repareren. Je hebt er een jaar
garantie op. Ik zal het kaartje op
zoeken". Marian was zichtbaar op
gelucht. maar ik niet, want ik be
dacht opeens dat de vulpen niet
in het dorp gekocht was. doch in
het hartje ven de stad. Het zou
me zeker een hele middag kosten
om het ding weg te brengen, en
een paar dagen later moest ik dan
een kostelijke ochtend offeren om
hem weer te halen. Zuchtend diep
te ik het garantiebewijs op. Ma
rian vroeg, wat ik wel had kun
nen verwachten: „Ale Je naar de
stad gaac mag ik dan mee? Woens
dagmiddag? pyn."
De volgende dag was m'n werk
nog altijd niet gereedgekomen
en bovendien was het woensdag.
„Hoor eens", tastte ik voorzich
tig, ,jou je niet alleen kunnen
gaan om die pen weg te bren
gen? Ik heb nog zoveel te doen
enJAet de bus?" vroeg ze
gretig. Als kind-van-een-auto
mobilist heeft Marian een be
grijpelijke voorliefde voor open
bare vervoermiddelen. Een trein
is het toppunt van reisgenot,
maar een bus kan ook interes
sant zijn.
„Natuuriyk," zei lk.
„Zal ik dan ook nog wat bood
schappen voor jou doen?" bood ze
aan. „Als ik toch in de stad ben
Ik somde snel een paar dingen
op die in het dorp niet te krijgen
waren. Marian propte ze in het ge
heugen en ging voort: „Ik hoef ze
ker niet de eerste de beste bus te
rug te nemen, hè? Ik heb vry, dus
ik mag wel een poosje in de stad
biyven rondwandelen".
overpeinzing
„Als Je maar voorzichtig bent".
„Enne mag ik dan iets voor
myzelf kopen, een ysje of
Ik was zo biy met de gered
de middag dat ik beloofde: „Best,
Je krijgt een paar kwartjes ex
tra. maak die maar op." Ze keek
op de klok en stoof weg. Toen
minuten later stond ze met haar
Engelse vriendin op de stoep.
„Ann mag ook van haar moe
der, nu gaan we samen." Ann
tuurde bedeesd naar haar schoe
nen, ze ls nog schuwer dan het
dochtertje!
Marian was op tyd thuis voor
het etan. maar zelfs dat bleek een
overbodige demonstratie van ge
hoorzaamheid. want eetlust had ze
niet. „De pen is zaterdag weer
klaar," deelde ze lusteloos mee en
knoeide met haar aardappelen.
„Was net leuk in de stad?" vroeg
lk, want nog altyd was ik niet
over de verbazing heen dat ze zon
der protest naar de vulpenzaak
had durven stappen om service te
eisen. Voor de zoveelste keer had
ik de ontwikkelingsgraad van nhjn
eigen kind onderschat.
„En ófl We konden een paar
deuren intrappen, want Ann
had van haar moeder een rijks
daalder meegekregen en ik heb
de helft van de buskosten uitge
spaard door een kinderkaartje
te nemen. De chauffeur vroeg
niet eens hoe oud we warenBi)
elkaar hadden we toen bijna
vier gulden om op te maken."
Het gebrek aan eetlust was
daarmede afdoende verklaard.
,£n je hoeft zaterdag ook niet
speciaal naar de stad om die
pen te halen hoor mams, ik doe
het zelf wel. Graag."
Allicht. Voor myn geestesoog
verschonen de ysjes, taartjes en
zakjes patat waarop Ann en het
dochtertje zichzelf hadden gefuifd
't Was hen kenneiyk zeer goed
bevallen en de herhaling kon, wat
Marian betreft, niet spoedig genoeg
volgen.
Maar ik begreep het niet. Onze
dochter, opgegroeid temidden van
velden en bossen, waar ze nooit
bang is, had tot dat ogenblik een
soort by gelovige angst voor de stad
gekoesterd Een provinciaaltje, dat
zich bij toonbanken liet wegdruk
ken, dat huiverend de verkeers
chaos gadesloeg, dat zich liet impo
neren door de afmetingen van
warenhuizen en torenflats. Plotse
ling echter was die angst verdwe
nen. De stad rag zy niet langer
als een bedreiging, maar als een
schatkamer en haar persoonlijke
eigendom, zolang zes kwartje reik
ten. Ze had met een stalen gezicht
een openbare vervoersmaatschap-
py bezwendeld, de vulpen afgele
verd, wat inkopen voor mij ge
daan, zich in avontuurtjes met
draaideuren gestort, cafetaria's af
geschuimd (de beide jongedames
waren twee keer buiten de deur ge
zet, vernam ik later) kortom: ze
had zich kostelijk geamuseerd en
veel gelachen. Waar was het be
deesde dorpsmeisje gebleven?
Van kinderen kun Je toch nooit
hoogte krijgen.
Thea Beekman.
Is het volkomen van de buitenwe
reld afgesneden door dat ravyn
met een snelstromende beek.
De kabelbaan ls gebouwd om de
aanvoer van levensmiddelen en
medicamenten naar het dorp te
verzekeren.
De dorpsautoriteiten hebben ge
waarschuwd, dat het kleine brood
mandje volkomen ongeschikt, ja
zelf gevaarlyk is voor personenver
voer. Maar Juf moet wel en som
mige geharde dorpsbewoners doen
het ook.
Trouwen met een
mohammedaan
Amsterdamse meisjes die wil
len trouwen met een moham
medaan krijgen sinds kort een
stencil met de nodige voorlich
ting over wat hun te wachten
kan staan wanneer de bruide
gom hen naar zijn land van
herkomst voert. Zij worden er
zo op gewezen dat de huwe
lijkszeden en -gebruiken in dat
land sterk kunnen verschillen
van wat hier gebruikelijk is.
„De man is in islamitische lan
den absoluut hoofd van het gezin.
Hy mag vier vrouwen hebben en
heeft in alles het beslissingsrecht.
Aan een echtscheiding komen geen
gerechtelyk vonnis of echtschei
dingsgronden te pas. De man kan
zyn vrouw domweg verstoten. De
vrouw heeft een dergehjk recht
niet. De enige oplossing is een door
een aotarfis opgesteld huwehjks-
verdrag," aldus het door dr. P. Bak
ker, hoofd van het bevolkingsbureau
Amsterdam, verspreide stencil.
In Amsterdam wordt gemiddeld
één huwelyk per week gesloten
tussen een Amsterdamse een
mohammedaan. Binnen het mo
hammedaanse recht is een huwe
lijksverdrag een van de mogeiyk-
heden voor de vrouw om aan ver
stoting U ontkomen. „De vrouw
kan de man laten verklaren „ik
verstoot je' wanneer ik een twee
de vrouw wil nemen", of „ik ver
stoot je wanneer ik je geen levens
onderhoud meer geef". „Wanneer
zoiets een feit wordt, kan de
vrouw zelf verstoting eisen", zegt
dr. Bakker.
Zyn stencil heeft verontwaardi
ging gewekt by de Nederlands-
Turkse Vereniging.
„Wy hebben een moderne wet
geving, die veelwijverij verbiedt",
zegt men in deze kringen.
Dr. Bakker twijfelt er echter
aan of deze wetgeving wel goed
functioneert.
Het aantal bruidjes, dat na le
zing van het stencil zegt: lk doe
het dan toch maar niet, is overi
gens gering.
Een lichtblauw cry lor twin-se>
met donkerblauwe streepgar-
nering.
Zaterdag 29 Januari 1966 L.D.-EXTRA i.
kist van lichtmetaal aan een ka
bel over een diep ravyn ls de
enige verbinding met Novegino.
Hoewel Novegino slechts 200 me
ter van de hoofdverkeersweg ligt.
Juf in hroodmand
De 19-jarige Italiaanse Glovan-
na Parma hangt elke dag ln wei
nig meer dan een broodmand fcus-
ten hemel en aarde om haaf
schooltje te bereiken.
Ze moet wel. zy is de enige oc-
derwyzeres voor de enige twee
schoolkinderen in het gehucht rond
Massa en Carrara.
Het broodmandje een kleine
de jonge Londense ontwerpster heeft een foun
dation-collectie gemaakt voor meisjes en jonge
vrouwen. Het is een zwart-wit serie met bloe
metjes, waarvan de onderdelen met elkaar kun
nen worden gecombineerd.
