BUSCHAUFFEUR llc mm ie winö Lezen Moedige redding PANDA EN DE BRON VAN DE RIJKDOM L§£H45i!rI; Spionageproces in Cairo N.Z.H. ;füb: i£; =4- LEIDSCH DAGBLAD WOENSDAG 28 JULI RICHARD MASON Geautoriseerd® vertaling ven C. van Eijsden tuitenant liep naar hem toe, heel en met al zijn aandacht flat machtige, stuiptrekkende tam gevestigd. Hij kwam bij de pa af, die tachtig centimeter jd was en dus wandelde hij er jzaam omheen. Ik zei tegen de ïr: „Schiet opnieuw!" maar hij zyn bajonet op mij, om me andere bewaker had* de majoor r zijn hoede. Een troepje solda- eenvoudig, omdat hij er zelfs niet aan dacht, dat hij voor de gek kon worden gehouden en zijn prestige zou verliezen. Het was zo eenvou dig, dat ik me begon af te vragen, of bij misschien wist welk spel ik speelde en me plotseling bevel zou geven, naar buiten te gaan om te worden doodgeschoten. Maar hij keek vergenoegd, toen hij me naar Een jonge Zweedse huisvrouw heeft acht personen uit een ontplofte 1 torboot gered door hen tegemoet te zwemmen met een rlemloos bootje, dat zü aan een touw tussen haar handen voorttrok. Mevrouw Brigitta Os term an, die voor haar zomerhuisje op het eiland Alno zat, zag hoe de motorboot in brand vloog en ontplofte. De vier volwassenen en vier kinderen aan boord sprongen in het water. Het ongeluk gebeurde 300 meter uit de kust. 'Msrst-a 58. Toen Joris druipend bij de boog terugkeerde, zaten Panda te pijl. waarmee ze over de rots- Drom nog steeds op de ""SThWp de acht len boven zjjn hoofd hief. en op -lk zei dat niet wist". hielp de achtjn ^de roelb* if. nlplr waar t.P npmpn Dp lui- alsof hÜ Op het punt Stond dood te gaan. „En als ik ze geweten had, Joris terug, met het gevest van zijn |S"het'hStfafsioegenr' wijsvinger van de"an- zien HetTlanzende 15 de ddod' °P welie mMler he! het OOk doet», Zei i op gedra Want wat zijn die luttele uren vergeleken bij de eeuwig wachten duurt niet lang voor de wijzedie de uren met ..Wat en ingewikkeld!" zei Panda vet' erg i baasd. Moe kom je zo nat? Wat is er gebeurd? Je bent zo ver anderd!" ..Wij allen veranderen", antwoordde Joris. ..En dat is goed. want zonder verandering zou er stilstand zijn. Voorwaarts dus. laat ons op deze pijl naar onze eigen wereld wederkeren, waar onze plichten wachten. Doch werpen wij eerst alle nutteloze bal last af". Bij de laatste woorden trok bij de gouden speren en bijlen uit de pijl en wierp ze onverschillig terzijde. Pandas verbazing steeg. ..Hij gooit het gi goud weg!" dacht hij. Man moet hij wel héél RECHTER TIE EN DE ANTIEKE DOLK door Robert van Gulik SSS&rSS&SSS werden^ afzonderlijk^ In de tant bltod ^Sitade w.h. d j, S?'S?mSeHf l'eHS1 Xfr T £n t" Tud! ï?jLh|L _„he'nJ!L<!fdl|ÏÏ '^..U^edt^het^est^zel^k.^.W^zuJ- keelde een maand later naar MUn- "UÏÏ5 DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK ar ik ben blij dat het dé Indiër thtdante^ trTanfer, ^om 'de vragen HEBT U EEN RIJBEWIJS? i wij voor U - dicht bij huis - eei In het werk van een Standplaatsen: HAARLEM. VOORBURG EN LEIDEN. Thans ook in LIS SE regelmatig KENNISMAKINGSAVONDEN. hulp roepen^doen^aisofik Noord Zu!d Holl°"dse Vervoermaotschai 275. Lang en moeizaam was de reis van 'de Santa Maria op weg naar Amerika, dat ontdekt moest worden. Als ervaren zee man had Bram al snel in de gaten, dat de koers niet geheel juist kon zijn. Maar daar hij zo onaardig door Columbus was behandeld 'sloot hij om de ontdekkingsreiziger niet te helpen. De bemanning werd een beetje opstandig. De reis duurde lang en het zoete water raakte op. Per dag kon er per man niet meer dan een kopje water worden gedronken, wat bij de voortdurende hitte veel te weinig was. „Dorst!" riep er één uit de diepte. „DorrrtstI" riep Tutu uit een grapje er achteraan. En „dorst, we willen drinken!" riepen plotseling alle zeelui. Mz te hoop liepen om Columbus ter verantwoording te roepen. „Mannen, wees stil", zei Columbus. „Lang kan het niet duren of we bereiken land." „Het heeft al te lang geduurd, geef ons water", schreeuwden de zeelieden. „Jullie hebt je kopje gehad ...ik drink zelf niet meer dan jullie", zei Columbus, maar hij voelde wel. dat hij de morrende mannen niet langer in bedwang kon houden. „.„.IB t£;PE,: 5"i? s-n SË&KSS aga-JTUA "TLKTbÜ* "s:. r~»sr: zj-zsr SL**Hi2rtk- si;:. ss&vuissrs... •z7N,Ï .V.' -- - - r/rLV7.0 r..° K..p r-p"Ï7aw isjsn .wsi" «-"..rr, tl-TB Zeesleepvaart

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1965 | | pagina 13