|r—
"6e
winö RICHARD MASON
fwmaMHTTTr,r.,^.
Anderhalf jaar
voor roofoverval
NCi
SERGEANT VIEL
IN SLAAP
ACHTER STUUR
LEIDSCH DAGBLAD WOENSDAG 19 MEI 1965
PANDA EN DE DRUMDRUMS
I C2'7 Geautoriseerde vertaling
LC/^OI I van C. van Eijsden
„Het kan me niet schelen wat je
jjjt. Je kunt me mr. Quinn noemen
iU Je dat prettig vindt. Het maakt
ïlemaal geen verschil".
„Maar ik zou liever Michael zeg-
|tn".
„Nu, dan zeg je Michael. Wat je
ok tegen me zegt, ik voel me in ieder
iral alsof ik je al jaren gekend
tb".
„Dat is grappig".
„Zo voel ik me. Je ontmoet iemand
Uns honderden keren en dan ken
ihem nog niet. En soms hoef je
mand maar een keer of twee te
itmoeten en je voelt Je veel meer
I je gemak met hem dan met men-
n waarmee je groot geworden
tot."
„Ze passen als oud paar schoenen?"
„Ja, zo iets. Als je nieuwe schoe-
•B aantrekt, verwacht je niet, dat
je helemaal goed zullen zitten.
i het is tamelijk verrassend als
t wél het geval is."
„Ben ik oude schoen?"
Het klinkt raar," maar ik, „maar
bent het werkelijk."
Jllaar je zei dat het eerste keer
dat je Japanse vrouw hebt ont-
pat doet er niets toe. Het lykt
dat ik je al eerder heb gekend,
heb je handen ook eerder gezien;
len waren het toen misschien
•n handen."
„Wat waren handen dan?"
Jt weet het niet; misschien bloe-
jn, of wolken, of duiven."
„Je praat als Japanse dichter."
Ze had mooie, kleir.e, beweeglijke
ndjes en toen ik er later in de
ari een in de mijne nam, was
half bang, dat ik het zou verplet-
en omdat het zo tenger was. Het
ik alsof ik in mijn handpalm het
e lijfje van een vogeltje had, dat
Me onder de zachte veertjes.
Het was koel in de ghari en we
dden de kap neer. De koetsier zat
og boven ons ineengedoken op de
e, met al zijn aandacht by het
ird; van ons nam hij geen noti-
,Hou je van Bombay bij avond?"
«g Sabby.
Soms."
Liever dan overdag?"
Het is 's avonds mooier met alle
iten aan."
Is het mooier dan Londen?"
Jk heb Londen het laatst in het
tdonker gezien; ik liep tegen lan-
enpalen op en struikelde over de
epranden."
Pat deed ik ook."
,Ik kan me jou niet voorstellen in
iden," zei ik.
ik hield zoveel van Londen. Ik
i daar erg gelukkig, zie je. Je
est eigenlijk sterven als je geluk-
bent, anders moet je weer be-
'fd worden."
Jaar je bent nu toch niet be-
tfd?"
Nee, nu niet. Nu ben ik geluk-
En je zult altijd gelukkig zijn."
ik.
Nee," zei ze. „Zo is leven niet. Ik
et weer verschrikkelijk bedroefd
rden, omdat ik nu zo verschrik -
ijk gelukkig ben."
Dat betekent niet, dat je nu
ag zou sterven, wel?"
D nee, asjeblieft niet niet nu."
k waren bij haar hotel gekomen,
gaf de koetsier wat geld en we
ten naar binnen. De hall was
ht verlicht en zag er somber uit.
man van de receptie zei grijn-
d goedenavond en de liftbedien-
bracht ons in de rammelende
naar boven. Maar Sabby's kamer
er levendig uit en de toilettafel
levendig en vrouwelijk, met
die glimmende potjes en flesjes.
Ik schaam me zo," zei Sabby. „Ik
i alles slordig laten liggen. Ik
i slordig mens. Vergeef asjeblieft."
'erwyi zij blootsvoets in de ka-
t rondscharrelde, ging ik naar
balkon. Je kon daar naar de
Ten kijken of naar beneden in de
lat; het kwam er niet op aan
Posities Nederlandse
schepen
^ALS RlJSTHANDElAAR WANG'S KOELIES
NIET BIJ DIE TWEE VLUCHTENDE
HOORDEN, DAN HEB IK TOEN TWEE
6083. De heer Edelstein leunde makkelijk uit het portier-
raam van zijn wagen en schudde Joris warm de hand.
„Ik zocht naar je!" verklaarde hij. „Ik wilde je nog wat geld
toestoppen!"
„Aha!" prevelde Joristerwijl iets van een glimlach om zijn
lippen terugkwam. „De deugd wordt dan eindelijk beloond! Er
is nog naastenliefde op deze wereld!"
Natuurlijklriep de Notenbalkets-manager uit. „Je hebt me
een goede dienst bewezen en zoiets vergeet ik niet gauw! Ik
dacht eerst dat je me wilde bedottentoen je me die Notenbalkers
op de hals schoof! Maar ik weet nu wel beter! Die jongens zijn
een goudmijn!"
Hij trok een bundel bankbiljetten ritselend uit de binnenzak en
waaierde ermee.
„Houd je hand op. jongen!" sprak Edelstein. „Zo! Nu is mijn
geweten ontlast! Ik houd ervan om de dingen mooi af te han
delen!"
Inderdaadzei Joris. „Als gewetensgeld is het lang niet
kwaad. Hoewel ik natuurlijk
„Ik weet hetik weet het!' riep de weldoener, enig geld van de
overhandigende stapel aftellend. „50 procent voor de manager
gaat er nog af. En dan de weduwen- en wezenrente, de pensioen
premie, enige florijnen korting wegens contante betaling, en de
vermogens-. vermakelijkheids- en inkomsten-belasting! Zo! En
de uitkering van het Overbruggingsfonds voor Werkloze Ma
nagers mag je patuurlijk houden! Dat was dat! Tot ziens en geen
dank!"
Panda keek een beetje beteuterd naar het gelibriefje dat in
Joris' hand was overgebleven.
Wat jammer, hè?" zei hij. „Hij heeft al het geld weer mee
genomen!"
„Niet alles, baaskei" mompelde Joris. „Hij he&ft mij leergeld
betaald en dat is heel duur!"
EINDE VAN DIT VERHAAL
Zeesleepvaart
de beste medicijn
Tankvaart
wat, je deed, want je voelde de rust
en je had boven je de schoonheid
van het heelal en beneden je een
kleurige glimp van het geweldi
ge mozaïek dat leven heette. Beide
aspecten waren op hun manier
prachtig en op dat balkon stond
je er precies middenin. Ik leunde
over de balustrade en keek naar het
geroes beneden; iedere helder verlich
te winkel was een miniatuurtoneel
op zichzelf, omlijst door het duister.
De droge geur van houtskoolvuur
tjes drong mijn neusgaten binnen.
Gestalten in geheimzinnige gewa
den gleden langs de trottoirs; ande
ren zaten in een kring rondom een
vuur, waarop iets werd gebraden,
en de vlammen gaven iets vreemd
onwezenlijks aan hun gezichten.
Een bedelaar keek omhoog en zag me
en omdat hij kon zien dat ik een
blank gezicht had, hief hij een ma
gere hand als een klauw naar me
op, alsof hij een appel van een
boom wilde trekken. Ik maakte geen
enkele beweging en hij bleef met
opgeheven hand staan, en een zwak
ke, bevende stem, waarvan ik de
woorden niet verstond, klonk tot me
op. Hij stond daar als een Mozes
naar de hemel op te staren, met
verwelkt gezicht, maar toch met een
flauw lichtje van hoop in zijn ogen.
Hoop op een anna, een stuiver. Ik
gooide hem een geldstuk toe; het
rolde rinkelend over de steenen
Hij ging er als een aap achteraan,
op handen en voeten, zich een weg
banend door een haag van bruine
benen. Toen hij het geldstukje had
gevonden, bekeek hij het nieuwsgie
rig, terwijl hij het om en om draaide
in zijn vingers. Hij keek niet meer
naar boven, maar vervolgde zijn weg
door de straat, slingerend als een
dronkaard.
..Michael".
Ik keek achterom naar de kamer.
Sabby stond bewegingloos bij de bal
kondeur. Ze had een Japanse kimo
no aangetrokken, rijk geborduurd in
prachtige kleuren, met een diep
blauwe gordel en wijdgeplooide on
dermouwen. Ze had haar haar ge-
kamc en het stond als een zachte,
zwarte krans rondom haar hoofd uit.
„Zou je graag grappige Japanse
schrijf penseel en inkt zien?" vroeg
De rechtbank in Arnhem heeft
een jaar en zes maanden gevangenis
straf opgelegd aan een 24-jarige ma
gazijn-chef uit Beuningen, omdat hij
in december vorig jaar bij Philips
in Nijmegen een bewaker had neerge
slagen met een ijzeren staaf om zich
meester te maken van de sleutels
ran de brandkast. Hij werd echter
door de politie verrast. De man was
zelf ook bij de bewakingsdienst ge
weest en in die kwaliteit had hij in
seprember kans gezien 2700 gulden
te stelen.
De officier van Justitie had twee
jaar met aftrek geeist.
al meer dan
300 000
enthousiaste
VW-rijders in
Nederland!
(Van onze Haagse correspondent)
Na in de nacht van 16 op 17 april
van het vorige jaar dienst te hebben
gedaan in zijn garnizoensplaats
Schoppingen in Duitsland, stapte een
30-jarige sergeant eerste klasse met
drie soldaten in zyn auto en reed
naar Steenbergen, waar hij woonde.
Onderweg in Heesdh viel hij in
slaap, raakte van de weg en botste
tegen een boom, waarbij de solda
ten een hersenschudding opliepen. De
krijgsraad veroordeelde hem tot twee
weken hechtenis en 1 jaar ontzegging
van de rijbevoegdheid.
De sergeant kwam gisteren in ho
ger beroep by het Hoog Militair Ge
rechtshof, waar hy aanvoerde, dat
hy de wagen niet op de weg had
kunnen houden, omdat een van de
inzittenden vermoedelyk het stuur
heeft vastgegrepen. Verder kwam er
naar voren, dat men by de lucht
macht in Schoppingen na dit onge
luk de voorschriften zodanig heeft
gewyzigd, dat verlofgangers eerst
moeten gaan slapen nadat zy nacht
dienst hebben gehad.
De advocaat-fiscaal, mr J. ZaaJJer,
eiste bevestiging van het krygsraad-
vonnis, omdat hy het gebeurde eigen
schuld van de sergeant vond. De
raadsvrouwe vroeg het hof de in
trekking van het rybewijs ongedaan
te maken, omdat er twyfel is aan de
schuld van de sergeant in verband
met het mogelyke vastgrypen van
het stuur.
Het H.M.G. zal op 1 Juni uit
spraak doen.
door Robert van Gulik
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN KRAMMETJE FOK
217. Door de kracht van Oraks armen steeg de kleine vlieg
machine. totdat er van de aarde nog maar weinig was te zien.
Bij de eerste de beste wolk besloot de professor om eerst het
wolkenveld te verkennen. Zij stapten voorzichtig op een wolken
massa, die er nog al stevig uitzag. Bram zette de kijker voor ogen
en tuurde in de verte.
„Zie je wat?" vroeg professor Li-Ko-Ko nieuwsgierig.
„Tja ik weet het niet zeker zei Bram voorzichtig. „Het
is allemaal even wit en dan kun je je vergissen. Maar het lijkt er
op, als of de wolken vér voor ons uit tevoorschijn komen uit een
soort tunnel
„Mooi zo", zei de professor tevreden. „Dan gaan we meteen
verder.
Bij het grote wiel. dat de vliegmachine op gang hield, zuchtte
bootsman Orak diep. Hij was reusachtig sterk, maar hij was tóch
bang. dat hij het niet lang meer zou volhouden. Hartelijk ver
langde hij naar het einde van de tocht. Want als hij niet meer
draaien kon, zou het vliegtuig omlaag stortenDat zou jammer
zijn voor de professor, en jammer voor Bram en Tutu en vooral
jammer voor Orak zelf J
RECHTER TIE EN DE ANTIEKE DOIK
