SCHEEP
ERICHTEN
„MOORD IS KINDERSPEL"
r£S
ss
C^^erT^
PANDA EN DE MEESTER'
7J-.7.
LEIDSCH DAGBLAD VRIJDAG 15 OKTOBER 1965
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
Oorspronkelijke detective-roman
door AGATHA CHRISTIE
11)
Het zou hem gemakkelijker zijn
gevallen met een enigszins bejaar
de en in oudheidkunde geïnteres
seerde dominee om te springen als
hij niet op de vingers werd geke
ken door een scherpzinnige jonge
dame.
Ik zal, dacht hy mijn best moe
ten doen om overtuigend te praten.
Bridget zei: „Wacht je even, Luke,
dan ga ik een ander paar schoenen
5
'Lt\^d^diüsd een
In plaats daarvan had zU per<
Hikheld een koel. helder verstane
W had geen Idee hoe zij over
KïHr"
hoed, en had ook geen netje om
haar. Toen zt) het huls verll
om Je de weg te
„Dat is heel vriendelijk van Je",
antwoordde hij vormelijk.
En vroeg zich af of hy even een
plotselinge, en even snel verdwynen-
de, ironische glimlach had gezien of
dat hy het zich verbeeldde.
Hy keek om naar de kantelen ach
ter hem, en zei op geprikkelde toon:
„Wat een monsterachtig geval! Kon
niemand hem ervan afbrengen?"
Bridget antwoordde: „Het huis van
valt H^ererldol<mi.^n G°rdons ge~
Zich ervan bewust dat de opmer-
tehouden,t<zei h«f SUSt
„Het ls Jou ouderlUk huls, niet
waar? Ben JU er ook „dol op"het zo
matische bedd difje^btóg'bLfop
„Je h
3?
aar hU was
WYNAND FOCKINK
Beets joeanaland
wordt vo lledig
onafhankelijk
Verlaging premie
van werkeloosheids
verzekering
986. Terwijl Panda de kok over de schok van zijn wegge
waaide [lensjes heen hielp, kregen ze beiden een nieuwe schok.
Dat was toen de trein onverwachts krachtig remde en met een
ruk tot staan kwam.
Star van ontzetting staarde de kok naar een zoutvaatje, dat
door de schok in een pan tuimelde.
„Mn overheerlijke Sauce Bonjourdaise!" gilde hij.
Panda begreep dat er nu niets meer te troosten viel en
kte het stoppen van de trein hem
wie er nu het meest ongerust mot
ongerust moest zijn: de stoker.
Zich a.
bewaker, de conducteur of alle drie. holde hij over de spoordijk
naar de locomotief.
1 ugllk wil weten of het
rijden. Tel het aantal
het sein aan de paal zit".
Vei
geduldig^ndeuoekdle''seinpaal
baanvak veilig is. zodat we door k
..Het zijn er twee!" riep hij r,
..Dacht ik het niet!" gromde c
.Dan is de lijn dus niet
„RECHTER TIE EN HET LEVENDE LIJK" door Robert van Gulik
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
342. Na een goed kwt
'.atteneiland zag Karo een liefelijk tafereltje.
Een moederpoes lag knikkebollend in het z
kleintjes haar rug als glijbaan gebruikten. Het zag er'allemaal zo
vreedzaam en ongevaarlijk uit, dat Karo meende aan haar de weg
wel te kunnen vragen.
„Neem me niet kwalijk", zei hij beleefd, „kunt u me soms zeg
gen. waar ik de bloem van het Levenskruid kan vinden?" Rechts
af en bij de eerste rododendron links dan loop je d r recht op af",
zei de poes en Karo bedankte haar hoffelijk.
Maar juist die beleefdheid en hoffelijkheid i
rug van Karo om snelde dus de
i en toen Karo eindelijk bij de
zocht, arriveerde werd hij reeds opgewacht
die zich in de struiken hadden verborgen.
Nóg wachtten ze. totdat hij de bloem zou
kon het niet duren of ze zouden de indringer
i fout. Want
;Z de
welke hij
Posities Nederlandse
