I
bk<ts&
Goud voor NEDERLAND
ploegentijdrit op weg
Vreugde en tranen
De mannen van vandaag:
Niemand had op dit
succes durven hopen
j Tokio 64
Onfortuinlijke eerste
ronde van De Rooy
Poloploeg verliest
eervol van Hongaren
Opgericht 1 maart 1860
Woensdag 14 oktober 1964
Derde blad no. 31389
ALS MONNIKEN..
„Dat kunnen ze ons nooit meer af
nemen". Gerben Karstens, trots over
de glanzend witte Olympische trui
gtrijkend, de grote gouden plak aan
het veelkleurige lint nog steeds om
de hals, was de spreekbuis van het
tevreden oranje-kwartet, dat in een
van de kamers van het Olympische
Vlelerdorp op de bedden lag na te
praten over de droom, die werkelijk
heid was geworden: een zege in de
ploegentijdrit op de weg. „We hebben
er ook voor geleefd", voegde Bart
Zoet er aan toe: „de laatste tien da
gen hebben we niet anders gedaan
dan trainen, slapen en eten. We
hebben ervoor geleefd als monniken".
Karstens ging verder: „We hebben
[afgezien in de training, want toen
kingen we al hard". En hij kwam
'met het verhaal dat de Belgen op
een ochtend hadden geprobeerd om
ian het wiel van de Nederlanders te
ilijven. Maar toen dit mislukte was
reactie: „Allee mannekes, als gü
Lsdag zo rijdt, dan komt ge
tort", waarmee onze zuiderburen
;eggen dat naar hun mening
Nederlanders dicht bij een Olym-
nsche titel zouden komen.
Hoe de wedstrijd was geweest?
jvert Dolman, die na zijn falen in
Ibertville verplicht was geworden
veek rust te nemen, meende:
is ontzettend lastig werk". Bart
it viel hem bij„Het is het zwaar-
nummer van de wielersport".
Volgens het van te voren uitgestip-
:1de plan was de ploeg in tegenstel-
ig tot de wereldkampioenschappen
Alberbville rustig vertrokken,
lar het duurde niet lang of het
ging kriebelen in onze benen, we
moesten vanzelf harder", vertelde
Karstens. Pieterse, Karstens en Zoet
met een verzet van 53x16 van
tart gegaan, hadden in de tweede
onde langzaam versneld bot 53x15 en
enslobte tot 51x14.
Alleen Evert Dolman, die op een
ipeciale nieuwe fiets had gereden
(„het frame was uitgeboord en dat
«heelde 2 kilo"), was volgens zijn
[ewoonte van het begin af met een
poter verzet dan de anderen gegaan.
Karstens vertelde tenslotte dat de
bij het ingaan van de laatste
onde wist, dat ze op de derde plaats
lag. „Toen we Frankrijk inhaalden
heb ik omgekeken naar ome Joop in
t jeep. Die maakte een gebaar van
het gaat prachtig" en toen hebben
e in de laatste 12 kilometer dan ook
Kerkelijk alles gegeven".
Bart Zoet, die na de teleurstelling
i Albertville waar hij volgens de
«litenlanders, welücht de beste ren-
i het hele veld was, dit kam-
lioenschap bijzonder op prijs stelt,
verklapte een geheim. Tegen Evert
Dolman zei hij: „Mag ik het vertel
len Evert? Ach, doe het ook maar
zelf". En toen liet de Rotter
dammer het eenvoudige koperen ket
tinkje zien, hem gisteren door een
i de Japanse telefonistes geschon-
„Als je dit draagt, worden jullie
kampioen", had ze in gebrekkig En
gels duidelijk gemaakt.
Voor Dolman zal naast de gouden
medaille dit simpele souvenir voor
■altijd een kostbare relikwie blijven.
Gerben KarstensBart ZoetJan PieterseEvert Dolman
Uitbundig
TOKIO, WOENSDAG Voor het eerst tijdens deze Spelen heeft
het Wilhelmus geklonken en is de Nederlandse vlag in de hoogste mast
gehesen ter ere van een Olympisch kampioenschap. Het waren de vier wiel
renners Gerben Karstens (Leiden), Bart Zoet (Sassenheim), Evert Dol
man (Rotterdam) en Jan Pieterse (Oude Tonge) die voor een onver
wacht succes zorgden door in de ploegentijdrit over 108 km het Olympisch
goud te grijpen. Eindelijk kon Joop Middelink lachen. Eindelijk bleek, dat
zijn werk, vier jaar geleden begonnen (op de Dag van de ploegentijdrit in
Rome) vruchten had afgeworpen.
Wat een triomf voor de Nederlandse wielersport na de wereldtitels
van Jan Janssen, Jaap Oudkerk en Tiemen Groen. Want niemand
had na het echec van Albertville, waar Nederland een maand ge
leden bij het wereldkampioenschap in de ploegentijdrit als twaalfde
was geëindigd, op een dergelijk succes durven hopen. Niemand, be
halve misschien de leiders van de Olympische wielerploeg, die er
rotsvast van overtuigd waren dat onze jongens tot betere prestaties
in staat moesten zijn, dat Albertville een vergissing was geweest.
Maar met al dat optimisme had men toch niet durven hopen op de
gouden plakken.
BUFFELS
Nederland ging van start in de
eerstt plaats met de bedoeling de
smaad van Albertville uit te wissen
en daarnaast zo mogelijk bij de ce
remonie protocolaire op het platform
te komen. Misschien zou het brons-
worden, misschien zilver, als het
heel erg goed zou gaan. Italië werd
(namelijk onaantastbaar geacht.
Maar het ging nog beter. Het ging
fantastisch in de derde ronde, die
Nederland begon met een achter
stand van bijna 22 seconden op de
Italianen en van 2 seconden op de
Zweden. De oranjeploeg, waarin na
Albertville Pieterse, Dolman en Zoet
waren gehandhaafs en Gerben Kar
stens als een welkome versterking
zfjn intrede had gedaan, joeg op
Frankrijk. De trocolores, die in de
eerste omloop 32 seconden op oran
je waren uitgelopen, die daarna ech
ter 37 seconden aan de pupillen
Zoet Sr.:„Voor zo'n bericht mogen jullie
me elke nacht wakker maken
„Enorm,
99
meneer
h „Enorm meneer, enorm vind ik het".
II Vader Dolman was laaiend enthou-
siast, toen wü hem 's morgens om
zes uur belden om te vertellen, dat
zijn zoon Eef met drie Ploegmak-
t{ kers Olympisch kampioen in de
Ploegentijdrit was geworden. Maar
bijzonder verrast was de heer Dol-
toan toch niet. „Ik had vertrou-
l®j wen in de jongens en rekende wel
op een plaats bij de eerste drie.
Bij de wereldkampioenschappen is
het op de een of andere manier
i misgegaan, maar het zat er wel in.
)0' Ik lag al anderhalfuur wakker,
(et wachtend op bericht. Toen de tele-
5tf foon ging wist ik dat het goed
was. Wat is dit mooi".
i Voor de ^ader van Bart Zoet kwam
I- het blijde bericht als een grotere
«w yerrassing „Dat is geweldig. Ja,
ill# ik had wel ergens op gehoopt, maar
ditDe familie Zoet werd door
°ns telefoontje wel uit bed gehaald,
1 maar wie is daar op zo'n moment
hoos om? „Nee hoor, voor zo'n be-
I richt mogen jullie me elke nacht
|jA wakker maken", grinnikte Zoet Sr,
f die vooral onder de indruk was
*an de schitterende laatste ronde
van het oranjekwartet.
Ve r bouweree rd
Totaal verbouwereerd was de moe
der van Jan Pieterse. „Heeft Jan
de gouden medaille gewonnen?
Oooh!. Dat is fantastisch, dat had
ik niet gedacht. Het ging wel weer
wat beter met Jan, maar een gou
den medailleMevrouw Pieter
se, ondanks het vroege uur al aan
het werk men leeft gezond in
Oude Tonge begreep overigens
niet helemaal hoe de uitslag op dit
uur bekend kon zün. „Hebben ze
zo laat nog gereden", vroeg ze op
een toon, waarin een lichte arg
waan te bespeuren viel Doch toen
zjj op de hoogte gesteld was van
het feit, dat het in Japan acht uur
later is dan in Nederland, was zü
weer geheel gerustgesteld„Be
dankt meneer, ik ga weer aan het
werk".
T ranen
Het meest geëmotioneerd was me
vrouw Middelink, echtgenote van
de coach van de wegploeg. „Het is
toch niet waar? O, wat fantas
tisch, wat f(jn. Voor de jongens,
maar vooral ook voor mijn man.
Alles, alles heeft hy er voor over
gehad om dit te bereiken", snikte
zy, haar ontroering niet langer
meester. Na weer wat op verhaal
gekomen te zijn, vertelde
Middelink, dat zij maandag nog
een brief van haar man ontvan
gen had, waarin hy liet merken
veel vertrouwen in zyn ploeg te
hebben. „Mamma, we trainen dat
de spaanders er af vliegen", schreef
de blozende Amsterdammer aan
zjjn vrouw, die beter dan iemand
anders weet, wat haar echtgenoot
allemaal voor zijn jongens doet.
„We hebben nog twee flessen cham
pagne, die zullen we vanavond
maar opmaken". Verontschuldigend
kijkt de heer Karstens naar de
kast. „Het komt per slot van reke
ning niet zo heel veel meer voor dat
Nederlanders goud winnen. Wan
neer het dan nog je, eigen zoon is
dan mag het wel gevierd worden".
Mevrouw Karstens zit glunderend
aan de telefoon, die al uren rinkelt.
„Om zeven uur hoorden we hier
door het nieuws. Goud, bijna niet
te geloven, maar fantastisch! Ger
ben en natuurlijk ook de andere
jongens hebben zich hiervoor enorm
ingespannen. Coach Middelink niet
in de laatste plaats".
Van werken is vanmorgen in huize
Karstens niet veel meer gekomen.
Want behalve de telefoon Iaat ook
de huisbel zich steeds horen. „Weet
U het al....?" Het is een over
bodige vraag. De vlag wappert im
mers hoog boven de Apothekersdijk.
De gouden wielerploeg tijdens
de vandaag in stromende regen
gehouden ploegachtervolging op
de weg, v.l.n.r. Bart Zoet, Jan
Pieterse, Gerben Karstens en
Evert Dolman.
(Telefoto)
van Middelink hadden verspeeld,
kwamen in zicht en vormden een
extra stimulans voor de Nederlandse
„buffels". Nog steviger werd er te
gen de pedalen getrapt en ver voor
de eindstreep werden de Fransen
overweldigd. Als eerste van de 33
gestarte ploegen ging Nederland over
de eindstreep.
Wachten
In zenuwachtige spanning moest
er nu worden gewacht.
Wat zouden de Italianen gaan
doen, die in dezelfde formatie, in
Albertville de wereMbitel hadden be
haald? De minuten kropen, ter
gend langzaam voor de nerveuze Ne-
dierl. kolonie die op chronometers
de seconden aftelde. Italië was 9 mi
nuten na Nederland gestart en mocht
dus niet binnen dit tijdsverschil ar
riveren. Toen de wijzers op 9 spron
gen ging er een hoera'tje op, maar
men bleef voorzichtig. Want ook de
Zweden konden nog voor een verras
sing zorgen. De drie Pettersons, de
grote kracht van de Scandinaviers,
hadden weliswaar in de tweede om
loop twee van de vijf seconden voor
sprong, die zij aanvankelijk op Ne
derland hadden, moeten prijsgeven
maar er was nog van alles mogelijk
Opnieuw moest er worden gewacht.
Opnieuw KROPEN de wijzers van
de horloges en pas toen er 14 minu
ten verstreken waren het start-
verschil tussen Nederland en Zwe
den wist men dat het goud was
veroverd.
Nederlaag
tegen Russen
Volleybalteam
geïntimideerd
De Nederlandse volleybalploeg
heeft de wedstrijd tegen Rusland
kansloos verloren. De cijfers waren
8—15, 3—15 en 11—15.
De Nederlanders kwamen, geïnti
mideerd als zij waren door de mach
tige smashes van de Russische reu
zen, pas in de derde set tot hun
normale spel. Toen werden goede
aanvallen opgebouwd en kregen spe
cialisten als Swieter en De Vink de
gelegenheid met harde smashes voor
tegenpunten te zorgen. Na 33 lie
pen de Russen snel uit tot 411 en
7-13. Toen pas kregen de vele hon
derden toeschouwers het beste
Nederlandse spel te zien en voortdu
rend klonk het applaus door
de fraaie hal bij succesvolle blok's
door de Nederlanders aan het net.
De oranje-ploeg haalde op tot 1113,
maar moest toen capituleren voor het
Russische geweld.
Voor alle zekerheid bleef
resterende ploegen afwachten, maar
dat was niet nodig geweest. Neder
land had een verrassende zege be
haald en in de Nederlandse kolonie
klopte men elkaar uitbundig op de
schouders. Alleen de renners zelf wis
ten het nog niet. Zij zaten in het
bad in het Olympische dorp en kon
den hun oren niet geloven toen hen
de blijde boodschap werd overge
bracht. In allerijl staken zij zich
opnieuw in het Oranje en kwamen
zij naar de plaats waar de cere
monie protocolaire zou plaats vin
den.
Gerben Karstens, gefeliciteerd door
de voorzitter van het NOC, jhr. H.
A. van Karnebeek, door chef de mis
sion Simon de Wit, door allen, die
deze vreugdevolle dag meemaakten,
wilde er nog niet aan: „Ik weet van
niets hoor". Maar de realiteit kwam
enkele minuten later toen het oran
je-kwartet op de hoogste treden van
het ereplatform stond, gekleed in
een gloednieuwe Olympische trui met
de vjji bekende ringen, de gouden
medailles aan een breed lint om de
hals. Toen wisten ze het. Juichend
keerden zjj zich naar de menigte, die
bewonderend stond toe te kjjken.
Uitslag
1. en Olympisch kampioen Neder
land 2.26.31,19; 2. Italië 2.26.55,39;
3. Zweden 2.27.11,52; 4. Argentinië
2.27.58.55; 5. Rusland 2.28.26,48; 6.
Frankrijk 2.28.52,73: 7. Denemarken
2.29.10,33; 8. Spanje 2.30.55,26; 9.
Roemenië 2.31.22,96; 10. Uruguay
2.31.36,74; 11. Polen 2.31.44,70; 12.
Hongarije 2.32.19,96; 13. België
2.32.54,40; 14. Duitsland 2.33.37,45; 15.
Groot-Brittannië 2.34.31,94; 16. Zwit
serland 2.34.39,19.
Na de eerste ronde bezette Neder
land de vierde plaats achter Frank
rijk, Italië en Zweden; na de tweede
ronde de derde achter Italië en Zwe
den.
VOLDOENING
Chef d'équipe mr. J. P. A. van Bal-
legoyen de Jong en coach Joop Mid
delink glommen van trots: „Dat we
zo'n dag mogen meemaken na zoveel
tegenslag". Joop Middelink voegde er
aan toe: „Het zjjn prachtkerels, die
alles over hebben voor hun sport. We
konden ze als het nodig was rustig
alleen laten trainen, ze oefenden dan
ook werkelijk serieus".
De oud-internationale hockey -
scheidsrechter mr. Van Ballegoyen de
Jong 9loot zich bij deze woorden aan
en zei min of meer verontschuldi
gend: „Is het dan een wonder als Je
je hart verpandt aan de wielersport?
Deze keiharde jongens vormden een
eenheid. Het fijne is, dat ze alle vier
even goed hebben gereden".
IN WOORD
EN BEELD J
t DONDERDAG. HILVERSUM 2 J
06.3007.00 Reportages
J 07.4008.00 Reportages
J 08.1509.00 Reportages
J 09.3010.00 Olympisch
f Journaal (ochtend) i
J 12.00—13.00 Reportages
f 15.3016.00 Reportages
J 19.30—20.00 Olympisch
Journaal (dag)
i NEDERLAND 1
18.1519.30 Hoogtepunten y
woensdag j
22.45—23.45 Wedstrijden vai
vandaag via Syncom III
Wenkbrauivblessure
TOKIO,dinsdagavond.
Voor Jan de Rooy is bij de Olym
pische Spelen geen geluk weggelegd.
Vier jaren geleden in Rome werd
hij ten onrechte in de voorronde
na een uitstekende partij tot verlie
zer verklaard en nu maakte een
wenkbrauwblessure in de eerste ron
de van zün gevecht tegen de Fin
Limmonen een eind aan zyn aspi
raties. Jammer, bijzonder jammer,
want De Rooy had in de 2 min. 49
sec., die aan het irgrüpen van de
arts voorafgingen, de sterke Fin
winnaar van het brons in Rome
overklast.
De Amsterdanner priemde met
flitsende linkse stopstoten voortdu
rend door de verdediging van de
Fin, die met de snel ronddraaiende
De Rooy geen raad wist. Een paar
maal probeerde Limmonen, wiens
reputatie ernstig geschaad dreigde
te worden, de onophoudelijke aanval
van De Rooy te stuiten, maar zijn
stoten misten hun doel.
De blessure van De Rooy ontstond
door zo'n moment. Toen de Amster
dammer namelijk de aanval over
nam weerde Limmonen hem met op
geheven elleboog af. De ramp was
geschied. Zou de wond elf seconden
later zijn ontstaan, dan had trainer
Van Sinderen wellicht de kans ge
had om met een nieuw Amerikaans
preparaat de winkelhaak boven het
rechteroog te dichten, maar nu was
Uitgeschakeld voor finale
TOKIO, woensdag Het
Nederlandse zevental heeft van
morgen zijn plaats onder de eer
ste vier van het Olympische wa-
terpolo-toernooi verspeeld door
een 5-6 nederlaag tegen Honga
rije. Een nederlaag, welke zijn
oorsprong vindt in de achter
stand van 0-3, die onze landge
noten al in de eerste speelperio
de door grove verdedigingsfou-
ten opliepen.
Geintimiteerd door de faam
van de tegenstander werden de
Nederlanders in die periode vol
komen overbluft en al heel snel
stond het 0-3.
Het herstel kwam gelukkig in het
tweede speelkwartier met Kniest op
de plaats van doelman Hermsen en
Hans Muller en Wim Vriend als ver
vangers van Wormgoor en Harry
Vriend. Bij een numerieke meerder
heid kon Nico van der Voet uit aan
geven van Van Spingelen het eerste
tegenpunt scoren-: 13, maar Ruso-
ran breidde daarna de score weer
uit tot 14. Met een verrassend ver
schot bracht Bram Leenaards de
achterstand vervolgens weer tot
twee doelpunten terug: 24.
In de derde periode moest Muller
het veld weer ruimen en ofschoon
er voor Nederland geen winst uit
kwam de score bleef In deze pe
riode in evenwicht: 1—1, door o.a.
een voortreffelijk Nederlands doel
punt, voorbereid door Van Dorp en
Wormgoor en gescoord door Harry
Vriend bleef Oranje voortreffe
lijk partij geven.
Zou het nog lukken? Het leek er
inderdaad op, toen Van der Voet de
achterstand terugbracht tot 4—5,
daarbij profiterend van een Neder
landse numerieke meerderheid. Toen
Hongarije echter daarna een man
meer in het water kreeg, was het
pleit beslecht. Heel snel brachten de
Hongaren de stand op 46 en het
tegenpunt, dat Wim Vriend daarna
nog scoorde (56), kon Nederland
niet meer redden. Het was tijd. Op
eervolle wijze echter was de Neder
landse ploeg ten onder gegaan.
de Japanse arts onverbiddelijk. Met
gebogen hoofd nam de teleurgestelde
32-jarige De Rooy, die in de vorm
verkeerde om dicht bij de medailles
te komen, afscheid van de Olympi
sche arena.
Cardiff City heeft gisteravond
óe tweede wedstrijd van de eerste
ronde in het voetbaltoernooi om de
Europese beker voor bekerwinnaars
van het Deense Esbjerg met 10 ge
wonnen. De eerste ontmoeting ein
digde in een 0—0 gelijkspel. Cardiff
Cirty heeft zich nu geplaatst voor de
tweede ronde.
BOKSER SLAAT
ARBITER
Tokio, dinsdagavond De Spaanse
Vale tin Loren, woedend omdat hy
werd gediskwalificeerd, heeft de
Hongaarse scheidsrechter Gyorgy
Sermer in het gezicht geslagen. Er
ontstond een groot tumult, waar
aan de Nederlandse scheidsrechter
Ben Bril die in de ring sprong een
einde wist te maken door de kleine
Spaanse vedergewicht vast te grij
pen en naar zyn hoek te brengen,
waar de Britse scheidsrechter John
Gittins het overnam en de Span
jaard tegen de touwen drukte. De
bokser verliet tenslotte de ring on
derdaverend applaus van het
3000 man sterke publiek.
De tegenstander van de Spanjaard
was Hoeng-Tsjeng Hsoe van For
mosa. De Spanjaard was herhaal-
delijk gewaarschuwd voor een
reeks van ongerechtigheden en
tenslotte maakte de scheidsrechter
een einde aan het gevecht en
stuurde Loren na 52 seconden in
de tweede ronde naar zjjn hoek.
Loren begon tegen de scheidsrechter
te schreeuwen, blijkbaar vragend
naar de reden van zün diskwali
ficatie. Toen liep hy door de ring
en sloeg de Hongaar in het gezicht.
Sermer verdedigde zich terwyl de
helper van de Spanjaard zich tus
sen beide mannen probeerde te
wringen en Loren weg te duwen.
Beide mannen begonnen te rede
twisten met Sermer en Loren
sloeg de scheidsrechter opnieuw.
Weer trok de helper hem weg en
begon hem door de ring te duwen,
maar Loren wist te duiken en gaf
de scheidsrechter er weer een op
de kaak. Toen greep Ben Bril in.
Hy sprong in de ring en wist een
einde aan het onverkwikkeiyke in
cident te maken.
Rel In de boksring. De Spaan-
se bokser Loren kon zijn diskwa
lificatie moeilijk verkroppen en
gaf de Hongaarse scheidsrechter
(l.) een pak slaag. De Neder
landse arbiter Ben Bril sprong
kordaat in de ring en maakte een
einde aan het gevecht
