Transport
d©r
verdoemden
MS ELE
LEIDSCH
DAGBLAD
ZATERDAG 2 JANUARI 1965
Dagelijks vervolgverhaal
Oorspronkelijke romen door
WOLFGANG ALTENDORF
89)
De majoor lachte. U zult eens
1 zien hoe eenvoudig dat kan. Toeval-
lig maakte hij een beweging en
Bleckmesser zag 't ridderkruis schit
teren. Hij kwam er van onder de in
druk. Men zag dat ook tegenwoordig
nog niet vaak. Het ridderkruis was
iets zeldzaams. Hier neem ik be
sluiten, zei de majoor. De comman-
5 danfc van het station heeft alleen de
overname van uw troep door mij
ambtelijk te bevestigen.
B Het ridderkruis herinnerde Bleck-
messer echter aan zijn eigen dro-
q men. Moest hij halverwege omkeren?
Wederom keek hij naar zijn man-
I nen. In weerwil van zijn byziend-
J heid herkende hij vertrouwde ge
zichten. Schmitt, de kok, Wirbel, de
oppasser. Kettencharly, kreeg juist
zijn extra rantsoen, dat hy met een
goedkeurend gemompel aanvaardde,
n Was zijn vlucht uit het politiebureau
ii niet op een of andere wijze symbo
lisch? Hij was uitgebroken, om op
tijd weer terug te kunnen zijn. Hij
wilde mij niet teleurstellen, dacht
Bleckmesser.
Ik heb hun verlof gegeven. Geen
van hen is gevlucht. Ik mag hen
thans niet in de steek laten, wij
behoren bij elkaar.
[Maar was dit geen waanzin? De
komende dagen zou hü hen in elk
geval weer kwijtraken. Niemand kon
voorspellen wat in de tussentijd nog
ir gebeuren zou. De majoor was be-
gi reid de last der verantwoordelijk-
heid op zijn brede schouders te ne
men. Moest hij dat beletten? En
zou hij tegen de majoor kunnen op-
01 tornen?
Gelooft u niet, dat de kerels
- zullen vliegen wanneer zij het sie-
i( raad om mijn nek zien? ging de
1 majoor voort. Zijn ironie was zonder
zelfverheffing, ja het was zelfs of er
E enige schaamte in zijn woorden lag.
Ik heb driehonderd kilometer in
twee dagen afgelegd en daarbij de
f hele spoorweg op zijn kop gezet. In
y een paar dagen ben ik aan het
3l front. Dat garandeer ik u.
Bleckmesser twijfelde er niet aan.
IDe vitaliteit van de majoor boeide
hem en hij volgde hem gewillig
naar de Kommandantur. Deze stond
Ionder bevel van een eerste luitenant,
die met een merkwaardige vlugheid
I achter zijn bureau opsprong, toen
hij het kruis op de borst van de
majoor gewaar werd en hij had
nog wel een verwonding aan zijn
j been.
y Ik ben van plan het transport
a, van deze luitenant hoe was ook
51 weer uw naam?
Bleckmesser, majoor.
De groep-Bleckmesser dus bij
mijn bataljon te voegen. Het front
heeft mannen nodig en ik ben om
zo te zeggen er verantwoordelijk
voor, dat dit gauw gebeurt. U wilt
de luitenant een en ander wel be
vestigen.
Natuurlijk, majoor, zei de eer-
Bte luitenant onderdanig.
Bleckmesser bekwam langzamer-
f hand van zyn verbijstering. De geest
k der oppositie werd over hem vaar-
Ii dig. De majoor vond hij wat al te
15 fiink Bovendien kon hij niet dicht
genoeg bij hem komen. Zelfs het rid
derkruis verdween in de nevelen van
zijn bijziendheid.
Daar ga ik niet mee akkoord,
hij.
ga.
Hoor hem eens! riep de majoor
en lachte. Of u ermee akkoord gaat
of niet doet hier niets terzake. Ik
heb mannen nodig. En daarmee
is de kous af. Geef uw papieren!
Ook de eerste luitenant grinnikte.
Ik ga er niet mee akkoord,
majoor, omdat ik aanneem, dat uzelf
er ook niet mee akkoord gaat.
Wilt u mij voor de mal hou
den? Pas op! Ik kan ook onvrien
delijk worden. Hij keerde zich naar
de commandant van het station.
En zo iemand vertrouwt men de
beste soldaten toe!
Schijn bedriegt, merkte Bleckmes
ser op. Mijn mensen zijn geen ge
wone soldaten.
Wat kletst u? vroeg de majoor
verwonderd. Wat zijn ze dan wel?
Tuchthuisboeven!
Wat? De majoor slikte. De ee
ste luitenant leek te verstijven.
Tuchthuisboeven, majoor, her
haalde Bleckmesser. Op weg n
B 500. Ik moet u daarop wel op
merkzaam maken.
B 500, mompelde de majoor.
Zijn hoog opgerichte gestalte leek
wat kleiner te worden.
Bleckmesser knikte. Zware jon
gens majoor. zy worden by wyze
van begenadiging aan het front in
gezet. Zy komen rechtstreeks uit de
militaire gevangenis. Het is my
tuuriyk best, wanneer u de mannen
van my overneemt.
Bent u gek geworden?
maar ik voelde my toch ver
plicht u te vertellen, dat myn trans
port een by zonder transport is. De
bepalingen van het militaire straf
recht staan dit helaas niet toe.
Dan is alles van oe baan! riep
de majoor. U wilde me een groep
boeven overdoen! Dat zou makke-
lyk voor u geweest zyn.
Ongelofeiyk, zei de eerste lui
tenent.
Tuchthuisboeven! En die laat
u zo maar vry op en om het station
rondwandelen? Nog nooit voorgeko-
Bleckmesser glimlachte, nam zyn
bril af en draaide deze in de hand
om.
Hoeveel zijn er al weggelopen?
Geen enkele.
Dan hebt u geluk gehad.
Geluk? vroeg Bleckmesser en
keek met zyn halfblinde ogen de ma
joor onderzoekend aan. Wy heb
ben onze byzondere methoden. De
mannen weten, dat zy geen kans
hebben. De voltrekking van de straf
fen by het leger ziet op een la
traditie terug. Wy hebben een gron
dige opleiding gehad. Wy weten by-
voorbeeld zeer nauwkeurig hoe wy
een transport als dit naar zyn eind
doel moeten brengen. Hy wendde
zich tot de eerste luitenant. U
kunt volkomen onbezorgd zyn. Geen
van deze mannen zal op het idee
komen uw stad een bezoek te bren
gen. Zy weten dat wy hun streken
kennen. Het dagelykse omgaan met
dergelyke lieden veroorlooft ons de
grenzen nauwkeurig te trekken.
Bleckmesser stelde tot zijn genoegen
vast, dat hy door deze officier, en in
het byzonder door de hoog gedeco
reerde majoor, thans met het nodige
respect behandeld werd.
Zullen we niet gaan zitten?
vroeg de eerste luitenant.
Zy namen plaats.
Natuurlyk komt het af en
voor, dat er iemand uitknypt. Maar
het zal u interesseren, dat zolang de
gevangenis bestaat nog steeds elke
vluchteling achterhaald werd. Dit
weten de gevangenen. Met andere
v/oorden: de poging om te ontvluch
ten loont niet.
Ja, ja, zei de majoor.
Bleckmesser zette zyn bril weer op.
Zelfs majoor Trassenstein geluk
te het niet te ontvluchten, hoewel
hy de beste verbindingen had, ook
met het buitenland,
Majoor Trassenstein? vroeg de
majoor. U hebt er ook officieren by?
zyn stem daalde.
Vroegere officieren, verhelder
de Bleckmesser zakelyk. Voor zy by
ons komen, zyn zy gedegradeerd.
(Wordt vervolgd)
PANDA EN DE MEESTER - BALLONIST
In de HOBAHO-HALLEN
te LISSE
Militaire hulp
voor Spanje
Karo. de Scheepskatkeek eens om zich heenZe konden toch
ook moeilijk blijven liggen, tot de ijsberg gesmolten was. Dat kon
wel een paar honderd jaar duren!
Juist wilde hij daarover een opmerking maken, toen zijn oog
getrokken werd door een klein figuurtje op het water.
„Bram kijk eens even verzocht Karo dringend en
toen zag Brammet je Fok het ook. In een kajak dobberde een
kleine Eskimo-jongen op het water recht in de richting van
de gevaarlijke ijsberg!
ACROBAAT
De 26-jarige acrobaat Rod Pack is
het nieuwe jaar op ongewone wyze
begonnen. In de buurt van Los An
geles is hij op nieuwjaarsdag zonder
parachute op grote hoogte uit een
vliegtuig gesprongen. Een valscherm
werd hem tijdens de val aangereikt
door een collega, die... na hem uit
het toestel sprong.
Pack heeft zyn val zoveel mogeiyk
vertraagd door zyn lichaam horizon
taal te houden, armen en benen ge
spreid. Zyn maat, die wel een para
chute bij zich had, heeft zich tydens
de val zo klein mogelyk gemaakt,
zodat hjj Pack inhaalde. Samen kwa-
i zij in goede welstand op de
grond, ieder aan zyn eigen scherm.
Pack verdient zyn brood als acro
baat in theaters. De laatste tijd was
hij nogal eens zonder werk en hy
vond dat een beetje reclame geen
kwaad kon.
882. Jolliepop voelde zich als iemand, die een roltrap de
verkeerde kant op gaat. Hoezeer hij zich ook langs de touwladder
omhoog repte, toch bleef hij op dezelfde plaats; binnen bereik van
de mattenklopper, die door de boze boerin krachtig werd ge
zwaaid.
Maar gelukkig kwam er nu eindelijk uitkomst voor de geplaag
de knecht. De ballonnist had zijn mandje bereikt en gooide vlug
ballast uit, zodat de dalende beweging van de ballon in een op
waartse overging. Nog een laatste maal plaatste de mattenklopper
een treffer, toen schoot Jolliepop omhoog aan het slingerende
touwwerk.
„Een uiterst onaangename ervaring", mompelde hij. „Foei!
Zelden heb ik zoveel ruwheden moeten doorstaan. En dat alles
door het onverantwoordelijk ballonvaren van die roekeloze lucht
reiziger! Ik zal hem eens ernstig onderhouden!"
Hij wierp rillend een blik in de diepte en beklom met knikkende
knieën het zwaaiende geval.
Maar toen hij eindelijk de mand bereikte, wachtte hem daar
een nieuwe ergernis: daar stond de ballonnist weer te schudden
ten prooi aan een van zijn onbedaarlijke lachbuien.
.Nu is het genoeg, meneer!" riep Jolliepop met trillende stem.
„Ik eis, dat u ons dadelijk omlaag voert! Onmiddellijk!"
RECHTER TIE EN DE TWINTIG GOUDSTUKKEN door Robert van Gulik
De V.S. zullen Spanje helpen vyf
fregatten, die raketten kunnen ver
voeren, te bouwen en Frankrijk zal
hulp verlenen by de bouw van twee
onderzeeboten.
Dit heeft een woordvoerder van het
Spaanse ministerie van Marine don
derdagavond in Madrid verklaard. De
fregatten en de duikboten, die bin
nen de komende aoht jaar gebouwd
zullen worden, zullen in totaal rond
600 miljoen gulden kosten.
Enorme brand
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
bij Oporto
By een enorme brand in de Portu
gese haven Leixoes, bij Oporto, die
donderdagochtend was uitgebroken,,
zijn voorraden katoen, gebouwen en
machines ter waarde van ongeveer
3.5 miljoen dollar vernield.
Drieduizend ton katoen die pas
waren uitgeladen uit het Nederlandse
vrachtschip „Laarderkerk" verbrand
den op de kade. Hevige windvlagen
dreven de brandende katoen over ge
bouwen in de omgeving van de haven
en honderden inwoners moesten wor
den geëvacueerd.
De „Laarderkerk" werd door deze
windvlagen aan de grond gedreven,
toen het de haven probeerde te ver
laten. Vier sleepboten hebben het la
ter weer vlot gekregen De bevolking
van de plaats Matosinhos, rond de
haven Leixoes gelegen, heeft oude
jaarsavond in paniekstemming door
gebracht.
Zevenhonderd brandweerlieden, ge
holpen door honderden vrijwilligers,
bestreden het vuur, dat gisterochtend
werd geblust. De oorzaak van de
brand is nog niet bekend.
Advertentie
WASAUTOMATEN
A. de Wit's Handelshuis
Oude eVst 111 - Leiden - Jel. 25328
103. Het was geen wonder, dat de vorm van de wonderlijke
ijsberg Bram erg bekend voorkwam. Want op de tekening stond,
als derde en laatste gevaar, een ijsberg aangegeven, die precies
dezelfde vorm vertoonde als de ijsberg op de tekening.
Maar op de tekening stond nog iets meer.
„Volgens mij", zei Brammet je, lijkt het nog steeds op een
scharnier. Een scharnierende ijsberg dat bestaat toch niet?
En toch zijn de vorige voorspellingen ook uitgekomen. Ik voel er
weinig voor om door te varen".
„Niet varrrren". riep Tutu bangelijk.
