öe winó
*1 kan niet
lezen Geautoriseerd» vertaling
V:
LEIDSCH DAGBLAD VRIJDAG 28 MEI 1965
de wolk aan stukken sloeg, dook hij door de schoorsteen naar
binnen. Het was nog een hele hoogte, maar gelukkig kwam hij
precies in een kist met wolkenmassa terecht waar hij een beetje
beduusd bleef rondkijken.
Van Bram, Tutu en de professor zag hij geen spoor.
Maar wél hoorde hij plotseling harde stemmen, die hij niet
kende. Vóórdat hij wistwat er gebeurd was, wilde Orak liever
niet gezien worden. En daarom keek hij haastig rond naar een
plaatsje, waar hij zich zou kunnen verbergen
RICHARD MASON
ven C. van Eijsden
82)
,3&h&dur", zei ik tegen hem,
Jij niet iemand willen hebben, die je
eokken en Je jasje en je tulband
?oor Je klaarlegde?"
Hij maakte zich hier machtig
lijk over en grinnikte, alsof ik hem
een grappig verhaal over Eskimo's
had verteld, want het onderwerp was
In zijn ogen niet minder vreemd.
Het was een volkomen nieuw idee
voor hem. Ik had even goed kun
nen vragen: „Bahadur, zou Je geen
olifant willen zijn?"
„Ik ben heel blij, al deze dingen
voor meester te kunnen doen," zei
hi), bang dat ik hem van ontevre
denheid met zijn lot zou kunnen
verdenken. En na enig nadenken
voegde hij eraan toe, als wilde hi)
laten blijken dat er toch nog wel
dingen waren, die hij afkeurde.
„Maar ik vind dat het tijd wordt
dat de sahib een paar nieuwe schoe
nen koopt.
Toen ik me verkleed had, was het
pas half zeven. Ik had graag ge
wild, dat het al half acht was, want
ik had tegen Sabby gezegd, dat ik
haar om kwart voor acht zou ko
men halen en met ongeduld ging ik
de tijd tegemoet die nog zou moeten
verstrijken. En toen kon ik weer
niet langer wachten en ik ging naar
beneden om haar op te bellen.
,Wil Je nog altijd mee vanavond?"
vroeg ik.
„Heb Je liever niet dat ik het doe?"
„Ik dacht dat je 't misschien pret
tiger vond om met Lamb San te gaan
dineren."
„O Michael, lieveling," zei ze met
een gelukkige stem, „was het erg
onvriendelijk om hem te weigeren?
Was het dat, lieveling?"
„Je zou een andere avond eens
met hem mee kunnen gaan", zei ik.
„Ik wil andere avond bij Jou zijn.
Je weet dat ik egoïstisch ben. Ik ben
hardvochtige heks",
het nog eens. Ik vind het
heerlijk als ik het je hoor .-eggen".
„Heks", zei ze. „Het is goed, als
ik het zelf zeg, maar als jij het tegen
mij begint te zeggen, spring ik in
de rivier. Misschien zegt mr. Lamb
„Hij was erg teleurgesteld, toen hij
ontdekte dat je er geen was".
„Wat bedoel je?"
,,'t Doet er niet toe. Ik zal het je
l later wel uitleggen. Maar waarom
I ging je niet met hem mee?"
I „Lieveling, hij heeft zo'n afschu-
I welijke snor. Heus helemaal niet
mooi".
„En als ik zo'n snor had, zou Je
dan toch nog met me uitgaan?"
„Ja, lieveling".
„Dus dan lijk ik niet op Lamb.
Ik bedoel, afgezien van die snor?"
„Dat is een dwaze vraag".
„Meen je echt, dat ik anders ben
dan hU?"
„Je bent heel, heel anders dan
hij".
„Je bent bevooroordeeld", zei ik,
„maar dat is heel goed. Ik wou al
leen maar weten of je bevooroor
deeld was. Ik viste maar".
„Wat is dat, vissen?"
„Dat leg ik je later ook wel uit.
Ik zou graag nu meteen komen om
het Je uit te leggen".
„O, alsjeblieft!" zei ze. „Kom alsje
blieft nu meteen".
„Best. ik denk dat ik dat maar zal
doen".
Ik nam een ghari, want dit was
een speciale gelegenheid en ik zei
„Julde!" tegen de koetsier, zodat hij
het paard allesbehalve zachtaardig
tot spoed aanmaande en we weg-
galoppeerden, terwijl het windje koel
langs mijn gezicht streek. Toen
bij Sabby's hotel aankwamen, gaf ik
hem tweemaal zoveel als ik hem
schuldig was, waarbij ik bedacht, dat
het dus waar was wat je altijd in
boeken leest, namelijk dat de geluk
kigste mensen in gelukkige steden
de taxi-chauffeurs en koetsiers zijn.
was in kimono, bezig zich
te kleden.
,Kijk alsjeblieft andere kant uit"
ze, haar kimono strak om zich
heen trekkend. Op het karpet kon
ik haar voetjes zien; voeten zijn
meestal verre van mooi, maar deze
vond ik prachtig: kleine, ivoorkleu
rigs voeten, even fijn als haar
handjes. Toen ik naar buiten trad.
op het balkon, kon ik ze door de
kamer horen trippelen. Zelfs dit ge
luid vond ik prettig. Kon ik ooit met
zoveel genoegen naar het getrippel
Engelse voeten luisteren? Iets
wat Mervyn eens in de Yacht Cub
had, kwam in mijn herinne
ring terug; iets over tabak, die naar
betelnoot smaakte. Maar ik zette die
gedachte opzij en vroeg: „Waarom
mag ik niet kijken, als je je kleedt?"
„Dat hoort zo".
„Het is net alsof iemand Je een
diner aanbiedt met champagne en
alsof je dan een postzegel van een
stuiver van hem leent en alvast het
kleingeld terugvraagt".
,Je moet niet zulke dingen zeggen".
.Maar 't is waar", zei ik. „We heb
ben champagne gehad".
„Vertel me nu over vissen".
„Nu, Je vist naar complimentjes, j
Je gooit listig Je aas uit, bijvoorbeeld I
Hoe is het ontstaan?
Dit woord: ALT
Een alt is een lage vrouwen
stem. Dit is wat eigenaardig,
want het Italiaanse woord alto,
waaraan ons woord alt evenals
vele andere muziektermen is
ontleend, stamt van het Latijn-
se altus dat hoog betekent en
dat verwant is met het werk- i
woord alere: opvoeden, groot- i
brengen. Maar in vroeger tijd i
bezigde men het woord alt voor: i
hoge mannenstem. De beteke-
nisovergang van hoge mannen- i
stem naar lage vrouwenstem
was pas mogelijk, toen vrouwen i
in kerkelijke muziek en in ope-
ra's als zangeres optraden en de
voordien door mannen gezongen,
maar voor de normale mannen-
stem te hoog liggende partijen
door te zeggen: „Vind Je die-of-dle
aardiger dan mij?" Dan komt er
zalm en die bijt toe en zegt: „Lieve
kind, bij jou vergeleken is ze
woonweg een oud fietszadel!" 't Kan
ook zijn, dat je je dessert in d<
vorm van een oude schoen krijgt op
gediend met: „Och, feitelijk is ei
geen sprake van een vergelijking
alleen ziet ze er vanavond niet op
haar best uit".
,Ik ga ook vissen", zei Sabby. „Kijk
en om naar mij, alsjeblieft. Vind
je, dat ik mooier ben dan oud fiets
zadel?"
Ik draaide me om. Ze had haar
handdoek tot aan haar kin opge
sjord. Haar blote armen kwamen er
weerszijden uit en ook haar
knieën waren zichtbaar.
„Is het zo?" vroeg ze droefgeestig.
„Jij ziet er heel anders uit dan al
les wat ik ooit van mijn leven heb
gezien".
„Is dat zalm of oude schoen?"
Ik trad dicht op haar toe. Ze ver
roerde zich niet, maar bleef de
handdoek tot aan haar kin ophou
den. Ik kuste haar zachtjes en haar
lippen waren koel; ze kwam juist
onder de douche vandaan. Ik voelde
haar aanraking door de handdoek
heen en had neiging haar in mijn
jn te nemen; maar in dit flauwe
contact tussen ons was een intimi
teit, die we nog niet eerder hadden
We bleven elkaar aankijken; het
as een van die ogenblikken, waarin
de tijd verzinkt, en die later levendi
voor je geest staat dan hele
weken, die geen betekenis hebben
gehad. Toen er waren misschien
ar een paar seconden verstreken
verhief ze zich op haar tenen, be
roerde even mijn lippen met de hare
en rende naar de badkamer, de
handdoek achter zich aanslepend.
(Wordt vervolgd)
784. Joris Goedbloed ontwaakte die ochtend reeds vroeg.
Hij had onrustig geslapen en bovendien voelde hij zich wat stijf
door de hardheid van zijn legerstede. En daarom is het hem niet
kwalijk te nemen dat hij een slecht humeur had.
„Bah!" prevelde hij, zich uitrekkend. „Terwijl ongeletterden
tussen springveren en zwanendons van hun nachtrust genieten,
moet ik genoegen nemen met ruw geschaafd eikehout en een
ijzeren stang als hoofdkussen! Het is onrechvaardig verdeeld in
deze tijd van vooruitgangAls men eens wist, welk een kennis en
doorzicht hier in behoeftige omstandigheden
Maar toen viel zijn oog op de krant van de vorige dag.
„Als dat ons Pandaake niet is!" mompelde hij. de foto op de
voorpagina bekijkend. „Wat is er nu weer met het mannetje aan
de hand?"
En hij begon prevelend het hoofdartikel te lezen.
„Ei, ei!" merkte hij op. „Onze Panda wordt ontdekkingsreiziger
Bron van de Rijkdom gelden beschikbaar om gevaar
KlapTrap te bezweren .subsidie Wel. wel! Dit artikeltje
ritselt van de bankbiljetjes. als ik het zo zieFoei! Panda is nog
veel te jong om de Bron van de Rijkdom te gaan ontdekken. En
die ontdekkingsreiziger Drom lijkt me toch ook niet de juiste
persoon om zo'n Bron naar waarde te schatten! Als het om Rijk-
dommen gaat. zou men toch eigenlijk altijd eerst bij een deskun-
dige te rade moeten gaan! Maar ja ik ben te bescheiden en
daarom vraagt niemand ooit mijn advies! Het wordt tijd dat ik
daar eens wat verandering in ga brengen, Het probleem is alleent
hóe?"
RECHTER TIE EN DE ANTIEKE DOI K
door Robert van Gulilc
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN KRAMMETJE FOK
224. Wat was er intussen met Orak gebeurd? We hebben
hem achtergelaten, terwijl hij met veel moeite het wiel in bewe-
ging hield om de vliegmachine te laten zweven.
Maar zijn armen werden als lood. zijn vingers voelde hij niet
meer en de tong hing hem bijna op de schoenen.
Er kwam een moment, dat hij niet meer kon, en zodra het wiel
stilhield, stortte het \>liegmachien van professor Li-Ko-Ko om
laag.
Bootsman Orak waagde een sprong en voordat het toestel op
