Transport
der
verdoemden
OPLICHTER
GEARRESTEERD
VECHTPARTIJ
TUSSEN TURKEN
EN VENLONAARS
LEIDSCH DAGBLAD MAANDAG 4 JANUARI 1965
Dagelijks vervolgverhaal
Oorspronkelijke roman door
WOLFGANG ALTENDORF
Dat is verplicht. Wij hebben een
groot aantal voormalige officieren
in de gevangenis. Bleckmesser knik-
te naar het perron. Zo bevindt zich
onder de mannen van mijn tran
il sport een vroegere marine-officier,
'I als mens een formidabele knaap. Hij
hief de armen op. Onlangs hadden
we een Hauptmann, droeg het rid
derkruis. Zijn geval herinner ik me
niet meer precies. Ik meen dienst
weigering. Dat kan iedereen over
komen, voegde hij er bij.
En? vroeg de majoor nerveus.
Hij probeerde het ook. In het
algemeen worden vroegere officieren
bij ons bij de opleiding geplaatst.
Aangezien de dienst in een derge
lijke compagnie niet afwijkt van
p de gewone groep en overwegend bui
ten de gevangenis plaats vindt, ver-
eist dit natuurlijk vertrouwen. Tras-
senstein stelde ons teleur. Bij het
invallen van de duisternis verwijder
de hij zich heimelijk van zijn
H mannen. Zijn plan was niet al
te origineel. Hij wendde zelfmoord
voor. Dat geschiedt meestal. Ze ge
loven, dat ze dan niet achtervolgd
worden. Maar zo is het toch niet.
De jacht begon een uur later. Men
vond zijn kleding aan de oever van
een rivier. Er lag een brief bij, waar
in hij geschreven had er de voor
keur aan te geven te 6terven, om
dat hij zijn eer toch niet terug
winner kon. Als vroegere officier kon
hij in de gevangenis niet
niet de speurtocht voort te zetten.
Natuurlijk houden we daarbij reke
ning met verleden, families, rela
ties. intelligentie van de vluchtelin
gen. Het is zuiver een rekensomme
tje. Reeds de volgende ochtend gre-
pen we hem in Westfalen bij een
N landeigenaar, met wie hij bevriend
n was, een oude heer, die zich een
ongeluk schrok, toen we hem ver
telden dat hijzelf vermoedelijk ook
strafbaar was.
Zo verging het ook een overste,
wiens naam mij ontschoten is.
Overste? vroeg de eerste luite
nant ontsteld.
En waarvoor was dieDe
majoor kon zijn zin niet voltooien.
8— Wacht eens even kijken
o ja, wegens het in gevaar brengen
van een transport. Aanvankelijk
werd hij beschuldigd var sabotage.
Dat liet men echter weer vallen. Hij
gaf een baanwachter opdracht een
trein te laten stoppen. Hij kon pas
met behulp van de politie van z'n
ÏS onzinnig plan afgebracht worden,
ie Zijn vlucht werd gauw ontdekt. Men
■o greep hem toen hij bezig was zijn
sokken uit te trekken. Zijn af
scheidsbrief luidde ongeveer hetzelf
de als die van de andere, maar in
waarheid was hij evenmin van plan
zich van het leven te beroven. Bleck
messer stond op. Nadenkend liep hij
naar de deur. Eigenlijk staan wij
allemaal, die verantwoordelijkheid
dragen, met ons ene been in de ge
vangenis.
Een uur later vertrok het trans-
^port van de majoor. Ook hier was
hij dus weer de eerste geweest en
Bleckmesser vroeg zich af of hij wel
goed gehandeld had. Misschien had
1 hij een soort overeenkomst met hem
^moeten sluiten en van de voordelen
van het ridderkruis profiteren. De
majoor zou zijn doel bereiken dat
was zonder twijfel.
Cf ik heb alles grondig verkeerd of
grondig goed gedaan, dacht Bleck
messer. Die vraag zal later wel een
antwoord krijgen. In elk geval zal
V ons oponthoud op dit kleine station
niet al te lang duren. Daarvoor zal
Ede eerste luitenant wel zorgen.
De commandant van het station
verscheen op het perron. Klaarblij-
kelijk had hij bloed geroken. Hij was
begerig de mannen eens te zien, die
Hizo volkomen buiten zijn gezichts
kring leefden. Tuchthuisboeven wa-
ren voor hem slechts een begrip uit
de film en de detectiveromans. Zou
IIIN nu een vleugje van de werkelijk
heid kunnen opvangen?
-j Hij snapt het nooit, dacht' Bleck
messer en hij bekeek de eerste luite
nant aandachtig. Wij zijn voor hem
andere mensen, geheimzinnige we
zens uit een ander, voor hem ver
schrikkelijke wereld. Maar die we
reld is interessant en avontuurlijk
en het liefst zou hij nog meer ver
halen van me horen. Ik zou hem er
honderd kunnen vertellen, honderd
ware geschiedenissen van menselijke
zwakte, ernstige, grappige, tragische,
belachelijke geschiedenissen, zoals
die van grenadier Bolz. Die had een
of ander meisje zijn dienstrevolver
geleend en het kind had daarmee
haar zoveelste minnaar neergescho
ten. Talloze liefdes! De krijgsraad
had ze alle grondig uitgeplozen. De
praatzieke moordenares had geen de
tail verzwegen en zo kon het ge
beuren, dat het proces-verbaal van
de eerste tot de laatste letter bijzon
der pornografische lectuur vormde.
Tegen dit alles stak de grenadier
Bolz povertjes af. Hij had met het
meisje in een of andere kroeg een
paar glazen jenever gedronken, had
haar de revolver gegeven, zonder te
weten wat zij ermee uitrichten wil
de. Hij had een klein uur op haar
gewacht, de revolver weer in ont
vangst genomen en was vervolgens
naar zijn kazerne gegaan. Een half
jaar gevangenisstraf voor hem. Het
meisje kwam voor de burgerlijke
rechter. Hoe het met haar afliep
stond niet in de papieren van Bolz.
De eerste luitenant zag zichzelf
misschien in elk der gevangenen als
in een spiegel. De gevangenis lag als
een dreigend spook voor hem. Hij
zou het van nu af aan niet meer zo
eenvoudig hebben. Steinlein kwam
van het bureau der dienstregeling.
Over tien minuten gaan we ver
der, meldde hij.
Uitmuntend! zei Bleckmesser.
Wat wilde de majoor van u,
luitenant?
HU wilde ons in zUn transport
opnemen om het moreel van zyn
mannetjes te versterken. Ik heb het
hem uit zUn hoofd gepraat.
Steinlein blies tussen zUn tanden.
Dat dacht ik al.
Dan waren we van de zaak af
geweest en hadden we morgen kun
nen teruggaan.
MU bevalt het hier, tot heden
best, zei Steinlein. Maar waarom
hebt u geweigerd? Uit een zuiver tac
tisch oogpunt zou er toch niets te
gen in te brengen zUn.
HU vond het waagstuk te groot,
toen ik hem over de aard van ons
transport ingelicht had.
Steinlein lachte Ondanks zUn
ridderkruis is hem de angst in de
benen geschoten!
KUk, daar is de stationscom
mandant. Ook hU is nog niet van de
schrik bekomen. WU danken het aan
hem, dat we weer zo gauw verder
gaan.
Voor fatsoenlUke mensen zUn
we een verschrikking, luitenant,
daaraan ben ik al gewend.
De commandant verdween weer.
Het uitdelen van het eten was
beëindigd.
Kettencharly sleepte met emmers
water. De lege ketel moest opnieuw
gevuld worden.
Hoe gaat het nu verder? in
formeerde Bleckmesser.
Nog een beetje naar het zui
den en dan waarschynlUk naar het
westen. HU keek op zijn horloge. Het
wcrat tijd!
Laten de mannen instappen!
Steinlein gaf de bevelen. Het per-
in werd onmiddellUk leeg. Ketten
charly gooide zUn laatste emmer wa
ter in de veldkeukenketel. Toen klom
ook hU in de middelste wagon.
Dr. Brohm waste zUn handen aan
een kraan en nam uit de holle hand
een slok water. De locomotief floot
Haast u, dokter! riep Steinlein.
Brohm sprong in de rijdende wa
gon. Er gaat niets boven zinde-
lUkheid, zei hU.
(Wordt vervolgd)
In de HOBAHO-HALLEN
in LISSE
VAN 4—8 JANUARI
minimin
Een Haagse politie-agent maakte
zaterdag een beste beurt door uit zUn
surveillance-auto een man op straat
te herkennen, die in het politieblad
staat gesignaleerd, verdacht van op
lichting tot een bedrag van f 150.000.
By het vervoer in de surveillance
auto heeft de arrestant de agent
het nauw gebracht door diens sj;
om de keel dicht te snoeren.
De man (24), zonder vaste wcx
of verblijfplaats zou betrokken zUn
bU een oplichting samen met drie
deren van een inwoner van Wasse
naar, die zU onder meer voorspiegel
den, dat zij in Duitsland een grote
partij zeemleren lappen ter beschik
king konden krijgen, waarmee g
zaken waren te doen. De inw<
van f 150.000 voor „transacties" ter
andere verhalen misleid, een bedrag
van f 150. 000 voor transacties" ter
beschikking gesteld. In deze zaak
heeft reeds één man in Den Haag
terechtgestaan. Hij is veroordeeld.
Twee verdachten zUn nog spoorloos.
(Van onze Venlose correspondent)
Op een plein ln het centrum van
Venlo werd zaterdagavond een ware
veldslag geleverd door enige Turkse
arbeiders en een aantal Venlose jon
gens. Een der Turken werd met een
auptokrik op zyn hoofd geslagen en
daardoor levensgevaarlijk gewond.
Zijn schedel werd stukgeslagen en er
moest onmiddellUk operatief worden
ingegrepen. Zijn toestand is zorgwek
kend. Ook een Venlonaar (21) be
landde in het ziekenhuis. Vyf ande
ren werden door de politie gearres
teerd en ingesloten.
Bij de vechtpartU waren vUftien tot
twintig jongens betrokken. De vech
tenden bedienden zich van slagwa
pens waarmee tegenstanders meteen
werden uitgeschakeld. De ruzie ont
stond in het toilet van een café,
waarbU volgens de politie een Turk
door anderen eigenaardig zou zUn be
handeld. Er worden nog meer arres
taties verwacht, aldus de politie.
In Den Haag
Straatoproer op
nieuwjaarsdag
(Van onze Haagse correspondent)
Na een uitermate rustige oudejaars
nacht is vrUdagavond laat in de
Haagse Jan Steenstraat plotseling
een rel losgebarsten, die oplaaide tot
een kort maar fel straatoproer. De
politie werd uit de ramen en van de
daken bekogeld met straatstenen, ser
viesgoed en meubilair. De Haagse po
litie voerde charges uit met de blanke
sabel, sloeg met de nieuwe, twee
meter lange „zwiepers" en spoot met
het waterkanon de straat en de da
ken schoon.
982. „Het spijt me", zei de ballonnist, zijn lachen bedwin
gend. „Maar ik kan jullie nu niet neerzetten. Ik heb al teveel tijd
verloren, met mijn onverwachte daling op jullie huis ha-hum
jullie huis en zo. Straks kom ik nog te laat voor inschrij
ving voor de ballonwedstrijd rond de wereld, voel je, ouwe
jongen?"
„Noem me niet „ouwe jongen", zei Jolliepop koel. „En uw in
schrijving op een wedstrijd interesseert mij niet. Dan had u maar
niet op ons huis moeten dalen!"
„Daar kon ik niets aan doen, ouwe .eh beste jongen",
hernam de ballonnist. „Het kwam allemaal door dit kogelgat.
Daar liep het gas uit, snap je?"
„Kogelgat?" herhaalde Panda. „Hoe kwam dat in uw ballon?"
„Door een kogel, denk ik", antwoordde de luchtreiziger.
„Ja, dat begrijp ik wel", zei Panda ongeduldig. „Maar hebben
ze dan op u geschoten?"
„Dat hebben ze", antwoordde de ballonnist, „en het was nog
wel een collega van me, die dat deed".
Wat gemeen!" riep Panda. „Waarom deed hij dat?!"
„Om te zorgen dat ik niet op tijd zou komen voor die wed
strijd", antwoordde de ballonvaarder. Hij zuchtte en vervolgde:
„Ja, de ballonvaart is niet meer wat het vroeger was. Het is geen
amateurssport meer. Te grote geldprijzen, voel je?"
RECHTER TIE EN DE TWINTIG GOUDSTUKKEN door Robert van Gulik
VIND JE LENTEWOLK GEEN
DERTIG KOPERSTUKKEN WAARD
2EG JE WAAROM JUIST DERTIG
KOPERSTUKKEN, EN NIET BU-
\VOOR8EELD V'JF OF TIEN?
DE
AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
104. Al wist Bram niet, wélk gevaar er precies bij de ijsberg
dreigde, toch was hij er zeker van, dat het kleine Eskimootje iets
ergs zou overkomen als hij er met zijn kajak langs voer.
„Kom terug!" riep hij. „Het is daar gevaarlijk".
Vriendelijk wuifde het Eskimootje met de hand.
„Hij verstaat je niet", zei Karo bezorgd.
„Kom terug!" riep Bram weer en hij maakte er nu duidelijke
gebaren met de hand bij. Maar de kleine Eskimo lachte nog bre
der en maakte een lange neus tegen Bram.
„Brrrutale aap!" krijste Tutu.
„Laat hem maar gaan dan moet-ie het zelf maar weten", zei
Karo boos, maar dat was niets voor Brammetje. In een oogwenk
had hij een lus in een lang en stevig touw gemaakt en over het
ijzige water suisde de lasso naar de kajak toe. Nóg probeerde het
ventje de lus te ontwijken, maar het hielp hem niets. Vlakbij de
ijsberg werd hij teruggetrokken en toen gebeurde er iets
wat Karo een miauw van schrik deed slaken en Tutu de vlerk
voor de ogen liet slaanI
