„MGORD IS KINDERSPEL'
St.Nicolaas
sps;:™
LEIDSCH DAGBLAD WOENSDAG 1 DECEMBER 1965
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
Oorspronkelijke detective-roman
door AGATHA CHRISTIE
50)
Lord Whitfield bromde: „O, ik heb
herrie gehad! Die Rivers is zo bru
taal geweest er vanmiddag met de
Rolls op uit te gaan".
„Majesteisschennis", zei Bridget.
Daar kun jü nu wel grapjes
maken Brii
stige zaak.
genomen'
ridget. maar dit is een ern-
l Hij heeft een meisjes mee-
,.Ik
het
hem enig genoegen zou hebben ge
geven heei plechtig in zijn eentje
een rit te maken!"
Lord Whitfield richtte zich in zijn
volle lengte op.
„Op mijn landgoed eis ik behoor
lijk zedelijk gedrag".
„Het is toch eigenlijk niet onzede
lijk om een meisje mee te nemen op
een plezierritje".
„Wel wanneer het mijn auto be
treft"
„Dat is natuurlijk nog erger dan
onzedelijkheid! Dat komt nagenoeg
neer op godslastering. Maar je kunt
de seks toch niet helemaal uitschake
len, Gordon Het is volle maan, en
het is de vooravond van Sint Jan".
„Is het waarachtig?" vroeg Luke.
Bridget wierp hem een blik toe.
„Dat schijnt jou te interesseren".
„Dat doet het ook".
Bridget wendde zich weer tot lord
Whitfield.
„Er zijn drie rare personen aange
komen in hotel „De Nar met Bellen".
Nummer een: een man in shorts met
paars zijden hemd aan! Nummer
twee: een vrouwspersoon zonder
ettelijke strengen valse Egyptische
kralen en sandalen. Nummer drie:
een dikke man met een lavendel-
kleurig pak aan, en bruin met witte
c verdenk ze erva
orthy te
lie de dorps
zeggen: „Er
wordt gefluisterd dat het vannacht
vrolijk zal toegaan op de Heksen -
weide".
Lord Whitfield werd paars en zei:
„Ik wil het niet hebben!"'
verd. De Heksenwei is openbaar be-
klimplant af. Zij zei: „Wat heb Je
vandaag gedaan?"
„Gewoon een beetje rondgespeurd".
„Nog wat ontdekt?"
„Ja en nee, zoals de politie zou
zeggen. Tussen twee haakjes heb
ben jullie gereedschap in huis?"
..Dat zal wel. Wat voor gereed
schap?"
Misschien zou ik^e gullen ^evnen
kunnen bekijken".
Tien minuten later had Luke keu
ze gemaakt uit de gereedschappen op
een plank in de kast.
„Daar red ik het heel goed mee",
zei hij, terwijl hij op de zak klop
te waarin hij de werktuigen had
weggestopt.
„Denk Je erover Je ergens weder
rechtelijk toegan gte verschaffen?"
„Misschien".
„Je doet wel erg geheimzinnig".
„Nou, de situatie wemelt van de
moeilijkheden, per slot van reke
ning. Ik zit in een vervloekt lastig
parket. Na onze herrie van zaterdag:
moest ik eigenlijk maken dat ik weg
kwam, vind je niet?"
„Als je je werkelijk als een heer
gedragen wilt, behoor je dat te doen".
„Maar aangezien ik ervan
overtuigd ben dat ik een moordlus
tige krankzinnige vlak op de hielen
zit, ben ik min of meer gedwongen
te blijven. Als je een overtuigende
reden kunt vinden waarom ik hier
weg moet, en mijn intrek moet ne
men in hotel „De Nar met Bellen",
kom er dan in vredesnaam mee voor
de dag".
Bridget schudde het hoofd.
„Dat kan niet daar je een neef
in mij bent, en zo. Bovendien zit
het hotel vol met de vrienden van
meneer Ellsworthy. Meer dan drie
logeerkamers houden zij er niet op
„Dus ben ik wel gedwongen hier
te blijven, hoe pijnlijk dat ook voor
jou zijn mag".
Bridget glimlachte hem lief toe".
„Helemaal niet. Ik wil best een
je al te
Ze keek hem koel in de ogen. „Je
bent toch zo attent, beste Luke. Wat
is het toch vriendelijk van je je zo
druk te maken over mijn toekomst!"
Vriendelijkheid en w :lwillendheid
zijn altijd mijn beste eigenschappen
geweest!"
„Daar heb ik anders nog niets van
gemerkt".
„O nee? Dat verbaast me".
Bridget rukte een blad van een
normale manier voortgezet.
Luke trok zich vroeg terug.
Hij ging echter niet naar bed. Hy
had andere plannen.
Het sloeg precies twaalf uur toen
hy geruisloos de trap afdaalde met
tennisschoenen aan, de bibliotheek
doorliep en door een raam naar bui
ten klom.
(Wordt vervolgd)
„Lunch-staking"
in restaurant
van Bondsdag
Na het prijzendébat in de West-
duitse Bondsdag begaven onge
veer honderd leden van de So
ciaaldemocratische oppositie zich
gisteren naar het Bondsdagres
taurant, haalden pakjes brood te
voorschijn en bestelden alleen
een glas melk. Op deze wijze pro
testeerden zij tegen de, naar hun
mening, te hoge prijzen en te ge
ringe omvang van de middag
maaltijden die zij daar gewoon
lijk nuttigen.
Carlo Schmid, de Sociaal-de
mocratische vice-voorzitter van
de Bondsdag, begaf zich echter
naar een hoekje van het restau
rant en bestelde een middagmaal
de Vrije Democraat
rger de uitroep „spél-
ontlokte.
Het bedienend personeel werd
slechter van. In de vorm
ruime fooi werd een sta-
betaald, maar de lei-
het restaurant werd
vraag gesteld wie de af-
het vuilgemaakte bestek
i rekening moet nemen.
(Advertentie)
Nog maar
3 dagen, dan is het
Tweeling voor
vrouw van
104-jarige boer
De 30-iartge vrouw van een 104
leven "^ch^nk^'a^een
twee
ling, zo bericht het blad Etelaat
in Teheran.
Uit zijn zeven huwelijken heeft
boer Soufi nu negen kinderen,
van wie de oudste zoon 81 is.
Tegen verslaggevers vertelde de
boer dat hij en zijn vrouw ver
wachten nog meer kinderen te
zullen krijgen.
Soufi woont in een dorp in het
noordwesten van Iran.
PANDA EN DE MEES TER-MACHINIST
49—86. Ikke Ben Rasweg verhief zich een weinig uit zijn kussens
en wierp een mokkende blik op de samenscholing.
,JIoe onordelijkI" sprak hij. „Wil iemand misschien de goedheid
hebben, om mij uit te leggen wat dat onwelluidende geroep be
duidt?" En wat doet die trein daar middenin?"
,JIet is allemaal zijn schuld!" riep de kok, op de machinist wij
zend. „Telkens als ik juist een kunstwerk uit de oven haal, laat hij
de trein bonkend stoppen.
„Wat?!" onderbrak de meester. „Heb ik soms aan de noodrem ge-
getrokken? Nee, nou wordt-ie goed, zegJe weet best dat de nood
rem volgens de regels onder toezicht van de conducteur valt. Dus
het is z{jn schuld!"
Panda maakte een hulpeloos gebaar.
„Dat ik aan de noodrem trok, kwam doordat dat stelletje trein-
dieven begon hij bedremmeld. Maar ongeduldig wuifde de
grootmogol alle verdere uitleg terzijde.
„Nieuwelingen op deze lijn, hè?" stelde hij vast. „Nu, denk er om
dat dergelijke slordigheden en zo voortaan niet meer voorkomen.
Want in het vervolg behoort jullie trein tot mijn verzameling!"
Door deze woorden moest Panda natuurlijk meteen aan de goud
wagon denken. Tercht overigens, want het bleek dat het viertal
reizigers vol ijver bezig waren de goudlading tot hun verzameling
te maken
RECHTER TIE EN HET GEHEIM VAN HET LANDHUIS
32. Tsjiao Tai's oog valt plotseling op een blote voet die onder
de stenen uitsteekt. Eén ogenblik staart hij er naar, in stomme ont
zetting. „Heilige hemel!" barst hij dan uit, „een voet"! Van een
man!" Hij komt overeind en gooit wat stenen opzij. Ja, het is het
lijk van een man, alleen gekleed in een wit nachtgewaad, dat be
vlekt is met bloed. De bromvliegen zoemen om Tsjiao Tai heen,
terwijl hij het lijk geheel onder de stenen uittrekt. Tsjiao Tai
knielt neer bij het hoofd. ,flet is een forse, gespierde kerel van een
laar of veertigen hij had een nette
hinderd, dat de een of ander zijn
Wie zou deze vent kunnen zijn? Nt
oordelen, moet hij al een dag of wat
es kijken of hij misschien iets in z
een idee kan krijgen wie hij is.
leeg zijn. Dan bekijkt hi
dat heeft niet ver
heeft!
lijk te
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BR AM MET JE FOK
382. Onmogelijk had Bram kunnen zeggen, hoelang hij bewuste
loos bij het koek-en-zopie-tentje van vrouwtje Ukkeling had ge
legen.
Het was in elk geval lang genoeg geweest om de Gemaskerde de
gelegenheid te geven de rijksdaalderknopen van Brams broek te
verwijderen en er zelfs van door te gaan.
Natuurlijk hielp Bram eerst vrouwtje Ukkeling los te komen uit
de touwen, waarmee de dief haar had gebonden om haar plaats in
te nemen. Daarna zette hij de Twaalf stedentocht voort. Maar hij
reed moedeloos en zonder overtuiging. Winnen kon hij niet meer.
Inderdaad was het niet Brammetje Fok, die de duizenden men
sen bij de aankomstlijn als eerste zagen voorbijkomen. Diep ge
bogen schoot één van de goede schaatsers uit de omgeving, de
ivaard Gortelaar, voorbij. Hij was dolgelukkig dat hij eindelijk eens
de eerste was, roant hij had al vele jaren meegedaan, maar hij was
nog nooit op de ereplaats geëindigd.
Brammetje Fok was nog in geen velden of wegen te zien
mm..—
