SCHEEP
ERICHTEN
öe winö
lezen
PANDA EN DE YINN
LEIDSCH DAGBLAD VRIJDAG 20 AUGUSTUS 1965
RICHARD MASON
„Het li» gelukkige traan, ömdat ik
erg gelukkig ben".
„Eerlek?"
„Ja, lieveling, eerlijk".
„Je zei het deze keer goed je zei
„eerlijk". Je wordt nog heel knap".
„Eens heb je gezegd, dat je liever
had dat ik eerrijk zei".
,,'t Kan me niet schelen wat je
zegt, als je maar gelukkig bent".
„Zie ik er niet gelukkig uit, lief
ste?"
„Ja, heel gelukkig".
,Ik zou prettig vinden als je dicht
bU me kwam liggen, en dan zou ik
nog gelukkiger zijn".
Ik ging op myn linkerzij liggen
en legde mijn hoofd naast het hare
op het kussen. Ze bewoog haar
lichaam dichter naar het mijne
ik voelde, hoe ze door het laken heen
beefde. Ik drukte mezelf tegen haar
aan en langzamerhand hield het be
ven op en ze lag heel stil en vredii
naast ipe.
„Ik zal moeilijkheden krijgen, om
dat ik met vuile kleren op je lakens
lig", zei ik.
„Toe, ga niet weg, lieveling. Vuile
kleren kunnen me niet schelen'
„De verpleegster zal me wel gauw
wegsturen".
..Laten we niet aan toekomst den
ken", zei ze. „Laten we denken aan
wat is gebeurd in verleden. Ik zou
graag aan muskietennet denken".
,.We zullen in Engeland ook een
muskietennet nemen, als herinne-
j ring"
„Lieveling, je zag zo lief uit onder
muskietennet. Ik weet zeker, dat nie
mand ooit half zo lief heeft uitge
zien"
k „Nu is het jouw beurt om iets te
herinneren", vervolgde zij.
„Ik herinner me, dat je onderwijze-
*Ares was en altyd het vegertje opzij
fyjvar. het bord ophing, waar helemaal
,AJgeen haak* was, en dan verbaasde
je altijd, waarom het op de
Itrond was gevallen".
„Je bent lelijke plaag".
„En ik kan me herinneren dat je
zei: „Als je naar huis mag, wat moet
jje dan nog met zo'n snoes in Bom
bay?" want je had die uitdrukking
gehoord en je wilde me laten zien
hoe goed je dat soldaten-Engels
jjprak"
„Maar het was toch goed. hè?"
„Ja lieveling, het klonk alleen zo
jvreemd, dat ik niet begreep wat je
5 bedoelde".
Hoe i
Dl
Hoe is het ontstaan? t
Dit woord: MANDARIJN
Mandaryn is zowel de naam i
van bepaalde hoge Chinese
staatsambtenaren, ministers,
raadslieden van vorsten, als de f
naam van een soort kleine, geu- f
rige sinaasappel. In het Sans-
kriet luidt het woord mantri,
in het Maleis manteri. De i
Portugezen importeerden de
mandarijn uit het oosten en f
noemden de vrucht: mandarim.
IJ Vandaar het Franse en Duitse
mandarine, het Engelse man-
darin en het Nederlandse man-
stk daryn.
Het is wel waarschijnlijk dat
en tussen de twee woorden man-
darijn samenhang bestaat, maar
zeker is dit niet. Een mogelijk-
held is dat de naam van de
vrucht van die van de persoon i
is afgeleid, omdat de manda-
rijn-vrucht een zeer speciale i
vrucht is en omdat de gele kleur
doet denken aan de kleur van i
het staatsiegewaad der manda-
rijnen.
ste dat ooit kon gebeuren", zeiik.
„Maar hoe denk jij erover?"
„Lieveling, het was net als zachtjes
in slaap vallen en mooie dromen
hebben. Het was net als iets dat met
leven niets te maken had".
„Ik vind, dat het juist alles met
het leven te maken had", zei ik.
„En al het andere lijkt daarnaast
dood".
Toen de verpleegster binnenkwam,
„Als u eens kon zien hoe u er alle
bei uitziet! De een met een verbon
den hoofd en de ander met zyn
arm in verband. Het lijkt wel alsof
u elkaar van de trap hebt gegooid".
Ze keek op haar horloge en daar
na met veelbetekende blik naar mij;
ik wist dat ik moest gaan, omdat
Sabby moe en slaperig was. Ik be
dacht. dat ik geen onderdak had en
evenmin een pyjama of toiletartike
len.
Ik was Sabby's kamer in haar
hotel helemaal vergeten, totdat ze dit
zelf ter sprake bracht. Ik overwoog,
dat ik liever daar was dan ergens
anders; Bahadur had de sleutel en
ik kon hem meenemen in de tonga.
Maar dat betekende, dat ik Sabby
dan de hele nacht niet zou zien. Ze
ziek en ik wilde bij haar zijn.
Ik wilde vlak by haar slapen. En
ik in haar hotelbed sliep, was ik
niet vlak bij haar en als ze wakker
werd en haar hoofd deed pijn, dan
ik er niet zijn om die pijn zacht
weg te kussen.
„Ik blijf liever", zei ik tegen de
zuster.
„Het spijt me, maar dat gaat on
mogelijk".
„Ik kan immers in de stoel sla
pen", zei ik. „Ik zal haar niet sto-
,De dokter heeft gezegd, dat ze
alleen moet zijn".
„Laat me dan nog één keer terug
komen. Ik zal een uur weggaan en
dan kom ik vijf minuten terug om
welterusten te zeggen".
„Maar de volgende keer mag het
niet langer duren dan vijf minuten".
,Best", zei ik. „Ik beloof u dat ik
niet langer zal blijven".
Bahadur zat nog steeds buiten te
wachten. Hij had daar al de hele
avond zitten wachten, als een waak
hond. Twee nachten lang had hij
Sabby's deur geslapen en hij
van plan dit nu weer te doen.
Maar ik zei hem, dat ik hem over
hotel en dat we dan 's morgens sa-
terug zouden gaan. Hij had nog
altijd die bedroefde, bezorgde blik in
zyn ogen en hij knikte met een
soort van wezenloos begrijpen.
„Maak je geen zorgen, zei ik. „Al
les komt in orde. Ze zal nu beter
worden".
Er kwam een glimlach op zijn ge
zicht, maar zijn ogen bleven hetzelf-
i het hopeloze van hun uitdruk
king maakte me bang en dus keerde
e om en liep de gangen en het
gebouw uit. Op de stoep zat de ton
gaman me op te wachten.
„Nu gaan?" vroeg hij.
,,'t Spijt me", zei ik. „Je zult nog
even moeten wachten".
„Geld betalen".
„Ik kom terug", zei ik.
(Wordt vervolgd)
Marina Oswald en
echtgenoot weer
naar huis
in Dallas
vertrokken m
problemen te
De 24-jarige
van Lee Harve
delijke moordenaar van president
Kennedy. Zij is thans getrouwd met
Kenneth Jess Porter, een 27-jarige
arbrider, die zijn brood verdient bij
een elektronisch bedrijf.
In ballon boven
Zuid-Afrika
Echtpaar Boesman
gaat wild tellen
Het Haagse ballonvaardersecht-
paar Nini en Jo Boesman zal vol
gend voorjaar in Zuid-Afrika inge
schakeld worden by een groot
scheeps onderzoek naar de wildstand
in de Kalahari woestijn en het Paul
Krugerreservaat. Wetenschappelijke
medewerkers van een Zuidafrikaans
studiegenootschap, het kalahari Re
search Committee, kozen de ballon
als vervoermiddel, omdat dit de eni
ge manier is om de kudden geruis
loos en onopgemerkt te benaderen.
Voornamelijk zal het gaan om tel
lingen van de wildstand.
Voor het echtpaar Boesman zit
er aan de vele opstijgingen, die voor
dit werk nodig zullen zijn nog een
humoristisch kantje. In een uithoek
van de Kalahari-woestijn leven na
melijk nog de laatste resten van de
eens zeer bekende Boesman-volks
stam, een Zuidafrikaanse benaming
die is afgeleid van het Engelse
„bush-man". „En het is altijd aan
trekkelijk om onbekende familiele
den te ontmoeten", vindt de heer
Boesman. De vaarten in Zuid-Afri
ka zullen plaats hebben tussen 29
maart en 7 mei.
1385. Panda dacht even. dat hij iets schaduwachtigs in
een donkere hoek van de kamer zag bewegen.
..Laat ik mezelf nou niet bangmaken hield hij zich voor.
..Door het flakkeren van de kaars lijkt het allemaal zo. Ik moet
niet meer naar griezelverhaaltjes luisteren vlak voor ik ga slapen."
Hij sloot zijn ogen. maar het duurde nog lang voor hij eindelijk
in een onrustige slaap viel. waarin hij geplaagd werd door be
klemmende dromen. In zijn droom zag hij lichtende oogjes, die
naar hem en Mo gluurden en hij hoorden vreemde fluisterstem-
metjes.
..Kijk. daar zit Mo", zei een van die stemmetjes. ..Laten we
hem plagen".
..Kan niet", antwoordde een ander. ..Hij zit te dicht bij die
kleine gelukhebber Panda. Laten we liever naar de knecht gaan.
die ons heeft uitgedaagd door niet af te kloppen"
..Ja. ja! Naar de knechtklonk het daarop van alle kanten.
..Geef het verzamelsein in zijn kamer!"
Kort daarop schoot Panda overeind, opgeschrikt door een
harde bons. die door het huis weergalmde.
„D-dat was in J-Jolliepop's kamer!" mompelde hij. ..W-wat
zou daar gebeurd z-zijn.
Zijn bezorgdheid voor Jolliepop won het van zijn angst en het
volgende ogenblik sprong hij zijn bed uit en snelde naar boven
Mo. die dicht bij Panda wilde blijven volgde hem op de hielen.
„RECHTER TIE EN HET LEVENDE LIJK" door Robert van Sulil<
295. Het gebeurde maar zelden, dat Brammetje met'de mond
vol tanden stond.
Ditmaal wist hij er evenwel geen raad op. Per ongeluk waren
zij uit de twintigste eeuw in het jaar 1392 terechtgekomen
hoe hij ooit nog terug moest keren in zijn eigen tijd was hem een
raadsel.
Scheepskat Karo bracht uitkomst.
„Wacht ens even", zei hij aarzelend. „We kwamen in een
andere tijd terecht door één van de boordlichten te wrijven. Als
ik nu de andere wrijf
De vlerken van Tutu klapperden van angst.
„Niet doen. niet doen", krijste hij en ook Brammetje vroeg zich
af of ze dan nog niet ergens terecht zouden komen, waar ze nog
veel meer gevaar zouden lopen dan tijdens de tocht met Colum
bus. Toch moest er iets gebeuren.
„Ga je gang", zei hij dus vastbesloten en voorzichtig wreef
Karo de diamant op, die hun boordlicht was.
Voor de tweede maal werd het donker bij klaarlichte dag. ter
wijl het goede schip Kokanje duizelingwekkend hoog op woeden
de golven werd opgetild en door de tijd werd geslingerd.
die U toelacht"
Zie uw gasten genieten van die
tongstrelend zachte WF ge-
never. Jaeen rondje WF. Daar
is iedereen vierkant voor!
OUDE |WF| GENEVER
f 8.70 per liter
BRAMMETJE FOK
DE WONDERLIJKE'AVONTUREN VAN
er
''ilPr-a
SKr.ïttfSWNKÏ
