Transport
der
verdoemden
LEIDSCH DAGBLAD DONDERDAG 7 JANUARI 1965
Dagelijks vervolgverhaal
Oorspronkelijke roman door
WOLFGANG ALTENDORF
oen de Hauptmann weer te voor-
jn kwam straalde hij van zelf-
tnomenheid. Alle bureaucra
tie rompslomp is aan de nood-
opgeofferd! Het is een harde
d geweest om te kraken. Die pa
Hij hief de armen in
U kunt dus in uw wagons
Sen. Hij bekeek opnieuw de lyf-
De chef heeft mij gevraagd
die mannen voor zyn raam te
ikenen hadden. Ik heb hem ge
lwoord, dat er met hen niet te
ilten valt. Hij lachte. Maar het
Slik onzeker.
Ik dank u, Hauptmann.
- Niet te danken, luitenant.
Geef acht! commandeerde Loh-
nn. De lijfwacht maakte front,
■e Hauptmann knikte welwillend,
Btte en ging het stationsgebouw
ir binnen.
- U hebt uw opdracht voor hon-
B procent vervuld, Lohmann, zei
ickmesser. Nu in de wagons! We
ii verder!
lie chef kwam aan de deur staan
i de lijfwacht inrukte. Bleckmes-
j knikte hem vriendelijk toe.
f a spanning wachtte Steinlein op
luitenant. Wat is er nu weer
'eest, luitenant?
Wij keren terug. Hier zijn de
uwe transportpapieren. Ons voor-
ig doel is thans Bittburg in de
cl
- Vaderlandse klanken, zei Stein-
l tevreden.
- Hoezo?
- Ik kom uit de Eifel.
- Hoever is het?
- We zullen vijf weken nodig
)ben, luitenant, wanneer we re
ling houden met het tempo, dat
tct heden gehad hebben en daar-
komt nog de gevaarlijke tocht
gs de Rijn. Daar wordt voortdu-
id gebombardeerd. We zullen nog
I iets bijzonders meemaken!
-• Misschien kunnen we de ge-
irlyke zone ontwijken.
Ma Bingen naar Trier. Dat zou
I mogelijkheid zijn. Steinlein ont-
iwde zijn kaart. Of van Worms
ir Alzey, naar Kreuznach. Hoe
Tib dat eigenlijk zo ineens?
Jieckmesser haalde zijn schouders
- B 500 is naar de Eifel over-
jlaatst. Dan moeten ze onze
amen ergens anders instoppen.
U denkt te eenvoudig, Steinlein,
u zult het daarom nooit tot ge
maal brengen. Men wilde ons zelfs
andere wagons plaatsen. Onze
gons komen uit deze buurt en vol-
■ïs de bepalingen van de spoor-
gen behoren zij hier te blijven.
^e mensen, riep Steinlein geschrok-
a. Onze lijfwacht heeft het
gemaakt. Ze rangerer ons. Op
v t ogenblik kwam de rangeerlocomo-
f voor de drie wagons. Gauwer
n ik dacht, zei Bleckmesser.
(rbel reikte hem een beker hete
'ffie toe. Bleckmesser warmde zijn
Aid om het metaal. Wij zullen
■Dit ons doel bereiken en weet u
,arcm niet? Steinlein keek hem
igend aan. Er is geen doel
l^er Men zal ons zolang heen en
Jer schuiven tot de oorlog afgelo-
is of dat we ergens vastzitten.
Of totdat men ons een paar bom-
pn op ons dak stuurt, zei Stein-
Un. Bleckmesser knikte. Wij moe-
op alles voorbereid zijn. Maar
kunnen we onderweg een
flede fles wijn te pakken krijgen.
(An Oppenheim af is de omgeving
beroemd voor. Of houdt u niet
3.n wijn? Vergeet de Moezel niet,
i Steinlein, met zijn tong klakkend,
fohm stond bij de schuifdeur.
irst komt de Pfalz, zei hy. Maar
zullen ons onderweg minder met
de wyn dan met de goede moeder
Aarde bezig moeten houden. We rij
den rechtstreeks de hel in.
Onderofficier Mahlmann leed erg
onder zyn kwaal. De volgende och
tend had hy hoge koorts. Hy lag op
het ziekenbed. Daar kwam nog by
dat hy moeilyk te missen was. Dr.
Brohm onderzocht hem grondig.
Hy moet naar een ziekenhuis, be
richtte hy Bleckmesser. Ik kan
de verantwoordeiykheid voor hem
niet op my nemen. De eerstvolgen
de gelegenheid zal wel Rastatt zyn.
Helaas niets aan te veranderen, lui
tenant voegde hy erby toen hij het
ontstelde gezicht van Bleckmesser
zag. Dan zal ik zyn groep moe
ten nemen, zei Steinlein. Waarom?
Mahlmann zal toch wel de een of
ander in zyn groep hebben, die het
overnemen kan! Een gevangene?
Het zyn geen gevangenen meer.
Kunt u my iemand noemen Mahl
mann? Jansen, luitenant, ant
woordde de onderofficier Mahlmann
met schorre stem. Noteer de
naam. Steinlein. Breng hem de vol
gende halte by me. Hy is de oud
ste van myn groep, ging Mahlmann
met horten en stoten verder. Hy
heeft nog de eerste wereldoorlog mee
gemaakt en werd in 1918 als onder
officier ontslagen De beste man van
myn groep. Hy speelt het klaar, lui
tenant. In orde, Mahlmann, zei
Bleckmesser. In Rastatt gaat u
naar het lazaret. Daar zal men u
genezen en u zult het beter hebben
dan wy.
Aardige zusters, voegde Steinlein
erby.
Ook aardige dokters, bromde
Brohm.
Ik vind het jammer, luitenant,
fluisterde Mahlmann. Ik was graag
by u gebleven.
Och wat! Wees bly dat u van
de rommel af bent. wy hebben nog
een hoop narigheid voor ons.
Ik zou liever verder meegegaan
zijn. Ei is ook veel pret by.
Wat een gouden gemoed, merkte
Steinlein op.
Als men het pret noemen mag,
zei Mahlmann.
U mag het, zei Bleckmesser.
De mannen gaan voor u door
het vuur, luitenant.
Nou, ga maar slapen Bleck
messer legde de hand op zyn voor
hoofd. U hebt u aardig opgewon
den.
-- Ik heb zo iets nog nooit meege
maakt, luitenant, waarachtig niet.
Ik v/eet, dat verscheidene mannen
de plaat wilden poetsen. Maar nu
denkt niemand er meer aan.
Het is goed, zei Bleckmesser.
Maar nu moet u gaan slapen. Mahl
mann sloot de ogen. Onverant-
woordelyk, dat men hem meegezon
den heeft, zei Bleckmesser.
Ik heb me vrywillig gemeld. Ik
kon het. in die gevangenis niet langer
uithouden. Daar deug ik niet voor,
luitenant.
Steinlein knikte begrUpend. Weldra
hoorde men door het stoten der wie
len heen de moeilijke ademhaling
van de zieke. Bleckmesser ging op
zyn brits zitten en wenkte Brohm.
Heeft hy nog kans? vroeg hy
fluisterend.
Dat valt niet gemakkelyk te
zeggen. In deze wagon heeft hy geen
enkele kans meer. Als hy tydig in
goede handen komt.
Hoe bedoelt u dat?
Met de middelen, die wy hebben
kan men de zaak slechts vertragen.
Zoals my bekend is zyn de Ameri
kanen ons in dit opzicht een paar
passen voor. Hy moet tijdig in hun
handen komen, bedoel ik.
(Wordt vervolgd)
BEZOEKT ONZE
EXPOSITIE TE
WASSENAAR
iLaagse
caravan
centrale
RIJKSSTRAATWEG 179 TEL 01751-2561
Nieuwe uitgaven
Nieuw Verkade's albiun
„Vogelzang"
door dr. Jac. P. Tliijsse
In opdracht van de bekende Ver
kade-fabrieken N.V. in Zaandam
schreef de al evenzeer bekende dr.
Jac. P. Thysse gedurende het tydvak
1906 tot 1937 de tekst voor niet min
der dan achttien albums, waaraan
talloos velen, die deze periode hebben
meegemaakt, de aangenaamste her
inneringen bewaren, wy behoeven
slechts enkele namen te noemen om
in dit opzicht het verleden te doen
herleven: Lente, Zomer, Herfst en
Winter, Blonde Duinen, Bonte Wei,
Het Naardermeer, Langs de Zuider
zee, Texel, onze grote rivieren enz.
In 1938 leverde dr. Thysse het ma
nuscript voor een nieuw album „Vo
gelzang", doch de tweede wereldoor
log was er de oorzaak van dat het
nimmer in druk verscheen.
In verband met het feit, dat het op
25 juli a.s. honderd jaar geleden zal
zyn, dat dr. Thysse in Maastricht het
levenslicht aanschouwde, vatte de
directie van Verkade het voortreffe-
lyke denkbeeld op de in 1938 voorge
nomen uitgave thans te verwezen-
lyken. Niet als een hervatting van de
genoemde albumreeks, doch als een
bydrage aan de voorgenomen Thysse-
herdenking.
Het is geen album geworden naar
de oude styl; met losse plaatjes ver
vaardigd naar aquarellen, doch een
met foto's geïllustreerd boek, waar
van de tekst zonder één wyziging kon
worden gehandhaafd. Het is dus dit
maal niet mogelyk het album te ko
pen en daarna geleidelyk de plaatjes,
verpakt in Verkade's artikelen, te
verzamelen, doch het boek wordt via
een binnenkort te publiceren spaar
systeem voor het publiek verkrygbaar
gesteld.
Dank zy de interessante tekst, het
prachtige foto-materiaal en de mo
derne druktechniek is dit album een
juweeltje geworden, dat een aan
winst en een sieraad vormt voor
ieders boekenkast. Wy willen slechts
hopen, dat deze uitgave een dermate
enthousiaste ontvangst ten deel valt,
dat de directie van het Zaanse be-
dryf op haar bovengenoemde besluit
terugkomt en deze verschyning als
nog wil beschouwen als een hervat
ting van een door duizenden Neder
landers hooggewaardeerde traditie.
Priester neergeschoten
De 52-jarige rooms-katholieke
priester Luis Francisco Mosquera is
gisteren in Bogota (Columbia) neer
geschoten en ernstig gewond door
twee gewapende mannen, toen hij
de deur van zyn parochiewoning
opende, nadat men daar had aan
geklopt.
De priester werd viermaal getrof
fen. De schietparty vond plaats kort
nadat hij een avondmis had opge
dragen. De politie heeft vier patroon-
hulzen aangetroffen. Kinderen, die
in de omgeving speelden, hebben
verklaard, dat zy twee mannen en
een vrouw in een taxi bij het
parochie-huis hebben zien wegryden.
PANDA EN DE MEESTER - 1BALLONIST
1282. „Laat me los!'' hijgde Dikke Dick. „Ik moet in
tekenen!"
Maar de broertjes trokken zich niets aan van zijn protesten.
„Eerst verbindenriepen zij. „Je gezondheid is meer waard
dan een wedstrijd. Van een schram kun je infectie krijgen. Dus
veel pleisters en zalf erop!"
„Laat hem nou gaan!" riep Panda. „Het is erg mooi. dat jullie
zo zorgzaam zijn. maar dit is toch wat overdreven!"
„Panda!" riep de ballonnist. „Dat boe boek hier
heen!"
Meer kon hij er niet uitbrengen, want Ted en Ed snoerden hem
de mond met verbandgaas. Maar Panda had het al begrepen. Hij
snelde naar het wedstrijdboek. waar de secretaris van de ballon-
nistenvereniging met zijn horloge in de hand bij stond, griste het
van de tafel en bracht het naar de ballonnist. Deze slaagde erin,
een arm uit de wirwar van verband en pleisters vrij te maken en
een krabbel in het boek te zetten. Het was geen seconde te vroeg.
„Tijd!" riep de secretaris. „De inschrijving wordt gesloten. Wie
thans nog niet ingeschreven is, kan niet meer aan de wedstrijd
deelnemen!"
RECHTER TIE EN DE TWINTIG GOUDSTUKKEN door Robert van Gulik
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN GRAMMETJE FOK
107Natuurlijk zou het niet beleefd zijn geweest om te lachen
over al die mensen, die in die ene kleine sneeuwhut woonden, en
daarom begon Bram gauw over iets anders.
„Wist uw zoontje niet, welk gevaar hem bij de ijsberg dreig
de?" vroeg hij.
„We hebben het hem dikwijls genoeg gezegd"zei de Eskimo.
„Maar u weet hoe kinderen zijn ze doen juist, wat niet
mag".
„En hoe komt het nu, dat de ijsberg omklapt als er iemand
langs vaart?" vroeg Bram nieuwsgierig. Maar dat wist de Eskimo
niet. Zijn gezicht werd eensklaps angstig en hij wees over zijn
schouder naar de ijsheuvels achter zich.
„Het zijn de vijf boze Eskimo's die leven daar achter een
hek niemand van ons is er ooit geweest
„Dan zal ik er maar eens een kijkje gaan nemen", vond Bram
opgewekt. „Kan iemand me even dat hek wijzen?"
Het jonge Eskimootje wilde dat wel doen. Het „hek" bleek van
ijspegels te zijn gemaakt. Vlug stookte Bram een vuurtje om het
hek te smelten.
Het Eskimojongetje keek sidderend toe.
iog te Port Harcourf
-net zuiger S 178 n
OZO Ceylon
Hector 4 te Klllybegs
Octopus 4 nog te oPrt Harcourt
