oorlogs
souvenir
zolder vc
Een Leidse
EEN PAAR WEKEN GELEDEN STOND DIT
IN DE
KRANT
Opheffing gemeenten
mei minder dan
2000 inwoners
Zaterdag 2i> oktober 1965
Pagina 4
Weekeindbijlage L.D. jL-
over mensen en dingen dicht bij huis
Daarom kan het gebeuren dat
de heer J. van Gelderen wat ver
ontschuldigend opmerkt: „M'n
Duits staat ingepakt, dat kan ik
nu niet laten zien." De dozen met
„m'n Duits" gaan naar 1/muiden,
waar een tentoonstelling over de
oorlog wordt ingericht. „M'n Duits
wil zeggen: dat gedeelte van zyn
oorlogsverzameling, dat betrekking
heeft op het Duitse leger. Want
als rasverzamelaar heeft de heer
Van Gelderen het niet gelaten btf
ztfn geliefde onderwerp, het korps
mariniers. Dat onderwerp heeft hy
büna volledig uitgeplozen en het
resultaat daarvan is een collectie
enblemen, distinctieven, foto's, uni
formen en boeken, groot genoeg om
de zolder van zijn huis in de Leidse
Sieboldstraat geheel te vullen.
RADIOZENDER
Daarnaast is de heer Van Gel
deren zich gaan toeleggen op an
dere onderwerpen uit de oorlog.
Daarom staan er op die zolder eta
lagepoppen met Duitse en Ameri
kaanse uniformen. Daarom staat
er een radiozender die door Ameri
kaanse parachutisten werd gebruikt
cn daarom hangt er in een hoek
een roodzwarte NSB-vlag („iets
heel bijzonders, daar kom je
niet zo een-twee-drie aan"). Die
neven-collectie van andere onder
werpen is eigenlijk ontstaan uit de
behoefte aan voldoende ruilmateri
aal. Dat is namelijk onontbeerlijk
voor het bijeenbrengen van een vol
ledige collectie over één onderwerp,
een prestatie die de heer Van Gel
deren heeft geleverd met zijn ma
riniersverzameling. Hij is er be
hoorlijk trots op en dat mag ook best,
want als hy vertelt over de moei
lijkheden die het lospeuteren van
souvenirs uit de Tweede Oorlog met
zich meebrengt, wordt het duide
lijk dat er veel geduld, veel han
digheid en een fijne neus voor
nodig is.
KOPEN
„Kopen is er haast niet bij. Je
ruilt en je ruilt net zo lang tot je
kompleet bent. Een enkele keer
moet je wel eens iets kopen, maar
dat is niet de bedoeling. Om myn
hobby te bekostigen je reist hier
naar toe en dan weer daar naar
toe, dat is duur verkoop ik ook
wel eens wat. Als je niet voldoende
ruilmateriaal hebt gaan de mooi
ste objecten aan je neus voorbij".
De heer Van Glederen raakt er niet
over uitgepraat. „Contact met
musea is er ook. Daar zeggen ze
wel eens: we hebben jullie verza
melaars niet nodig, maar heel dik
wijls zoeken wij de mooiste din
getjes voor ze op". Dan schiet hem
iets te binnen. Hij stommelt het
smalle trapje naar zijn zoldertje
op en komt terug met een klein
groen doosje. „Noordkoreaanse of
ficiersterren", zegt hij trots. „Ge
ruild voor een boek. Maar ik heb
er nog eens over nagedacht en ik
geloof dat het Zuidkoreaanse ster-
ïen zijn".
„Alles wat met mariniers te ma
ken heeft wil ik hebben,,' zegt J.
van Gelderen, die zelf in militaire
-
Service - monteur
verzamelt alles
©ver Mariniers
en nog meer.
VJ
voordracht van een of ande
kundige. Zo sprak dr. L. c<
vorig jaar tot de vergader»:
zamelaars. „Dr. de Jong -
teur van het Rijksinstituc
Oorlogsdocumentatie sti
zonder sympathiek tegenon
werk", zegt J. van Gelden
uiteraard geen vergaderiflj
slaat. „Ik heb ook contad r
Engeland", babbelt hij ver) V
pas goed loskomend over zdjr
die heel duidelijk een grote
in zijn leven inneemt. „Bini
stap ik met een grote koll
ruilmateriaal naar Londea
gaan we een oorlogsmuseu
zoeken en verder gaan we
met verzamelaars daar. Mijn
is wel eens boos op me: i
het huis een en al emble«
krijg ik op mijn kop, maa;
vindt ze het tooh wel leuk
doe".
POST
De heer Van Gelderen krU
post. Hij trekt een order c
kast en bladert er in. Briefl
mensen die iets willen
brieven van mensen die letó 1
weten, brieven van mensen
teriaal zoeken voor een
stelling. „Op een gegeven
blik ben je „groot", dan kei
je. Ik geef ook adviezen,
namelijk erg moeilijk om 1
hobby te beginnen, zo leng
oorlog. Het materiaal is scbi
onherroepelijk val je dan int
van vervalsers. Als je per i
beginnen met een militaire
meling, dan adviseer ik iedere
gewoon Nederlandse embles
gaan doen. Die kun je vrij f
kelijk krijgen. Overigens is
heel veel, ontzettend wel, os
logsmateriaal onder de meni
bewaren het als souvenir
krijgt het haast niet los. A
zamelaar ben je voortduK
jacht naar die dingen".
Hij schopt tegen een i
kaanse vliegershelm, ergi
een hoek van zijn verzat
der. „Toen ik hem kreeg i
hardstikke vol zand, na
een mooi ding, niet? Ik
beren een wapenvergu
krijgen", zegt J. van
bladerend in plakboek
kranteknipsels over de
van het Korps Maria
Nieuw-Guinea. Als die
ning in kannen en kru
opent zich voor deze
laar-in-hart-en-nieren
zamelen is voor hem een
die hij niet meer kwijlt
een heel nieuw terrein
uit de tweede wereldoorl
terrein waarop hij zich
twijfel weer even verw
werpen als op zijn andert
werpen.
Gevraagd:
wrakken, onderdelen en voorwerpen van
vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog.
Gevraagd:
alle mogelijke munitie uit de Tweede
Wereldoorlog.;
Dit zijn advertenties uit het orgaan van de
Groep Documentatie '1/0'1/5, een gestencild
periodiekje, dat eens per maand bij alle drie
honderd leden van de groep in de bus glijdt om
van a tot z te worden uitgeplozen. Want ver
zamelaarszijn fanatiek. „Je unit toch immers
altijd de grootste zijn", zegt J. van Gelderen,
een 28-jarige service-monteur uit Leiden, die
LUST U NOG BERICHT
WORTELTJES
Even geduld en in de
winkel liggen blikken met
deze worteltjes.
Het schrappen en
schoonmaken van peen is
een aardige bijverdienste
voor Leidse huisvrouwen
in de omgeving van de
Morspoort. waar een
blikgroentenfabriek is.
Het is een karweitje dat
wel wat rommel geeft en
daarom dan ook meestal
op straat wordt gedaan.
En daarin stond te le
zen. dat minister Smallen-
broek (Binnenlandse Za
ken) van oordeel is, dat
gemeenten met minder
dan tweeduizend inwoners,
waarvan er in ons land
nog ongeveer tweehonderd
zijn, in grotere gemeente
lijke verbanden moeten
worden opgenomen.
Letterlijk genomen
houdt dit krantebericht
voor ons ver schijning sge-
bied in, dat Benthuizen en
Rynsaterwoude van de
kaart moeten, figuurlijk
welteverstaan, en alleen
wat hun naam betreft.
Smalfei&roeÈ (Bio-«wTOrwtaw*#*» to*»*..'
b«suur&aflUm vragen m*"'
nlanase Zaken, wd »»f3
springen
Maar zo ver is het nog
niet.
En zo ver komt het voor
Benthuizen (1447 inwoners
op 1 januari 1965ook
niet, aldus gemeentesecre
taris G. J. A. Runsink. In
de toelichting op de be
groting van Binnenlandse
Zaken, vertelt hij, wordt
een aantal gemeenten die
voor opheffing in aanmer
king komen, met name ge
noemd „en daar is Bent
huizen niet bij". De minis
teriële plannen hebben
vooral betrekking op klei
ne gemeenten in Limburg,
op de Zuidhollandse eilan
den en in Zeeland (o.a. wil
men een gemeentelijke
herindeling in het gehele
Deltagebied)
Uit niet-officiële, niette
min welingelichte bron
hoorden we verder, dat te
gen de tijd dat deze kwes
tie actueel gaat worden,
Benthuizen ruim boven
de tweeduizend inwoners
hoopt te zitten (streek
plan Rijn en Gouwe!
In Rijnsaterwoude (plm.
800 inwoners) neemt men
een afwachtende, aller
minst pessimistische hou
ding aan. Burgemeester B.
Kammenga, ook eerste
burger van Leimuiden en
Nieuwvpen, zegt lakoniek:
„Als i/t de mededeling van
de TJnister krijgen, is he
neg vroeg genoeg om ons
te beraden. In het dorp
zelf heb ik nog niets van
reacties gemerkt".
dienst bij het Korps Mariniers
was, onder meer in Nieuw Guinea.
SPULLETJES
BIJEENKOMST
De groep Documentatie '40'45
werd ongeveer twee jaar geleden
opgericht door de huidige voorzitter,
Hennie Kwik, 's-Gravensandestraat
29 in Leiden. Er bestond van het
begin af aan veel belangstelling
voor de activiteiten van de groep
die jaarlijks in Utrecht een grote
landelijke bijeenkomst belegt. Op
26 oktober is het weer zover. Dan
stromen oorlogsverzamelaars uit
heel Nederland naar het Stichtse
om daar ervaringen uit te wisselen,
te ruilen en te luisteren naar een
Over die t\jd by de mariniers
vertelt hij graag. Hij verheugt zich
bijzonder op het 300-jarig bestaan
van het Korps Mariniers, dat in
december wordt gevierd. „Natuur
lijk ga ik daar naar toe. Niet al
leen om oud-collega's te ontmoe
ten, maar ook om te proberen
spulletjes te bemachtigen, die ik'
nog niet heb. Want je komt daar
iedereen tegen. Ik heb een keer de
generaal geschreven of hij iets voor
me had. Maar daar heb ik nooit
iets van gehoord. Eens per maand
loop ik alle lorreboeren van Lei
den af. Ik snuffel altijd op de rom
melmarkt en ik sla geen hobby-
beurs over in het hele land. Ja,
m n hobby kost geld. Reiskosten,
materiaal en zo nu en dan een
aankoop. Maar ik heb het er voor
over. Soms verdien ik er ook wel
eens wat mee. Ik snuffel ergens
een oud uniformjasje op. Uit mijn
ruilveorraad haal ik dan distinc-
VAN GEWEREN
tleven en zo maak ik een compleet
uniformjasje, dat iemand die zich
toelegt op uniformen dolgraag wil
hebben. Maar ik vind, dat we el
kaar moeten helpen met onze hob
by en daarom moet dat kopen en
verkopen binnen de perken blijven".
als enige in deze merkwaardige verzamelaars
organisatie als onderwerp heeft gekozen: het
Korps Mariniers. De andere leden van de
Groep Documentatie '1/0'1/5 leggen zich toe
op het bijeenbrengen van collecties over alle
mogelijke onderwerpen uit de Tweede Wereld
oorlog, variërend van uniformknopen en boe
ken tot vliegtuigwrakken en munitie. De Groep
Documentatie '1/0'1/5 heeft zich in haar twee
jarig bestaan zo'n goede naam verworven en
de leden hebben zo'n uitgebreide collectie bij
eengegaard, dal verenigingen, instanties of
particulieren, die iets willen weten over de
Tweede Wereldoorlog of die een tentoonstel
ling willen inrichten, zich geregeld wenden tot
het in Leiden zetelende hoofdbestuur van de
organisatie.
Foto's: LD/HOLVAST
