Mevrouw Van der Willigen
keilt Leiden
nog niet
haute couiimE m
ONDEUGDELIJKE ETIKETTEN
Leidens nieuwe burgemeester lust ze rauw
Afwisseling voor
saai wintermaal
Zaterdag 27 februari 196S
Pagina 3
Wekelijks bijvoegsel Uw Wereld
JEAN DAVID
Leidsms nieuwe burgemeester, mr. G. C. van
der Willigen, is dol op rauwe haring.
Na jarenlang medelijden te hebben gehad
met jhr. Van Kinschot kunnen we dus nu
3 oktober met een gerust hart tegemoet zien.
Mevrouw Van der Willigen houdt niet van
haring, ze griezelt er zelfs van, maar zij
hoeft ze tenslotte niet te eten.
van de Nederlandse Verenigingen
van Hulsvrouwen.
„Wat ik in Leiden zal gaan
doen en bij welke gelegenheden
ik mijn man zal vergezellen
weet ik na echt nog niet. Ik wil
er ook niets van zeggen, want
als je ergens mee begint, moet
je er ook mee doorgaan, dat
hebben we wel gemerkt.
We zijn hier begonnen samen
alle echtparen, die 50 0/ 60 jaar
getrouwd waren te gaan geluk
wensen en dat zijn we blijven
doen ook al werd het wel eens
te druk. Mijn man moest het
tussen zijn gewone werk door
doen. We proberen overal te ko
men en ik ga zoveel mogelijk
mee.
ENERGIE
De mensen hier vinden 't niet
leuk dat we weggaan, daarom ko
men er weinig reacties uit „de
Meer". Uit Lekkerkerk des te meer.
daar zijn ze er trots op dat mijn
man burgemeester van Lelden
wordt".
Mr. van der Willigen Is van 1938
tot 1956 burgemeester van Lekker
kerk geweest en mevrouw Van der
Willigen was er in de oorlog onder
gedoken. „Dat geeft sterke banden",
zegt ze „vooral ook omdat we toen
nog jong waren. Nu hebben we
vrienden en kennissen ln het hele
land en door het drukke werk ver
waarloos je die eigenlijk een beetje.
Van de familie Thomassen uit En
schede, die we nog van vroeger
kennen, kregen we brieven: leuk
dat we Jullie Straks weer eens zien.
(burgemeester Thomassen gaat
zich aan Rotterdam wijden).
We praten nog even over de
energie en het doorzettingsver
mogen van burgemeester Tho
massen. „In dat opzicht lijkt
mijn man op hem", zegt me
vrouw Van der Willigen. „Voor
dat mijn man burgemeester werd
leek hem de representatieve
kant van deze functie het leukst,
maar dat ls nu wel veranderd.
Hij geniet van het werk enne
ik mag het eigenlijk niet zeggen
maar hij heeft heel veel gedaan
ln de afgelopen jaren".
HOBBIES
Mevrouw Van der Willigen
kent Leiden niet. .Verleden
week zondag zijn we er eens
doorgereden en we hebben ge
wandeld in de Leidsche Hout".
Want de burgemeestersvrouw,
die meer dan 25 jaar in het pol
dergebied heeft gewoond, is
dol op bossen.
,.Ik hou erg van wandelen,
maar niet in de polder en als
mijn man wordt gepensioneerd
gaan we waarschijnlijk ook er
gens wonen waar bossen zijn".
De hobby van mevrouw Van der
Willigen is handwerken. Vorig Jaar
is ze in Haarlem les gaan nemen
bij „Goed Handwerk" en als Lelden
haar er tijd voor laat, wil ze dat wel
graag blijven doen.
„Verder doe ik vrij veel ln huls.
Ik heb een dienstmeisje, maar ik
kook zelf. Nee. ik heb geen hekel
aan huishoudelijk werk. We hou
den van concerten en toneelstuk
ken, maar we komen er hier haast
niet aan toe. In Leiden is dat alle
maal wat dichter bij huis, mis
schien dat we er daar tijd voor
vinden. Mijn man is eigenlijk niet
vaak thuis 's avonds. En wat lezen
betreft: ik heb haast geen tijd voor
iets anders dan kranten.
Cnze dochter van 23 ls hier dok
tersassistente en zij zal waarschijn
lijk in Hoofddorp blijven. Onze
jongste is ln Londen voor haar
taal. Ze hoopt 1 ma.\rt ln Leiden
te zijn".
En dat laatste is voor mevrouw
Van der Willigen vermoedelijk een
van de fijnste dingen van de in-
stallatiedag.
FENNY KOFFIJBERG
laatste veertien dagen staan eigen
lijk helemaal in het teken van het
afscheid en afscheid nemen is al
tijd een beetje moeilijk. Vooral om
dat we het hier erg prettig hebben
gehad. Voor die resterende zeven
jaar moet je nu weer verhuizen en
je eigenlijk helemaal omschakelen.
Dat geldt vooral voor mij, want ik
geef me niet zo gemakkelijk. En
je wordt opeens „stads" hè?" lacht
ze „Ik zal het heus langzamerhand
wel leuk gaan vinden, als we maar
eerst eens verhuisd zijn. Jammer
dat er in Leiden geen ambtswoning
Mevrouw Van der Willi*
gen in de serre bij de open
haard. De hond Peloux wil
de niet op de foto. zelfs niet
met een koekje in het voor
uitzicht.
r -
Mevrouw J. M. M. van
der WilligenReddin-
gius werd in 1910 in
Haarlem geboren.
Zij was op de h.b.s..
werd ziek, volgde daarna
mulo-onderwijs en bracht
voor haar talen enige tijd
in het buitenland door.
Zij trouwde in 1937 met
de heer Van der Willigen
en ging in 1938 met hem
naar Lekkerkerk waar hij
tot 1956 burgemeester
was. Daarna bestuurde
hij Haarlemmermeer tot
zijn benoeming in Leiden.
De heer en mevrouw Van
der Willigen hebben drie
dochters: 25, 23 en 20
jaar.
VJ
Voordat overmorgen, tegelijk
met de installatie van Leidens
nieuwe burgemeester, de foto's
van de nieuwe Parijse mode
mogen worden gepubliceerd
no9 9auw even een winters Es-
terel-model van beige wollen
crêpe. Muts en randen van
nerts.
Het gekke is dat je zelfs in
het eigen gezin niet ontkomt
aan het vormen van vooroorde
len. Je denkt: ik ken mijn kin
deren van hun geboorte af, ik
weet dat ik hen geen etiket
moet opplakken, want daarvoor
zijn ze te gecompliceerd. Je
denkt: ik weet wat ze voelen, ivat
I ze mooi en lelijk vinden, waar
voor ze belangstelling koesteren
I en hoe ver hun verstandelijke
vermogens reiken: mij zullen ze
I niet voor verrassingen zetten.
Neem nu Adriaan: een geboren
intellectueel. Geen uitzonderlijk stu-
I diehoofd, maar hij zit vol culturele
I belangstelling, hij heeft een goede
kijk op literatuur, zijn algemene
ontwikkeling mag er zijn, hij heeft
ontdekt welke onuitputtelijke bron
nen van schoonheid de wereld be
zit. Een rijk leven zal die jongen
hebben misschien niet aan geld,
maar het zal hem nooit aan op-
i winding en schoonheidsbeleving
1 ontbreken!
En neem Henk: de cultuurbar-
bar de tophitminnaar, die feilloos
i thuiskomt met boeken van tweede-
rangs-auteurs, die zich verveelt bij
elke uiting van echte cultuur, die
altijd jonge en heel luidruchtigr
mensen om zich heen moet heb
ben om gelukkig te kunnen zijn,
die zich altijd moet laten gelden
en eeuwig iets aan het organiseren
is.een lekker oppervlakkig joch,
met een hart van goud, die zijn
weg wel vinden zal doch .yoorgoed
is buitengesloten van de diep-inner-
lijke ontroeringen waarvoor zijn
broer zo wagenwijd openstaat.
Of neem Marian: zo'n huisvrouw -
tje-in-het-klein, de miniatuur-ac
trice van nature, de geboren caba
retière, of misschien eenmaal een
groot toneelspeelster, met haar ta
lent voor mimiek en baar gave voor
imitatie
En ik zit er naast, geweldig naast
Want nu heb ik mijn kinderen toch
met etiketten beplakt en zoals ik
al zei: daarvoor zijn ze te gecompli
ceerd, precies als alle andere men
sen. Adriaan bladert met een ver
veeld gezicht in Dostojewski en
grijpt dan naar Havank. Hij zegt
Poeh Havank maar hij leest hem
toch maar. Terwijl hij er niet in
slaagt door tien bladzijden Dosto
jewski heen te komen. Op zijn leef
tijd had ik Schuld en Boete, en De
Idioot al achter de rug, maar een
intellectueel ben ik toch nooit ge
worden.
Henk zit intussen met zijn twee
derangsschrijver op schoot en trekt
een ontgoocheld gezicht. „Gek hè?"
zegt hij naief. „Ik was er zo nieuws
gierig naar, ik dacht: die Jan Eek
hout moet je gelezen hebben, maar
'tvalt tegen". Dan gaat hij naar
een voorstelling van Hamlet kijken
en komt diep onder de indruk thuis.
Tot grote woede van zijn vader:
om over enen.
„Waarom waren jullie boos?"
vraagt hij de volgende dag ter
neergeslagen. „Ik dacht dat jullie
overpeinzing
blij zouden zijn als ik naar Sha
kespeare ging kijkenda's toch
cultureel. En ik vond het waarach
tig nog mooi ook, vooral de mono
logen. Daarvoor kunnen ze A. M. de
Jong van me cadeau krijgen".
Daar staat-ie nou, de cultuur
barbaar en ik kan niet anders
doen dan erkennen dat dit etiket
hem niet past. Ik had me weer
eens grondig vergist.
Omdat ik het toch voor het
zeggen had, gaf ik Marian, de
geboren actrice, de hoofdrol in
het schoolspel. Had ik het maar
niet gedaan want ze bracht er
niets van terecht. Ze kon het ge
duld om de lange rol te leren
niet opbrengen, lusteloos lepelde
ze de zinnen op, tot wanhoop van
de andere spelertjes die geweldig
hun best deden. Het was te laat
om de rollen nog te verwisselen
en het fiasco was dan ook na
venant. Voor de zoveelste maal
had ik er naast gegrepen
Zelfs het hondje zorgde voor een
verrassing. Deze allemansvriend,
waardeloos als bewaker, maar een
kostelijke vriend voor de kinderen,
greep niet in toen Marian het aan
de stok kreeg met een ander kind
van haar leeftijd. Hy blafte ja
maar niet tegen de „aanvaller", hy
gromde tegen Marian alsof hy haar
wilde verbieden te vechten. Wit van
verontwaardiging kwam ze thuis.
„'Hy wou my by ten, die
sufferd foeterde ze. „En toen die
nare jongen „koest" riep, liep hy
angstig weg Wét een hond, moet
die my nou beschermen?"
„Ja, Puk," gaf ik toe. „Ik weet
het. Boris is een lafaard."
Doch diezelfde lafaard vloog een
levensgrote herder naar de strot
toen deze onze poesje bedreigde en
joeg hem het halve dorp door. Het
etiket was weer eens ondeugdelyk
gebleken.
Enfin, ik troost me maar met
de gedachte dat mijn huisge
noten mij dan ook wel niet zul
len kennen en mij in stilte heb
ben volgeplakt met verkeerde
beoordelingen. Dat geeft me
dan de ruimte om ook van tijd
tot tijd voor een verrassing te
zorgen en de kinderen daarmee
al de flaters die ze mij bezorgd
hebben, betaald te zetten. Al
leen weet ik nog niet hoe, of
waar, of wanneer. Maar in mijn
zoetste dromen hoor ik het
reeds: „Mams, hoe kon je dat
nou doen!"
Of is die stille hoop ook al
weer een vooroordeel?
THEA BECK MAN.
(W)ETENS WAARD
In deze tijd moeten we in afwachting van
de jonge, verse voorjaarsgroente het nog
even doen met de echte wintergroenten, zoals
kool, spruitjes, witlof en koolraap.
Maar ook deze wintergroenten kunnen we op
vele manieren klaarmaken. Zo is b.v. gewone
witte of savoye kool, héél fijn gesneden en ge
mengd met wat fijne reepjes knolselderij en aan
gemaakt met mayonaise, gezond en smakelijk.
Ook rauwe zuurkool, aangemengd met wat room
en gecombineerd met aardappelpuree en casseler
rib of braadworst, is een heerlijke afwisseling op
de soms wat saaie wintermaaltijden.
Rhumpudding met
aardbeiensaus
5dl melk, 6 blaadjes gelatine, 2
eetlepels rum, 4 eetlepels basterd
suiker. Voor de saus: 1 dl aard
beiensiroop, 2 dl water, eetlepel
aardappelmeel.
Week de gelatine in koud water
en los ze daarna op in de verwarm
de melk met suiker. Voeg de rum
toe en doe de puddingmassa over in
een beboterde puddingvorm. Laat
deze opstyven, keer de pudding en
giet de saus, gemaakt van boven
staande ingrediënten erover.
Champignon-dip
1 slagroom, klein blikje cham
pignons, krulden, 2 lepels geraspte
oude kaas. Klop de slagroom styf
en meng de zeer fyn gehakte
chamjVgnons met de andere ingre
diënten hierdoor.
De ambtswoning in Hoofddorp heeft negen kamers. Het is een
ruim, zonnig huis en het is heel gezelig ingericht, echt een huis
waarin wordt geleefd.
De heer en mevrouw Van der
Willigen blijven voorlopig nog
wonen in het grote witte huis
aan de Hoofdweg in Hoofd
dorp tot Leiden hun een ge
schikt huis kan bieden. Een
grote kamer met twee uitpui
lende boekenkasten, boeken op
de bank, op de stoelen en op de
tafel in de werkhoek van de
burgemeester, een zonnige ser
re met veel planten, een open
haard en onder de kast Peloux,
de grote wollige hond van de
burgemeestersfamilie.
,,'t Is een sukkel", zegt mevrouw
Van der Willigen, „we hebben al-
tyd sukkelhonden gehad, mis
schien omdat we zelf zo'n renne-
rlge familie zyn". Peloux vindt het
maar niets, die drukte van de laat
ste tyd, hy duikt gauw weer on
der de kast. Peloux is, dachten we,
niet de enige in het burgemees
tersgezin die biy zal zyn als straks
de rust is weergekeerd.
„We zyn geen avond meer thuis,
overal moeten we nog gauw even
op bezoek voor we weggaan. Deze
TIJD VOOR GEZIN
Het burgemeestersgezin stelt by-
zoncier veel prys op een gezellig
familieleven. „Myn man vindt het
plezierig als er iemand op hem
wacht als hy thuis komt". Me
vrouw Van der Willigen zal zich
dan ook beslist niet hals over kop
in het (vrouweiyke) verenigings
leven storten als ze eenmaal in
Leiden woont. Dat wil niet zeggen
dat ze a priori elke openbare func
tie afwyst. „Maar ik wil het eerst
allemaal eens rustig aankyken, dat
heb ik hier ook gedaan". In de
gemeente Haarlemmermeer was
mevrouw Van der Willigen be
stuurslid van de Huishoudschool,
lid van de Plattelandsvrouwen en
erevoorzitster van enige afdelingen
..Ik vergeet vaak m'n plantenzegt mevrouw Van der Willi
gen. maar haar vele planten staan er desondanks prachtig bij.
