Glatryn
SCHEEP
ERICHTEN
„MOORD IS KINDERSPEL"
y"/
PANDA EN DE MEESTER-MACHINIST
Veldslag
in café
OAT DIE MEVROUW HWA ZU HAD HAAR MANS LER-
LEIDSTER VAN DE SMOK-/UNO TOT HAAR WILLOZE SLAAP
^KEIBENOE WASI GEWAAKTEN VIA HEM LEiDDE ZU
TSPT'IH II \1ml P£zoutsa\okkel.dr.hwawist
Mu lm I I Jfll VAN-NIETS.
JBjk HU WAS DOODSBENAUWD
SjföH3 ildff f pM VCOR ZIJN EX-LEERUNG
Y TOEN IK TEGEN DOKTOR HWAN
za OAT DE LEERLING HEM IN DE
ST6EK HAD GELATEN .WERD HIJ
L DOODSBLEEK, BANG DAT HET
AVDNSTER DAT ZOU A
HOREN
^s* T»JMye "moef
licht
en
lintel fris!
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
Oorspronkelijke detective-roman
Tank vaart
Zeesleepvaart
door AGATHA CHRISTIE
Hij was niet helemaal op zijn ge
mak, en aarzelde voor hij verder
nog iets zei. Maar vóór hij kon be
ginnen, zei zij: „Als je iets meer
le weten wilt komen over Amy Gibbs
kan ik je wel by iemand brengen
die je zou kunnen helpen".
„Zo, wie is dat?"
„Een zekere juffrouw Waynflete.
Amy Ls daar gaan werken nadat zij
iac het Slot is weggegaan. Daar is
gestorven".
„O juist Hy was een beetje
onthutst. „Nou heel graag".
„ZU woont hier vlakbij".
ZU staken de dprpsbrink over. Ter-
uL|l zU haar hoofd boog in de rich-
llng van het grote achttiende-eeuwse
dat Luke de vorige dag al was
opgevallen, zei Bridget: „Dat is Wych
Rail. Het is nu een bibliotheek".
Ernaast stond een huisje dat wel
ten poppenhuis leek in vergelijking
net Wych Hall. De stoep was blank
geschuurd, de klopper glom als een
ipiegel, en de vitrage zag er keurig
ilt uit.
Bridget duwde het hekje open en
ep op de stoep toe. Ond erwyl ging
ie voordeur open en een al wat
nadere vrouw kwam naar buiten.
ZU zag er echt uit als een oude
fcter uit een provinciestadje, vond
luke. Haar schrale gestalte was keu
rig gekleed in ëen tweed mantelpakje
tn zU droeg een grijze zijden blouse
ia een topazen broche. Haar dege-
Ijke viithoed stond stevig op haar
relgevormd hoofd. Zij had een pret-
Cg gezicht, en haar ogen, gezien door
toar lorgnet, leken bepaald intelli-
pnt. ZU deed Luke denken aan die
rtugge zwarte geiten die men in
:iekenland veel ziet. Haar ogen
hdden precies dezelfde uitdrukking
isn zachtzinnige, vragende verras-
ing.
„Goedemorgen, juffrouw Waynfle-
S>", zei Bridget. „Dit is meneer Fitz-
ïilliam". Luke maakte een lichte
alging. „HU schrijft een boek over
afgevallen en dorpszeden en aller-
grlezeligheid".
,0. lieve help", zei juffrouw
laynflete. „Wat verschrikkelijk in-
I iressant".
zU glimlachte hem bemoedi-
md toe.
HU moest even denken aan juf-
[§9uw Pinkerton.
ZOMER
ROEST!
voor permanente bescherming van
koelsysteem naar een Esso dealer,
vertelt u hoe belangrijk dit nieuws
üw auto I
„Ik dacht", zei Bridget en op
nieuw viel die eigenaardige doffe
toon in haar stem hem op „dat u
hem misschien iets zou Kunnen ver
tellen over Amy".
„O", zei juffrouw Waynflete.
„Over Amy? O ja, over Amy Gibbs".
Hy was zich bewust van iets
nieuws in haar gelaatsuitdrukking.
Al peinzende scheen zy zich een
oordeel over hem te vormen.
Toen scheen zU een besluit te ne
men en ging terug de vestibule in.
„Komt u toch binnen", zei ze. „Ik
kan later wel uitgaan. Nee, nee", in
antwoord cp een protest van Luke.
„Ik had echt niets dringends te
doen. Alleen maar een paar onbe
langrijke huishoudelUke boodschap
pen".
De kleine salon zag er keurig uit,
en er hing een zwak geurtje van
verbrande lavendel. Er stonden een
paar herders en herderinnetjes van
Saksisch porselein lief te glimlachen
op de schoorsteenmantel. Aan de
muur hingen .een paar ingelijste
aquarellen, twee borduurlappen, en
drie in borduurwerk uitgevoerde tafe
relen. Er waren enkele foto's van
waarscbUnlyk neefjes en nichtjes,
en er stonden een paar goede meu-
belstukken een Chippendale
schi-yfbureau, een paar satynhouten
tafeltjes een afzichtehjke, vrij
ongemakkelyke Victoriaanse divan.
Juffrouw Waynflete bood haar
gasten een stoel aan en zei toen ver
ontschuldigend:
„Zelf rook ik niet, en ik heb tot
mijn spUt dus geen sigaretten in
huis, maar gaat u gerust uw gang als
u roken wilt".
Luke zag hier van af, maar Brid
get stak meteen e-en sigaret op.
Terwijl zy kaarsrecht in een met
snijwerk versierde armstoel zat, nam
jufi rouw Waynflete haar gast gedu
rende enige ogenblikken eens goed
op, sloeg toen haar ogen neer, alsof
zU haar nieuwsgierigheid bevredigd
had en zei:
„U wilt iets horen over dat arme
meisje Amy? Het was een treurige
geschiedenis, die mU zeer bedroefd
heeft. Zo'n tragische vergissing".
„Is er geen sprake geweest van
zelfmoord?" vroeg Luke.
Juffrouw Waynflete schudde het
hoofd.
.Nee, nee, dat kan ik geen ogen
blik aannemen. Daar was Amy he
lemaal geen type voor".
,Wat voor type was zU dan wel?"
vroeg Luke botweg. „Ik zou graag
eens van u Hferen hoe u dan over
haar dacht".
Juffrouw Waynflete zei: „Nou, zU
was helemaal geen goed dienstmeis
je. Maar tegenwoordig ben je echt
al dankbaar als je maar iemand
Krijgen kunt. ZU was erg slordig in
haar werk en wilde steeds maar uit
nou, zij was jong, natuurlyk, en
zo zijn de meisje nu eenmaal te
genwoordig. Zy schynen niet te be
grijpen dat hun tyd aan hun werk
geefster toebehoort".
Luke keek alsof hU behoorlUk met
haar mee voelde en juffrouw Wayn
flete ging verder door op haar on-
deiwerp.
,ZU was niet het soort meisjes dat
mij aanstaat nogal een brutaal
type hoewel ik er natuurlyk lie
ver niet te veel over zeg nu zU dood
is Je voelt je zo onchristelUk
hoewel ik echt niet geloof dat dit
een reden is om de waarheid te ver
bloemen".
Luke knikte. HU besefte dat juf
frouw Waynflete in zoverre verschil
de van Juffrouw Pinkerton dat zij
ene logischer geest had en een bete-
Wordt vervolgd)
Posities Nederlandse
schepen
bepaling te voldoen. Het knallen van enkele schoten maakte dat
ook de rest van het voorschrift vlot werd uitgevoerdin een wip
was Panda in de coupé beland.
Zijn onbeheerste binnenkomst trok echter geen belangstelling
bij de passagiers. Kalm berekenden zij hun kansen en slechts toen
een binnenvliegende kogel een hoekje uit een speelkaart sloeg
werd daar notitie van genomen.
Dit spel is beschadigd"merkte de gedupeerde lichtelijk ont
stemd op. „Ik stel voor dat we nieuwe kaarten nemen, yes
Woonwagenbewoners op
de vuist in Helmond
1386. Op Panda's vertreksein zette de trein zich meteen
in beweging.
„Hee! Wacht even ik m-moet ook nog m-mee!" riep Panda
benauwd, terwijl hij naast de locomotief meedraafde. De rovers
zaten hem nu vlak op de hielen en het idee in hun handen te val
len beviel hem heel weinig.
De machinist echter schudde streng het hoofd.
„Denk aan de voorschriften", zei hij. Geen conducteurs op de
bok van mijn loc. Conducteurs horen in het reizigersrijtuig."
Door een heel gevaarlijke sprong gelukte het Panda aan deze
„RECHTER TIE EN HET LEVENDE LIJK" door Robert van Sulik
Sanatogen
Geeft nieuwe energie
Sterkt lichaam en
geest van jong
en oud.
Noem het olke dag! i
346. Zelden tevoren had Bram zó hard gelopen als nu hij door
de tijger en de wilde katten werd achtervolgd. Alle bekken vol
wrede tanden waren wijd opengesperd en Bram kon zich wel
voorstellen, wat er zou gebeuren, als die lieverdjes hem te pakken
kregen.
Al spoedig konden de katten hem nauwelijks meer bijhouden.
Maar de tijger was sneller dan zijn onderdanen.
Reeds sperde de geweldige muil zich open. Hij zat Bram nu zo
vlak op de hielen, dat de volgende sprong het laatste restje af
stand tussen hen beiden zou overbruggen.
Scheepskat Karo kneep de ogen van ontzetting dicht.
Ditmaal leek er niets aan te doen tegen de tijger kon
zelfs een Brammetje Fok niet op.
Nog even perste Bram er met zijn laatste krachten een sprintje
uit, maar hij wist, dat hij het niet lang zou volhouden.
Reeds voelde hij de hete adem van het ondier langs zijn huid
strijken
Achter hem krijsten alle wilde katten van vreugde en victorie
(Van onze Venlose correspondent)
Het lonken van een man en het
glimlachen van een vrouw Is in
Helmond aanleiding geweest tot het
leveren van een complete veldslag.
In een café waren naar schatting
zo'n veertig woonwagenbewoners, zo
wel mannen als vrouwen, aan
wezig, verdeeld in twee groepen, om
dat zij uit twee verschillende kam
pen kwamen.
Het lonken uit de ene" groep en
het lachen uit de andere groep werd
ten lange leste niet genomen door
de respectievelUke echtgenoten. Het
schynt dat hettumult kwam doordat
iemand riep: „Schei uit met dat ge
zichten srdjen, anders snU ik je over
je gezicht". Vanaf dat moment viel
er niets meer te lachen, want een
machteloze kastelein moest toezien
hoe sommigen tafels omkeerden en
er de poten onderuit braken om zich
van stevige knuppels te voorzien. Het
werd een kolossale vechtpartU
waarbU met letterlUk alles wat los
en vast zat in het café werd gesme
ten. Van de inventaris bleef niet veel
meer over. Ook de vrouwelijke leden
van het gezelschap deden ferm mee,
al beperkte haar aandeel zich slechts
tot het bUten, kleding kapottrekken,
haardossen beetpakken en het aan
geven van vooiwerpen, waarmee ge
smeten en geslagen kon worden.
Toen de politie verscheen om re
gelend op te treden in het geschil
tussen beide stammen, kon na het
optrekken van de kruitdamp de
balans worden opgemaakt. Vrijwel
iedereen die aan de massale vecht-
party had deelgenomen had schade
opgelopen. Twee mannen hadden
steekwonden aan het hoofd en een
ander had een flink gat in zyn
hoofd gekregen. Zes mannen zUn ge
verbaliseerd.
HWA WAS EEN GELEERD AL-^V
CHEMIST. MAAR HJ VERSPILDE
ZUN GROTE GAVEN AAN HET ZOe-
NAAR GEHEIMEN WELKE HET
ONS NIET BESCHOREN tS TE ONT
DEKKEN EN HIJ ZONDIGDE TEGEN
DE NATUUR DOOR MET LEVEN06
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
