de
J onger encont ac t
van Leidse
huisvrouwen
alleen zijn
auto
stappen
Zo niet
hoort
Dag en
nacht
katoen
Zaterdag 20 november 1965
Pagina 3
Weekeindbijlage L.D. Extra
deuitgedokterde'
HANDCREAM
Een moeder van kleine kinderen heeft soms sterk de be
hoefte om er eens „uit" te zijn. Maar daar blijkt door ge
brek aan vertrouwde oppas in de praktijk weinig van
terecht te komen. Overdag heeft ze dus de handen vol aan
baby of kleuter en 's avonds wil haar man wel oppassen,
maar waar moet je naar toe als vrouw-alleen
worden gekozen. Geen religieuze
of -politiek getinte.
De leden zijn ook op ander
gebied actief: indien mogelijk
worden de lezingen e.d. verzorgd
door mensen uit de eigen kring.
Maar het kan keurig, dat kunt u hier zien.
Wie netjes uit de auto wil stappen, houdt de
voeten naast elkaar. Dan beide benen rustig
naar links zwaaien tot uw voeten de grond ra
ken. Als u vaste grond onder de voeten hebt.
pakt u het handvat en trekt zich omhoog. Zo zal
er geen onvertogen stukje been te zien zijn. vfls f/
gaan, ze kan vlug of langzaam
werken, in haar eentje beslissin
gen nemen en haar eigen tijds
indeling maken. En op de ach
tergrond van al haar denken en
doen ligt dit ene, zaligmakende
feit: ze is alleen, maar niet een
zaam.
Vrouwen bezitten het onvolpre
zen vermogen om vriendschap te
sluiten met dode dingen: een bloe-
menvaas, een kast. een ameu
blement. een vensterbank. een
kachel. Mannen kunnen alleen
vriendschap sluiten met leven
de voorwerpen, zoals auto's, boten
of machines. Dat een vrouw boven
een gebroken schaal kan staan
snikken is hun een raadsel. Zoals
alles wat der vrouwen eigen is de
mannen een raadsel blijft
Onze relatie tot huisdieren
wykt ook af van de gevoelens
die man en kinderen voor die
beesten koesteren. Huisdieren
de taal, in elk geval behoeven we
er niet naar te luisteren. Ze bemoei
en zich niet met de volgorde van
onze arbeid, met onze beslissingen,
plannen, moeilijkheden. Ze zeggen
nooit: „Zet de radio nu eindelijk
eens af." Ze zeuren niet aan ons
hoofd van: „Ga nu toch eens even
rustig zitten". Ze brommen nooit:
„Je wordt te dik". Al onze gehei
men zijn veilig bij hen.
Ze laten ons onze gang gaan.
want ze begrijpen toch niets van
onze bezigheden en dat is een ge
ruststellend idee. Geen mens haalt
het in zijn hoofd om zich voor de
ogen van zijn poes of goudvis an
ders voor te doen dan hij is
Alleen zijn moet niet te lang du
ren, dan ontaardt het in een
zaamheid, in zich verloren voelen.
Vandaar dat wij, na een stille dag
onze huisgenoten met zoveel vreug
de begroeten. Vandaar dat we het
prettig vinden het hele gezin om
de tafel verenigd te zien, de ver
halen over werkkring. school,
mbatschappij aan te horen. We
houdeii verschrikkelijk veel van
onze laspc>6ten, druktemakers en
zeurpieten, want bij al ons denken
en doen temidden van hun bedrij
vigheid is er die heerlijke zeker
heid: morgen ben ik lekker weer
een paar uur moederziel alleen.
Alleen met het huis, de dieren, de
dingen.
Hoe goed begrijp ik de man
nen die 's morgens om drie uur
opstaan om te gaan vissen, die
zomaar" een eindje gaan wan
delen, of zich terugtrekken in
een knatselschuurtje waar ze
uren prutsen aan niets. Zij wil
len óók wel eens een poosje al
leen zijnI
THEA BECKMAN
zijn niet slechts aan onze zorg
toevertrouwd, ze zijn voor alles
degenen die onze eenzame uren
delen zonder dat verrukkelijke
alleen-zijn te verstoren.
Onder het vaten wassen, bedden
opmaken, kamers stoffen, ramen
lappen zijn de huisdieren simpel
weg aanwezig. Als ze al geluid ge
ven is het in een voor ons vreem-
RUWE HANOUjl
de,uitgedokterde'
HANDCREAM
De jonge moeders die lid
waren van de Nederlandse
Vereniging van Huisvrouwen
kampten met hetzelfde pro
bleem want de bijeenkomsten
worden gehouden in de mid
dag, juist de tijd waarin ze het
moeilijkst van huis konden.
Enige jaren geleden is bin
nen de vereniging de gedach
te ontstaan iets voor deze jon
ge moeders te doen en daar
door ook andere vrouwen aan
te trekken die zich tot nu toe
hadden laten weerhouden door
hun „handenbindertjes".
In de afdeling Leiden heeft men
zich met geestdrift op dit plan ge
worpen en bijna twee jaar geleden
is er binnen deze afdeling een jon
gerencontact in het leven geroepen,
dat voornamelijk 's avonds bijeen
komsten houdt. Dank zij het actieve
bestuur van dit J.C. is het ledental
uit de begintijd (12) nu uitgegroeid
tot ruim 60.
De organisatie en de samenwer
king met het bestuur van de .grote"
vereniging zijn op het ogenblik van
dien aard, dat de afdeling Leiden
met recht kan zeggen een van de
best lopende jongerencontacten te
hebben.
De tyd is nu ook gekomen om wat
meer aan de weg te gaan timmeren
en daarbij ook jonge moeders van
buiten de vereniging aan te trek
ken. Men denkt daarbij ook aan de
overdag werkende, getrouwde vrou
wen. Een leeftijdsgrens is niet ge
steld, maar in de praktijk komt het
neer op vrouwen tussen de 23 en de
40.
Behalve in de zomer wordt één
keer per maand een avondbijeen
komst georganiseerd. Vroeger ge
beurde dat in een van de huiska
mers, nu er zoveel leden zijn geniet
men vaak gastvrijheid in het ge
bouw van de Huishoudelijke en Ge-
zinsvoorllchting „De Hoeksteen"
aan het Levendaal. „Dat is haast
ons stamhuis", zegt het bestuur. In
principe houdt het Jongerencontact
zich niet bezig met de onderwerpen
die bij de Huishoudelijke en Gezins
voorlichting ter sprake komen. Er
is namelijk gebleken dat de leden
geen speciale behoefte hebben om
over kinderen te praten en evenmin
uitgesproken huishoudelijk geïnte
resseerd zijn. Er komen dus meer
onderwerpen aan de orde die een
beetje buiten de dagelijkse 6feer
liggen.
In dit kader passen ook de (nu
nog) vier discussiegroepen,
waaraan ongeveer tweederde
van de leden deelneemt. Eén
keer per maand (drie groepen
's avonds, één 's morgens) wordt
daar gesproken over onderwer
pen die gedeeltelijk worden op
gegeven door de Ned. Ver. van
Huisvrouwen en gedeeltelijk zelf
Persoonlijk contact staat met
hoofdletters geschreven in het be-
stuursboekje. Dat wordt onder meer
ook in stand gehouden doordat
nieuwe leden door een contactper
soon in hun wijk worden uitgeno
digd voor een koffie-uurtje met een
paar andere leden uit de buurt, zo
dat ze wat bekende gezichten zien
op de eerste avondbijeenkomst.
Het bestuur zou graag zien dat
dit zover uitgroeide, dat leden
buurtgenoten elkaar bij voorko
mende gelegenheden helpen, als
baby-sitter bijvoorbeeld.
Voor nieuwe leden, die Leiden
niet kennen worden excursies geor
ganiseerd om een beetje wegwijs te
worden „en was mensen te leren
kennen in een neutrale sfeer, 's Zo
mers ls iedereen één ochtend per
maand welkom voor een koffieuur-
tje in het koepeltje van de Leidse
Hout, mét kinderen.
En natuurlijk kunnen de leden
van het Jongerencontact zoveel, ze
willen de middagbijeenkomsten van
de grote vereniging bezoeken; voor
het lidmaatschap van het Jonge
rencontact betalen ze een kleinig
heid extra. Even natuurlijk ver
wacht men dat deze leden als de
kinderen groter zijn weer zullen
overstappen naar deze grote ver
eniging.
Rijsttafel thuis
Mevrouw A. G. J. Flach-Te Velde
heeft een boekje geschreven met
Indonesische en Chinese gerechten.
„De rijsttafel thuis" heet het en
het is verschenen bij N.V. Gebr. Zo
mer en Keuning te Wageningen.
Mevrouw Flach behandelt eerst
de rijst en de kruiden, waarbij zij er
van uit gaat, dat het boekje basis
recepten geeft die u zelf kunt aan
vullen, uitbreiden of veranderen
als u zich een beetje thuis voelt in
de Indonesisch-Chinese keuken.
Wanneer u van het idee bent afge
stapt dat het zelf maken van een
rijsttafel tijdrovend en Ingewikkeld
is, zult u veel plezier van dit boekje
beleven.
Katoen is heerlijk om te
dragen ook voor de klein-
tjes.
Boven: in deze pyjama's
werd katoen gebruikt
voor een wollig, elastisch
weefsel. Knopen helemaal
overbodig.
Links een overgooiertje
van corduoy met be-
irukte blouse. De rits-
luiting is hier een leuke
jarnering geworden.
Ik ken een man die vijf maal
verloofd was, drie maal ge
trouwd en die nu klaagt dat
zijn oude dag zo eenzaam ver
loopt. Maar ik ken ook een
vrouw die nooit verloofd of ge
huwd is geweest, die altijd voor
zichzelf heeft moeten zorgen en
die in een andere wijk ging wo
nen waar ze niemand kende,
omdat ze zó goed met haar bu
ren overweg kon dat ze nooit
eens „lekker eenzaam" was.
Eenzaamheid waartoe we door
het leven veroordeeld worden is een
straf, maar de eenzaamheid die we
van tijd tot tijd vrijwillig om ons
heen scheppen is iets verrukke
lijks. Je hebt het nodig zo eens per
dag een paar uur absoluut alleen
met jezelf te zijn, rustig je gang
te kunnen gaan zonder dat an
deren je op de vingers kijken, je
iets vertellen, je vragen stellen of
mededelingen doen. Het is heer
lijk om je onbespied te weten je
ongegeneerd te kunnen uitrekken,
vreselijk vals te mogen zingen, stil
letjes te luieren, of mocht je
daaraan behoefte hebben ge
woon eren op je hoofd te gaan
staan. Mannen komen daar zelden
toe. Ze wonen in een huis met
vrouw en kinderen, die ze al ont
moeten bij het opstaan. Na het
ontbyt gaan ze de deur uit, ont
moeten andere mensen op de weg,
in de bus in de trein, in hun werk
kring; de hele dag zien, spreken,
ruiken ze mensen, na de dagtaak
komen ze weer thuis waar ze even
min alleen zyn, en verder maakt
het einig verschil of ze de avond
doorbrengen in de schoot van het
gezin of buiten de deur: alleen-
zyn voor een paar uur is er nau-
weiyks by.
Vrouwen daarentegen zijn be
voorrecht. Na negen uur 's och
tends, wanneer man en kinderen
elk huns weegs zijn gegaan, blij
ven zij achter, alleen met 'r wo
ning. Die woning is op dat mo
ment een bende, met onopge
maakte bedden, stoffige kamers,
onaf gewassen borden, een volle
vuilnisemmer en een lege provi
siekast. Werk genoeg! Maar het
ontmoedigt haar niet, want ze
kan rustig en zonder dat iemand
haar instructies geeft haar gang
Wie niet zelf chauffeert, slaagt
er meestal nog wel in min of meer
elegant uit de auto te stappen.
Eerst één been en dan maar
„rollen". Voor wie zelf achter het
stuur zit. is het moeilijker. Het
rechterbeen over het linker slaan
gaat niet omdat het stuur in de
weg zit. Als je eerst het linker
been er uitsteekt, val je bijna uit
de auto en dan schuift bovendien
de rok aanzienlijk verder op dan
degelijk is.
