Transport
verdoemden
Ssrs.%-
MAN (76) DOOR
CAS GEDOOD
LEÏDSCH DAGBLAD DONDERDAG 28 JANUARI 1965
Dagelijks vervolgverhaal
Oorspronkelijke roman door
WOLFGANG ALTENDORF
«1)
Het waren smalle schouders en hy
merkte, dat zij trilde. Zy stond met
gebogen hoofd voor hem. Zij ge
voelde zich op dit moment verlaten.
ZU moest zich wel als „te veel" voor
komen. Hy meende dit te merken
i had medeiyden met haar. Kyk
me alsjeblieft aan, zei hy.
liet of u het z
NJ Niemand zal u uit mijn wagon
halen, zei Bleckmesser en hij zei het
op zulk een toon, dat zij hem geloof-
de. Hij hief haar hoofd op.
ben moeten dulden. Dat is toch mo
gelijk, nietwaar?
Nu wacht ik er alleen nog op,
zei zy lachend, dat u my han
denwringend vraagt om in 's he
melsnaam hier te biyven, omdat het
eenvoudig voor uw transport een le
vensnoodzaak is.
Heb ik dat dan al niet ge
daan? vroeg hy.
U weet zelf niet wat
;LnWerfgrorde:Stomddatanmfn
D dat u hier bent. U hebt het
1 werd door het lot, zullen we zeg-
'U le—n^h,ZdS^geloof uTniet'Dat ik
hier ben ls een zuiver toeval.
lis 'u op ons. De dominee spoorde
oede ervaring de haat, die zij koes-
iren over alle onrecht, dat zij heb-
Adverrentle
Leven wij
veel te royaal?
Volgens de voorzitter van de S
aal Economische Raad bestaa
verwachting, dat men in Neder
dit jaar 3'/2 tot 4 miljard gu
meer zal besteden. Deze ve<
5 besteding
vaar datdeguldei
waarde zal verliezen.
De huisvrouwen en zy di
tig op de markt of bij
handelaar kopen behoeven echter
niet bang te zyn dat zy te veel uit
geven. De marktkoopman heeft
belangby een snelleen grote omzet»
delig; heeft minder kosten en laat
zyn klanten in dit voordeel delen.
Elke gulden die op de markt en by
de straathandelaar wordt uitge
geven is verantwoord en goed be
steed, want..,
OP DE MARKT IS
UWGULDEN EEN DAALDER
I!
Nu babyvan
900 jaar
Na een honderdjarige „baby"
heeft Den Haag er zelfs een van
oucLers besef/en, dat er wat meer
voor nodig is om naast de kinier-
bijslag ook al A.O.W.
PANDA EN DE MEESTER - BAIAONIST
3082. Hou toch op met dat lachen, meneer Dick", fluis
terde Panda benauwd. „Ze worden allemaal geweldig boos!"
Maar de ballonnist kon zijn lachkrampen niet bedwingen en
dat maakte een slechte indruk.
„Carramba!" bulderde generaal Lamawajos. „Carramba car-
rambissimol Jij waagt het mij uit te lachen?!"
„Neee hahum generaal", hikte de ballonnist. „Ik
hik lach niet ha-hum. Te
„Om wie dan wèl?" brieste de hoge
Om wie dan wèl!"
op of wij
Toen l
kon zijn.
„Ik
„Antwoord! Schiet
s dikke Dick weer eens, dat hij toch ook wel handig
proestte hij. „Zodra
ik u zag ha-hum en al uw medailles hahaha
begreep ik, dat ik tegenover een onoverwinlijke held stond
hahahaha! Hoe dom ha-hum hoe lachwekkend dom
hahahaha om tegen zo een geweldenaar in opstand te
komen. De brullende muis, haha! Uw tegenstanders bedoel ik,
hahaha!"
Deze uitleg veranderde de zaak. De frons op het gelaat van de
generaal maakte plaats voor een brede lach.
„Ja. haha hohogierde hij. „Hoe dom, haha! Hoe lachwek
kend dom zijn mijn tegenstanders! Hahahaha!"
Zijn manschappen stemden in met de vrolijkheid van hun aan
voerder, zodat het fort stond te schudden van de pret.
„'t Jonge", dacht Panda bewonderend .„Meneer Dick is toch
zo dom nog niet!"
RECHTER TIE EN DE TWINTIG GOUDSTUKKEN door Robert van GulÜ:
Nieuwe buizenlek
Schrik om ring j
Een op 31 mei 1964 in Mep-
pel geringde grutto, die medio
lugustus door een jager in
Senegal werd geschoten,
heeft in het negerdorp Balin-
gor veel schrik teweegge
bracht. Dit heeft de burge-
,anona geschreven aan de
heer R. Schut in Meppel, vrij-
vogeltrekstation Arnhem,
de vogel indertijd heeft ge-
r Hij ontving ook de geringde
vogelpoot terug. De dorpelin-
4 wegens de ring, dat een geest
4 in de vogel huisde en dat het
4 dier zelfs gevaarlijk was. De
heeft de geschokte
hij in zijn brief 5
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
125. Lang duurde het niet of Bram begreep, dat het niet
lotseling was gaan sneuwen. maar dat de beide papegaaien zó
iet elkaar vochten, dat de vlokken er van afvlogen.
..Help me toch", hijgde Bram. die aan Tutu rukte om verder
echten te beletten. De anderen schoten te hulp. Spoedig waren
de beide papegaaien van elkaar gehaald.
..Bangerik!" krijste de ene.
„Kom maarrrr op als je durrrrrft" zei Tutu vechtlustig, maar
daar wilde Bram niets van horen.
je wat", zei hij boos. „Om mij te laten denken, dat
het mooiste weer van
Terwijl hij het zei keek hij naar buiten en hij schrok. Want
het was geen mooi weer meer. Niemand had in de opwinding ge
merkt. dat de storm eensklaps was opgestoken, dat de bliksem
flitste, de donder rolde en de golven beukend op het strand te
zei de oude eilandbewoner en hij kon niet
weten, dat reeds op dat moment een groot en geheimzinnig schip
de kust naderde. Een schip, dat Bram misschien bekend zou zijn
'mshe
esses»-
HflS. n
