„MOORD IS KINDERSPEL"
Kunstgebit?
LEIDSCH DAGBLAD DONDERDAG 4 NOVEMBER 1965
T)
Luke draaide zich met een ruk
jm; zUn ogen doorzochten de heu-
•lbeillng. HU had een onberede-
eerd angstgevoel. Bridget alleen
iet de man wiens handen die on-
4ezonde tint hadden van ontbindend
lees! Verbeelding louter verbeet-
Ingi EUsworthy was niets dan een
dischuldlge dilettant, die zo'n beetje
■inkeltje speelde.
•Alsof zU zijn gedachten lezen kon,
»i aij„Mag u die meneer Ells-
Icrthy?"
I „Bepaald niet".
„Geolfrev dokter Thomas, weet
1— mag hem ook niet".
-„En u?'
„O neo ik vind hem een ver-
Jirlkkelijke man". Zij kwam nog
m beetje dichterbij. „Er wordt heel
•«t over hem geroddeld. Er is my
Urteld dat hy 'n vreemde ceremonie
ihouden heeft op de Heksenwei
^in heleboel van zUn vrienden zyn
er naar toe gekomen uit Londen
fêselyk raar uitziende mensen. En
Immy Pierce was een soort misda-
LTommy Pierce?" zei Luke op
feerpe toon.
'.„Ja. HU had een koorhemd aan en
U rode toog".
„Wanneer is dat gebeurd?"
„O, al een tUd geleden ik denk
•i maart".
LTommy Pierce schynt betrokken
zyn geweest by alles wat ooit in
t dorp is gebeurd!"
Rose zei: „HU was verschrikkelUk
euwsgieng. HU moest altyd overal
It zUne van hebben".
„WaarschUnlUk wist hU ten slotte
lt iets te veel", zei Luke grimmig.
Rose ging niet op deze opmerking
„HU was een akelig jongetje. HU
«ed graag wespen in stukjes en
plaagde honden".
.Het soort jongens wiens overlU-
D je eigenlyk niet hoeft te be-
,Nee, ik veronderstel van niet.
lar het was toch wel vreselyk voor
d moeder".
„Als ik het goed begrUp heeft zU
ig vijf bloedjes van kinderen over
haar te troosten. ZU is goed van
i tongriem gesneden, die vrouw".
„Ja, zU praat inderdaad nogal veel,
fetwaar?"
„Nadat ik bU haar sigaretten heb
jcocht, heb ik het gevoel dat ik de
lie levensgeschiedenis van iedereen
het dorp ken!"
Rose zei spUtig: „Dat is nu het
gs'e van zo'n plaatsje als dit.
dereen weet alles van ieder ander".
„O nee", zei Luke.
ZU keek hm vragend aan.
Luke zei veelbetekenend: „Geen
ens weet de volle waarheid omtrent
m ander menselyk wezen". Roses
Eicht werd ernstig. Onwillekeurig
livtide zij.
„Nee" zei zU langzaam. „Dat zal
»1 waar zUn".
„Zelfst niet van degenen die hem
It dierbaarst zUn", zei Luke.
„Zelfs niet Zy zweeg. „O, u zult
jl gelijk hebben maar ik wou
4t u niet zulke angstaanjagende
hgen zei. meer Pitzwilliam".
LMa&kt dat u dan bang?"
JBU knikte langzaam,
ïoen draaide zU zich plotseling om.
_J*u moet ik weg. Als als u niets
jjters te doen hebt ik bedoel als
zou kunnen komt u ons dan
lis opzoeken. Moeder zou zou
_graag eens spreken, omdat u vrien-
:n van papa heeft gekend".
ZU liep langzaam de weg af. ZU
eld het hoofd enigszins vooroverge-
ïgen. alsof zorgen of verwarring
lar drukten.
Luke bleef haar even staan nakij-
jn. Een plotseling gevoel
bezit van hem. HU
voelde een verlangen dit meisje te
beschutten en te beschermen.
Waartegen? TerwUl hU zich zelf
die vraag stelde, schudde hU het
hoofd geprikkeld over zUn eigen ge
voelens. Het was waar dat Rose
Humbleby kort tevoren haar vader
had verloren, maar zU had een moe
der, en zU was verloofd met een be
paald aantrekkelyke jongeman, die
volledig was opgewassen voor de taak
haar te beschermen. Waarom zou
hU. Luke Fitzwilliam, dan bestormd
worden door dit beschermingscom
plex?
Daar sprak die goeie ouwe senti
mentaliteit weer een woordje mee,
dacht Luke. De beschermende man!
Zeer op de voorgrond in het Victo
riaanse tUdperk, even sterk vertegen
woordigd in dat van Koning Ed
ward, en nog steeds tekenen van le
ven vertonend, ondanks wat onze
vriend Lord Whitfield zou noemen
de jacht en de spanningen van het
moderne leven.
Toch, zei hy by zich zelf, terwyl
liU m de richting van het dreigende
massief van de heuvelrug van Ashe
slenterde, mag ik dat meisje. Zy is
veel te goed voor Thomas zo'n
koelbloedige, arrogante bliksem.
Even moest hy denken aan die
laatste glimlach van de dokter, toen
zU op de stoep stonden. Bepaald
zelfvoldaan was die geweest! Zelfge
noegzaam
Het geluid van voetstappen even
vóér hem wekte Luke uit zyn enigs
zins geprikkelde overpeinzingen.
Toen hy opkeek zag hy de jonge
meneer Ellsworthy het pad langs de
heuvelhelling afkomen Hy hield
zUn ogen op de grond gericht en
glimlachte. ZUn gelaatsuitdrukking
deed Luke onaangenaam aan. Ells
worthy huppelde meer dan hU liep
als een man die op de maat loopt
van een duivels danswysje dat hem
door het hoofd speelt. Zyn glimlach i
was een vreemd, heimelyk verwrin-
gen van zyn lippen en er lag een
sluwe pret in die bepaald onaange-1
naam aandeed.
Luke was blyven staan; Ellswor
thy was by na op gelyke hoogte met
hem toen hU eindelyk opkeek. Zyn
ogen, tintelend van boosaardige
pret, blikten een moment in die van
de ander voordat hy hem herken
de. Toen, zo scheen het Luke ten
minste toe, kwam er een totale ver
andering over hem. Had hy een mi
nuut geleden in de verte doen den
ken aan een dansende sater, nu zag
hU eruit als een enigszins verwyfde,
pedante jongeman.
„O, meneer Fitzwilliam, goeden-
morgen".
„Goedemorgen", zei Luke. „Bent u
de schoonheden van de natuur aan
het bewonderen geweest?"
Meneer Ellsworthy hief zUn lan
ge, bleke handen omhoog in een
verwijtend gebaar.
(Wordt vervolgd)
VOOR WINTER EN ZOMER
TEGEN VORST ÈN ROEST!
Ga voor permanente bescherming van
het koelsysteem naar een Esso dealer.
Hij vertelt u hoe belangrijk dit nieuws
is voor dw auto I
Panda en de mcester-niaehinist
2686. De Ori-Express tufte over een deel van het traject,
waarop zelfs Panda's lekenoog allerlei slordigheden opmerkte.
,Zie je die seinpaal daar?" vroeg de machinist.
„Jawel zei Panda. „Is hij soms weer nagemaakt? Nou, dat
kan je zo wel zien„Er ontbreekt wel het een en ander aan!"
De meester keek hem verbaasd aan
„Nagemaakt?" herhaalde hij. „Ik wees hem je aan, omdat dit nu
eens een ECHTE is. Het is een Sein model X 8. helemaal volgens het
boekje. Hij is alleen wat slecht onderhouden."
„Nou, ik vind het maar een alarmsein!" zei Panda. „Is het niet
levensgevaarlijk om verder te gaan? Kijk, die spoorbrug eens
Het duurde even voor hij antwoord kreeg, want op dat moment
maakte zich een steunbalk los uit de brug en stortte met donderend
geraas in de diepte.
„Levensgevaarlijk? Hoe kom je daarbij?" riep de meester boven
het geluid van vallende klinknagels uit. „Het is een brug volgens
Model A12 een beproefd type! Natuurlijk, hij is wat verwaar
loosd. Maar ja, deze lijn is de laatste tijd weinig bereden
„Je zou zeggen dat onze trein dan toch de aandacht moest trek
ken!" dacht Panda. ,JMo.ar op dat stationnetje is geen levende ziel
te bekennen!"
Met Dentofix zit het steviger
Denlofix vormt een zacht, bescher
mend laagje en houdt het kunstgebit
veel vaster en veiliger op zijn plaats.
Het zit prettig en men kan rustig eten,
lachen, niezen en spreken, in vele ge
vallen even gemakkelijk als met een
natuurlijk geoit. Dentofix vermindert
de voortdurende angst voor losraken
en verschuiven van het gebit en voor
komt verwonding van het gehemelte.
Dentofix houdt ook de adem fris.
Geen onaangename smaak of hinder
lijk gevoel. Prijs per strooibus slechts
drogisterijen.
lijk gevoel. Prijs pei
y 2,35, bij apothexei
Gevangenisstraf
geëist tegen
Werner Patsch
De openbare aanklager in Karls
ruhe heefit gisteren een jaar gevan
genisstraf geëist tegen de 39-jarige
Werner Patsch, die beschuldigd
wordt gehe men van de inlichtingen
dienst te hebben onthuld.
Patsch. die gewerkt heeft bij het
bureau voor de bescherming van de
constitutie, de Westduitse contra
spionagedienst, had aan Journalisten
onthuld dat deze dienst de gewoonte
had telefoongesprekken af te luiste
ren. Ook had hij de beschuldiging
uitgesproken dat oud-nazi's actief
waren bij deze dienst.
De aanklager noemde de bewering
van Patsch dat hij zijn verklaring
had afgelegd om de grondwettelijke
rechten te beschermen „lasterlijke
onzin". Een tweede aanklager zei dat
Patsch zich had willen wreken.
De aanklagers achtten het bewezen
dat Patsch geheimen van de dienst
heeft geopenbaard en dat hij wist
dat het om staatsgeheimen ging.
Over de beschuldig.ng dat veel
oud-nazi's bij de dienst zouden wer
ken, zei Wagner dat er misschien
Inderdaad redenen tot klachten in
dit opscht zijn geweest, maar dat
deze door personeelsmutaties zijn
weggenomen. Hy zei dat de verdedi
ging niet had kunnen bewijzen dat
de grondwet geschonden is.
Hammarskjöld
wint proces
Sten Hammarskjöld. een broer van
de overleden secretaris-generaal van
de Verenigde Naties Dag Hammars
kjöld, heeft gisteren een proces we
gens smaad gewonnen van het tijd
schrift Idun-Veckojournalen.
De uitgever van het tijdschrift,
öxste, moet Sten Hammarskjöld een
schadevergoeding betalen van 11.000
gulden.
Sten Hammarskjöld had een scha
devergoeding geëist van 70.000 we
gens geestelijk lUden. öste moest
ook de kosten van het proces beta
len.
Het tijdschrift had een verhaal ge
publiceerd waarin beweerd werd dat I
de overleden secretaris-generaal zelf
moord pleegde na de bemanning van
het. VN-vliegtuig, dat in 1961 boven I
Kongo neerstortte, te hebben gedood.
öste's advocaat gaf toe dat het j
verhaal gebaseerd was op onbevestig
de geruchten, maar voerde aan dat
Dag Hammarskjöld zelf tot deze ge
ruchten had bygedragen door zyn
verhandelingen over zelfmoord en
dood ln zijn postuum gepubliceerde
boek .Markings".
Rechter Tie en het geheim van het Landhuis
9. Het dorpshoofd heeft zijn gasten een eenvoudige maar stevige
maaltijd aangeboden, waarbij een gebraden kip inderdaad niet ont
brak. Rechter Tie slaat het bevolkingsregister op en bestudeert het
aandachtig, terwijl Tsjiao Tai en het dorpshoofd toekijken. De
rechter zegt: „Ik zie dat het aantal inwoners nogal is teruggelopen,
het laatste jaar".
„Tja", antwoordt het dorpshoofd, „al 't land benoorden ons dorp
behoort aan landheer Lai en die had altijd een paar honderd land
arbeiders in dienst. Maar toen de oude heer ziek werd, zijn al die
lui ontslagen en die zijn nu naar elders vertrokken". „Bracht de
oogst niet genoeg op?" vraagt Tsjiao Tai. ,J)at wel, meneer. Maar
Pao, de oudste zoon van de landheer, is een hooghartig heer die
landbouw ver beneden zijn waardigheid vindt. Zijn jongere broer
Yie voelt wel voor het land. Dat is een fijne kerel, meneer, een groot
jager, iedereen hier mag hem graag. Maar zijn broer Pao laat hem
eenvoudig niet aan bod komen Rechter Tie kijkt op en zegt:
„In het landhuis wonen op het ogenblik dus alleen maar zes per
sonen. Landheer Lai, weduwnaar. Zijn oudste zoon Pao, met vrouw
Accacia. Tweede zoon Yie, met vrouw Chrysant. En een huismees
ter, ongehuwd. Dat is toch erg weinig voor zo'n bak van een huis!"
De wonderlijke avonturen van Brammetje Fok
359. „Hédaar", riep de tverfbaas, toen Tutu hem zo onverwachts
de muts van het hoofd rukte en hij strekte de handen uit.
Nu pas begreep Bram, waarom de man tot dusver met de han
den in de zakken had gelopen. Want op hetzelfde moment, dat de
werfbaas zijn muts wilde pakken zakte zijn broek met de
wijde pijpen tot op zijn klompen.
Nu ivas het de beurt aan Bram om „hédaar" te roepen en be-
beschaamd trok de werfbaas zijn broek weer op.
„Neem me maar niet kwalijk, Bram", zei hij berouwvol, „ik had
je wel wat hartelijker mogen begroeten, maar zie je ik heb
geen knopen meer aan mijn broek. En de andere mannen van Dol-
lekedam óók niet meer. Daarom moeten we de handen wel in onze
zakken houden, anders lopen we voor schut."
Toen de muts eenmaal aan de werfbaas was teruggeven, vertelde
hij de vreemde geschiedenis.
„Er is hier een geheimzinnige gemaskerde man, die alle rijksdaal
ders steelt. Je weet, dat wij zilveren rijksdaalders als broeksknopen
gebruiken. Iedereen heeft nu druk werk om zijn broek op te houden
en we kunnen dus niet meer werken en zélfs ons pijpje
tabak niet meer stoppen. Het is een droevige toestand. Bram, en als
het zo doorgaat gaat Dollekedam ten gronde doordat we niets meer
kunnen verdienen."
I Positief Nederlandse
schepen
Tankvaart
2 Jask 14 ta Kaapstad
Zeesleepvaart
Oorspronkelijk* detective-roman
door AGATHA CHRISTIE
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
