SCHEEPS
ERICHTEN
mme.
Transport
der
verdoemden
HUURWAARDE
VAN WONINGEN
Nazifilm moet
pleidooi steunen
so°m
WOLFGANG ALTENDORF
itur Daar wist men niets van
grenadier Peltzer. Maar onder de
nik van de gewapende macht, die
iter de bijziende luitenant stond,
Innerde een van de korporaals
dat in de grote bunker een of-
er van het luchtdoelgeschut was,
misschien naderde inlichtingen
Itrekken kon.
(leckmesser vond de officier. De-
had zich onmiddellijk naast de
mg in een smal vertrek inge-
it. Aan de veldtelefoon zat de
als zij is. Bleckmesser zette zijn bril
op. Ik heb buiten een trans
port gevangenen taan. Uw telefonist
hoort daarbij.
De eerste luitenant week een paar
passen terug Maar hij draagt
toch een gewoon uniform?
Inderdaad. Het transport gaat
ïar het front. Bataljon 500. In
t uur is elke man nodig. Natuurlijk
zijn op deze mensen bijzondere be
palingen van toepassing.
(Wordt vervolgd)
Mis in moedertaal
Primaa Dario Mi-
den. Deze beelden zijn later verwerkt
de anti-semitische film „Der ewi-
Jude". D heer Wielek is van me
ning dat een man, die zijn vak
het maken van een dergelijke
smerige film heeft aangewend geen
nieuwe kans in datzelfde vak meer
mag krijgen.
Koelinga acht zich door dit artikel
beledigd en heeft nu wegens smaad
schrift een eis tot schadevergoeding
ingediend. Mr. Stokvis zal de recht
bank verzoeken kennis te nemen van
de inhoud van de Nazi-film.
ZATERDAG 9 JANUARI 1965
PANDA EN DE MEESTEE - BALLONIST
14—82. Vergramd stapte Jolliepop heen.
„Het is weer zover", mompelde hij bitter. „Ach, waarom zoekt
meneer Panda geen rustiger bezigheden? Waarom verzamelt hij
niet liever postzegels in plaats van zich in te laten met roekeloze
ballonwedstrijden? Ach, hoe zal dit nu weer aflopen?"
„Hoe de afloop ook zij. ik hoop. dat het een sportieve wedstrijd
zal zijn", sprak op dat ogenblik de secretaris van de ballonnis-
Daarom
is er geen geldprijs uitgeloofd en ontvangt de
winnaar slechts deze gouden bokaal".
„Dat is veel beter", riep een der ballonnisten goedkeurend. „En
eh. hoe zwaar is die beker?"
„Een kilo", antwoordde de secretaris. „Maar het gaat ons niet
om de goudwaarde, neem ik aan, doch om de eer
„Natuurlijk!" klonk het van alle kanten.
En een der sportieve deelnemers voegde hieraan toe: „Is het
puur goud?"
Toen de secretaris dit had bevestigd, trok broer Ted zijn broer
Ed aan de arm.
„Kom mee", fluisterde hij. „We weten nu alles, wat van be-
hij. „We
lang is. Terwijl zij verder kletsen,
uithalen met de ballonnen van onzi
En de beide broertjes slopen naar
grijns hun gelaat ontsierde.
tegenstanders'
buiten, terwijl
RECHTER TIE EN DE TWINTIG GOUDSTUKKEN door Robert van Gulik
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
109. Toen Bram bemerkte, dat de kolossale, keiharde bal van
sneeuw en ijs niet meer te ontwijken viel, bleef hem maar één ding
„Orak riep hij snel en op hetzelfde moment ver
anderde scheepskat Karo in de oersterke bootsman Orak. Daar hij
het sleetje nog vasthield, werd het eensklaps hoog boven de grond
getild en Tutu duikelde er tollend van af.
Niemand kon er op letten, want de steenharde ijsbal was reeds
•lakbij. Het enige, wat Orak kon doen. was zijn ontzaglijke vuist
•oor zich uitsteken en daarop spatte de sneeuwbal uit el
kaar, voordat iemand er door geraakt kon worden.
Een dikke laag sneeuw daalde op de reizigers neer. Ze werk-
ten zich naar boven, en stuk voor stuk kwamen hun hoofden
boven de witte omgeving uit.
jNiemand gewond?" vroeg Brammetje bezorgd.
„Ik niet", zei Orak tevreden.
„Ikke prrrrima"zei de papegaal.
„Mooi, dan. gaan we gauw verder", zei Bram. Want al was hij
er zeker van, dat de sneeuwbal met opzet naar hen toe was ge
rold, toch dacht hij er niet aan op te geven.
jïig.
rsss:
;¥r~_
IUttTo'SS
cSi-
