Transport
der
verdoemden
DUET
PANDA EN DE MEESTER
LEIDSCH DAGBLAD VRIJDAG 20 NOVEMBER 1964
Dagelijks vervolgverhaal
Oorspronkelijke roman door
WOLFGANG ALTENDORF
6)
Het klopt, dacht Bleckmesser. Ik
an er niets tegen beginnen. Op het
ogenblik is iedereen geschikt voor het
front. Als het zo verder gaat worden
ook nog de vrouwen en kinderen
opgeroepen,
De laatste gebruikte Schwerdtfuss als
presse-papier. Na een bombarde
ment van het station in Mainz had
hij hem opgeraapt. Op weg
huis had hij daar in een bunker de
aanval moeten afwachten. Iedereen,
wie de splinter opviel, vertelde hij,
deze nog
spaar plezierigrmet
Y LOAS
^met gratis
waardezegels
van 15 en 25 ct.
vraag vooral om de
DUET-spaarkaart
61 *-*81. Panda kocht een grote zak met stuiters en begaf zich
aar Buldog Mulder junior, die met de meester steen zat te knik*
keren. Ruilen?", vroeg hij lokkend. ,,Deze hele zak voor die ene
stuiter?"
Het ventje keek verlangend naar de zak, maar schudde toen
ferm het hoofd. „Nee hoor", zei hij. „Ik mag niet ruilen van mijn
vader. Knikkeren is knikkeren. En als je hem wil hebben, moet je
allen. Zelfs als het ventje verkeerd mikte beschreef de magische
stuiter een bocht om alsnog het doel te bereiken.
„Hij fupt pitsen, zonder het zelf te weten", dacht Panda.
Tjongedaar kan ik niet tegen op".
„Dit is mijn geluksstuiter"zei het ventje, toen hij de hele zak
had gewonnen. „Ik win er steeds mee".
„Wil je hem niet aap mij verkopen?", vroeg Panda. „Ik geef
er veel voor hoor".
Maar opnieuw schudde de ander het hoofd.
„Nee hoor", antwoordde hij. „Mag niet van mijn vader. Pro*
„Dat zal een hele toer zijn", dacht Panda zuchtend. „Maar er
zit niets anders op. Dan maar weer een nieuwe zak kopen!"
