Waarde
In. dit
gebouw maakt men van
langzaam
woorden
aan daden
en de daadkrachtdie het
Franse volk kan opbrengen.
Een pfan trerd gemaakt en in
1950 werd in vijf maanden het
Palais des Nations uit de grond
^T'öven: Aan deze draaitafels roerden doei
komen de hel:ag de documenten bij
weg(foto, onder)*
vertegemvoordigers hun deel van het grote werk doen. Spoedig
was het gebouw te klein. De opzet was provisorisch geweestdoch
het was weer de bekende tijdelijkheiddie lang duurt. De eerste
uitbreidingzeven verdiepingen hoogin 1953tras minder
provisorisch bedoeld, in 1958 kuam de tweede uitbreiding tot
standnu wordt een vierde gebouw onder auspiciën van de Raad
gestichthet hof voor de rechten van de mensNormaal werken
in dit complex 450 mensen
tijdens een zitting is dit aantal
veel en veel groter. De be-
kendo wet van Parkinson is
hier niet huiten werking ge
steld.
rv nTT ..PAT fis4», (evens werkplaats,
wordt gestreefd naar een nrndukt. In
tegratie. Er Is slechts één rrnndstof, het
woord. Het lHht nietig soms knnnen
woorden onwerkeliik klinken, seker in
een parlement, maar de kracht kan
groter gilt» d»n welk» andere ook. mits
er mee wordt gewerkt
Nog altiid spreekt on*e geachte a/ge-
vaardiede Ferretti. Hii Is niet kort van
stof, maar «rlukkig Is Ml niet een van
hen. die alles van het papier ©nieren.
Wat gebeurt er met zijn woorden? Kort
gezegd worden sl| ten slotte bijgezet In
de ke'ders van het gebouw, waar het
archief rich uitstrekt als een onafzien
bare zee van papier. De weg daarheen
is lang. Dat woord gaat eerst in de
microfoon en als er met die vlug ge
sproken Italiaanse woorden verder niets
zou gebeuren, zou het grootste deel van
het effect reddeloos verloren gaan.
Slechts de Italianen zouden het be-
pri'nen. Het woord stroomt langs ver»
sch'l'ende wesren door het grote ge
bouw. In de vergaderzaal luisteren
rechtstreeks afgevaardigden, journalis
ten. stenografen, het wordt op banden
vastgelegd, maar vooral wordt het met
een door een ploeg tolken vertaald. De
simultaanvertallng is de ruggegraat van
dit veeltalige parlement. In het Europees
parlement ziin Frans. Duits. Italiaans cn
Nederlands de officiële talen, maar het
Engels wordt niet vergeten. Dank zij het
vaak zeer inspannende werk in de tol-
kencabines wordt elke redevoering in
deze vergaderzaal voor bijna iedereen
toegankelijk. De tolken werken in kleine
combinaties voor elke taal. omdat men
dit werk niet lang achtereen kan doen.
Door de koptelefoon, die op elke stoel
in de ruimte is aangebracht, kan men
per keuzeschakelaar de gewenste ver
taling aanhoren. Do redevoeringen en
de vertalingen vinden door de instal
latie ook hun weg door het gebouw,
meuten samengesteld In dit magazijn
stapels binnen en halen de boden ze
Op de publieke tribunes is niet iedereen klaar wakker
naar de radio-afdeling, de perszalen, de
werkkamers van de grote nieuwsagen-
turen, de opnamekamer.
Daarnaast is er de andere weg, die over
het papier gaat. Alles wordt stenogra
fisch opgenomen, onmiddellijk uitge
werkt. eerst In verkorte vorm, meteen
vertaald en reeds een halfuur nadat de
heer Ferretti heeft gesproken over de
stakingen in Italië is dat te lezen op de
gestencilde bladen, die door het gebouw
vliegen. Het beloop van een vergadering
wordt zo met bewonderenswaardige
spoed op papier gebracht, vertaald, ver
menigvuldigd. en afgevaardigden, jour
nalisten, officials enz. hebben dit spoe
dig tot hun beschikking. De volgende
dag is zelfs een gedrukt stenogram,
waarin elke redevoering in de oorspron
kelijke taal Is opgenomen, gereed! Het
zfjn dergelijke prestaties, die karakte
ristiek ziin voor dit onderdeel van het
parlementaire werk.
Verrassend groot is de papiermassa, die
aldus wordt verwerkt. Een legertje ver
talers en typisten is in de weer om de
gestadig draaiende stencilmachines te
voeden, die de papierstromen, voor elke
officiële taal in een eigen kleur, spuien.
Al deze documenten, bestaande uit tien
tallen bladen bedruk* of gestencild
papier, moeten snel worden samenge
voegd. Dit gebeurt op bijzondere draai
tafels. Rondom enkele grote ronde tafels
zit een groepje vrouwen. Op deze tafels
staan stapels papier. Telkens draait de
tafel een stuk verder, iedere vrouw
neemt van de stapel voor haar een hlad
weg en voegt het b(j wat zij heeft ver
zameld. Zo ontstaan in snel tempo en
in de goede volgorde de verslagen van
zittingen, de rapporten van commissies
en de andere documenten. Deze worden
opgestapeld in een aangrenzend maga
zijn, waar ze de hele dag worden afge
haald door boden en bedienden, ter ver
dere verspreiding. Ten slotte leidt dit
alles tot de officiële protocollen en de
definitieve tekst van de handelingen,
die hun weg vinden naar de regeringen,
de pers en die met talloze andere papie
ren ten slotte verdwijnen In de archief
ruimten onder het gebouw. Eerst waren
de onafzienbare kelders er niet, men
De Rand van Europa sproot
voort uit het congres der Euro
pese Federalisten van mei 1948
in Den Haag. Daarna deed
Frankrijk een praktisch voor
stel- in maart 1949 volgde te
konden een voorbereidende
conferentie en rijf maanden
later ojtrr.de Paul Henri S/taak
te Straatsburg de eerste zitting
van de raadgevende vergade
ring. Straatsburge"tt stad in
het land dat er (torn) zo vóór
tras. trerd tot zetel verheven.
De universiteit diende tot ver
gaderzaal. dnrh dat tras behel
pen. Uien trilde een eigen ge
hort re. Dat verrees, dankzij het
getveldige elanhet doorzicht
In de „hémicycle", de parlementaire
vergaderzaal in het Paleis der Vol
keren te Straatsburg, is de Italiaan
se senator signor Ferretti aan het
woord. Hij spreekt met hartstochte
lijke gebaren, zijn beelden zijn
bloemrijk, hij ontleent zijn stol
graag aan het gewone leven. Straks
kan de Belg Dehousse spreken, dan
zal de tijd worden gevuld door de
Nederlander Nederhorst, nuchter,
zakelijk, op de sprekerslijst staat
Frau Ilse Eisner, met haar
vrouwelijke logica, haar
zin voor het constructieve,
dan is er een Luxembur
ger, die weet dat hij uit
een klein land komt maar des te
vinniger de puntjes op de i's zet, en
zo gaat het door. uur na uur, dag na
dag van elke zittingsperiode. Men
spreekt, in zoveel talen, kwaliteiten,
met zoveel temperamenten, maar
hoe bereikt men. dat deze woorden
stromen, wellend uit zoveel bron
nen, ten slotte leiden tot de daden,
die het doel der integratie zijn?
Daden, die voor de Raad van Europa
weer anders liggen dan voor het
Europees Parlement, ofschoon decor
en decorum hetzelfde blijven. Mid
delpunt is de steeds plechtig aange
kondigde „monsieur le président",
omringd door al die medewerken
den, de griffier, de secretarissen, de
stenografen, de tachygrafen met de
stille schrijfmachientjes, de be
drijvige boden, rondlopende met
stukken, brieven en het onvermijde
lijke glas water voor de spreker,
verder dan achteraf de tolken, de
lui van de informatie, de vertalers.
Alles bijeen lijkt het op een ijsberg
in zee, waarvan men slechts een deel
boven water ziet, terwijl het groot
ste stuk onder de zeespiegel in het
verborgene blijft.
de integratiewaar de volks-
gestompt, riog steeds de zetel
van de Raad van Europatevens
vergaderzaal van het Europees
Parlementen de smidse van
sociale maatregelen In vrrschfllenrte
Europese landen naar elkaar worden
gebogen, als de douanehcnalingen voor
het reizigersverkeer steeds worden ver
zacht. en bovenal als de scheidslijnen
tussen de landen van Europa steeds meer
vervagen. Is dat mede een gevolg van
het spel der woorden in de Straatsburger
smidse, deze vergaderniachinerie, waar
door middel van elektronische installa
ties en stapels documenten de staten
van het grote en het kleine Europa
steeds hechter worden saamgeklonkcn.
heeft ze geleidelijk onder de reeds be
staande delen van het gebouw moeten
uitgraven. Daar sluimert een snel was
sende papierenzee. Toch werkt het, dit
onverzettelijke integratiemechanisme,
deze machinerie, draaiende op de kracht
van woorden en nog eens woorden, met
het papier als voornaamste transport
middel. Als het Europees Parlement in
Straatsburg vergadert, komen er van
zijn zetel in Luxemburg verhuiswagens
vol documenten, in vier talen, en na een
zitting fs er een karrevracht nieuwe bij.
Niet op papier alleen leeft zo'n organi
satie. Het parlement heeft ook brood
nodig. Straks zit senator Ferretti in het
restaurant op de zevende verdieping of
in de snackbar naast de vergaderzaal.
Voor het grote personeel met de tijdelijke
versterking zijn restaurants en kantines
nodig. Ook de bezoekers, die soms van
honderden kilometers ver per autobus
herwaarts komen om op de tribunes te
luisteren, vergen voorzieningen. Het
postkantoor in het gebouw heeft het
daarbjj druk. Steeds heeft het bijzondere
stempels voor de verzamelaars in petto.
Men vindt er een krantenkiosk, wissel
bank en reisbureau. Voor elke zitting
spuwen de TEE-treinen de parlemen
tariërs en hun tros op het Straatsburger
station uit. daarna slokken zij ze
weer op.
In het tijdens de zittingen zo drukke
gebouw zijn er nog respectabele ruimten
beschikbaar, kamers voor de fracties,
grote vergaderzalen voor de werkzit
tingen en voor commissievergaderingen,
ruimten voor de staven, voor van alles.
Naast het archief, met zjjn onderaardse
rust, is er nog een plaats van stilte In
het gebouw, de bibliotheek Daar lokken
de voornaamste kranten ter wereld, daar
staan lange rijen hoeken tti alle talen.
Internationaal recht en ruimtevaart staan
er rug aan rug. In de Nederlandse
schrappen zien we ook Rrinkmans Cata
logus voor Boeken, in verbluffend veel
jaargangen. Je kunt er evengoed alles
over de Zweedse litteratuur vinden
De bibliotheek is als ene oase. vol serene
rust, nodend tot bespiegeling Er wordt
ook men!g uiltje geknapt. De geachte
afgevaardigden zyn wel eens moe Op de
publieke tribune Is dat trouwens een
vrij populaire hezirhefd. Sommige debat
ten kunnen zo ontstellend saai zijn En
toch, als de tarlefnviren aan de grenzen
