TURKIJE: GRENSGEBIED
VAN TWEE WERELDEN
HAV
DR. K. DRONKERT (LEIDEN) OP WEG NAAR MIDDEN-OOSTEN
Land stapte geheel
nieuwe eeuw in
vertrouwen waardï
„Winstdeling voor
werknemer moet
niet contant zijn
Dr. H. van Dijk nam afscheid van
Kamerlingh Onneslaboratorium
Gymnasiasten zijn
welsprekender dan
andere scholieren
FIETSROUTE
VAN A.N.W.B.
BSP in conflict
met 94-jarige
Kamiel Huysmans
Ipgericht 1 maart 1860
Zaterdag 20 maart 1965
Tweede blad no. 31521
In één van de vele toeristische folders over de stad Istanboel, de
tad van de zeven heuvels aan de Bosporus, staat met grote letters
jeschreven: Istanboel is niet ver weg.
Om de waarheid van deze bewering te staven wordt dan nader
opgegeven, dat de reis per vliegtuig van Londen naar Istanboel
slechts 8 uur duurt, van Parijs uit 11 uur, van Rome 7 uur en van
Athene 2 uur.
In uren uitgedrukt heeft de folderschrijver gelijk, wanneer i
deze afleest van een horloge, maar wanneer men de uren ook ge
vuld wil zien tijdens een reis, dan kan men ook op een andere ma
nier spreken van een kortere reis.
Istanboel: stad van
de zeven heuvels
Wanneer men het traject aflegt
in Amsterdam of Leiden, naar
itanboel met een auto, dan valt
op de reis over Frankfurt, We-
>.n, Graz, Beograd, Thessalonica
Aelxandrioupolis, in zes dagen
weel te beleven, dat de uren ook
wliegen. Terwijl men in een
Iegtuig waarschijnlijk een groot
leelte van de reis zich zit te
\élen of de tijd doodt met le
en een zucht van verlichting
laakt wanneer de reis eindelijk
tn einde is, heeft men bij een
per auto geen kans van ver-
tling en moet men zich inspan-
en om de tijd niet uit de hand
zien vliegen, zoveel valt er on-
erweg te beleven.
Voor mijn vrouw en mU waren de
gen, waarin wij per auto deze reis
sakten stuk voor stuk te kort. Im-
rs in de plaatsen op bovengenoem-
route konden wij niet meer dan
i oppervlakkige indruk opdoen en
larbij de verzuchting slaken er nog
heen te mogen. Wij voerden een
rijd met de afstand, de moeilijkheid
de wegen, de tijd en onze inner-
:e gevoelens om maar niet te spre-
1 van de verzoeking overal langer
willen blijven dan mogelijk was,
idanks het feit dat wij een vakantie
paar maanden in het voor-
r de boeg hadden.
Zo'n tocht per auto heeft ln de
roege lente iets boeiends. Duitsland,
stenrijk en Joegoslavië zaten voor
deel nog gevangen in de ban van
winter. Dat brengt zijn eigenaar-
ige verrassingen en moeilijkheden
iet zich, die stuk voor stuk
moeten worden. Maar
ien dan in Griekenland de eerste
nichtbomen ziet bloeien en het
ndvolk, uit de winterslaap ont-
aakt, zich ziet zetten tot het ploe-
n eggen, dan vindt men de vo-
moeiten extra beloond. Dat
rachtige Griekse voorjaarslicht, dat
iierpe contouren doet uitkomen is
in verlichting van de reis en maakt
ïlder om te genieten. Het is of iets
sn de vrijheidsdrang der oude Grie-
en zich van je hart meester maakt
je zelf losmaakt van alle zorgen
i Je werk en in zonovergoten leven
i eigen leven sterkt.
Echt menselijke trek
Toen wij op de zesde dag na ons
ïtrek uit Leiden de Grieks-Turkse
■ens passeerden, waren wij verwon-
srd, dat wij in Turkije dezelfde goe-
weg aantroffen als in Griekenland.
Griekse douane haalde wel zijn
houders op over de toestand van de
tgen in Turkije, maar de Turkse
wane deed hetzelfde over de wegen
Griekenland. Elk volk schijnt nu
sun aal eigen wegen het best te kun-
waarderen, het doet tenminste
en zeker tegenover vreemdelin-
n, die maar even de grenzen pas-
ren. Die echt menselijke trek van
st verkiezen van eigen wegen bo-
an anderen kwam ook zelfs
ierin uit.
Maar zoals de wegen in Turkije
is ook de algehele toestand in
urkije. Men kan in ieder geval de
«stand van land en volk het best
iet de wegen van het land vergelij-
"i.
Omdat echter op de meest effi-
lênte wijze duidelijk te maken is het
odig, dat wij bedenken, dat Turkije
o? niet zo heel lang uit het feodale
jdperk Is uitgetreden en in een
leuwe eeuw is binnengestapt.
Zoals men wel weet is Turkije eerst
Miert 1923 een republiek geworden,
de eerste wereldoorlog van 1914
118 heeft het osmaanse rijk zijn
Igen ondergang bewerkt door de ver-
wde zijde te kiezen en is het te
linken geweest aan de energieke
Advertentie
Zoekt
gouden verlovingsringen
Constant, Love, Anjer, Desiree.
Juwelier v. d. WATER heeft ze.
Haarlemmerstraat 181.
Zeer grote keuze. Op het
paveren kunt U wachten en
zonder kostenverhoging.
ALTIJD VOORDELIG.
Dr. K. Dronkert, Geref. pre
dikant in Leiden, is dezer da-
i gen vertrokken voor een reis,
1 wélke ongeveer twee maan
den zal duren en welke hem
1 via Griekenland en de lan
den van het Midden-Oosten
brengt naar Rome, alwaar
1 hij een congres zal bijwonen.
Dr. Dronkert beloofde ons
1 af en toe iets van zijn reis-
1 indrukken mede te delen.
Hiernaast vindt U zijn eer-
ste artikel.
Mustafa Kemal dat in febr. 1923 de
republiek kon worden uitgeroepen en
Turkije haar opmars in de moderne
tijd kon aanvangen. Dat die opmars
niet altijd even eenvoudig en onge
stoord is verlopen ligt voor de hand.
Aan iedere nieuwe geboorte zijn nu
eenmaal geboorteweeën verbonden.
Was het vroegere Turkije in een
slaafse onderworpenheid van het re
gime der kaliefen, het nieuwe Tur
kije moest oppassen voor een onge
breidelde vrijheidsdrang, die zo ge
makkelijk kon ontaarden in anarchie.
De ontwaking moest zijn een ont
waking naar een nieuwe dag en niet
naar een nieuwe nacht.
Moderniseren kan alleen dan maar
slagen wanneer men bouwt op het
voorafgaande.
Dat is in Turkije overal merkbaar.
Wij zijn gereden over wegen die niet
onderdoen voor de mooiste wegen in
het westen van Europa, maar wij
zijn ook gegaan over wegen, die ver
ten achter staan bij hetgeen men
een normale weg mag vragen,
nl. dat men er over rijden kan. Wij
zijn gereden door dorpen, waar de
kuilen meer overheersten dan het
lek, waar de huizen zo erbarme
lijk bouwvallig waren, dat onze krot
woningen in Leiden er paleizen bij
zijn. Wij zagen grauwe armoede ons
tegengrijnzen, maar wij zagen ook
dorpen met mooie wegen, waarop
snelheid van 100 km geen gevaar
opleverde en fleurige bungalows en
toiletten die gemaakt waren naar de
laatste snit van Parijs.
Emancipatie der vrouw
Dr. Noordman heeft in zijn voor
treffelijke boek „De Republiek Tur
kije", gezegd, zo niet de voornaamste
belangrijkste, zo niet de voornaamste
hervorming is geweest de emanci
patie van de vrouw in het maat
schappelijke leven. Voorzover ik dit
kan beoordelen meen ik, dat hij
daarin voor een groot deel gelijk
heeft. Deze emancipatie komt uiter-
naar voren in het feit. dat de
Turkse vrouw in tegenstelling met
vroeger nu vrij en ongesluierd door
de straten gaat. Maar er is meer.
Zij neemt ook deel aan het volle
leven. Zij levert haar bijdrage aan
veel ruimere ontwikkeling van
de maatschappij dan vroeger.
Een maatschappij, waarin de in
vloed van de vrouw wordt gedegra-
d tot nul, wanneer de vrouw er
alleen maar is om in afzondering te
leven en daarin slechts tot taak heeft
de hartstochten van de man te be
vredigen, en de kinderen op te voe
den, zulk een maatschappij moet aan
armoede te gronde gaan, en eerst dan
wanneer de vrouw als het andere deel
van het menselijke levensverband de
gelegenheid krijgt zich vrij te ont
plooien met haar bijzondere gaven,
is er voor die maatschappij een gro
te toekomst in het verschiet.
Met kracht is deze emancipatie
doorgezet. De sluiers zijn verdwenen,
de vrouwen bewegen zich vrij en vei
lig in het openbaar, zij nemen deel
aan het volle leven en vervullen er
gelijke betrekkingen als de man. Het
levenspeil is er niet door achteruit
gegaan. Wel komt men bij enkele
oudere vrouwen nog resten tegen van
een sluier, maar dat is, zo vertelde
mij een intellectuele vrouw, meer een
zuinigheidskwestie dan een vasthou
den aan een traditie. De sluier im
mers verving veel kleding. Zjj was
een goede bedekking van de overige
kleding, waardoor men er altijd beter
kon uitzien dan men zonder sluier
zich veroorloven kon. Bovendien was
een mantel voor velen onbetaalbaar.
Toch is de emancipatie der vrouw,
hoe belangrijk ook, niet het meest
naar voren tredende. De Turkse men
sen willen deel hebben aan de ver
nieuwing, die met zich mee zal bren
gen culturele en maatschappelijke
welvaart en sociale gerechtigheid.
Een aardig staaltje van dit gecom
pliceerde streven moge dit illustreren.
Toen wij door de stad wandelden en
n foto wilden nemen van die karak
teristieke straatwinkels, was daar een
Turk, die bezwaar maakte. Hij zei:
„u maakt daar maar propaganda mee
in het buitenland. Wij willen niet
onze meest primitieve toestanden ge
propageerd zien en onze vooruitgang
naar achteren geschoven". Een an
dere Turk evenwel meende, dat dit
niet zo kwaad moest worden opge
vat en dat ik gerust een foto maken
kon. Ik was het daarin natuurlijk
met hem eens. Daarom wees ik er op,
dat in Amsterdam ook karakteris
tieke taferelen te vinden zyn, die niet
weergaven het echte en algemeen
geldende niveau. Dit stemde tot te
vredenheid en ik maakte de foto. Hier
was dus een Turk, die de vooruitgang
van zijn land gepropageerd wilde
zien. Zo is de massa van de stedelin
gen. Maar er zijn ook stromingen, die
vinden, dat de vooruitgang veel te
langzaam gaat en die een meer socia
listische of zelfs een communistische
koers willen varen. Juist in de laat
ste dagen zijn daarover nogal énige
spanningen geweest tussen regering
en bevolkingsgroepen. Groot zijn de
laatsten niet, maar zij hebben toch
invloed.
Westen imiteren
Daarvoor wil de regering m.i.
terecht waken. Men denke niet,
dat de invloed van deze radicale stro
mingen erg groot is. Het zijn meer de
ongeduldigen, die niet in gestage ar
beid kunnen wachten op de ideale
vooruitgang. Zij willen sneller vooruit.
Dat is ook een heel gewoon verschijn
sel in de wereld. Hoe meer men in
anaraking komt met het Westen, dat
zoveel verder is, hoe meer men dat
De Hagia Sofiaoorspronke
lijk een christelijke kerk. door de
mohammedanen omgebouwd tot
een moskee en nu een museum
en daardoor noch kerk noch
moskee.
Westen wil imiteren. Men vergeet
daarbij dan wel eens, dat ook het
Westen eerst in jaren lange strijd
zich de positie heeft veroverd, waarin
het zich nu bevindt. Daar heeft men
zelfs eeuwen over gedaan.
Wat bereikt is in Turkije overtreft
m.i. alle verwachtingen en het zou
heel jammer zijn wanneer overhaaste
bewegingen veel zouden ongedaan
maken, wat in moeilijke arbeid is ver
kregen. Want het plus is veel meer
dan het min.
Turkije ligt niet alleen op de grens
van twee werelden in geografisch op
zicht en Istanboel is niet alleen de
enige stad op de aarde, die gebouwd
is op uitlopers van twee werelddelen
Europa en Azië maar het is ook
een land, dat zich bevindt op de grens
van westerse en oosterse cultuur, van
westelijke en oostelijke sociale opvat
tingen. Het is een grensgebied van
twee werelden. Deze tot een eenheid
te smeden is een grote opgave, maar
de eerste delen van de oplossing zijn
i. geslaagd te noemen en dat ik er
s van heb mogen zien, heeft mijn
liefde voor dit land vergroot.
Istanboel is in vele opzichten niet
sr weg!
Dr. K. Dronkert.
Advertentie
VERZEKERD KAPITAAL: MÉÉR DAN 13A MILJARD GULDEN!
HAV LEVENSVERZEKERINGEN - SCHIEDAM - TELEFOON (010) 2693 04 - HAV LEVENSVERZEKERINGEN,
Drs. Boersma voor AR-Leiden
over „vermogensaanwasdeling"
99
Een commissie, ingesteld door de drie vakcentralen (NVV,
NKV en CNV) heeft in de zomer van 1964 het rapport Bezits
vorming door vermogensaanwasdeling" uitgebracht. In een lezing
door drs. J. Boersma lid van de Tweede Kamer voor de anti
revolutionaire fractie hebben leden van de Centrale Anti
revolutionaire kiesvereniging Leiden gisteravond een inzicht ge
kregen in de moeilijke materie die achter deze term schuil gaat.
Drs. Boersma, die werd ingeleid Maar desondanks valt aldus het
door voorzitter dr. Geelkerken,
op de wijziging in de wijze vi
nanciering van de investering, die
zich na de tweede wereldoorlog
Nederlandse bedrijfsleven voltrok. „In
de kwestie van de bezitsvorming
vermogensaanwasdeling gaat het
dit deel van de bedrijfswinst, die niet
wordt uitgekeerd b.v. in de
dividend", zei drs. Boersma.
Ongelijk
„De relatief beperkte loonsontwik-
keling in de naoorlogse periode ii
één van de oorzaken, dat die winst
voor een groot deel terecht kwam
bij de kapitaalverstrekkers (aandeel
houders), met name in de naamloze
vennootschap". Een en ander heeft
geleid tot een opeenhoping van kapi
taal en een hoe langer hoe verder
voortschrijdende ongelijke verdeling
van de vermogens in Nederland, Iets,
wat drs. Boersma op bijbelse gronden
meende te moeten verwerpen. Het
door de vakbonden uitgebrachte rap
port gaat uit van het „waardevol zijn
van het instituut: particuliere on
derneming" en van het „produktle-
proces in de private onderneming".
Expert van internationale bekendheid
In verband met het bereiken van
5 pensioengerechtigde leeftijd
heeft dr. H. van Dijk, conservator
het Kamerlingh Onneslaborato-
i, hedenochtend van zijn mede
werkers afscheid genomen.
Dr. Van Dijk werd op 1 oktober
1928 assistent in het Kamerlingh
Onnes Laboratorium op de afdeling
professor W. H. Keesom. Met
uitzondering van de tijd tussen 1935
1941, toen hij bij het middelbaar
onderwijs werkzaam was, is dr. Van
Dijk tot 1 februari jl. aan het la
boratorium verbonden geweest. In
1935 is dr. Van Dijk gepromoveerd
bij prof. Keesom op een proefschrift
„Ontmenging van neon- en wa
terstofisotopen door destillisatie en
ictificatie". Vanaf 1941 tot 1947
heeft hij metingen verricht aan
magnetische zouten met het doel
thermodynamische temperaturen te
kunnen meten beneden vier graden
Keivin.
In 1947 werd dr. Van Dijk be
noemd tot conservator voor Thermo-
trie. Het Kamerlingh Onnes La
boratorium had toen reeds een in
ternationale bekendheid op het ge
bied van het meten van temperatu-
met de gasthermometer door het
van Kamerlingh Onnes en
Keesom. Dr. Van Dijk heeft veel
aandacht besteed aan het gebruik
de dampspanning van vloeibaar
gemaakte gassen voor temperatuur
ingen. In samenwerking met
Amerikaanse physici kwam in 1958
internationaal aanvaarde tem-
peratuurschaal tussen 1 en 5 graden
Keivin tot stand, die gebaseerd was
ie dampspanning van vloeibaar
helium. Verder heeft dr. Van Dijk
veel onderzoek verricht over de
magnetische temperatuurbepaling en
de platinaweerstandsthermometrie.
verschillende landen heeft
gespecialiseerde instituten waar
methoden om temperaturen nauw
keurig te bepalen onderzocht worden
:aar standaardthermometers ge
ijkt worden. Dr. Van Dijk heeft er
steeds naar gestreefd dit werk voor
land te verrichten. Op de afde
ling thermometrie van het Kamer
lingh Onnes Laboratorium kunnen
thermometers geijkt worden in de
internationale temperatuur-
schaal. Dr. Van Dijk heeft verschil
lende typen platina-weerstands-
thermometers en thcrmoëlementen
gemaakt en geijkt die in laboratoria
universiteiten en industrieën in
Nederland en daarbuiten als tempe-
ratuurstandaarden gebruikt worden.
In de jaren na 1947 is dr. Van
Dijk een expert van internationale
bekendheid op het gebied van het
meten van temperaturen geworden
Hij vertegenwoordigde het Ka
merlingh Onnes Laboratorium in de
Adviserende Commissie voor Ther
mometrie bij het Internationale Bu
reau voor Maten en Gewichten in
Parijs en heeft veel contacten met
de instituten in het buitenland waar
de thermometrie beoefend wordt.
Dr. Van Dijk heeft zich vele jaren
als een zeer toegewijd natuurkundige
doen kennen, die steeds bereid was
collega's binnen en buiten het labo
ratorium op de hem eigen rustige
wijze van zijn grote ervaring en
kennis te laten profiteren. Een leer
opdracht zal het hem mogelijk ma
ken nog enige tijd in wat losser ver
band aan de Leidse Universiteit, die
hem moeilijk op korte termijn volle
dig zou kunnen missen, verbonden
te blijven.
Dr. Van Dijk heeft in Leiden ver
schillende functies vervuld op kerke
lijk en onderwijsgebied. Hij heeft
o.a. zitting in het bestuur van het
Christelijk Lyceum te Leiden en van
de Bond van Verenigingen voor
CVHMO.
Behalve de medewerkers van het
laboratorium hebben ook vele oud
medewerkers en bekenden van dr.
Van Dijk afscheid genomen. Tele
grammen en andere blijken van be
langstelling kwamen binnen uit
Amerika, Engeland, Duitsland, Rus
land, Japan en Australië.
'Concours' in Rembrandt-lyceum
,,Ik als kabinetsformateur",
,,The Rolling Flintstones",
„Carnaval in dierenland" en
,,Hoe geef ik in zestig minuten
duizend guld enuit". Deze en
nog enkele andere onderwerpen
werden gisteravond in de gym
nastiekzaal van het Rembrandt-
lyceum tijdens een door de In-
terscholaire Contact Commissie
op touw gezet welsprekend
heidsconcours behandeld.
Het aantal deelnemers was de
jury vond dat jammer vrij be
perkt: voor de afdeling onvoorbereid
hadden zich acht deelnemers (sters)
gemeld, voor het „voorbereid" twee.
Deze beperking kon achteraf bezien
geen kwaad, want door allerlei or
ganisatorische misverstanden begon
concours drie kwartier later dan
aanvankelijk in de bedoeling had ge
legen.
Aan de vreugde van het gezellig
bjjelkaar zijn heeft dit laatste ech
ter geen afbreuk gedaan. Integen
deel, het bleef heel plezierig, mede
dank zij de medewerking aan deze
schoolavond van het Wiegewaai-ca-
baret.
De jury, die de prestaties van de
jeugdige redenaars (sters) moest be
oordelen, bestond uit mej. J. C. Vis
ser 't Hooft, Mej. C. van Kleef, de
heer S. C. v. d. Vegt en de heer M. V.
Boon. Zij kende in de afdeling on
voorbereid senioren een eerste prijs
toe aan Adriaan Kist van het Sted.
Gymnasium voor de wijze waarop
deze als kabinetsformateur de
huidige regeringscrisis, in een hand
omdraai nog wel liefst, wist op te
lossen en in de afdeling onvoorbe
reid junioren een zelfde prijs aan
Ellen Jansen, eveneens van het Sted.
Gymnasium, voor haar verrukke
lijke fantasie over het dierencar-
naval. Van Adriaan Kist werd in de
motievering van de jury gezegd, dat
hij zijn verhaal in een „behoorlijke''"
vorm had gegoten, van diens jongere
mede-scoliere, dat achter haar
schijnbare schuchterheid een „be
heerste" humor ging. Tweede bij de
senioren onvoorbereid werd Watze
Tiesema van 't Rembrandt-Lyceum
met zijn „Ik wou dat ik twee hondjes
was" volgens de Jury moet hij
wat persoonlijker zijn en tweede
rapport niet te ontkennen, dat
zeker wantrouwen van de zijde van
de werknemer dit produktieproces in
ons land stelselmatig aan het onder
mijnen is. Daar moest iets tegen ge
daan worden en in het principe van
de bezitsvorming door vermogens
aanwasdeling menen de samenstel
lers van het rapport een belangrijke
stap in de verbetering van de harmo
nische samenwerking in de maat
schappij te hebben gevonden. Drs.
Boersma ging uitvoerig in op de
strekking van het rapport, waarbij
hij onder meer sprak over de gelijk
berechtiging van de werknemer en
de kapitaalverstrekker.
Ook belichtte hü de situatie in een
naamloze vennootschap van een
praktische kans, waarbij hU onder
meer opmerkte, dat een eventuele
vermogensaanwasdeling nimmer ln
de vorm van een contante uitkering
zou moeten geschieden. Waardepa
pieren waren volgens hem de juiste
oplossing en voor het beheer daarvan
zouden sociale beleggingsfondsen
moeten worden ingesteld.
MENS EN ARBEID
Leefbare huizen
bouwen
„Wij zullen leefbare huizen moeten
bouwen, waarin onze kinderen vol
wassen kunnen worden. Woningen,
waar zij in een eigen kamer
rustig kunnen werken en studeren.
Dit komt mede de sfeer in het gezin
ten goede. Een driekamerflat, waar
in een gezin veelal noodgedwongen
moet wonen, zie ik als 'n goddelo
ze bouw". Tot deze uitspraak kwam
gisteravond dr. E. de Vries, gerefor
meerd predikant te Amsterdam in
zijn voor de afdeling centrum van de
Ned. Chr. Vrouwenbond gehouden
lezing over „Mens en arbeid".
Dr. De Vries, die vooral ook aan
dacht schonk aan de taak van de
vrouw in het gezin: o.a. het opvan
gen van de man en de kinderen na
volbrachte dagtaak (onder het drin
ken van een kopje koffie eens pra
ten over het werk van man en kin
deren), sprak achtereenvolgens over
het wezen van de arbeid, de zin
van het werken en de plaats van de
arbeid in het leven van de mens.
Een onderwerp, aldus spreker, dat
vele facetten heeft en dat van diver
se zijden valt te benaderen. Is de
ene mens pas gelukkig als hij werkt,
een ander is eerst gelukkig als hij het
bedrijf de rug kan toekeren. Het
wezen van de arbeid en van het
leven) ziet spreker in het in vrijheid
verantwoordelijkheid bezig zijn.
Dr. De Vries, die vele malen het
leven en ook de arbeid in hoger
licht plaatste en daarbij teruggreep
op het geen Gods woord van een
mens eist, zag mede in de arbeid een
dienst aan de Heer, aan de mede
mens en aan zichzelf.
De vergadering, welke in Rehoboth
werd gehouden, werd geopend met
inleidend woord van de presi
dente, mevr. A. A. van der Kwaak-
v. d. Berg, waarin zij erop wees,
een mens, temidden van alle
drukte ook tijd, moet weten te vin
den voor een persoonlijk contact met
God.
bij de junioren onvoorbereid Annette
van Dijk van het St. Agnes-lyceum
met haar „Lawaai van elke dag".
Wat de voorbereide senioren be
treft. Boudewijn Chorus van 't Sted.
Gymnasium had „datgene wat) zijn
rivaal Jan Jacob Gerbrand van
het Rembrandt-lyceum miste" en
omgekeerd. De gymnasiast won het
echter met „De dichtkunst van El
len Warmond" van de lyceist, die het
en tegen van een leerlingenraad
behandelde.
Na de bekendmaking van de uit
slag trad zoals gezegd het Wiege-
waaf-cabaret op. Het oogstte veel
succes!
Ook bij Leiden
De eerste twe evan een serie van
veertig routes die de ANWB in de
nabijheid van de grote steden van
ons land gaat uitzetten voor fietsers
en bromfietzers om de bewoners van
steden in de omgeving van hun woo
plaats toeristische tochten te laten
maken, terwijl zij zo weinig moge
lijk het pad van het snelle verkeer
kruizen, zijn gisteren in het dorp
Den Hoorn bij Delft geopend. De
commissaris van de Koningin in de
provincie Zuid-Holland, mr. J. Klaa-
sesz, die eerst enkele ANWB-route-
borden had onthuld, besteeg vervol
gens zijn fiets onder de opmerking
„Jan Janssen of Jan Klaasesz, dat
maakt geen verschil", en peddelde
weg gevolg door een gezelschap even
eens fietsende autoriteiten onder wie
de voorzitter van de ANWB, ir. F. H.
van der Linde van Sprankhuizen en
de burgemeester van Delft, de heer
D. de Loor.
Voorzitter Van der Linde van
Sprankhuizen vertelde nog, dat na
deze Delfland-route (30 km) en de
weldra gaat beginnen met het uit
zetten van trajecten ten oosten van
Leiden, in de omgeving van Tilburg,
de sselvallei, en ten zuiden van
Nijmegen.
De Belgische socialistische partij
beeft geweigerd de wens van min. v.
staat Kamiel Huysmans ln te willi
gen om wederom kandidaat te wor
den gesteld bij de kamerverkiezingen,
die in mei ln België worden gehou
den. Het meningsverschil tussen da
Belgische staatsman, die in mei 94
jaar wordt, en zijn partij is aan het
licht gekomen door een interview,
dat het Brusselse neutrale blad „La
Soir" gisteren met hem had.
Hierin verklaarde de bejaarde po
liticus, dat hij maar één eerzucht
koesterde: nog zes jaar volksverte
genwoordiger zijn. „Nog twee keer te
worden gekozen is voldoende. Dan
word ik 100 Jaar. Ik zou graag de
enige honderdjarige volksvertegen
woordiger worden in de Belgische ge
schiedenis".
Het interview werd gevolgd door
een officiële verklaring van de socia
listische partij, waarin werd gezegd
dat het kiesdistrict van Antwerpen
het „ondanks de grote genegenheid
Huysmans" niet meer verant
woord heeft geacht met een 94-jarige
lijstaanvoerder voor de kiezers te ver
schijnen. Dit besluit had de steun
van 95% van de stemmen.
„De BSP betreurt, aldus deze be
kendmaking, „dat op een jammerlijke
wijze publiciteit is gegeven aan een
door haar niet gewild meningsver
schil met een hoogbejaarde man, die
ondanks de aangewende pogingen
niet wil begrijpen dat zelfs voor hem
de jaren niet voorbijgaan zonder htm
eisen te stellen".
Huysmans veroorzaakte kortgele
den opzien door in het openbaar de
Westduitse bondskanselier Erhard en
oud-kanselier Adenauer mede te be
schuldigen voor de Jodenvervolging
onder het nazi-bewind. Voorts koos
hij openlijk partij voor Oost-Dults-
land en voor Peking.
Faroeks erfenis
voor kinderen
Ex-koning Faroe k van Egypte
heeft al zijn bezittingen nagelaten
aa-n zijn zoon en drie dochters en
niets aan zijn voormalige echtgeno
ten. Dit heeft zijn advocaat gisteren
gezegd. Hij wilde niet zeggen hoe
groot de nalatenschap van Faroek
was. Het testament was door de vorst
zelf opgesteld en met de hand ge
schreven.
Het grootste deel van de erfenis is
bestemd voor de 13-jarige zoon
Foead, een kind uit het tweede
huwelijk van Faroek met Harrlman.
De drie dochters uit het eerste
huwelijk met Farida Ferial (26),
Fawzia (25) en Fadia (21), krijgen
ieder een deel van de bezittingen.
Men verwacht, dat het stoffelijk
overschot van Faroek zal worden
overgebracht naar de begraafplaats
Campo Verano in Rome waar het
tijdelijk zal worden ondergebracht in
een gebouw totdat het definitief kan
worden ter aarde besteld. Faroek zou
te kennen hebben gegeven, dat hij
in Medina, de heilige stad van de
mohammedanen in Saoedi-Arabië,
begraven wil worden.
