kopen in
Parijs
Antiek
Weg met die rommel
Op avontuur in Saint
Germain - des - Prés
Behandel slagroom
met zachtheid
Pagina 3 Wekelijks bijvoegsel Uw Wereld
niet bij de antiquair althans niet
voor grote stukken, niet voor se
rieuze antiquiteiten. Om te begin
nen weet ze van de vaasjes in de
antiekwinkel minder af dan van de
koperen Ei ff el torentjes in de souve
nirzaak. Dan is daar, behalve de be
trouwbare antiquair, de handelaar
wiens prijzen stijgen naarmate het
accent van de klant dikker of zijn
Franse woordenkeus geringer is. En
vervolgens is daar de moeilijkheid
om een wapenrusting in de koffer
of een Louis XV stoel in het baga
genet van de trein te krijgen. Maar
goed ook, want die Louis XV stoel,
die haar als een gegarandeerd stijl
meubel zou zijn verkocht is mogelijk
een spiksplinternieuw stuk, al dan
niet met houtwormgaatjes van de
hedenhaagse boor. Hetgeen hele
maal niet betekent dat ze slacht
offer zou zijn van bedriegerij (op
de houtwormgaatjes na)een „meu-
ble de style" is een stijlmeubel.
Punt. Het kan evengoed gisteren als
vijftig of negenennegentig jaar ge
leden zijn vervaardigd. Een „meuble
ancien" is een antiek meubel, dat
wil zeggen dat het minstens hon
derd jaar oud is. En zelfs een gega
randeerd antieke Louis XV stoel is
niet uit de vertrekken van de Lode-
wijk in kwestie afkomstig: hij kan
gerust een eeuw jonger zijn dan de
zetels waarop de befaam de monarch
placht te zitten.
Pas een „meuble d'époque"
geeft de garantie dat het da
teert uit de aangeduide periode,
en het is uiteraard even prijzig
als authentiek. Een meubelstuk
dat als „d'époque" wordt ver
kocht gaat (op verzoek) verge
zeld van een certificaat van
wit geschilderd balkje. Direct licht
dus op de spiegel en indirect licht
in de gang. Door de tJ.-buis op
deurhoogte te plaatsen en de maat
van de spiegel zo te kiezen dat deze
het gehele open vlak van hoek tot
hoek vulde, ontstond een binding
met de overige „lijnen" en werd een
rommelig geheel vermeden.
(W)ETENS WAARD
Slagroom Is een melkprodukt net als yoghurt
of kwark, maar van alle produkten die van melk
zijn afgeleid moet de zuivelfabriek aan slagroom
de meeste aandacht besteden om het goed af ta
leveren. En als u de slagroom dan in huis hebt
zijn er ook een paar dingen waar u zelf op moet
letten:
slagroom moet, als de meeste
andere zuivelprodukten, koel en
donker worden bewaard, d.tv.z. bij
een te mperatuur van ca 5 graden
C. Houdt de room zo lang mogelijk
op deze temperatuur, indien name
lijk de koeling gedurende langere
tyd is onderbroken, heeft opnieuw
koelen geen zin meer;
slagroom moet zo mogelijk ta
een koele ruimte en/of koude kom
worden geklopt, het liefst in een vrij
platte schaal daar hierdoor het In
brengen van veel lucht wordt verge
makkelijkt. Denk aan de volumever
meerdering
Aan de glans van de slagroom
kunt U zien hoe lang U nog moet
kloppen; zolang nog onvoldoende
lucht is ingeslagen, heeft de room
een glanzend uiterlijk; zodra de ge
wenste structuur bereikt is wordt
deze iets doffer;
slagroom blijft langer stijf, In
dien U voor het kloppen enkele
druppels citroensap toevoegt;
Om een stevige structuur te
krijgen en minder kans op botervor
ming, is het toevoegen van een
beetje wit van een ei gewenst. De
room wordt hierdoo. iets lichter (bij
Vs 1 1 theelepel toevoegen).
daar heel verse room dikwijls
niet gemakkelijk opklopbaar is, ver
dient het aanbeveling mits men
over een goede bewaarruimte be
schikt de slagroom daags voor
het gebruik in huis te nemen.
Er bestaan nogal wat misverstan
den over slagroom. Het meest ver
breide, doch volslagen verkeerde
idee is, dat toevoeging van suiker
van invloed is op het kloppen van
de room. Niets is minder waar; pro
beert U het maar.
Het eindresultaat d.w.z. de op-
klopbaarheid of de verkregen volu
mevermeerdering is geheel onaf
hankelijk van het instrument waar
mee de room wordt opgeklopt (gar
de, handmixer of elektrische mixer),
aangenomen tenminste dat men
goede instrumenten op de juiste
wijze gebruikt. Door toepassing van
de elektrische mixer wordt uiteraard
wel een tijdsbesparing verkregen.
Naast het wijd en zijd bekende
gebruik van room ta opgeklopte
vorm, is het nuttig op deze plaata
ook nog eens te wijzen op de veel
soortige toepassing van de zgn on
geslagen room.
Room zo-uit-het-flesje kunt U
namelijk even goed gebruiken in de
koffie of op een vruchtenslaatje.
Daarnaast noemen we ook enkele
specifieke verwerkingsmogelijkhe
den van ongeslagen room in soepen,
sausen, terwijl b.v. ook( getrancheer
de) kip zich in een mengsel van o.a.
room, bloem en krulden uitstekend
laat gaar stoven. Probeert U ten
slotte ook eens de combinatie van
ongeslagen room in diverse dranken
al dan niet met toevoeging van een
scheutje likeur.
JUTE JURK
Tijdens een liefdadigheidsshow
van kapsels in Londen is een nieuw
type jurk aan de wereld getoond.
De organisatoren van de show heb
ben een aantal Jute zakken van het
grote soort genomen voor de nieu
we mode.
De jutezakken werden gewassen,
gestreken, uit elkaar gehaald en
daarna tot een soort Jurk omgeto
verd. Gaten voor het hoofd en de
armen en om het nog aantrekke
lijker te maken gaten in voor- en
achterkant van vijftien bij tien
centimeter. Lage halsuitsnijding en
veel bloot. Zes aardige meisjes droe
gen de zakken, of jurken en had
den veel bekijks.
De organisatoren zeiden dat de
jute zakken ten doel hadden de
aandacht op de kapsels te vestigen.
Jute zakken worden gedragen met
lange zwarte kousen.
Wie heeft niet, nadat ze in
Parijs plichtsgetrouw het Lou
vre, de Eiffeltoren en de Notre
Dame bekeken had, de platte
schoenen aangetrokken om de
bekende Marché aux Puces, de
enorme vlooienmarkt, te gaan
bezien. Wie heeft niet, na de
Are de Triomphe, Montmartre
en het Palais du Luxembourg,
in de Rue Jacob, de Rue des
Saints-Pères haar ogen uitge
keken op de antiekwinkeltjes
die een wandeling in het quar-
tier van St-Germain-des-Près
tot een avontuur maken.
Zelfs al koop Je er niets de
prijzen zijn gepeperd dan nog is
het een genot tussen de messen,
dolken en lansen een complete wa
penrusting, tussen de vazen en pot
jes een levensgrote, fakkeldragende
gips-moriaan of tussen de cheru
bijntjes en madonna's een authen
tiek carrouselpaard te ontdekken.
Of prentbriefkaarten die minnaar
en minnares een halve eeuw terug
gebruikten om elkaar van hun te
dere gevoelens te vertellen. Of ijze
ren sleutels waarmee lang geleden
wie weet welke kasteelpoorten, ge
heime deuren of gewone achter
poortjes werden geopend. Of brok
ken timpaan, houten beelden en
gargouilles afkomstig van wie weet
welke kerkHet ligt er allemaal
maar voor het meenemen in ruil
althans voor de nodige franken.
Nu spendeert de gemiddelde toe-
riste haar franken waarschijnlijk
brand in de sentimentaliteit. De
sentimentaliteit stinkt zeer onaan
genaam. De buren verschijnen in
de achterdeur en kijken verstoord,
de rook drijft over he* dorp. Het
auto dafé van het verleden trekt
de aandacht, maar vervuld van een
koude vastbeslotenheid por ik in de
brandende rommel en kijk grijn
zend de rookpluim na. Over veer
tig Jaren zullen mijn erfgenamen
me dankbaar zijn voor deze vorm
van Grote Schoonmaak.
THEA BECKMAN
Ik besluit me van de rommel
te ontdoen, het waardeloze ver
leden in de kachel te stoppen
(die dan prompt uitgaat), niet
langer de tonnen papier waar
niemand naar omkijkt door het
leven mee te slepen, 't Is onhy
giënisch, inefficiënt, en te
zwaar. Bovendien: denk eens
even aan hen, die te zijner tijd
de nalatenschap moeten verde
len
echtheid dat alleen door erken
de antiquairs kan worden ver
schaft.
De connaisseur weet dat bronzen
sierselen op authentieke zeventiende
en achttiende eeuwse Franse meu
belen niet uit dezelfde tijd stam
men: ze werden tijdens de Revolutie
opgesmolten. Hij weet dat alleen de
tegenwoordige meubelmaker schroe
ven, spijkers en lijm kan gebruiken;
de meubelmaker van lang geleden
gebruikte niets van dat al. Het hout
van antieke meubelen is met de
hand gezaagd, meer mechanische
gereedschappen en moderne hout
bewerkingsmethoden produceren
geen antiek meubel en zelfs geen
natuurgetrouwe houtwormgaatjes.
Steek een speld in die laatste: blij
ken ze even rechtlijnig als het pad
van een boor, dan is er zeker geen
kronkelkruipend houtwormkevertje
door naar buiten gekomen.
Porcelein heeft het fabrieks
merk op de bodem. Alleen de
specialist en de goede amateur
weten daar weg in. De gemid
delde toeriste kent de Franse
porceleinmerken even weinig als
die van haar eigen land: bij een
bonafide antiquair kan ze echter
altijd het merkenboek ter inzage
vragen het ligt er ten behoeve
van de klant.
De toeriste die in Parijs naar
goede antiquiteiten op jacht gaat is
wellicht meer gebaat bij een bezoek
aan de erkende antiquair dan met
een haastige tocht naar de vlooien
markt waar de rommel-op-de-grond
afwisselt met stalletjes die als een
luxe-winkeltje zijn. Ze zou op die
markt iets goeds kunnen vinden,
dat zelfs voordelig is omdat het ge
repareerd, gerestaureerd moet wor
den. Wat ze daarentegen bij de an
tiquair vindt is perfect in orde en
van goede origine. Antiek kopen ia
zo gemakkelijk niet. vooral niet als
je maar over zeven of veertien da
gen beschikt en niet tot de laatste
dag van de vakantie wilt wachten.
En behalve het gebrek aan kennis
van zaken en de taalmoeilijkheden,
is daar bovendien nog de verleiding
die elke toerist kent: de verleiding
om iets te kopen wat dan ook
Overigens beloert die verleiding
niet alleen de toeriste. Vrouwen zijn
vrouwen en winkelen (in de grote
warenhuizen, in de uitverkoop, of
by de antiquair in een vreemd
land) la een verraderiyk spel: je
gaat om een ceintuur, je komt thuis
met een barometer, Je zoekt naar
een souvenirtje voor de meisjes op
kantoor en je komt terug in je hotel
met een lege portemonnee en iets
enorms voor je zelf.
Net zo als de Frangaise op on
ze fot&s, die op zoek was naar
een echte oude vaas voor op de
echte oude commode van haar
antiek ingerichte appartement:
„Een vaas. Nee, niet zo klein.
Minstens zóóóó groot: hij moet
in proportie zijn. Nee, geen kris
tal, liever porcelein iets in
Sèvres". Ze speurt de hele win
del door, betast en bekijkt alles.
En ze gaat wat je noemt ge
slaagd en dolgelukkig de winkel
weer uit. Met een koperen kran
ten standaard. Precies wat ze
gebruiken kan.
J. V.
Uw huis klaar
voor de lente
We geven u deze week nog een
paar tips van de Stichting Goed
Wonen.
Boven en rechts: By de inrichting
van deze woonkamer werd de eis
gesteld, dat er minstens acht men
sen zouden moeten kunnen eten.
Op de tekening boven ziet U de in
deling wanneer iedereen thuis is.
Men voelde er echter niet voor deze
indeling permanent aan te houden
omdat dit zeer veel ruimte vroeg.
Daarom werden in dit geval twee
kleinere tafels aangeschaft en niet
één grote. Deze twee kleinere tafels
bieden de mogelykheid de opstel
ling te veranderen wanneer er niet
wordt gegeten, of wanneer een ge
deelte van het gezin niet thuis eet.
(zie tekening rechts). By deze laat
ste opstelling kan b.v. één tafel ge
bruikt worden om er huiswerk aan
te maken, terwyi aan de tweede
tafel wat anders kan worden ge
daan. Omdat de kamer niet al te
groot was, werd er een boekenber-
ging aan de wand bevestigd en dus
geen gebruik gemaakt van staande
boekenkasten. Dit laat meer vloer
ruimte vry, wat de ruimteiykheid
ten goede komt.
Links: In dit huis was een Inge
bouwde garderobekast, compleet
met hoedenberging en kledingroede.
Sjaals kon men kwyt aan de bin
nenkant van de garderobe kast
deur, waar men een paar latten
maakte waaroverheen de sjaals ge
schoven kunnen worden. Maar de
nieuwe bewoners wilden toch wel
een spiegel hebben en een
lade voor handschoenen evenals een
aflegvlakje waarop een tas kan
worden gezet. Daartoe bevestigde
men een lade—element aan
de muur. Een t.l.-buis zorgde
voor de verlichting, maar omdat
men niet graag in de buis wilde
kyken plaatste men deze achter een
Wanneer ik in een bijzonder
ijverige bui kasten en laatjes
opruim, valt mij op hoeveel
rommel een mens zijn hele le
ven achter zich aansleept, voor
al papierrommel. ]e vindt leer
boekjes die al tientallen jaren
verouderd zijn, waar nooit ie
mand naar omkijkt en die je
toch het gevoel geven dat je ze
moet bewaren.
Je vindt tydschriften met onwaar-
schyniyke data, zoals 13 mei 1946
en je vraagt je af: wat moet ik er
mee? Er stond een artikel in dat je
zo'n kleine twintig jaar geleden
had getroffen en daarom heb je
bet ding bewaard, ofschoon je in al
die twintig jaren geen enkele nei
ging hebt gevoeld het nóg eens te
lezen, waarschynlyk zou je er nu
niets meer in zien, want je bent
niet meer dezelfde mens van twin
tig jaar geleden.
Je ontmoet kwitanties, ontelbare
kwitantiesHoe oud moeten die
zijn om in de vuilnisbak te mogen
"eröwynen? Aanslagbiljetten, al
tien jaar geleden voldaan, brieven
van mensen van wie je nooit meer
iets hoort, tekstboekjes van opera's
overpeinzing J
die je in je jonge jaren bezocht,
een paar vreemde bankbiljetten die
niet meer geldig zyn, vergeelde
kasboekjes, die bewyzen hoe goed
koop het vroeger allemaal was, ter-
wyl je toen ook al zorgen had;
adressen op strookjes papier ge
krabbeld, maar waaróm is je een
raadsel, telefoonboeken waarvan de
nummers niet meer kloppen, kran
teknipsels, prospectussen, reisgid
sen, foto's uit de tyd toen je kind
was en die je niets meer doen
en al die rommel, heel de muf rie
kende bende biyf je maar bewa
ren, uit een verkeerd gevoel van
piëteit voor het verleden, in de on
zinnige hoop dat je het allemaal
nog eens nodig zult hebben. Er is
veel moed voor nodig, en een ge
weldig formaat vuilnisemmer om
er afstand van te doen.
geld wegsmeten aan onoogiyke
dwaasheden, zoals aan opera's met
twintig doden en houten meubelen
en gordynen voor veel te grote rui
ten en aan brandstoffen met een
te laag rendement en aan voertui
gen die aan de weg gebonden wa
ren (zolang het goed ging) en aan
graszaad voor een belachehjk
stukje aarde Ze zouden de
wyze hoofden schudden en er niets
van begrypen.
Weg ermee. De oude rekenin
gen, verouderde boeken en tyd-
schriften, de knipsels en schrifte-
lyke cursussen vliegen op een
hoop: ter dood veroordeeld wat
reeds gestorven was. Het hele ge
zin staat er jammerend omheen.
„Neen. dat niet, daar staat een
berekening in, dieVader.
Die tydschriften wil ik bewaren,
er staan heel goeie verhalen in!"
Adriaan. „Die cursus wil ik nog
doorwerken". Henk, die studie haat
en nooit een cursus zal inky ken.
„Die platen geef my die
platen Marian, die zelf al een
kast vol rommel heeft opgehoopt in
haar tienjarig leventje. „Neen!"
Onverbiddeiyk. De bende gaat de
deur uit, de kasten moeten leeg.
De ruimte hebben we nodig voor
werkelyk belangryke dingen, de
dingen va nnu, van de naaste toe
komst, de dingen waarmee we moe
ten léven. Als de vuilnisemmer
overloopt, prop ik papieren in een
oude zinken teil, zet die op het
(door de toekomstige geleerden uit
gelachen) grasmatje en steek de
Deze crèmekleurige zijden
japon met ruches aan hals en
armen komt uit Polen.
Er wordt een breedgerande
hoed van vilt bij gedragen in
dezelfde kleur.
Ik wil het kwyt, onbarmhartig
en meedogenloos ga ik de rimram
vernietigen. Als ik my realiseer
wat een huis tegenwoordig kost per
kubieke meter en dan bereken hoe
veel die overbodige papierbende in
beslag neemt, dan is er niets meer
dat me kan tegenhouden de rente-
verslindende keet op te ruimen.
Wat; daar ligt te vergelen en ver
stoffen neemt iets in beslag dat,
naarmate we verder deze eeuw bin
nentrekken, steeds schaarser en
kostbaarder wordt: ruimte. Peper
duur en vreselyk moeiiyk te ver
overen.
Dus zet ik de tanden op elkaar
en ga de kasten leeghalen, vier kas
ten met papier, waardeloos, lastig,
schimmelig en overtollig papier.
Een half mensenleven ga ik vernie
tigen, kostbare documenten waar
naar de geleerden over vijfduizend
Jaren vergeefs zullen graven, waar
voor ze schatten zouden neertellen
ach, wat een onzin. Wat kun
nen myn papieren de geleerden
van de toekomst nog leren over het
dageiyk3 leven in de twintigste
eeuw? Ze zouden hoogstens tot de
conclusie kunnen komen dat onze
samenleving zeer primitief en in
gewikkeld was, dat we tegen alles
en nog wat verzekerd waren en
