„MOORD IS KINDERSPEL'
LEIDSCH DAGBLAD DINSDAG 28 DECEMBER 1965
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
Oorspronkelijke detective-roman
door AGATHA CHRISTIE
tl)
Jliachien wel, meneer, misschien
ook niet weet nog wel wat ik ge
legd heb, namelijk dat niets onmo-
gehJk is bü een misdaad. Ik heb
ook een ongetrouwde dame genoemd
,Uoo 1 ik"
i hebt ook een aartsbisschop en
een schoolmeisje genoemd! Moet ik
daaruit afleiden dat u al die men-
i kd aIs mogelijke misdadigers be-
schouwt?"
1 Battles glimlach verbreedde zich
tot een grijns.
iedereen kan een misdadiger zijn,
nfcneer, dat wou ik maar zeggen".
.Behalve Gordon", zei Bridget,
„Luke, laten wij hem even gaan
1 ZU vonden Lord Whitfield in zijn
studeerkamer, druk bezig met het
maken van aantekeningen.
jeblieft
Lord Whitfield keek haar min-
aan.
„Zeker, lieve kind, zeker. Ik besef
de waarheid nu. Ik had het druk.
Ik heb Je verwaarloosd. De kern
ran de zaak is. zoals Kipling het zo
zegt: „Hij die alleen reist,
reist het snelst". Mijn levenspad is
eenzaam". Hij zette zijn borst voor
uit. „Ik draag een grote verantwoor
delijkheid. Die moet ik alleen dra
gen. Voor mij is geen kameraad
schap weggelegd mün last wordt
niet verlicht ik moet alleen door
het leven gaan tot ik neerzijg
s»n de kant van de weg".
Bridget zei: „Beste Gordon! Je
bent toch echt lief!"
Lord Whitfield fronste de wenk
brauwen.
„Het gaat er niet om lief te zijn.
juten wij al deze onzin vergeten.
Ik hel het druk".
1 „Dat weet ik'
„Ik ben bezig maatregelen te tref
fen voor een artikelenreeks die di-
„Maar hy is echt lief", zei Bridget.
„Bridget, ik geloof dat je heus
tan die man gehouden hebt!"
„Weet Je, Luke, dat geloof ik ook"
„Ik zal bly ztln uit Wyckwood weg
te zijn. Ik mag deze plaats niet. Er
is hier een heleboel slechtheid, zoals
mevrouw Humbleby zou zeggen. Die
manier waarop de bergrug van Ashe
zich boven het dorp verheft, bevalt
mij niet".
„Over de
sproken, hoe
thy?"
Luke lachte e<
„Dat bloed op
„Ja".
„Zy hadden
haan geofferd!"
„H»4 bah, wa
„Ik denk dat
worthy
Battle is
•assing te
Valachi over
„de werkelijkheid"
De ter dood veroordeelde Ameri
kaan Joseph Valachi, die al twee
Jaar m de gevangenis van Washing
ton cp de voltrekking van zijn von-
nis wacht heeft toestemming gekre
gen zijn memoires te publiceren. Ge
woonlijk verleent de Amerikaanse re
gering gevangenen geen toestemming
om publiciteit aan hun misdaden te
geven. Valachi heeft volgens een
woordvoerder van de strafgevangenis
echter al belangrijke onthullingen
over de misdaadorganisaties in de
Ver. Staten gedaan en de Ameri
kaanse regering acht het wenselijk
dat dit oud-lid van „Cosa Nostra'
nog meer bijzonderheden verstrekt.
Het manuscript draagt de naam De
werkelijkheid" en telt bijna 1.200 pa
gina's.
den,
Abbot gewoon
de brief van een
dokter
meer dan een i
Jonge dokter".
„HÜ is een v
„Dat zeg je
omdat hij met Rose Humbleby
gaat trouwen".
„Zü is veel te goed voor hem".
„Ik heb altijd het gevoel gehad
dat je dat meisje aardiger vond
dat mij!'
„Lieveling, doe Je nu niet een
beetje gek?"
„Nee, echt niet".
Zij zweeg even, en zei toen: „Lu
ke, vind je mij wèl aardig?"
Hij maakte een beweging in haar
rich'ing maar zü weerde hem af.
„Ik zei aardig vinden, Luke
niet liefhebben!"
„O! Ik begrüp het Ja zeker,
ik vind ie ook aarfiif"
P \NDA EN DE GRUB BEL
87—12. Juist op het dieptepunt van zijn overpeinzingen werd
de celdeur opengeworpen en op de drempel verscheen Brigadier
Breedschuiver met de norse woorden: Meekomen! Voor de com
missaris verschijnen!"
„Ge hebt me lang laten wachten, artiice!" sprak Joris. „Dat moet
in het vervolg een beetje rapper, of ik zal mijn beklag indienen bij
de Raad van State, waar ik héél goede relaties heb
„Geen praatjes!" beval de diender, terwijl hij zijn arrestant on
zacht door de gangen dreef. ,Jij hebt genoeg gepraat; het wordt
tijd dat je nu eens gaat luisteren!"
.Zeker niet naar uw grove taal!" protesteerde Joris. ,J)ie geeft
in het geheel geen pas, en de manier waarop gij een hooggeplaatste
gast behandelt, zal onderwerp worden van een gepeperd rapportje
aan het Internationale Hof, daar kunt ge op rekenen
Maar op dat ogenblik verging hem zijn overmoed, want de briga
dier duwde hem binnen in de kamer van Commissaris Overthoofd,
en deze staarde hem aan met de strenge blik, die al menige ver
harde misdadiger op de knieën had gebracht.
Frans-Russische
samenwerking in
ruimteonderzoek
^De 72-jarige Russische geleerde
RECHTER TIE EN HET GEHEIM VAN HET LANDHUIS
54. Rechter Tie en Tsjiao Tai worden een smal pad opgedreven,
dat steil van het plateau tegen de bergwand op gaat. Het pad is zo
smal, dat de rechter vlak naast zijn assistent moet lopen en dat
geeft hem de kans Tsjiao Tai ongemerkt toe te fluisteren: „Ik be-
I grijp wel wat ze van plan zijn. Probeer Pao apart te krijgen,
naar de top van een bergkam te leiden. Het is bijna koud hier, zo
hoog in de bergen. Aan weerskanten gaat de rotswand steil naar
beneden. Op de kleine open plek groeien alleen wat struiken en in
het midden ligt een hoop rotsblokken. Pao duwt Rechter Tie naar
de rand van de afgrond. „Kijk eens goed. meneer de spion! Hele
maal onderaan deze afgrond is een rotspleet, onpeilbaar diep. Daar
zullen jullie nu invallen!" „Wat gaat er in 's hemels naam met ons
gebeuren, meneer?" vraagt Tsjiao Tai met bevende stem aan Yle
