HOOFDSCHOTEL? VLEES!
INTERESSANTE EXPOSITIE
ITALLIAANSE GRAFIEK
V errukkelij ke komedie
van George Feydeau:
IN MUSEUM „DE LAKENHAL"
Steunende op rijke,
waardevolle traditie
Wordt Wankowicz
gedeporteerd
Foto-expositie van
CHRIS STAPELS
Verrassende ontdekkingen
,De methode Ribadier'
BOB DE LANGE ZET ZIJN KOMISCH
REGISTER TOTAAL OPEN
UITREIKING CAMPERT-PRIJZEN
Executies op Cuba
Opgericht 1 maart 1860
Dinsdag 22 december 1964
Vierde blad no. 31448
schone, dan wel tragische werkelijk
heid, toch ook af en toe de humor in
treffend beeld gebracht is.
Concluderend mogen wij zeggen,
dat de hedendaagse Italiaanse gra
fiek een hoog niveau bereikt heeft en
dat de ontwikkeling leidde naar een
doorbraak, waarbij men zich niet
heeft overgegeven aan dolzinnige ex
perimenten of waanzinnige ondoor
dachtheden, die een tydlang in de
kunst „grote mode" waren, maar
waarvan men tegenwoordig gelukkig
meer en meer afstand weet te nemen.
De belangstelling was op de ope
ningsavond gelukkig reeds bijzonder
groot!
H.
HOE hard, consciëntieus en kundig er ook door de Italiaanse
grafici gewerkt wordt, openbaart de belangrijke overzichts
expositie van hedendaagse Italiaanse grafiek, waarop leden van de
„Associazone degli insicori Veneti" Venetië speciaal is een
voorbeeld van een unieke erfenis thans in het museum „De
Lakenhal" ongetwijfeld de aandacht van vele geïnteresseerden
zullen trekken.
Zy Is tot stand gekomen dank zij
de medewerking van prof. Allessan-
dro de Masi, directeur van het Insti
tute dl Cultura in Den Haag en van
de directeur van bovengenoemde ver
eniging, die zijn keuze in opvallend
contrastrijke verscheidenheid be-
lalde.
Deze expositie, welke gisteravond in
tegenwoorwoordigheid van de Itali-
ambassadeur, met een enkel
woord door drs. J. N. van Wessem is
Ingeleid, waarna het Leids Toon
kunstorkest onder directie van Chris
Verhoog het Concerto per la Notte
di Natale van Corelli uitvoerde, is
bjjzonder interessant, omdat zij een
imponerende indruk geeft van het
huidige niveau der Italiaanse grafici,
waarbij zij tevens de gelegenheid
biedt een interessante vergelijking te
maken met hetgeen door de Neder
landers wordt gepresteerd.
Melchior Wankowicz, de Pools-
Amerikaanse schrijver, die tot 18
maanden veroordeeld is, heeft be
sloten niet in hoger beroep te gaan
tegen zijn vonnis wegens omstreden
beschuldigingen van het belasteren
tan de Poolse regering.
Deze beslissing doet de mogelijk
heid rijzen, dat de 72-jarige auteur
gevangen gezet of gedeporteerd zal
worden, nadat het vonnis vannacht
bekrachtigd is.
Het proces tegen Wankowicz wordt
in het Westen en ook door de be
klaagde zelf beschouwd als een
voorbeeld van de toenemende druk
het regieme intellectuelen en de
Vrijheid van het woord.
De beschuldigingen tegen Wanko
wicz, onder een wet uit de Stalin-
tijd. waren dat hij materiaal ver
spreidde met „lasterlijke en schade
lijke inhoud", dat door radio Vrij
pa naar Polen uitgezonden
[werd.
Het materiaal, waarin geklaagd
j wordt over de culturele politiek van
[de communisten, zou radio Vrij
pa bereikt hebben nadat het
toegezonden was door de dochter van
Wankowicz, mevrouw Marta Erman.
uit Washington.
Mevrouw Erman is kort geleden in
Polen aangekomen om de feestdagen
jUiéfc haar vader dooi' te brengen. Zij
wil beslist dicht bij haar vader zijn
voor het geval hij de gevangenis in
gaat of gedeporteerd wordt. Haar
echtgenoot Jan Erman. werkt in
Washington voor de Amerikaanse
Voorlichtingsdienst.
Deze collectie van welhaast 200
prenten, etsen, linoleumsneden en
houtsneden, waarbij het opmerkelijk
is, dat welhaast alle kunstenaars zich
op het gebied van het figuratieve be
wegen, getuigt in de eerste plaats van
de enorme vernieuwing, waaraan zü
zich in de laatste tien jaren met
grote intensiteit hebben overgegeven.
Wat bü hen merkwaardigerwijs
speciaal opvalt, is dat zovelen zich
in het luchtige, zonnige Italië wijden
aan beangstigende, huiveringwekken
de en sombere onderwerpen, hetgeen
men in het geheel niet verwacht zou
hebben.
Daarnaast frappeert, hun groot
ambachtelijk kunnen, de originaliteit
van hun visie, de verantwoordelijk
heidszin van hun werkwijze.
De herleving van de grafische
kunsten is bij hen in gewetensvolle
handen: zij steunen daarbij op een
rijke en waardevolle traditie, doch
weten tevens te getuigen van een
„eigen klimaat", waaraan hoopvolle
verwachtingen voor de toekomst in-
haerent zijn.
Deze expositie omvat niet alle
grote Italiaanse grafische figuren van
het ogenblik.Er is een veertigtal ver
tegenwoordigd, onder wie ook onbe
kende namen.
Toch illustreert zij duidelijk en in
dringend enige der voornaamste ten
densen van de huidige Italiaanse gra
fiek, waarbij de namen van de soms
abstracte Mario Abis, de poëtische,
fijnzinnige Giovanni Barbison, de
surrealistische Armando Donna, de
suggestieve Mario Dinon, de melan
cholieke Ernesto Lomazzi, de geladen
en expressionistische Tranquillo Ma-
rangoni, de sombere Walter Riacesi,
„Laguna":
acquajorte van Marion Dinon
de architectonisch ingestelde Neri
Pozza, de tedere Virgilio Tramontin
en de gevoelige Valeria Vecchia zeker
niet onvermeld mogen blijven.
Dit zijn slechts enkele namen,
welke ons in eerste instantie opvie
len. Men zal het ons niet euvel dui
den, dat bij zulk een overvloedige
hoeveelheid, anderen, die wellicht
evenveel recht hebben op vermelding,
in dit kort bestek ongenoemd moeten
blijven.
Het is, bij zulk een overweldigende
indruk van hedendaagse stromingen,
waarin zoveel gevarieerde, persoon
lijke krachten werkzaam zijn en
overtuigend van zich doen spreken,
ware verheugenis daarvan ken-
fce nemen, temeer omdat daartoe
bij grote uitzondering de unieke ge
legenheid geboden wordt. Daarom
wekken wij een ieder graag op. hier-
kennis te nemen en zich te ver
diepen in al hetgeen deze Italiaanse
kunstenaars ons ieder op eigen wijze
hebben te zeggen. Waarbij naast de
Schrijver Van Vechten
- 84 - overleden
De schrijver Carl van Vechten is
gisteren in New York in de ouder
dom van 84 jaar overleden. Volgens
een zijner assistenten heeft hij zon
dag de gehele dag nog druk gewerkt
en gefotografeerd.
Van Vechten genoot bekendheid
als romanschrijver en als criticus op
het gebied van letterkunde, muziek
en dans.
Een van zijn bekendste werken is
.Nigger heaver", dat in 1926 is uit
gegeven.
Van Vechten was in Cedar Rapids
in Iowa geboren. Hij is de stichter ge
weest van de Jannes Weldon Johnson
Memorial Collection van negerkunst
en brieven, sinds 1941 gevestigd in
de bibliotheek van de Yale Univer
siteit.
Albert Troost directeur.
Jail van Eyck Academie;
De 40-jarige Albert Troost is be
noemd tot directeur van de Jan van
Eyck Academie voor beeldende
kunsten in Maastricht. Hij was reeds
sinds 1 januari 1957 als hoogleraar
„schilderkunst in relatie tot architec
tuur" aan deze academie verbonden.
kunst
kAleiöosQQop
CHRIS STAPELS:
Amsterdams „Schoffie".
In het museum ,JDe Lakenhal" is gisteravond ook geopend een
fototentoonstelling van onze 22-jarige stadgenoot Chis Paul Sta
pels. Het is voor het eerst, dat hij met een „eigen" expositie voor
de dag komt.
Dit is zeker niet ten onrechte.
Want Chris Stapels, die zijn opleiding genoot aan de Haagse
school voor fotografie, heeft, zowel wat zijn scherp observatie
vermogen. zijn artistiek inzicht als zijn frappant fotografisch talent
betreft, veel te zeggen.
Hij is zeker niet iemand, die „zo
maar" een plaatje „schiet"! Voor een
kunstzinnige opname komt veel meer
kijken. Stapels geeft aan zijn foto's
een apart cachet, een aparte sfeer,
een bijzondere stemming. Hij wil voor
alles zijn „vrijheid" behouden en
daarom geeft hij meer, dan iemand,
die „gebonden" is. Deze expositie is
daarom zo waardevol omdat zijn
foto's dikwijls de grafische kunst
waarvan men op die der Italianen
zoveel opmerkelijke voorbeelden aan
treft benadert.
Stapels is nog jong en gezien wat
hij hier te bieden heeft kan men
nog veel van hem verwachten. Hij
kiest zijn onderwerpen te kust en te
keur. maar hóe hij dit doet is zijn ge
heim: die onderwerpen zijn niet ba
naal maar sprekend en gespeend van
het kitschachtig effect.
Hij weet er iets van de maken, dat
voor de beschouwer een verrassende
ontdekking kan zijn. of het nu een
landschap, een portret, o.a. van het
echtpaar Kamerlingh Onnes, of een
geval is, dat hem op zijn omzwervin
gen plotseling trof.
Stapels heeft iets van de reiziger in
zich, die andere dingen ziet dan an
deren. Hij zal U boomsilhouetten
voortoveren, een joods kerkhof, een
modderstructuur, een orgeldraaier,
een plant tegen een hofjesmuur, of
in het water. En steeds zult U
Charles Boost ontving
„Pierre Bayle"-prijs
De 57- jarige Amsterdamse
kunstcriticus Charles Boost heeft za
terdag in het Kriteriontheater in
Rotterdam de Pierre Bayle-prijs
1964 (Kritiekprijs film) in ont
vangst genomen. De prijs bestond
:en geldbedrag en een penning,
ontworpen door de Rotterdamse
beeldhouwer C. van Kralingen.
De toekenning van de prijs aan
de heer Boost geschiedde op grond
van het jury-rapport van de heren
drs. A. H. B. Briels, mr. D. den
Dijk, K. Stip en W. A. Wagener.
De „Pierre Bayleprijs" wordt elk
jaar uitgereikt aan „hem of haar
die op het gebied van de kunst stel
selmatig op literair niveau geduren
de verscheidene jaren zijn of haar
bemiddelende kritische taak opbou
wend heeft verricht". De Rotter
damse Kunststichting die in 1954 de
Pierre Bayleprijs instelde, besloot dit
jaar de onderscheiding toe te ken
nen aan diegene die kritische arbeid
heeft verricht op het gebied van
de film.
Voor een geheel gevulde schouwburg vond gisteravond voor
K. en O. een voorstelling plaats van het blijspel van George Fey
deau, „De methode Ribadier".
George Feydeau (1862-1921de aristocraat onder de schrij
vers van het „vaudeville" toneel, de man die aan dit genre een
litterair niveau wist te verlenen, ziet altijd kans met zijn verbluf
fende dramatische techniek de ontmoeting tot stand te brengen
tussen zijn gedurfde verbeelding en de lachwekkende gebeurtenis
sen van het dagelijks leven. Aan de verrukkelijke komedie, „De
methode Ribadierverleent hij alle facetten, die zo kenmerkend
zijn voor zijn oeuvre.
De burgemeester van Den Haag, mr. H. A. M. T. Kolfschotenheeft
gisteravond in het Haagse stadhuis die prijzen, die het bestuur van de
Tan Campertstichting dit jaar heeft toegekend, uitgereikt.
De belangrijkste prijsde Constantijn Huygensprijs, groot f J,.000,-, werd
overhandigd aan mr. Abel J. Herzberg uit Amsterdam als eerbetoon voor
zijn gehele oeuvre.
De burgemeester zei o.m. dat Herz
berg gezocht heeft naar een ant
woord op de vraag hoe men zijn
broeder zo veel leed kan aandoen zo
als geschied is in de tijd van de na
zi's. Herzberg heeft gezocht naar de
mogelijkheid een dergelijk leed te
voorkomen. En hij heeft zijn mees
terschap gevonden. De Jan Campert-
prijs, groot f 2.000,-, ging naar de
heer L. Th. Lehmann in Amsterdam,
voqr zijn dichtbundel „Who is who in
what land". De Vijverbergprijs, groot
f 2.000,- was toegekend aan Jacques
Hemelink in Amsterdam, voor zijn
bundel verhalen „Het plantaardige
bewind". De heer Hamelink was niet
aanwezig om de prijs in ontvangst te
nemen. De Essayprijs, groot f2.000,-,
was bestemd voor de heer C. J. E.
Dinaux uit Heerde voor zijn kritisch
en essayistisch werk.
Vervolgens werd de Nienke van
Hichtumprys. groot f 1.000,-, aange
boden aan Gertie Evenhuis vóórhaar
jeugdboek „Wij waren er ook bij".
Het is de eerste maal dat deze prijs
wordt toegekend voor een jeugdboek.
Burgemeester Kolfschoten zei dat de
gemeente Den Haag er trots op was
vooraan te zijn gegaan in deze onder
scheiding.
De plechtigheid werd opgeluisterd
door Chanah Milner met liederen van
het joodse volk.
Als motor van de gebeurtenissen, f
de ontrouwe echtgenoot in de meest
dwaze verwikkelingen, een situatie,
die bij Feydeau altijd het middelpunt
de intrige vormt. Als personen,
persiflages op de mensen om ons
heen, de bedrogen echtgenote, de
quasi onschuldige bedrieger, de suk
kelige vriend, die bij de bedrogen
v een kansje tracht te wagen, de
uiterlijk gekwetste, maar inner
lijk ongeschokte „man van het liefje",
allen figuren, die zich op de vreemd
ste manieren kronkelen tussen de
tangen van de menselijke ondeugden
>ns, met en door Fey- j
deau. een avond vrolijk om kunnen
maken.
„Bokkesprongen"
De gebruikelijke kaarten zijn door
Feydeau ditmaal als volgt geschud.
Angèle heeft in haar tweede echt-
vriend, de ingenieur Ribadier, een
ontrouwe echtgenoot gevonden
j als haar eerste man was. Bij het
j overlijden van laatstgenoemde heeft
zij echter een soort dagboek van al 1
zijn „bokkesprongen" in handen ge
kregen en meent daardoor voor de
toekomst alle trucjes wel te kennen. I
Toch rekent zy buiten de waard, in
dit geval een buitengewone gave van
Ribadier. Maar ondanks deze gave en
mede door sukkelig toedoen van de
miezerige aanbidder annex huisvriend
komt Ribadier in „dik weer". Hij ont
komt weliswaar aan een lichameiyke
doorboring middels het rapier van i
een bedrogen wynkoper, maar zal I
[toch, omdat zyn geheim ontdekt is,
zyn verdere leven in een, voor hem
schier ondraaglijke, deugdzaamheid
moeten voortzetten, voor alle dames
in de zaal een duideiyk „happy en-
ene grap na de andere, houdt hij ons
steeds in de greep van zijn groot mi
misch en plastisch vermogen, een
greep waarbij men alleen maar bij
voortduring in de lach kan schieten.
Do van Stek als Angèle geeft in
deze rol eveneens biyk van een groot
komisch talent. Ook haar mimiek met
de typische quasi onschuldige oogop
slag, haar stemmodulaties en plastiek
geven aan deze vertolking een by-
zonder karakter. By deze beiden
sluit Bas ten Batenburg als huis
vriend zich volkomen aan. Het enige
bezwaar, voor zover dit in een derge-
ïyk stuk als bezwaar gevoeld kan
worden, is, dat de voorstelling door
de zo sterk gepersifleerde weergave
een cabaretachtig karakter krijgt.
Niet door de persiflering van de figu
ren afzonderlijk, maar door daarnaast
nog eens elke situatie op zichzelf
sterk te persifleren, dringt zich deze
vergelijking soms even aan ons op.
Maar nogmaals, dit doet geen af
breuk aan de grote waardering voor
en het geweldige plezier in deze voor
stelling, waaraan in de kleinere rol
len Carl van der Plas, Anne-Wil
Blankere en Gaston van Erven even
eens hun opwekkende medewerking
verleenden.
Het décor van Wim Vesseur vervul
de zyn zwygende maar sfeervolle
plicht op uitstekende wijze, de kos
tuums van Lissette van Meeteren ver
leenden de dames nog meer gratie en
„onderstreepten" de domme y delheid
der mannen.
Nadat in de loop van deze voor
stelling alle beloften ten aanzien van
dit zo vrolijke stuk waren ingelost
nam een enthousiast gestemd publiek
hartelijk afscheid van de spelers en
liet K. en O. bij de actrices een wel
verdiende bloemenhulde achter.
B. H. jr.
zeggen: „Hé eigenaardig zo heb ik
dat nog nooit bekeken".
En dat is het, wat zyn foto's boven
„zó maar foto's" verheft en er telkens
weer iets byzonders aan geeft.
Stapels reisde ook naar Polen en
bracht van daar impressies mee. die
U nog nooit gezien heeft.
Daarom zal het voor iedereen, die
zich met fotograferen bezighoudt
en hoevelen zijn dat er niet? de
moeite lonen eens zijn 40 opnamen te
bekijken en er profijt van te trekken.
„Ja, zó kan 't ook" zult ge zeggen.
Maar niet velen zullen dat berei
ken, wat Stapels nu al doet.
Hij paart dan ook de kunde, de in
telligentie aan het gevoel om te doen.
Hij is in dit opzicht een benijdens
waardig mens! H.
De Cubaanse radio heeft omge
roepen. dat drie „agenten van de
Amerikaanse inlichtingendienst"
(CIA) door een vuurpeloton zyn te
rechtgesteld. wegens misdaden tegen
de Cubaanse staat. Enkele andere
agenten zyn veroordeeld tot gevan
genisstraffen, variërende van een tot
dertig jaar, aldus Radio-Havanna*
die echter niet meldde hoeveel an
deren by deze zaak betrokken waren.
De terechtgestelden zyn: Ricardo
Ulloa Olivera, Daniel Montero Ca-
malier en Desiderio Valladares.
Clloa en Montero zaten voorheen
by de Cubaanse militie. Valladares
van de leiders van een
spionage-organisatie van de CIA,
die in de provincie Pin ar del Rio
opereerde.
Do van Stek en Bob de Lange
i een scène uit Feydeau s
„De methode Ribadier".
(Foto L.D./Holvast)
Geweldig tempo
Bob de Lange heeft niet ge
schroomd qp beide fronten, zowel in
de rol van Ribadier als in de totale I
regie, zijn gehele komische register j
open te trekken, en dan komt er
wat! In een geweldig tempo rolt uit
zyn arsenaal van stemmodulaties de j
