Audiberti's L' Opera du
monde-Duras' La Musica
„Wij moeten elkaar helpen"
Koningin in kerstboodschap
Jachtje overvaren
meisje verdronken
DODE EN VIJF
GEWONDEN BIJ
ONGELUK
Non Merriman
EXPORT VAN
BLOEMEN UIT
ISRAEL IS
VERDUBBELD
Prinses Beatrix en Claus bij
cantatedienst in Westerkerk
BUS TEGEN
1 TRAM: ZEVEN
GEWONDEN
Ton Brand
Lucasmedaille
voor
Hans Royaards
larine-detachement
lerug uit Tanzania
AANGRIJPEND EN ONVERGETELIJK!
Zeer indrukwekkend
modern toneel
Nieuwe uitgaven
LEIDSCH DAGBLAD MAANDAG 27 DECEMBER 1965 VIJFDE BLAD
De Koningin heeft op eerste
kerstdag in een nationaal ra
dio-programma over de zenders
Hilversum 1, 2 en 3 de volgen
de kerstrede uitgesproken:
„Kerstmis is een tijd om zich
te bezinnen. Bezonnen hebben
we ons ook in de lengte van dit
jaar op de alles ontzettende
oorlogstijd, die een kwart eeuw
geleden begon en die 20 jaar
geleden eindigde. Was er vóór
die tijd al veel ontreddering,
hoeveel te meer diaardoor en
dus ook ontwrichting daarna.
Hiermee zijn we nog lang niet
klaar.
Een Jonger geslacht is na die
oorlog volwassen geworden en
kan nu bewust die ontreddering
bezien, en het beseft hoe deze
ook nog in hun eigen genera
tie doorwerkt en die aantast.
Dit hebben deze jonge mensen
te verwerken naast het feit, dat
de ontwikkeling steeds weer
verder gaat en steeds weer nieu
we eisen stelt.
Het is een tijd van vraagte
kens. Alles wordt op de korrel
genomen, bekritiseerd, ont
leed. Men ontleedt de samen
leving en zichzelf. Men zoekt
naar herwaardering van alles,
waaraan tot nog toe de waarde
werd gehecht. Dat is moedig.
En er is eigenlek ook geen re
den om daar bang voor te zijn.
Van alle bestaande vormen en
begrippen zijn er dan ook on
telbare, die zichzelf al hebben
overleefd of bezig zijn zich te
overleven.
Want wat kan er anders over
blijven dan het naakte leven?
De onvervangbare grondstof
voor heel ons zijn. En zonder de
cadentie. Met mogelijkheid van
regeneratie.
Als levende wezens moeten
we immers wel in het leven ge
loven. Wij vertegenwoordigen
het, elk van ons; en dus ook
allen, gemeenschappelijk, alle
mensen samen in hun ver
scheidenheid, in hun gelijkheid.
Wij beseffen zelfs intuïtief, dat
dood en verderf niet het einde
kunnen zijn van het leven,
dat het altijd in de een of an
dere gestalte boven de bedrei
ging uit zal rijzen.
Bedreigd worden wy steeds
en overal. Wij lijden veelal aan
dingen, waar vroegere geslach
ten nog niet door leden, maar
die eigen zyn aan onze inge
wikkelde en geraffineerde eeuw.
Wij bedreigen en hinderen in
de eerste plaats elkaar. Wij
slaan hier tegenwoordig niet
meer zo gauw hersens in die
anders denken dan de onze.
Maar onze beschaving pleegt
zijn aanslagen op „beschaafde"
manier, maar treft even raak.
Bedreigd worden we voorts
door 't gevaar, dat wij de goede
strijd om „er wat van te ma
ken opgeven, en bij de pakken,
vol met opdrachten van levens
belang, neer gaan zitten.
Bedreigd worden we ook door
de neiging de weg van de ge
ringste weerstand te kiezen en
hierbij denk ik speciaal aan de
genen, die het gemakkelijker
vinden om alles wat zich aan
hen voordoet, alleen maar met
„nee" tegemoet te treden, en
nooit met „ja". Ze proberen dat
dan ook nog aan anderen op te
dringen alsof het zo hoort. Ze
miskennen maar al te vaak, wat
er buiten hun eigen, menselijk-
beperkt gezichtsveld aan goeds
gegroeid is of zou kunnen gaan
groeien.
Er zijn er ook, die hun le
venskracht verbruiken voor ge
not en rijkdom, en tenslotte
stikken in de eenzaamheid van
hun dikvolgepropte zelf, of be
vriezen, doordat zij noch warmte
afgeven noch eigen warmte
weerkaatst voelen.
Maar er zijn er ook onder
ens, die niet de innerlijke
drang ontlopen de onrustbaren
de en verwarrende onvolmaakt
heid in zichzelf en in de wereld
uit te dagen en aan te vallen.
Hun leven, hoe zwaar ook, is
waarlijk rijk.
Wij mensen willen ons be
staan op deze aarde immers
niet alleen net leefbaar hebben,
maar allen wensen wij het rijk
aan vreugde, vol, heerlijk en
vruchtbaar. En wij voelen dat,
als we dit voor onszelf wensen,
wij hetzelfde ook aan geen an
der kunnen of mogen onthou
den. Want het menselijk ge-
sJacht, hoe talrijk het ook
wordt, beseft intuïtief zijn ge
weldig sterke samenhang. Die
zijn we ons temeer bewust,
naarmate het bestaan van heel
de bewoonde we-eld al maar
duidelijker in woord en klank
jn onze eigen woningen binnen
dringt
Al wat er leeft, al wat er
groeit en al wat daartoe nodig
is. ligt wijd open voor onze oren
en ogen.
f-Iet is niet in de eerste plaats
het lawaai en het geschreeuw,
of wat in de schijnwerpers ligt,
wat werkelijk de aandacht ver
dient. Wat op de achtergrond
ligt, is het belangrijke. Het ech
te leed heeft geen harde stem,
hoogstens verbergt het zich
daarachter. En dat, wat van we
zenlijk belang is voor de op
bouw van de mensheid, timmert
niet langs de weg.
Het vergt scherp kijken, zui
ver luisteren, zorgvuldig snuffe
len. fijn proeven en een goed
rondtasten, om deze dingen te
ontdekken.
En de mensheid heeft de
krachten van ieder van ons
daarbij broodnodig. Wij moeten
elkaar helpen eerst thuis
dan in eigen omgeving en in
eigen land en deze noodzaak
strekt zich uit tot aan onze
tegenvoeters toe.
Zelf zullen we nooit gelukkig
zijn of ooit waarlijk leven, als
we deze dingen niet ontwaren
en ze tegemoet gaan.
In welke vorm we te hulp
komen, doet er niet zoveel toe.
maar wel met welke gezindheid
en hoe graag we het doen. Het
is geen excuus als we zeggen,
dat wij moeten afwachten tot er
iets op onze weg komt. want:
het ls er al. Nu en in de toe
komst moeten we hoe dan ook
samengaan: onze verantwoorde
lijkheid is te duidelijk gewor
den. dan dat wij ons eraan
kunnen onttrekken. Dat kun
nen wij niet meer doen, willen
we ons leven niet verspelen
in iedere betekenis hiervan.
De enig werkelijk gevaarlijke
bedreiging voor het volle en rij
ke bestaan, dat we zo zeer wen
sen, ligt in onszelf. We leven
niet meer, als we niet open
zijn voor de andier. Dan gaan
we dicht, als een graf.
Door ons te geven, open en
eerlijk, aan onze medemensen,
en hun ontplooiing te eerbiedi
gen en te bevorderen, krijgt
onze eigen ontplooiing de kans,
die hij behoeft. Zo alleen is er
leven mogelijk voor ons mensen.
Ik weet, dit is de kern van
dat, waardoor ons bestaan haast
ondraaglijk is van zwaarte
omdat geven gaat ten koste van
onszelf. Maar als men erover
nadenkt, begrijpt men, dat het
ons uit de eenzaamheid, uit de
verschraling, uit de dood be
nijdt.
Ontdek uw broeder. Ontdek
uw God Hij kan geboren
worden in uw leven voor de
eerst of de duizendste keer. U
ontdekt hem in wat er gebeurt
om u heen, en met uzelf, en in
de beproevingen waaraan Hij
uw levenskracht toetst en waar
mee Hij u de eer van zijn ver
trouwen in u bewijst. U ont
dekt Hem in de wereld en in
diens geschiedenis, in afbraak
en in opbouw en in de stomme
roep van uw broeder.
Dit openbreken van de ge
vangenis van eigen een
zaamheid, waarin geen recht
wordt gedaan aan onze ziel, be
tekent het onmiddellijk herkrij
gen van levensadem.
Zonder die diep en vrij in te
ademen kan men aan zijn hoge
roeping van mens-zijn niet vol
doen, noch meegaan in de gang
der mensheid volgens het plan
der schepping, en deel hebben
aan het leven over iedere dood
heen".
Een 16-Jarig meisje is verdronken,
toen vrijdag in het Amsterdam-Rijn
kanaal onder de gemeente Diemen
een jachtje door een motorbinnen
schip werd overvaren.
Toen het Jachtje werd geborgen,
werd het stoffelijk overschot van
het vermiste meisje gevonden. Het ls
de 16-jarige dochter van de heer
Kooiman uit Tiel, die het splinter
nieuwe Jachtje juist uit Amsterdam
had opgehaald en vrouw en drie
kinderen by zich aan boord had.
De oorzaak van het ongeluk is het
afslaan van de motor van het
jachtje, dat daarna door de wind
naar het midden van het Amster
dam-Rijnkanaal werd gedreven. Het
werd daar overvaren door het mo
torschip. De schipper van het mo
torschip die leeg voer heeft het
Jachtje waarschyniyk te laat opge
merkt. De andere opvarenden van
het jachtje werden gered.
Op de Amersfoortse weg in Apel
doorn in de zo langzamerhand be
rucht geworden bocht ter hoogte van
de Koningslaan gebeurde zaterdag
ochtend een ongeluk, dat één leven
heeft geëist. Vijf personen werden
gewond.
Een grote Amerikaanse personen
auto raakte in deze bocht in een slip,
vermoedelijk doordat de bestuurder,
een 21-jarige in Enschede wonende
Antilliaan met te grote snelheid
reed. De auto tolde over een afstand
van ongeveer 200 meter over de ry-
baan, waarby een tegenligger werd -
geschampt, en kwam vervolgens te- 111
gen een boom tot stilstand. I VS 11 i/vli f f tC V
Verscheidene van de passagiers,
allen, Antillianen, die in Deventer
wonen, werden uit de auto geslin
gerd. onder wie de 26-jarige E. L.
Borgschot, die op slag werd gedood.
Vyf andere medepassagiers, werden
gewond. De bestuurder bleef onge
deerd.
Een van de laatste ..Am-
sterdamse Joffers", de schilderes
Betsiy Westendorp-Osieck. over
wier kunst wij onlangs nog uit
voerig schreven, hoopt binnen
kort haar 85ste verjaardag te
vieren.
^iraël zal naar verwachting dit
oen voor een half miljoen dol-
snybloemen, zaadplanten en
smbollen exporteren. Dit betekent,
de uitvoer in een jaar tyds vry-
zal zUn verdubbeld.
ver vier of vyf jaar hoopt men
drie miljoen dollar te kunnen
sn. Het Departement van Land-
w, aangemoedigd door de tot dus-
bereikte resultaten, doet name-
alles om de telers er toe te
igen hun bedryven uit te brei-
(Van onze Amsterdamse
correspondent)
By een ernstige botsing tussen een
bus en een tram zyn in de avond van
de eerste kerstdag 23 Amsterdammers
gewond geraakt. Zeven van hen (2
mannen en 5 vrouwen) liggen op het
meeste Israëlische bloemen,
^iten en bollen, die tot dusver
weg naar het buitenland heb-
gevonden, werden in kassen ge-
6kt. Alleen in het Jordaan-dal
zyn byzonder heet klimaat ont-
telen zy zich buiten.
it jaar zullen 1.750.000 rozen,
ROOO gladioli en een miljoen
ionen worden verzonden. Over
1/1971 denkt men tien müjoen
sn en vijf miljoen gladiolen in het
,enland te kunnen afzetten, ook
naakt men zich bezorgd over de
stygende produktiekosten.
Jansen eveneens het orgel bespelen
en ook het Westerkerkkoor verleent
aan deze dienst zijn medewerking.
Na afloop van de dienst wachtten
de bestuursleden, de heer Jansen en
dominee en mevrouw Visser, het ver-
loofde paar op, dat zich enige tyd
met hen onderhield. De Prinses be
dankte dominee Visser hartelijk voor
zijn uitnodiging en zei het buiten
gewoon plezierig te hebben gevonden,
dat zy en de heer Von Amsberg deze
dienst hadden kunnen meemaken.
Gistermiddag vertrok Claus von
Amsberg per KLM van Schiphol naar
Hamburg. Prinses Beatrix deed haar
verloofde uitgeleide.
De Nederlandse helden-tenor
Tom Brand uit Eijs is verleden
week in alle stilte in het huwelijk
getreden met de Amerikaanse
zangeres Nan Merriman. Het wet
telijke huwelijk vond plaats in
het raadhuis in Heerlen, waarna
de kerkelijke inzegening plaats
vond door een broer van de Ne
derlandse zanger pastoor M.
Brand van de H. Hart-parochie in
Heerlen.
Voor die plechtigheid bestond, in
afwyking van het kerkelyk voor
schrift, waarby is bepaald dat in de
aan Kerstmis voorafgaande Advents-
tyd geen huwelyksplechtigheden kun
nen plaatsvinden, in dit geval geen
beletsel omdat het huwelijk zonder
uiteriyk vertoon en achter „gesloten
deuren" plaats vond, meent pastoor
Brand. Mevrouw Brand-Merriman
heeft haar carrière als alt-zangeres
ogenblik nog in een ziekenhuis. Van nu definitief beëindigd. In het huis
3 van hen is de toestand vry ernstig.1 op de noordeiyke oever van de Geul
Het ongeluk gebeurde om kwartpys gaat ze zich voorlopig alleen
over elf. De autobuschauffeur die i w^ n aan aar man en ^en kin-
tweede Kerstdag lijn 32ste verjaardag deren dlem eerste huwelijk,
zou vieren, reed toen op de Insulin-
de weg met een volle bus in op een
vry wel lege tram, die van links
kwam. Doordat de ruiten van de bus
beslagen waren had hy de tram te
laat opgemerkt. De gewonden, allen
passagiers van de bus, waarvan
enigen door de brandweer uit het
wrak bevryd moesten worden, werden
naar verschillende Amsterdamse zie
kenhuizen over gebracht. Dj meesten
konden echter na behandeld te zyn
hun weg vervolgen.
In begin 1965 nam Nan Merriman
officiéél afscheid van de wereldmu-
ziekpodia met een concert in Amster
dam. Daarna werkte zy, samen met
haar man, Agatha Donker, Leo Kete
laars, Erna Spoorenberg, Jo Dussei-
dorp en Albert de Klerk nog slechts
mee aan de jaarlykse orgelfeesten in
EUs. De bevolking van dit piep-klelne
dorpje hoopt dat de Amerikaanse
zangeres aan dit muziekgebeuren van
formaat haar medewerking zal blij
ven verlenen.
Kunstschilder Eriks
- 70 - overleden
Op 70-jarige leeftyd is op tweede
kerstdag in zyn woonplaats Laren in
het Gooi overleden de kunstschilder
Jac Eriks. Eriks, die de Ryksacademie
te Amsterdam bezocht, maakte o.a.
portretten van de hoogleraren Wate
rink, Severijn en Hugo de Vries, als
mede van de staatsman dr. H. Coiyn.
Vyftien jaar is Eriks voorzitter ge
weest van de vereniging voor beel
dende kunstenaars Laren-Blarlcum,
die hem vyf jaar geleden tot erelid
benoemden.
By de opening van de expositie
van de kunstenaarsvereniging Sint
Lucas in de nieuwe vleugel van het
Stedeiyk Museum te Amsterdam is
aan de Amsterdamse kunstschilder
Hans Royaards de Lucas-medallle
uitgereikt. De tot en met 16 januari
durende tentoonstelling omvat beeld
bouwwerken, ceramiek, wandkleden.
Restauratie huis
van Van Riebeeck
In Zuid-Afrika is een comité ge
vormd dat geld wil bijeenbrengen om
by te dragen voor het herstel van
het huis van Jan van Riebeeck in
Culemborg. Van Riebeeck heeft in
1652 Kaapstad gesticht. Het Zoid-
afrikaanse comité wil voor dit doel
16.000 pond (f 160.000) bijeenbrengen.
De kosten van de restauratie zyn
in totaal begroot op 34.000 pond ster
ling (f 340.000) en de Nederlandse
regering zou het verschil van 18.000
(f 180.000) voor haar rekening ne
men, aldus de organisator van het
Zuidafrikaanse comité, S. J. van
Ewijk van de Bilt, die meedeelde dat
de restauratie naar schatting drie
jaar zal duren en dat een deel van
het huis als museum zal worden in
gericht.
Tot grote verrassing van de
bezoekers van de Westerkerk in
Amsterdam woonden Prinses
Beatrix en haar verloofde Claus
von Amsberg gistermorgen de
et twaalf mim sterke detache-
it dat de Nederlandse marine
1 opleidingsdoeleinden naar de
ikaanse staat Tanzania had ge-
ird, is op de avond voor Kerst
ij op Schiphol teruggekeerd. Daar-
11 is aan een spontaan opgekomen
nar van hulp, dat Nederland Tan-
ia had aangeboden by het offi-
e 6 bezoek dat de premier van dit
I Julius-Nyerere in april Jongst-
n aan ons land bracht, een on-
j'ig einde gekomen.
)nze taak bestond eruit nauti-
d hulp en technische bystand te
lenen by het opleiden van een
t politie te water", aldus ver
fde by zyn aankomst op Schip-
de 40-jarige commandant van
detachement, luitenant ter Zee
C. van der Meyden. „Na onze
I komst moesten wy constateren,
de vier schepen, waarover Tan-
a voor dit doel beschikte, en die
en een bemanning zouden krij-
van 68 koppen, niet zeewaardig
en. Het waren vier houten vis-
boten, die circa 20 jaar oud wa-
1 Sinds de Duitsers in februari
land hadden verlaten was aan
onderhoud niets meer gedaan.
Het resultaat was, dat de wanden
van de vaartuigen waren verrot. Van
enige praktische opleiding op zee van
de opvarenden kon geen sprake meer
zyn, nu hun vloot zo lek was als
een mandje".
Van erige discriminatie tegenover
blanke deskundigen was geen spra
ke geweest Wel was er verschil van
mentaliteit geconstateerd, „wy Euro
peanen hadden te veel energi
en wilden te wel In te korte tyd",
zo zei luitenant ter Zee Van der
Meyden. „Ze konden ons tempo niet
begrypen en niet volgen".
Prinses Beatrix en Claus in
de burgemeestersbank van de
Westerkerk.
dienst bij. Ds. H. A. Visser leid
de deze cantatedienst, tijdens
welke ook drie kinderen werden
gedoopt.
De verloofden waren naar de
hoofdstad gekomen, op uitnodiging
van ds. Visser, de vaste predikant
van de Wester kerkgemeente. De kerk
I was overvol, hoewel aan de komst
van het verloofde paar, dat in de
zg. burgemeestersbank tegenover de
preekstoel zat, geen ruchtbaarheid
was gegeven. Donderdag had ds. Vis
ser een brief naar de Prinses ge
stuurd om haar en de heer Von
Amsberg uit te nodigen deze dienst
by te wonen. Telefonisch kreeg hij
antwoord, dat zy graag kwamen.
Magnificat
John de Kuyper en Son, Inc. In
New York, de Amerikaanse vestiging
van Johs. de Kuyper en Zoon uit
Schiedam, heeft een boekwerkje over
likeuren uitgegeven.
Deze „Complete Guide to Cordials"
geeft in 71 bladzyden een uitgebreid
overzicht van de vele manieren
waarop likeuren gebruikt kunnen
worden, niet alleen in cocktails en
long-drinks, maar ook in de keuken.
Ds. Visser had als tekstwoord ge
kozen Lucas I vers 46, „Myn ziel
maakt groot den Heere". Onder lei
ding van de vaste organist van de
kerk, Simon C. Jansen, werd het
Magnificat van Bach uitgevoerd door
het Wester kerkkoor en het Bachor-
kest. Solistische medewerking ver
leenden Ded H üseke n - Reud er ink (so
praan), Marry Stegenga (sopraan),
Martha van Kerkhoff (alt), Ruth
Pos (tenor) en Henk van den Brink
(bas). Aukje Broers bespeelde het
orgel en de echtgenote van de heer
Jansen, mevrouw Corry Jansen-Re-
der speelde cello. Zoon Rudolf speel
de cembalo. Tijdens de huwelijksin
zegening op 10 maart zal de heer
(Van onze Parijse
correspondent
Wanneer men de produktie
van Parijse Toneelpremières van
de laatste maanden overziet, dan
zijn het vooral twee titels die
zich naar voren dringen: l'Opera
du monde" (Opera van de we
reld) waarmee de onlangs ge
storven dichter-dramaturg Jacq.
Audiberti zijn zwanezang gezon
gen heeft en La Musica. waar
mee Marguerite Duras, de scè-
nariste van "Hirosjima mon
amour", zich definitief een der
zuiverste en belangrijkste figu
ren van de Franse toneelschrijf
kunst van vandaag onderscheidt.
Waarschuwing voor
(le wereld.
Aan zyn afscheidsgroet of
vaarwel aan het leven, heeft Au
diberti de accenten van een veel wy-
dere strekking gegeven. Want L'Ope
ra du monde" ls ook het verhaal van
het einde der wereld. Een stel staats
leiders en dictatoren ls de waan
zin ten de grootheidswaan elnde-
ïyk naar de koppen gestegen en hun
vingers hebben de atoomknopjes in
gedrukt. Zo heeft het on voor- en on
herstelbare zich dan voltrokken. De
wereld is opnieuw, net als voor
de achepping stil en ledig geworden,
met uitzondering van één levend
wezen dat, geiyk Noach, door de nu
cleaire zondvloed werd gespaard.
Irene, het winkelmeisje, dat na de
klap haar toonbank verlaat om bui
ten de „schade" op te kunnen ne
men. Dan ontdekt zy dat ze zich
moederziel alleen in een ontvolkte
leegte bevindt. Die indrukken en er
varingen deelt ze, by haar terug
keer in het confectiemagazijn, me
de aan de étalagepoppen die nu
haar enige (ontzielde) metgezellen
zyn geworden. En met haar stem,
spreekt Audiberti, zonder vals pathos
en zonder fraseologie, van het
apocalyptische vemietigingsvizl-
oen, waardoor ook hy de laatste ja
ren voor zyn dood werd bevangen
en beklemd. Een Audibertiaanse taal,
waarin zich de gloeiende brokstuk
ken van zyn Lyrische verbeeldings
kracht intiem vermengen met de ba
naliteiten en clichés die Irene het
„weesmeisje der mensheid", van ge-
boortewege in de mond lagen bestor
ven.
Middels „L'Opera du monde" heeft
Audiberti met de middelen van zijn
grandioze taalvirtiositeit, een bood
schap of een waarschuwing voor de
wereld achtergelaten.
Een boodschap, die door Emma-
□uele Riva als het winkelmeisje met
w/n soberheid en een eenvoud wordt
overgebracht dat zy de accenten nog
aangrijpender en nog onvergetely-
ker hebben gemaakt.
Anti-pathetisch
Aangrijpend en onvergeiykeiyk
en anti-pathetisch zyn ook de
adjectieven die passen op de indruk
ken die men aan de kennismaking
met Marguérite Duras' laatste stuk,
de eenacter „La musica" bewaart
(die samen met de wat Ionesco-
achtige „Les eaux et fórets" op een
zelfde programma wordt opgevoerd).
Een man en een vrouw tussen de
30 en 40 hebben 's middags in een
provinciestadje voor de rechter hun
huwelyk ontbonden, 's avonds ont
moeten ze elkander, ongezocht, op
nieuw in de salon van het enige be
woonbare hotelletje dat de stad ryk
ls, en in dat gedwongen samenzyn
voeren ze nu een gesprek dat de
(enige) dialoog vormt van het stuk.
Ze weten van elkander dat ieder een
„ander" heeft gevonden, maar in
hun relaties ls toch nauwelyks meer
plaats voor afgunst of haat. Niet
temin zyn hun wederzydse gevoe
lens toch ook nog niet volledig af
gestorven, en in hun aarzelende con
versatie worden dan allengs de her
inneringen weer opgerakeld aan de
grote en kleine gebeurtenissen en In
cidenten van hun gemeenschappe
lijk verleden dat ze nu, juridisch,
doch nog niet menseiyk hebben af
gesloten.
„La musica" ls zo het elegisch duet
over die bezweken liefde, géén ope
ra, géén coloratuur, géén bra-
vour.
Marguérite Duras legt haar twee
personen slechts de eenvoudigste
woorden en de soberste, vaak onvol
tooide, zinnetjes in de mond. Er wor
den geen grote en eeuwige sentimen
ten opgerakeld. Marguérite Duras
roept alleen de weemoed en de me
lancholie op waardoor hy en zy op
dat moment bevangen worden. Eer
der door veelzeggende stilte waarin
de zinnen verzanden, dan door uit
gebalanceerde woorden. Omdat hun
gevoelens nu nauwelyks nog te for
muleren zyn, en alleen in haperen
de toespelingen, beschroomde ver
onderstellingen kunnen worden
weerspiegeld.
Zeldzame
ervaringen
Men kan zeggen, dat „La Musica",
in zekere zin, eigenlyk onvoltooid ls
gebleven Het publiek zelf moet, met
de eigen gevoelens of zijn intuïtie
aanvullen wat de schryfster slechts
heeft aangeduid. Doch Indien ge op
een verwante golflengte bent inge
schakeld, zult ge met „La Musica"
een ervaring gebleven, zoals In het
theater maar zelden voor u is weg
gelegd.
