IQUINCY JONES
Muziek is de enige taaldie
je niet hoeft te vertalen
Advertentie
TOPPER
Alle -®- -■- LEVERBAAR
DE ZAAK VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN
A M f I Muziek, en
I T£j H "|T O ff! 1/ grammof oonplatenhandel
V V I IV/IV/MlV HAARLEMMERSTRAAT 66
Cleidsch dagblad
Quincy Jones is eigenlijk een
onbegrijpelijk wonder, een man
met onbegrensde muzikale mo-
gelijkeden. onuitblusbaar actief m'of li SM) ft fn
vrolijk, gezellig, -één stuk ent
housiasme, overborrelend van
Wij verstonden noch begrepen
iets van elkaar, al was het dui
delijk dat wij het verre van eens
waren. De Fidel Castro in ons
stak even grimmig de kop op,
maar tenslotte kwamen wij toch
tot een akkoord en togen naar
wat Pepi „de fabrikant" noem
de. Hij voerde mij met de pas
van iemand die royaal de tijd
heeft door een doolhof van
straatjes en steegjes tot er
althans voor mij geen touw
meer aan vast te knopen viel.
Ouderen zullen beweren dat het
uiterst onverstandig is 's avonds
met zo dubieuze figuur op stap
te gaan. Daar staat tegenover
dat een ïüijsgeer eens heeft ge
zegd, dat karakter is wat je
bent in donker" en daar hield ik
dan maar aan vast.
Op een zeker ogenblik ver
zocht hij me niet verder
mee te gaan. Ik moest
blijven wachten, terwijl hij zich
snel verwijderde. Na een minuut
of tien kwam Pepi terug, be
hoedzaam om zich heen kijkend,
de sigaretten in krantepapier
onder de arm houdend. Zij wer
den mij toegestopt met een ge
heimzinnigheid, die deed ver
moeden dat het hier om atoorti-
geheimen ging. Het zweet stond
me in de handen, want dit soort
werk behoort niet tot mijn da
gelijkse bezigheden.
Op advies van Pepi nam ik
een taxi, die mij uiterst goed
koop (zes km voor ruim een
daaldernaar mijn pension
terugvoerde. De daar verblijf
houdende Nederlanders hoorden
mijn verhaal aan en verzochten
mij nog enkele van deze trans
acties af te sluiten. In de dagen
die volgden heb ik dus nog vaak
door i
Ruud Paauw
mijn schoenen bij Pepi laten
poetsen. Elke keer als hij me
zag aankomen, glimlachte hij
nerveus, want hij vond me, ge
loof ik, zo irriterend als een
bromvlieg. Maar er viel iets aan
me te verdienen en de afdin-
gingsprocedure in het cafeetje
nam hij derhalve maar op de
koop toe. Steeds gingen we door
de steegjes naar de fabrikant,
met wie ik helaas nimmer ken
nis heb mogen maken. Onder
weg toonde Pepi zich een voor
treffelijke zoon van een op toe
risme ingesteld eiland door mij
af en toe te wijzen op een inte
ressante gevel of kerk. Het wa
ren genoeglijke uren.
Toen het ogenblik van af
scheid nemen kwam heelt hij
me hartelijk op de schouders
geklopt en lang mijn hand ge
schud. De bus, die ons naar het
vliegtuig bracht, heeft hij zelfs
nog lang nagezwaaid. Hij was
vast de vriendelijkste en cor-
rectste smokkelaar van het hele
eiland.
humor, een man met goede
smaak op ieder gebied. Men
noemt hem avant-gardist op
jazzgebied. Zelf heeft hij daar
iets tegen: hij laat zich liever
niet in een hoekje duwen,
„want" zegt hij, „ik houd me
met zoveel meer bezig, met
folk-, country-, rock-and-roll
met show- en filmmuziek".
Guincy Jones is 32 jaar. Behal
ve trompettist is hij componist, or
kestleider, arrangeur, ontdekker
van waardevol talent, en vicepre-
sldent van. Mercury-records in
Amerika. Hij werd geboren in Chi
cago, verhuisde op zijn 10de Jaar
naar Seattle en leerde daar een lief
schoolmeisje kennen, Jeri, dat later
zijn vrouw zou worden. Quincy
trad op zijn 14de jaar de voetspo
ren van vader Th ad, trompettist
bij Count Basie, pakte ook de trom
pet, kreeg les von Clark Terry en
kwam op zijn 18de jaar terecht bij
de Big Band van Lionel Hampton.
Deze stap had hem overigens wel
wat moeite gekost. Jarenlang wist
hij niet wat te kiezen: de beeldende
kunst en dc muziek in zijn gedach
ten niet helemaal te scheiden zijn.
,3eide zijn het resultaat van in
nerlijke emoties. Muziek is alleen
veel meer flexibel, je kunt er meer
mee doen en Je kunt er meer men
sen mee bereiken. Muziek is uni
verseel. het is de enige taal die je
niet hoeft te vertalen."
Twee Jaar studeerde hij compo
sitieleer in Parijs, bij Nad ia Bou-
1 anger, leermeesteres van onder an
dere Marcel Couraud, Michel le
grand, en Igor Maritevitch.
Toernee
Met Lionel Hampton bracht
Quincy Jones in 1953 een bezoek
aan ons land, een gebeurtenis die
menig Jazzliefhebber nog in het ge
heugen gegrift staat. Met de Big
Bond van Dizzy Gillespie maakte
hii een tournee door het NabiJe-
Oosten, later kwam hij bij de band
van Count Basie terecht. Op het
ogenblik zit hij in Las Vegas als
de begeleider van Frank Sinatra.
Sinatra is niet de enige grote ster
die hij begeleidt en voor wie hij
errangementen maakt: Hij werkt
ook veel met Sara Vaughn en Shir-
ly Horm.
Mensen, die met hem gewerkt
hebben zeggen dat hij het vermo
gen heeft arrangementen en com
posities als het ware zijn solisten
op het lijf te schrijven.
,.Hu haalt het beste wat in je
zit er uit. Hij ziet kans om zelfs
de lastige artiesten in zijn macht
ts houden, zonder dat je je daar
op dat moment van bewust bent
cn er is bovendien niemand die
so vlug werkt als hij."
Daar kan Willem Duys een
woordje over meepraten. Toen de
ze hem begin 1964 vroeg naar Ne
derland te komen om zijn Edison
m ontvangst te nemen voor zijn
plaat „Quincy Jones plays the hip
JWTOPTIENJWTOPTIENIWTOPTIEN
CL,
1 Help (The Beatles)
[ji 2 Woolly Bully (Sam the Sham)
5 Mr. Tambourineman (The Byrds
4 Satisfaction (The Rolling Stones)
6 I don't want to go on without you (The Searchers)
Bd 6 11 Silenzio (Nini Rosso) L 1J
1 7 Cry to me (The Pretty Things)
b-v Say you'r my girl (Roy Orbison)
p9 Set me free (The Kings)
10 I'm alive (The Hollies)
N3IId01MlN3IId0IMlN3Ild0 IMf
O
j Is ik)alles ben vergeten van
mijn vakantie op het
Spaanse eiland Majorca
dan nog zal het beeld van Pepi
de Smokkelaar mij helder voor de
geest staan. Hij was stellig niet
één van Franco's geliefste zo
nen. deze jonge Spanjaard,
wiens leeftijd niet te schatten
viel, omdat De Tijd op zijn mar
kante kop al van die zware lij
nen had getrokken. Zijn bij de
autoriteiten opgetekende beroep
was overigens schoenpoetser
Dat bedrijf oefende hij uit vlak
naast een groot plein in Major
ca's hoofdstad Palma, waar hij
in de broeikashitte half gekleed
en helemaal dorstig op zijn
klanten wachtte.
Ik st-eek op zijn poetsstoeltje
neer, toen de avondhemel zo
mooi was dat zelfs de kleinste
sterretjes uit mochten. Alleen
Pepi werkte. Nadat hij zachtjes
maar voortdurend mopperend
aan mijn al maanden onbehan
delde schoenen had geioerkt,
siste hij tussen zijn tanden het
woord „sigaretten". Onbekend
met de Majorcaanse gewoonten,
liet ik hem praten, maar het
was al spoedig duidelijk dat hij
een antwoord op zijn vraag ver
langde. Met voorzichtige geba
ren duidde hij aan dat het hier
om smokkélsigaretten van zeer
vooraanstaande merken ging.
Hij zou mij ook, indien gewenst,
kunnen helpen aan parfum,
waarmee men zich in de hoogste
Franse kringen besprenkelt. Hij
had trouwens nog meer, zodat
ik hem al zo ongeveer be
schouwde als de grootzegelbe
waarder van alle verboden han
del op het eiland.
De gehele, wat duistere affai
re ivas te boeiend om zo maar
voorbij te laten gaan. Dus gin
gen wij naar een café'tje, ivaar
hij mij de prijslijst zou laten
zien. Het was een van die zaak
jes, die je als toerist zo moei
lijk vindt. De rum-cola, hier ge
tooid met de lieflijke naam van
Fidel Castro", kostte maar 65
cent en de waard ging zo nu en
dan naar buiten om de kurken
van champagneflessen met een
geroutineerd gebaar knallend in
het gebladerde te schieten.
w-v e in mijn handen gestopte
prijslijst vermeldde dusda
nig lage prijzen, dat iedere
Nederlandse tabakshandelaar er
sidderend naar zou hebben ge
keken. Nu kan men zonder meer
toestemmen in de koop, maar
dan is alle sport er af. Zo'n af
faire dient met loven en bieden
tot een oplossing te ivorden ge
bracht. Wij grepen elkaar daar
om de lijst in hoog tempo uit
handen en krabbelden naast de
bestaande weer andere prijzen.
Mijn becijferingen deden in Pepi
een vuurtje ontbranden en het
duurde niet lang of de vlammen
sloegen hem aan alle kanten uit.
Hij richtte in gepeperd Spaans
een toespraak tot mij, ivaarvan
de essentie mij geheel ontging,
doch waarmee hij zeker een ze
tel in de plaatselijke gemeente
raad had kunnen veroveren. Ik
onderging de aanval gelaten,
nam een houding aan of hij me
tot in het derde geslacht had
beledigd en antwoordde met en
kele Nederlandse zinnen waar de
koelte van af straalde. „Bla, bla,
bla, bla, bla".
hits", vroeg Willem hem voor die
gelegenheid voor de grote band van
Werner Muller een speciale com
positie te maken op het thema
c-c-g-c. Toen Quincy echter aan
kwam op Schiphol was hij het ver
zoek vergetengeen composities,
geen arrangementen voor het 40
man sterke orkest. Geschrokken is
hij toen in de nacht aan de gang
gegaan en de volgende dag, de dag
van het Grand-Gala, kwam hij
's ochtend aandraven met zijn 40
partituren. Het resultaat: verbluf
fend.
Een eigen, vast orkest heeft
Quincy Jones eigenlijk niet. Hij
werkt met studio-combinaties
en een reeks voortreffelijke so
listen als Joe Newman, Leer
meester Clark Terry en Phil
Woods. Hoe geweldig deze bij
elkaar gescharrelde orkesten
werken en hoe plezierig het voor
de artiesten is om daar deel van
uit te maken, bewijst wel deze
opmerkingvan Bill (Count) Ba
sie: „Ik zou graag willen weten
of je misschien voor mij ook nog
eens een plaatsje als pianist in
je orkest had, QuincyI"
Leids zanger j
Tony Light
maakt een
nieuwe plaat
In een heel klein kamertje 1
met balkon in Leiden huist
Tony Light. Geleund tegen j)
de ballustrade van dit balkon
vertrouwde hij ons toe: ,,'t Is j)
inderdaad wel wat klein, j
maar 't is voldoende. Ze ken- f
nen m'n adres hier niet; ik
zit hier rustig". Tony is toch f
niet afkerig van roem. Inte-
gendeel. De stapels brieven f
van fans geven hem voldoe- i
ning, maar zijn streven is dat
niet. Trots is hij ook wel op f
zijn splinternieuwe plaat
„Ben je alles vergeten" met f
aan de achterkant „Kijk. f
kijk", die deze week bij de f
platenhandelaren verschenen v
is. Maar Herman Ligtvoet, de f
22-jarige Leidse zanger wil f
verder. De Bell Boys zijn nu J
uiteengegaan. Met deze band, f
die verder bestond uit Hans
Nagtzaam, Luc v. d. Meer, J
Gijs Krans en Aad Polanen, f
maakte hij in 1963 zijn eer- f
ste plaatje „Ruby Ann" met
aan de achterkant „Twisting
Patricia", dat uitkwam bij J
Bovema in Heemstede.
Tony Light werd op 1 f
aug. '42 in Leiden geboren J
De eerste muzikale pogingen f
van Tony dateren uit 1950.
Na jarenlang experimenteren f
met gitaar, mondorgel en zijn
eigen stem trad hij voor het
eerst op in de Saturday Eve-
ning Club. Later is hij mede- J
oprichter van de dancing ,,"t
Uiltje" in „De Kleine J
Burcht". De oorspronkelijke J
„Johnnie and the Bellboys"
gingen uit elkaar en slechts
Tony en drummer Aad Pola- i
nen bleven over. Toen de la- i
tere formatie, onder de naam i
Tony Light and the Bellboys a
na verschillende pogingen om
hun scheppingen op de zwar- a
te schijf te krijgen, plotseling
werd uitgenodigd voor een
eerste opnamen, brak een a
nieuwe tijd aan van hard
werken en tourneés door heel
Nederland. Een stimulans
hiervoor vormde vooral hun
optreden in het Leidse
Volkshuis in plaats van de
Jumping Jewels, wat volgens
Tony een „fantastische
avond" was, hoewel hij ook l
sprak van „pijn in m"n buik l
van de zenuwen". Sindsdien
verschenen de Boys regel- l
matig op teenager-concour- f
sen. Steeds was Tony het or-
ganisatorisch „brein". De ac-
tieve managerzanger ant- f
I woord op de vraag wat hij na
f z'n tweede plaat van plan is:
„Doorgaan. Ik wil mijn stijl
f perfectioneren. Die stijl is
beetje apart. Het is j)
J eigenlijk geen teenagermuziek
f of beat. Mijn doel is alle leef-
f tijden te raken".
Tony meent, dat je nooit
klaar bent met leren. Hij
zoekt nu een band op iets
hoger niveau en gaat spraak -
en muzieklessen nemen. Zijn
plaat is er: merk „Artone",
Tony Light met orkestbege
leiding van Kees Bruyn;
tekst: Lode wijk Post.
Ze bestaan echt, de
lippenstiften waar
Ronnie Tober zo en
thousiast over zingt in
zijn „Verboden vruch
ten". Hij doelt daarbij
op de nieuwe rage: lip
penstift-met-smaakje.
De kusgrage vriend,
verloofde of echtgenoot
kan kiezen uit diverse
smaken, variërend van
mokka, chocolade, si
naasappel tot kersen en
aardbeien. Een nadeel
is dat het zo op het
eerste gezicht niet te
zien is welke smaak de
jongedame in kwestie
op de lippen heeft. Dat
zal de praktijk uit moe
ten uitwijzen. Mocht de
smaak niet naar wens
zijn, dan is er nog geen
man over boord, want
van smaak verwisselen
is een kwestie van mi
nuten. De kersenlippen
gespitst poseert deze
jongedame met de
nieuwe lippenstiften.
