m*
SKODA
\000NW
SCHEEPSfCmBERICHTEN
.MOORD IS KINDERSPEL"
GELUKKIG
I NIEUWJAAR
LEIDSCH DAGBLAD
LEIDSCH DAGBLAD VRIJDAG 10 DECEMBER 1965
Advertentie
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
Oorspronkelijke detective-r<
door AGATHA CHRISTIE
zo is het nu eenmaal! Wy
n van elkaar en daar is
aan te doen we kunnen u
5 de waarheid vertellen en ver
fee", zei hij, „er is verder niets
iu er nog aan kunt doen!"
jjn stem had een heel eigenaar -
klank. Hij stond Luke aan te
pi, terwijl hij zacht het hoofd
1de, alsof hij hem beklaagde.
ie zei op scherpe toon: „Wat
elt u daarmee?"
kunt er niet meer aan doen!"
lord Whitfield. „Het is al te laat",
pee kwam een stap naderbij,
fertel mij wat u daarmee be-
kd Whitfield ze- onverwacht:
fraag het maar aan Honoria
tflete. Zij zal het wel begrijpen,
keet wel wat er altijd gebeurt,
heeft het my een keer gezegd!"
fat begrijpt zij dan?"
fd Whitfield zei: „Het kwaad
niet ongestraft! Er moet ge
ligheid zijn. En dat vind ik
fer, omdat ik Bridget graag
In zekere zin heb ik mede-
h met jullie allebei!"
ke zei: „Bedreigt u ons?"
M Whitfield scheen echt ge
beerd.
jee. nee, beste kerel. Ik ben niet
;lerigToen ik Bridget de eer
ugkomen in dit le-
de wet overtreedt,
de straf daarvoor dra
zijn handen tot
zal
i dat Bridget iets
Begrijp mü nu
Bridget zal niets overko-
i mij ook niet! Als je iets
rrd probeert, is het met je
mij te ma-
jld. „Ik ben
ww. werktuig van een hogere
yt. Wat die Macht beveelt, ge-
jZie dat u dat gelooft", zei Lu-
'dat het de .waarheid is. Ieder-
oe is het ontstaan?
Dit woord: ORKEST
J Jij het Griekse werkwoord or-
listhai: dansen, huppelen,
ingen. hoort het zelfstandige
am woord orchestra, waar-
Ier men oudtijds verstond:
gedeelte van het openlucht
iter waarop het koor zich
oog. In Rome gebruikte men
zelfde woord voor de ere-
w atsen der senatoren dichtbij
i toneel en vervolgens voor
gedeelte van het toneei zelf
arop de musici en de dansers
raden. In het Italiaans en
ms en vandaar in andere
ropese talen nam men het
ord over in dc betekenis:
mte vóór et toneel waar de
isici gezeten zijn. Pas in de
eeuw kreeg orkest de bete
lis die thans de gewone is: de
amenlyke music? zelf.
een die tegen mijn wensen Ingaat
wordt ervoor gestraft. En daar zul
len jij en Bridget geen uitzonde
ring op zijn".
Luke zei: „Dat heb je mis. Hoe
lang iemand ook geluk mag heb
ben, eens is het afgelopen. En het
jouwe is nu byna ten einde".
Lord Wnitfield zei op zachte toon:
„Beste jongeman, je weet niet
tegen wie je spreekt. Niets kan mij
gebeuren!"
„O nee? Dat zullen wij dan eens
zien. Ik zou maar uitkijken, Whit
field"
Er voer een lichte schol door de
ander. Zijn stem klonk heel anders
toen hij weer begon te spreken.
„Ik heb erg wel geduld gehad",
zei Lord Whitfield. „Stel mijn ge
duld niet al te zeer op de proef.
Maak dat je hier vandaan komt".
„Ik ga al", zei Luke. „Zo vlug als
ik kan. En vergeet niet dat ik je
gewaarschuwd heb".
Hy draaide zich op zijn hielen om
en ging vlug de kamer uit. Hij liep
naar boven. Hij trof Bridget aan in
haar kamer, waar zij toezicht hield
op het inpakken van haar kleren
door een dienstmeisje.
„Gauw klaar?"
„Over tien minuten".
Haar ogen stelden hem een vraag,
welke de aanwezigheid van het
dienstmeisje haar belette onder
woorden te brengen.
Luke knikte even.
Hy ging zijn eigen kamer bin
nen en gooide haastig zijn spullen
in zijn koffer.
Toen hij tien minuten later te
rugkwam, vond hij Bridget gereed
voor het vertrek.
„Gaan we?"
„Ik ben klaar".
Toen zy de trap afliepen, kwa
men zij de butler tegen, die naar
boven kwam.
„Juffrouw Waynflete is er om u
te spreken, juffrouw".
„Juffrouw Waynflete? Waar is
zU?"
,In de salon bij meneer de ba
ron"
Bridget ging regelrecht de salon
in, met Luke vlak achter zich aan.
Lord Whitfield stond bij het raam
met juffrouw Waynflete te praten.
Hij had een mes in zijn hand
met een lang, dun lemmet.
,Een prachtig werkstuk", zei hij.
,Een van mijn jongelui heeft het
>r mij meegebracht uit Marokko,
waar hij bijzonder correspondent is
geweest Het is natuurlijk Moors, af
komstig van de Rifkabylen". Met
en liefkozend gebaar liet hij zijn
«inger langs de snede glijden. „Wat
s het scherp!"
Juffrouw Waynflete zei op gejaag
de toon: „Leg dat ding toch in gods-
lam weg, Gordon!"
Hij glimlachte en legde het te mid
den van een verzameling andere wa
pens op een tafeltje.
„Het voelt zo lekker aan", zei hij
zacht
Juffrouw Waynflete was niet zo
zelfverzekerd als anders, zy zag er
bleek en zenuwachtig uit.
.O, ben je daar, Bridget, liefje",
zei ze.
Lord Whitfield grinnikte.
„Ja, daar is Bridget. Profiteer nu
aar zoveel mogelyk van de gele
genheid, Honoria, want zy zal niet
lar.g meer by ons zyn.
Juffrouw Waynflete zei op scher
pe toon: .Wat bedoel Je daarmee?"
„Wa ik daarmee bedoel? Ik be
doel dat zij naar Londen gaat. Dat
is toch zo, nietwaar? Dat is alles
wat .k zeggen wilde".
(Wordt vervolgd)
Uü no9
SKODA DEALERS:
Autobedrijf V. A. REYS, Hoge Rijn
dijk 55, Zoeterwoude, tel. 22381
Automobielbedrijf „JONGELEEN"
St Jacobsgr. 10/16, Leiden, tel. 21561
Autobedrijf L. C. OTTO. Herenweg
21, Noordwijk-B.t tel. 2820
KVP bepleit een
nieuw industrieel
cultuurpatroon
(Van onze parlementaire redactie)
Een nieuwe industrialisatieronde
wordt bepleit in een rapport, dat een
K.V.P.-commissie onlangs heeft op
gesteld, en waarmee het party be
stuur van de K.V.P. zyn instemming
heeft betuigd.
Het naoorlogse industrialisatiebe-
eid van de overheid was vooral ge
richt op verruiming van de werkge
legenheid en bestrijding van de
structurele werkloosheid. Thans
vraagt het industrialisatiebeleid vol
gens de K.V.P.-commissie een meer
kwalitatieve benadering. Naast de
zorg voor de werkgelegenheid wordt
vooral zorg voor het welvaartsaspect
nodig geacht.
Dit vereist een nieuw industrieel
cultuurpatroon met een moderne
hooggekwalificeerde industrie, waar-
by een stucturele versterking van
het Nederlandse bedrijfsleven ten
opzichte van Europese en wereld
markten voldoende ruimte zal schep
pen voor de ontwikkeling van ieders
persoonlijke aanleg en capaciteiten.
a
a wenst U doeltreffend met
een advertentie in het
a van vrydag 31 december
U bereikt daarmee:
Meer dan 27.000 abonnees
Meer dan 6 van de 10
Leidse gezinnen.
Geef Uw nieuwjaarsadverten
tie bytyds op d.w.z. vóór
uiterlyk 24 dezer.
Dan profiteert U van het
SPECIALE VERLAAGD
TARIEF, dat voor deze adver
tenties geldt.
PANDA EN DE MEESTER-MACH1NIST
5786. In het kantoor gekomen "begon de stationschef met een
feestelijke toespraak tot Panda.
„Volgens het reglement hebt ge een onderscheiding verdiend,
conducteur" sprak hij galmend. „Hier! Een gouden band om uw
pet, omdat ge die treinrovers zo schrander wist uit te rangeren.
En thans zo vervolgde hij, een tweede gouden band nemend,
„richt ik me speciaal tot de bewaker van de wagon. Ook die ver-
betreft ook de stoker
Zo ging hij nog een tijdje
van de huldiging bemerkte dc
hij steeds verder het land der
hij plotseling heel wat streep
al evenmin, dat de chef hem op de handen droeg.
„Ziezo", sprak het stationshoofd terwijl hij de slapende Panda
buiten tegen de gevel plaatste. „De huldiging is achter de rug. Nu
gaan we over tot het ontslag
RECHTER TIE EN HET GEHEIM VAN HET LANDHUIS
40. Rechter Tie heeft zich aangekleed en zijn kap opgezet. Hij is
de verlaten binnenplaats overgestoken en beklimt de brede trap in
de zijhal die naar de kamer van de zieke landheer voert. Mevrouw
Accacia ontvangt hem niet zeer vriendelijk. Ze neemt de onver
wachte bezoeker met gefronste wenkbrauwen op en vraagt dan
kortaf: „Wat is er nu weer?" De rechter werpt een blik op de zieke,
zijn ogen zijn gesloten maar hij haalt regelmatig adem. Hij ant
woordt beleefd: „Ik voel me veel beter, mevrouw Pao. Aangezien ik
morgenochtend in alle vroegte denkt te vertrekken, wilde ik nu
graag even van de landheer afscheid nemen." „Vader slaapt en mag
volstrekt niet gestoord worden", zegt Accacia stug.
Dat is jammer", zegt de rechter luid. Hij hoopt dat zijn stem
de landheer zal wekken ,n^ar de ogen van de zieke blijven gesloten
Rechter Tie wendt zich tot mevrouw Pao: „Is uw tante ernstig ziek,
Mevrouw?" „Mijn tante?" vraagt Accacia verbaasd. „Wat bedoelt
u O ja, de schoonmoeder van mijn man's broer, natuurli k.
Wat gaat u dat eigenlijk aan, meneer?" „Och, alleen maar beleefde
belangstelling, mevrouw!" antwoordt de rechter zoetsappig. .Mijn
beste wensen voor de beterschap van uw vader. Goedenavond, me
vrouw!"
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMET JE FOK
390. Aan het einde van de wrakke steiger stond een wrakke
loods. Achter de wrakke deur stond een man, die beslist niet wrak
was. Zijn verbleekte snor en gebruinde huid wezen er op, dat hij
lange tijd in de natuur had doorgebracht.
„Knoesteveger", zei de man met de kijker tot de man met de snor,
„het Grote Plan gaat in werking treden. Doe je plicht, je weet welke
belangen er op het spel staan".
„Ik weet het", zei Knoesteveger ernstig.
„Ginds", vervolgde de ander, „nadert het schip Kokanje. Doe je
voor als schipbreukeling en probeer aan boord te komen. Laat me
nog éénmaal horen, hoe je Help roept".
knoesteveger sperde de mond wijd often draaide akelig met de
ogen en stootte een scheurend .Jlelp" uit, waarvan het oude ge
bouwtje rammelde. De andere man knikte tevreden.
„Heel goed, heel goed" zei hij waarderend. ,£)aar zou zelfs een
kiezelsteen van ontroeren. Steek in zee, Knoesteveger en behouden
vaart". Die laatste wens was niet overbodig, want Knoesteveger
werd in zee gestuurd in een vat, dat door de golven links en rechts
werd gesmeten. Maar met beide handen roeide Knoesteveger spoe
dig in de juiste richting.
irifSJCL
SirïfcSwjafiN.
iS/wHiTas.
es
