NOURILAX
„MOORD IS KINDERSPEL"
LETDSCH DAGBLAD SATERDAG 20 NOVEMBER 1965
door AGATHA CHRISTIE
„Natuurlijk niet. Ik zeg er geen
aord over tegen wie dan ook".
Luke hoopte dat dit waar was.
t „Doe de groeten van mij aan Brid-
tyt", eei Juffrouw Waynflete. „zy
ro'n knap meisje nietwaar? En
telligent ook. Ik hoop dat zy
iukkig zal worden".
En toen Luke haar vragend aan-
ek, voegde zij eraan toe: „Als zy
trouwd is met Lord Whitfield, be-
ftl ik. Zo'n groot verschil in leef-
„Ja, dat is er wel".
Juffrouw Waynflete zuchtte.
„U weet zeker dat ik vroeger met
verloofd ben geweest?" zei ze
verwacht.
Luke staarde haar verbaasd aan.
knikte, en glimlachte nogal droe
gen hele tyd geleden. Hij was zo'n
k tlbelovende jongen. Ik had hem ge
spen. weet u, zich te ontwikkelen,
ik was zo trots op zyn op zyn
irgie en zyn vaste voornemen om
iruit te komen".
Hl zuchtte opnieuw.
l)n familie wat natuurUjk zeer ge-
jqueerd. In die dagen was het
adsverschil zo belangrijk". Na en-
cgenblikken voegde zy eraan
,Ik heb zyn carrière altyd met
jte belangstelling gevolgd. Ik vond
myn familie ongeiyk had".
Toen knikte zy hem ten afscheid
eens toe, en ging terug, het huis
.üke trachtte zyn gedachten te
samelen. Hy had Juffrouw Wayn-
te voor bepaald „oud" aangezien,
besefte nu dat zy waarschynlyk
geen zestig was. Lord Whitfield
est al een eind in de vyftig zyn.
zy zou misschien een jaar of
e ouder zyn dan hy, meer niet.
n hy ging met Bridget trouwen,
dget, die achtentwintig jaar was.
dget, die jong was en levenslus-
(jO, vervloekt", zei Luke. „Laat ik
toch niet aan denken. Het werk.
moet opschieten met myn werk".
Uevrouw Church, de tante van
ly Gibbs, was bepaald een onaan-
ame vrouw. Zowel haar scherpe
u als haar onbetrouwbare oogop
en haar radde tong vervulden
te met walging.
j deed nogal kortaf tegen haar,
Uit bleek onverwacht succes op te
sren.
Wat u te doen staat", zei hy te-
haar, „is zo goed als u kunt
n vragen beantwoorden. Als u iets
nerhoudt of niet de zuivere waar
zegt, dan kunnen de gevolgen
ernstig voor u zyn".
ia, meneer, dat begryp ik. Maar
j ril u maar al te graag alles ver-
m wat ik weet. Ik heb nog nooit
met de politie te maken gehad"
!n u wilt ook niet dat het zover
it", besloot Luke. „Nou, als u
wat ik zeg, dan is daar ook
sprake van. Ik wil alles weten
wyien uw nicht wie haar
Inden en vriendinnen waren
u veel geld zy had alles wat zy
dat misschien een beetje onge
in was. wy zullen maar eens
haar vrienden en vriendinnen be
nen. Wie waren dat?"
rvrouw Church loerde hem sluw
met een schuine blik in haar
zy geen vriendinnen?"
eigenlyk niet niet de
waard om over te praten.
Er waren natuurUjk wel
met wie zy in betrekking
was geweest maar Amy bemoei
de zich niet veel met ze. Ziet u
„zy had liever te maken met het
sterke geslacht. Gaat u maar door.
Vertel my maar eens wat over de
vrienden".
„Zy ging eigenlyk met Jim Har
vey, die in de garage werkt, meneer.
En dat was een aardige, oppassende
jongeman. „Beter kun je niet kry-
gen," heb ik menigmaal tegen haar
gezegd
Luke viel haar in de rede: „En
de anderen?"
"Weer die sluwe blik.
„U denkt zeker aan de meneer van
die antiekwinkel? Dat stond my niet
aan, meneer, dat zeg ik u eeriyk!
Ik ben altyd een fatsoeniyke vrouw
geweest, en ik moet niets hebben van
zulk gedoe! Maar die meisjes van
tegenwoordig trekken zich niets aan
van wat Je zegt. zy gaan hun eigen
gang. En dan zitten zy later met de
gebakken peren".
„En zat Amy ook met de gebak
ken peren?" vroeg Luke botweg.
„Nee, meneer dat geloof ik niet."
„Zy is op de dag waarop zy stierf
nog naar het spreekuur van dokter
Thomas geweest. Dat was dus niet
de reden?"
„Nee, meneer, daar ben ik zo goed
als zeker van. O! daar zou ik op
durven zweren! Amy voelde zich al
een poosje niet erg lekker, maar zy
had gewoon een zware kou gevat,
en zy hoestte leiyk. Ik ben er wel
zeker van dat het niet zoiets was
als u bedoelt, meneer."
„Dat zal ik dan maar van u aan
nemen. Hoe stond het eigeiyk tus
sen haar en Ellsworthy?"
Mevrouw Church keek hem met
een sluwe blik aan.
„Dat zou ik echt niet weten, me
neer. Het was niets voor Amy om my
dat te verteUen."
Luke zei kortaf: „Die meneer heeft
hier helemaal geen beste naam.
Er gebeurt van aUes. Er komen
vrienden van hem hier naar toe uit
Londen en dan gebeuren er een he
leboel rare dingen. Daarginds in de
Heksenwei, midden in de nacht?"
„Is Amy daar ook geweest?"
„Ze is een keertje meegegaan, ge
loof ik, meneer. Zy is de hele
nacht uitgebleven, en meneer de
baron is erachter gekomen (zy was
toen op het Slot) en die heeft haar
een geducht standje gegeven, zy is
toen brutaal tegen hem geweest en
hy heeft haar daarom ontslagen, wat
te verwachten was".
„Heeft zy u ooit veel verteld over
wat er gebeurde in de huizen waar
zy in betrekking was?"
Mevrouw Church schudde het
hoofd.
Niet zoveel, meneer. Zy was meer
geïnteresseerd in wat zy zelf uit
voerde."
(Wordt vervolgd»
Als op de wijzerplaat
MAUTHE ateat.
hebt u dè tljdl
Vraag
vandaag nog
folder aan bij
magnifiek!
Poëzieprijs 1965
van Amsterdam
voor Nooteboom
Op advies van de daartoe door
hen ingestelde jury, bestaande
uiit Hanny Michaelis, Sybren
Poleten Remco Campert, heb
ben B. en W. van Amsterda:
besloten, de poëzieprijs-1965
van de gemeente Amsterdam,
groot f 3000, toe te kennen aan
Cees Nooteboom voor zijn bun
del „Gesloten gedichten".
„Studio" gaat
Obaldiade spelen
De toneelgroep „Studio" heeft in
studie genomen „Obaldiade, vier im-
promtu's" van de Franse schrijver
René de Obaldia.
Het zyn vier korte stuk
ken voor drie of vier acteurs. De ver
taling is van Josephine Soer. Mede-
spelenide zyn: Loudd Nyhoff. Elsje
Scherjon, Liesbebh Sbruppert, Paul
Brandenburg, Lex Goudsmit, Bram
van der Vlugt en Ralph Wintgens. De
regie is in handen van Johan Greter.
Cor Hezemans heeft het decor ont
worpen. De première zal eind decem
ber in De Brakke Grond plaatsge
vonden.
Hoge prijzen voor
oude meesters
Op een veiling in Keulen heeft een
„landschap met dorp en kork" van
Isaac van Ostade 24.000 mark (22.000
gulden) opgebracht, 4.000 mark meer
dan men had gedacht. „Zeilschip op
rustige zee" van Jacob van Ruvsdaal
ging voor 20.000 mark (f18.000) in
andere handen over.
werkt zacht en zeker bij verstoppingsproblemen
Zeesleepvaart
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
KLEURENFOLDER
met talloze
modellen
zij zopas hadden meegenomen, alweer uitstapten en kalm en or
delijk naar de uitgang liepen.
„Tjonge, ook toevallig dat onze passagiers allemaal tegelijk in dit
plaatsje moeten zijn!dacht hij. „Zou hier soms iets bijzonders aan
de hand wezen?"
Bevreemd hield hij zijn spiegelei om het vertreksein te geven,
doch op dat ogenblik werd zijn aandacht getrokken door een drom
reizigers die zich zenuwachtig door de stationsingang wrong en op
de trein afstormde.
M-maar d-dat is Dat zijn .1" stamelde Panda verward
„D-dat zijn dezelfde reizigers die daarnet zijn uitgestapt
waarschuwt Pao, „vader slaapt!" Maar de oude landheer opent
plotseling zijn ogen en zegt hees: Jk heb je wel gehoord. Pao. Kom
nader!" Wanneer Pao zich over het bed buigtvraagt de zieke gre
tig: „Hoe staat de rijst erbij, Pao?" „Uitstekend, vader. We kunnen
rekenen op een rijke oogst". „Veel ooft ook zeg je, hè?" De zieke
landheer knikt tevreden. ,J)at is mooi. Dat is mooi" pre
velt hij. Zijn ogen vallen weer dicht.
De hele tocht door was Brammetje erop voorbereid, dat de ge
maskerde hem opnieuw zou aanvallen. Maar hoe scherp hij ook
keek, toch merkte hij niet op dat zijn vijand achter de knotwilg
schuilging.
En het zou nog maar even duren, voordat Bram de holle wilg
zou passeren.
Het regelmatige krassen van de schaatsen werd luider en luider.
„Eindelijk .éindelijk zal ik Bram Fok dan toch de baas
worden", gromde de gemaskerde en hij hief de stok al op om tot de
aanval over te gaan.
Nederlandse
schepen
Oorspronkelijke detective-roman
pendulettes,
rel8wekkertje8,
batterij-klokken,
keuken-klokken, enz.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
373. Daar, waar het ijs een flauwe bocht naar links maakte, liet
een holle knotwilg treurig de takken hangen.
De gemaskerde nam plaats in de uitgeholde stam en als hij zich
plat tegen het hout drukte kon je hem niet meer zien staan.
Snel vergewiste hij zich ervan, dat Bram als laatste van het
groepje van drie voorbij zou komen. Toen trok hij het hoofd terug.
Stevig omknelden zijn handen de knuppel, waarmee hij Bram wilde
neerslaan alvorens de rijksdaalderknopen te stelen.
PANDA EN DE MEESTER-MACHINIST
4086. Panda was nog niet bekomen van zijn verbazing over de
vreemde spoorkaartjes, toen de trein reeds een volgend station bin-
nentjoekteIJverig sprong hij als eerste op het perron om over het
in- en uitstappen van de passagiers te waken.
„Wat raar mompelde hij rondkijkend. „Op het vorige sta-
station was het een drukte van belang en hier schijnt helemaal
niemand te zijn die mee wil.
Zijn verbazing nam toe toen hij bemerkte dat alle reizigers, die
RECHTER TIE EN HET GEHEIM VAN HET LANDHUIS
23. De ziekenkamer is een ruim vertrek, dat de hele verdie
ping in beslag neemt, maar het is er warm en benauwd. In de hoek
hurkt een in het zwart geklede jonge vrouw bij een kolenbekken,
waarop een medicijnpot te koken staat. Ze rakelt met twee koperen
staafjes de gloeiende kolen op. Rechter Tie gaat naar het bed en
kijkt met deernis naar het ingevallen gelaat van de zieke. „Ssst",
