lil
BERICHTEN
öe winö
WERELDRECORD
VOOR MILLS
EN LINDGREN
AZC TWEEDE
IN HAARLEM
BRON VAN DE RIJKDOM
KELNER SLOEG
ROVER NEER
S'VC&bsr
V.3
LEIDSCH DAGBLAD MAANDAG 28 JUNI
RICHARD MASON
Geautoriseerd® vertaling
I van C van Eijsden
56)
Ik kon mezelf niet Inpraten, dat
hij aardig genoeg was om er geen
werk van te maken. Hij zou me in
ernstige moeilijkheden kunnen bren
gen, omdat er officieel geen omstan
digheden bestaan die een dergelijke
impulsieve daad vergoelijken. Maar
hij was niet ongevoelig voor de vol
doening, die grootmoedigheid kon
I Het is heel vleiend voor je ze is
zo charmant, vind je niet? Ik wou
dat ik nog niet te oud was om zo'n
gerucht over mij te laten rondgaan.
Maar maak je niet bezorgd: geruch
ten verdwijnen vanzelf".
Ik wilde zeggen: „Ik hou van
liss Wei", al was het alleen maar
n te tonen, dat lk het niet voor
hem geheim wilde houden; maar
ontslaglawhLt™olgt'vanalfuabzl«n'!
zo niet een flinke straf voor^mlj. Ik
„Ze ls niet het
toen hu om het zout vroeg, gal
het hem door en h« zei: „Dank
Gelijk over streep
Op de tweede dag van de Ameri
kaanse atletiekkampiocschappen, die
gisteren in San Diego zijn voortgezet,
hebben de Amerikanen Bill Mills en
Gerry Lindgren het wereldrecord op
de zes mijl verbeterd en gebracht op
27 minuten 11.6 seconden. Het twee
tal, dat bijna gelijktijdig over de eind-
streek kwam, stelde daarmee het we
reldrecord van de Alstraliër Ron
Clarke, die op 17 december 1963 in
WATERPOLO
32—84. Uit de struiken rees een baardige figuur op. die i
nots in de hand hield van glanzend geel metaal.
Maar Joris en de
M t op te
hem naar de bron der rijkdom deed speuren, legde
Panda met een ongeduldig gebaar het zwijgen op.
..Ik heb er genoeg van om steeds miskend te worden!" riep hij
smartelijk uit. „Iedereen stoot mij voor het hoofd en
Hier werd zijn betoog afgebroken door een vermanende knots-
„Geef nooit toe aan zelfmedelijden en verhef Uw stem niet in
osheid. Ge verstoort de rust van dit woud."
De grijsaard, die blijkbaar niet partijdig wilde zijn. liet daarop
og eens zijn knuppel op de helm van meneer Drom neerkomen,
zrwijl hij vervolgde:
„In dit vreedzame woud duld ik geen redetwisten".
„Vanzelfsprekend", antwoordde de ontdekkingsreiziger, wiens
stalen helm de slag goed opving. „Ik ben blij iemand te ont-
de vred
Ook bewonder ik
de klank ran Uw knots; zo zuiver ran toon! Mag ik dat i
RECHTER TIE EN DE ANTIEKE DOI K
door Robert van
ile ik ln
teneden en liet hem nog een zweer
tien, alleen deed die .nu geen pijn
neer; het was een trofee geworden.
„Wel," zei de brigadier, „ik ben
bang dat ik Je wat lang heb opge
houden, maar ik heb zo weinig gele
genheid, mijn studenten goed te le
ren kennen. O ja, dat is waar ook",
gde hij terloops. „Ik zal geen
lamen noemen, maar iemand heeft
ne verteld dat er 't een of andere
erucht gaat over jou en miss Wei.
het gevolg is toch hetzelfde, i
had toegelaten dat je met me 1
zou je Zijn weggegaan. En omdat
het niet toeliet, ga je nu toch weg.
„Er ls geen huur te betalen".
„Nu. laten we het dan een huur-
„Ik zal er best aan
ken als het regende. Ik zei plagend,
dat de enige reden daarvan kon
in. dat er een lek in het dak was.
Maar op de derde dag hield ik
stijf en strak vol, dat we nu niet
langer konden wachten. Het bleek
middags mooi weer te zijn en de
n scheen uit een heldere hemel,
zodat de hele aarde begon te dam
pen. Plet was de beste avond, die
we in lange tyd hadden gehad.
(Wordt vervolgd)
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
kelner, die destijds óók - zij het maar
kort - in Kota Radja heeft gewerkt.
nan wist dat de oberkelner al
tijd als laatste het restaurant ver
laat, met in de hand een tas met
daarin het bedieningsgeld van het
gehele personeel, een bedrag van ve
le honderde guldens.
Oberkelner en ex-collega gingen
i de poging tot roof beiden baar
het ziekenhuis om de hoofdwonden
te laten hechten.
239. Het duurde wel even, voordat het goede schip Kokanje
,,Nu moet je eens goed luisteren, Ali-Ben-J apie"zei hij streng.
„Ik weet, dat je ons helpen wilt, en dat vind ik prachtig. Maar je
bent nu eenmaal een ongeluksvogel. Alles, wat je doet. pakt ver
keerd uit. Dus je zou ons het meeste helpen als je je rustig hield
en doodstil in een hoekje bleef zitten".
„Maar ik wou zo graag iets doen", zei de jongen verdrietig.
Dat begreep Bram best en daarom duwde hij Ali-Ben-Japie de
zwabber in handen.
„Ga het dek mi
je geen kwaad mee. en het is hard nodig".
begon hij razendsnel te schrobben. Een zwaai naar links en een
zwaai naar rechts en meteen veegde hij Karo, de scheepskat, fi
naal van dek af.
„Kat overrrboorrrd"krijste Tutu.
Druipnat werd de ongelukkige Karo bibberend weer aan boord
gehaald. Brammetje zuchtte. Dat zou me wat worden, als dat
ventje eenmaal meeging op zoek naar het Dal der Diamantenl
Zo'n pechvogel zou de tocht drie maal zo moeilijk maken als hij
reeds was.
WlfiSST'ls J,0 NO
