<^De tweede oorbel
ÉlltaBBMHflflillI
Kunstgebitten
LEIDSCH DAGBLAD DINSDAG 2 MAART 1965
pp»""'1"""!!!!!
Oorspronkelijk verhaal door Hans Martineit
12)
Weer wilde hij zich verwijderen,
omdat zijn broer al naar de deur
stapte.
„Brouwer, en hoever is het onge
veer van dat kleine bosje, je weet
wel, de plek die ik je zojuist heb be
schreven, tot de spoorbomen?"
„Nu pas bemerkte Beels aan een
flikkering in Brouwers ogen, dat de
oud-gediende een bepaalde san
hang begon te vermoeden. Ja, ja, hij
herinnerde zich, dat Willem Brou
wer altijd meer plichtsgetrouw dan
snugger was geweest.
„Hemeltje, mijnheer de inspec
teur", zei hij met ingehouden op
winding. „Laat ik voor de securiteit
nog eens even goed nadenken. Het
is toch wel gisteren geweest? Want
dat wordt nou van het hoogste be
lang, niet? Ja, ik kan er niets an
ders van maken. Het was gister
avond. En de afstand waarnaar u
me vroeg? Laat eens kijken
Met de auto zal het een kwar
tiertje wezen. Wacht u even. Als
fietser vergis je je zo gemakkelijk
in de tijden. Met andere vehikels,
bedoel ik. Maar ja, een kwartier
moeten we er beslist voor rekenen.
Ik kom", riep hij zijn broer toe, die
al zonder hem wilde weggaan. „Nog
eens succes gewenst, inspecteur. En
mocht u weer in de buurt zijn
„Ja, Brouwer, dan zal ik je zeker
op de hoogte houden. Wel bedankt
voor je hulp. Hoe is het met je ge
zondheid?" riep hij hem nog ach
terna.
„Dat kon beter. Pijn, aldoor maar
pijn," schreeuwde Brouwer terug, de
deurknop al in de hand.
Langzaam reed inspecteur Beels
op Hilversum aan. Intussen kon hij
proberen te verwerken wat hij zo
even weer had vernomen. Zijn ge
dachten kwamen opnieuw bij me
vrouw Rijnders terug. Dat ze had
gelogen, was zo klaar als een klont
je. Verder was er in verband met
Dijkman de uitlating van juffrouw
Van Galen tegenover haar vriendin,
Else Koster, over een eventuele an
dere vrouw. En nu schoot hem ook
het telefoongesprek te binnen dat
de kennis van de hospita van de
ingenieur na diens vertrek had aan
genomen. Dat zou dan precies in de
kritieke tijd vallen, wanneer Brou
wer zich niet vergiste. En die ver
giste zich stellig niet, gelet alleen al
Hoe is het ontstaan?
Dit woord: KOFFIE
In de 16e en 17e eeuw brach-
uen Venetiaanse kooplieden uit
Turkije de eerste koffie naar
Europa. De Arabische naam was
kahve of qahva. Sommigen me
nen dat de naam ontleend is aan
Kaffa, het Ethiopische hoog
land dat het oorspronkelijk
vaderland zou zijn van de kof
fie, welke vandaar naar Arabië
is verplant. In vormen als caffé
en café is het woord in Zuid-
Europa verbreid. Op onafhan
kelijke ontlening berusten Ne
derlands koffie en Engels cof
fee. Uit een van beide is Rus
sisch kófe afgeleid.
Vroeger kenden wij ook het
woord koffiehuis, gevormd naar
Engels voorbeeld. Maar reeds in
de 17e eeuw bestond in Ham
burg een Coffeehaus, vreemde
vermenging van Engels en Duits.
Nu zeggen wij: café.
op de détails. Combineerde hij dit
keer niet te vlug? Het motief
dan jaloezie moeten zijn. Waarach
tig geen onbekende drijfveer bij al
wat niet deugde. En toch leek het
hem allemaal wat simpel. Té simpel.
Ontevreden met zijn gedachten-
loop tot dusver richtte hij zijn aan
dacht nu onverdeeld op de verloof
de van juffrouw Van Galen. Was
hij werkelijk met zijn medewerkers
samen geweest? En indien het tegen
deel aan het licht mocht komen,
moest Dijkman dan onmiddellijk
v/orden teruggeroepen? Nu, dat
moest de commissaris maar uitma
ken. Wat was er voor ander motief
mogelijk? Jaloezie immers viel met
Dijkman als dader weg, althans
voor zover hij de zaak tot hiertoe
kon overzien. Maar ja, er hebben
zich al meer verloofden om duizend
en één reden van hun bruid ont
daan. Die Bob Wingerd leek hem
heel betrouwbaar. Een heldere kop
bovendien. Daar mankeerde niets
aan, net zomin als aan de familie
Koster. Even dacht hij aan de dok
ter. Nee, ook hem schakelde hij met
een weer uit. Natuurlijk moesten
ook zijn gangen worden nageplo
zen. Het gewone routinewerk. Dat
liet hij morgen zijn mannetjes op
knappen.
Onder zijn gepeins was hij bij het
grote grijze gebouw aangekomen
waarin zijn afdeling was gevestigd.
Hij zette de motor af en ging met
een afwezige groet aan de wacht
hebbende agent voorbij.
„Commissaris Languit wacht al
een hele tijd op u, inspecteur", riep
hij hem na.
Met twee treden tegelijk liep in
specteur Beels de uitgesleten trap op,
klopte op een deur en stapte op het
kortaangebonden „binnen" over de
drempel.
Goedenavond, mijnheer de com
missaris. Daar ben ik eindelijk".
Commissaris Languit keek van
zijn dossiers op. Zijn scherp besne
den, intelligent gezicht met de grijze
slapen leek vermoeid. Bij de aanblik
m de inspecteur veerde hij echter
en zei opgewekt:
„Zo Beels, hoe ver bent u geko
men? Een nare zaak. Moord is altijd
nare zaak. Ga zitten en steek
op".
Inspecteur Beels deed verslag van
zijn dag. Zelfs het kleinste détail
sloeg hij niet over. Er kon immer iets
in schuilen dat later slot en verband
kreeg. Commissaris Languit waar
deerde dat en luisterde aandachtig,
terwijl hij korte notities maakte. Na
dat zijn ondergeschikte was uitge
praat, zei hij:
Knap werk, Beels. Ik ben, trou-
ns niet anders van u gewend. Maar
zoals je zegt, al wijst er veel in de
richting van mevrouw Rijnders, toch
voldoet het ook mij niet. De verloofde
juffrouw Van Galen, die mijn
heer." hij wierp een blik op zijn
aantekeningen, „die mijnheer Arend
Dijkman zou ik wel graag hier wil
len hebben. U heeft gelijk. Dat relaas
hem aan zijn vriend over hoe
hij zijn avond heeft doorgebracht,
is nogal dubieus. Wacht eens even.
Dijkman Dijkman?, ingenieur?
Dat moet dan de technische rechter
hand van Meulenbelt en De Jong
zijn. Van de bekende bouwfirma uit
Amsterdam. Die De Jong heeft me
een maand of wat geleden een ver
trouwelijk advies gevraagd. Niets
van betekenis. Ongetwijfeld is hij tot
een kleine wederdienst bereid. Dan
weten we meteen waar we aan toe
zijn.
(Wordt vervolgd)
glazenwasser
eensgezind
Ofschoon de toenemende demo
cratisering van het leven veel
onderscheid laat wegvallen, blij
ven toch nog veel verschillen tus-
de bevolkingsgroepen be
treft. Als er één plaats is wa
dat duidelijk blijkt, dan is het wel
de markt. Daar ontmoet men de
notaris en de glazenwasser, de
vrouw van de dokter en die van de
metselaar. Daar koopt iedereen
die niet meer geld wil uitgeven
dan nodig is. Dat is geen kwestie
van „rang of stand", maar van ge
zond verstand. Kopen op de
markt is de voordeligste manier
van leven. De markt biedt onge
kende keus. Marktkoopman en
straathandelaar staan borg voor
uitstekende kwaliteit en kunnen
door hun geringe kosten en grote
omzet de prezen constant laag
houden. Gezellig kopen op de
markt is altijd geld sparen,
want
OP DE MARKT IS
UW GULDEN EEN DAALDER
WAARD!
Hagenaar reed
op agent in
Een 19-jarige jongeman is gister
avond in Den Haag aangehouden,
nadat hij eerder op de avond met
zijn auto op een agent was ingere
den. Twee agenten van politie in
Den Haag constateerden om negen
uur op de Nieuwe Haven, dat een
zwarte auto met groot licht hen te
gemoet reed. Ze wilden deze auto een
stopteken geven om de bestuurder
erop te wijzen, dat hij in overtre
ding was.
De ene agent ging hierop op de
straat staan en gaf hem een dui
delijk teken om te stoppen. Toen
hij vlakbij was, gaf dc bestuurder
vol gas en de agent kon nog op het
laatste moment opzij springen.
De andere agent had kans gezien
3t nummer op te nemen, terwijl de
bestuurder meteen zijn lichten doof
de en wegreed. Op dit nummer werd
drie kwartier later op de Her en-
giacht de 19-jarige Haagse verwar
mingsmonteur aangehouden. Hij
werd meegenomen naar het bureau.
Het is al de tweede keer, dat hij
>or een dergelijk feit wordt aan
gehouden.
Amerikaanse vlieger in
Maastricht vrijgelaten
De rechter-commissaris in Maas
tricht heeft maandag afwijzend be
schikt op de vordering van de of
ficier van justitie, mr. W Moors, om
de verlopige hechtenis van B.
Drew te verlengen. Deze ex-direc
teur van de opgeheven Amerikaanse
luchtvaartmaatschappij Seven Seas
Airways, werd sinds vorige week don
derdag in voorlopige hechtenis ge
houden op verdenking van overtre
ding van de uitvoerverbodenwet 1935.
zou op of omstreeks 3 februari
honderd parachutes per supercon-
stellation van vliegveld Beek naar
Praag hebben uitgevoerd.
Dentofix houdt ze stevig
op hun plaats!
Uw gebit raakt niet meer los, wanneer
U 's morgens een weinig Dentofix op
de plaat strooit. U heeft dan de gehele
dag een heerlijk gevoel van zekerheid
en welbehagen, wan» Dentofix doet
zijn plicht! Dit moderne, antiseptische
poeder werkt als een beschermend
kussen en houdt bovendien de adem
fris. Verkrijgbaar in discrete, neutrale
plastic flacons. Drii
theken t
5882. ,,Wat was dat voor een plotselinge ruk?l" riep broer
Ed. ,,Er hangt iets aan onze mand!" antwoordde broer Ted. Het
is dikke DickRaken we die vent dan nooit kwijt?!"
,JDat hadden jullie niet gedacht, hè?" schaterde de ballonnist.
,,Om je naar te lachenZoals Ed alle touwtjes doorknipte, terwijl
hij niet in de gaten had, dat onze ankers in elkaar waren ge
haakt!"
„Drommels, ze hangen aan ons anker. Wat nou?" brom
de broer Ed. „Ik krijg dat dikke ankertouw nooit op tijd kapot.
We zijn al bij het eindpunt en dalen snel!"
„Laat ze maar rustig hangen", antwoordde broer Ed. „Ze
worden nu toch gediskwalificeerd, want volgens artikel 5 sub b
van het reglement, mag een ballonnist niet aan andermans ballon
hangen".
Dit zelfde stelde ook de secretaris van de ballonnisten-vereni-
ging vast. Hij zat met enkele leden van de wedstrijdcommissie bij
de finish en sloeg de naderende ballon aandachtig gade.
„Twee manden aan één ballon", mompelde hij. „Dat Is een
overtreding van artikel 5 sub b. De inzittenden van de onderste
mand worden gediskwalificeerd."
Het zag er dus naar uit, dat Panda en meneer Dick het leven
zouden behouden, maar de wedstrijd verliezen
RECHTER TIE EN „DE DODE BRUID':
door Robert van Gulik
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
153. Hoog boven de zuilen van de stad vloog Tutu speurend
rond. Vol goede moed was hij weggevlogen. Maar nu wist hij
eigenlijk niet wat hij zoeken moest. Hoe moesten ze ooit bewijzen,
dat Bram onschuldig was aan het vooruitzetten van de stadsklok?
Langzamerhand ging Tutu wat lager vliegen. Hij moest na
tuurlijk oppassen, dat hij niet werd gezien, want dan zouden de
soldaten weten, dat hij was ontsnapt.
Maar eensklaps verloor hij alle voorzichtigheid uit het oog.
Want ergens bij een oude ruïne had hij een glimp opgevangen
van een bekende figuur
„Karrrrro!" riep Tutu, want hij had de scheepskat van het goe
de schip Kokanje herkend. Want alles zou anders worden, als hij
Karo zou veranderen in de reusachtige bootsman Orak, die altijd
overal raad op wist.
Suizend dook de papegaai naar een opening in de stenen toe
en bijna raakte hij de scheepskat, die verschrikt achter
uitdeinsde.
„Orrrak riep Tutu gauw, want door dat enkele woord
zou de kat in de bootsman veranderen. Maar wat altijd gelukt
was, lukte eensklaps niet. De kat bleef een kat en in plaats
van een bootsman te worden, grauwde en blies de kat en sloeg hij
zijn nagels uit als hij Karo nooit eerder had gezien
Advertentie
Notaris en
PANDA EN DE MEESTER - BALLONIST
