elefoon voor de dode
'r 2s«:~=ip£s..
LR!
PEWANnv
ZEltfOENSDAG 5 JANUARI 1966
LEIDSCH DAGBLAD
LA"dagelijks]
EU
fooi
DOOR JOHN LE CARRE
Victor Qollancz Ltd 1X1) <2 X X
p"
:realteK
I J,!je hfbt'tr geen Idee van wie
den'„Je weet natuurlijk dat hij ge-
K°Wd was".
Tt,Ja".
rer de omstandigheden dat toela-
Kükkin^y gkeÏÏhtheMnmet
HAEoklr.'
ik "gehwird Vheb, £S
ln de oorlog heel wat noeten
niet zo erg heeft aangetrok-
dat is ongetwijfeld maar
Üitfn. Aan de andere kant is ze
Svoelig en mededeelzaam. Van
heb ik gehoord dat ze blijk
ken. Ik bel je daar later op de dag
draaide zich om.
Goei- genade, dacht Smiley, je
werkt inderdaad de klok rond. Je
ieo"f,:
n<et zijn. In
inspecteur van de Speciale
SMnntinodrr;;-
dat in 1957 in
Sanatogen
Geeft nieuwe energie
Sterkt lichaam en
geest van jong
en oud.
Heem het elke dag li
HOUTWEG 7-8 DEN HAAG
TENNISNIEUWS
Tom Okker heeft met zijn Ameri
kaanse partner Marty Riessen de
en Elly Krocké
Slechts derde van
slachtoffers in het
verkeer bekend
derde van de
bleek dat de politie lang niet alles te
weten komt. De bij de politie onbe-
politie gaat een controle op de stop
en wachtverbodefi nu met dezelfde
frequentie en nauwkeurigheid uit
oefenen als gebruikelijk is bij de
parkeermeters.
87—18. Nu de opzichter eenmaal de handtekening va
roedbloed had, liet hij zijn opgeruimde voorkomendheid
hij greep Joris' arm in een ijzeren greepen met d<
i hij hem weg te'
nog wel
?r léren!"
nog begon
\e hem op zij, te
„Ja ir
opzichter Vanoi
„Met jou heb ik
En zo sleurde hij Joris mee. De druk
aangenaam, dat Joris niet na
hij toevoegde: „Uw
manieren staan mij niet aan, amice! De ar-
strijdige gevoelens.
eken en zyr,
toch echt n
den. Nu krijgt hij misschien een
maal niet leuk vinden.
kennen u niet het recht toe tot lichamelijke jol-
verkleider. Folteringen-dat kneepje? Je
temaken, slabberdewats! We zullen jou
2
na te ogen en was ten prooi aan tegen-
„lk vind het wel goed dat Joris eens flink de handen uit de
moet steken en zijn brood eerlijk gaat verdienen", dacht h\
ik heb toch echt niet bedoeld dat hij zo hard aanoepakt zou wor
hij.
t zot
en dat zou ik hele-
RECHTER TIE EN HET GEHEIM VAN HET LANDHUIS
60. Op Rechter Tie's bevel heeft Pao hen door het ivarnet van
mijngangen naar de grot geleid waar mevrouw Vie opgesloten is
geweest. Met de sleutel die Pao bij zich heeft gehad, heeft de rech
ter het hangslot opengemaakt en mevrouw Yie van de ring in de
lijks meer op haar benen staan, maar haar gedachten zijn bij haar
zoontje. Beveel Pao ons naar mijn zoontje te brengen, edelacht
bare!" smeekte ze. „Nu dadelijk! Het kan niet ver van hier zijn, ik
heb hem immers horen huilen!" De rechter kijkt om naar Pao,
maar die beweert bij hoog en laag. dat hij niet weet waar de
jongen is. Tsjiao Tai pakt hem bij zijn kraag en drukt hem neer op
'P, waar heb je de jongen opgesloten, olijkerd!"
et niet weet, meneer! Het is de huismeester die
Hij zei dat hij hem wel ergens zou opbergen.
Ik zei 'u toch al dat „Goed!" zegt Tsjiao Tai, „dan gaan we
je een beetje bijsjioeien! Ik begin met je i
't Pao. Tsjiac
niet. We
het paleis van El Presidento stond een weidoor-
voede schildwacht scherp naar zee te turen. Zijn ogen werden tot
spleetjes, toen hij het goede schip Kokanje zag naderen waarachter
zich de drijvende kandelaar bevond.
Nóg durfde hij niet te roepen, maar toen het schip wat dichterbij
kwam, kon hij niet meer twijfelen.
Luid schalde zijn stem:
„Oervuur in zicht!"
Het was ongelooflijk, maar een paar verdiepingen lager hoorde El
Hij sprong op, slaakte een vervaarlijke kreet en i
io „H V
één, maar op hetzelfde moment werd hijzelf omvc.
opgewonden El Presidento.
„Het Oervuur is gekomen", riep El Presidento uitbundig.
„Nu zal ik eindelijk de grootste stukken vuurwerk kunnen af
steken".
ua.mts nss
