SCHEEPS
ERICHTEN
GEZEGEND IS
HET LEVEN
MEESTER-LEERLING
QUIMBO EN HET VREEMDE EI
De wonderlijke avonturen van BRAMMET JE FOK
LEIDSCH DAGBLAD DONDERDAG 19 SEPTEMBER 1964
Dagelijks vervolgverhaal
Oorspronkelijke Nederlandse roman door
KLAAS VAN DER QEEST
m
Och.onplezierig.Nee, dat niet.
nogal overbodig. Bovendien Is
de vraag of deze Jongeman
lter dan Ik weet wat de waar-
ltd is. Als hij by myn voorgan-
S de vroegere directeur, zo ge-
ju ekt had, zou hij hier zeker niet
meer gebleven zym". En dat
n de dokter graag aan. Hij had
k genoeg in oude papieren, boe-
en tijdschriften gesnuffeld om
weten, dat er al eens een pre-
ant in de kolonie ontslagen was
W dat hij, volgens een directeur, een
ulste opvatting had van zijn
0 a de directeur bleven ook ver-
sAivltllende pachters uit de kerk, juis-
et de dominei
omdat ze ziel
/jgnlang zo'n beetje verplicht had-
ji gevoeld om er heen te gaan en
nJEb nu van die verplichting ont-
en achtten.
Joor de jonge dominee was dit de
te grote teleurstelling. Hij mocht
dan een profeet wanen, maar
er geen roepende-in-de-woestijn,
was nog niet zo lang in de ko-
voor le, dat hij daar mensen had kun-
vinden in wie hij vertrouwen
s jde. Hij voelde zich geprikkeld,
Mtterd en bracht in zijn preken
per i verbittering scherp tot uiting,
m abdoor stootte hy ook de beza-
sla4ste pachters af. Alleen wat jon-
IRSBh kwamen eindelijk nog bij hem
«de kerk en het was de vraag,
pi ze daar dachten te vinden. Op
a*van de achterste banken zag de
li unee, als hij op de kansel stond,
F]d gezichtje van Liesje Ta-
die met °PSeheven hoofd,
(lende ogen, de mond half open
naaien blos op de wangen naar hem
EIDI°°& kee^- Ze za® er dan ui^
,Xjwf alles om zich heen vergeten
en elk woord, dat hij sprak vol
aag jgave in zich opnam. Hij wist
yè niet meer, wanneer hij dit voor
H R Wst opgemerkt had.
i het begin gaf hij zich er geen
toehap van, maar was ze slechts
(van de jongens en meisjes van
last iij de gezichten nog niet onder-
de dde. Pas toen hij enkele ter-
gemaakte, schampere opmer-
5n over haar had opgevangen
merkingen, die hij beschouwde
oege ^roddel en waaraan hij geen
[<e\t wdde hechten, maar die zich
in zijn gedachten vastzetten
«nj hij zich ervan bewust, dat zij
««van de weinigen onder zijn ge-
was tot wie hij het woord richt-
tij was eerlijk genoeg om tegen
zichzelf te erkennen, dat hij
in zijn ij delheid gestreeld voel-
oor haar aandacht. En toen zij
•gverto keer na afloop van de cate-
te sljtie voor de kerk op hem wacht-
hem iets te vragen, werd hij
ngenr°°r aanSenaam getroffen,
avon' catechisaties werden door de
;r nkhoten jongens en meisjes voor-
\r enfUjk beschouwd als een welko-
ielegenheid om er op de lange
lengeferavonden eens uit te gaan en
aagsk tg ontmoeten. Het viel hem
ook altijd moeilijk de orde te
erda?en' slaa«de hij daarin beter
voorgangers of de oudere
im. 'pnten op de dorpen in de om-
Rotte De haast, waarmee de hele
l aan het eind van de les op-
Comj en naar buiten stommelde,
hem echter wel duidelijk,
'inlpt hoogtepunt van de avond
die jonge mensen pas aan-
hou^jals ze in groepjes langs de
stjes naar huis gingen. Dat
altijd een beetje gehinderd,
steeds voor de kerk blijven
staan zolang hij hun luid gejoel en
gelach in de verte kon horen. Maar
toen Liesje hem eens na afloop van
de catechisatie opwachtte ging hij
meteen naar binnen en liet haar
meekomen. Die eerste keer dat hij
haar sprak zonder dat er anderen
bij waren, viel hem al op. hoe goe<
ze haar gedachten wist uit te druk
ken. Ze was wel een beetje schuchtei
maar niet schuw, zoals andere meis
jes van haar leeftijd en minder te
rughoudend dan de volwassenen ii
de kolonie. En ze maakte op hem d<
indruk, dat ze ernstig, hoewel mis
schien nog wat kinderlijk naar d<
diepere ondergrond van het mense-
lijk bestaan zocht, naar iets, da
het leven zin en inhoud kon geven
maar daarby steeds werd bevanger
door twyfel, die ze telkens weei
moest overwinnen. Wanneer hy naaj
haar luisterde of als hy tegen haar
sprak, vergat hy het verschil in leef-
tyd. Na die eerste keer werd het al
gauw gewoonte, dat hy haar elke
avond als er catechisatie was ge
geven, nog even meenam naar de
pastorie, waar ze bleef napraten, ter-
wyi de huishoudster, die met hem
naar de kolonie was gegaan omdat
zyn moeder liever in de stad bleef
wonen, koffie schonk of chocolade
gaf met een plakje koek. De oude
vrouw, die hem van jongsaf ver
wend en vereerd had en niet wist
welke duistere hartstochten 'en be
geerten er in het wezen van een
mens kunnen schuilen, zag er geen
kwaad in. De jonge dominee zelf
kwam niet op het idee, dat hy te
vertrouweiyk met het meisje om
ging. Omdat Liesje er op een avond,
toen het erg laat was geworden, te
genop scheen te zien om alleen naar
huis te gaan, besloot hy even met
haar mee te lopen. Ze kwam er
overigens niet openlyk voor uit, dat
ze er tegenop zag om alleen te gaan,
maar liet het wel duideiyk merken.
Onderweg gaf ze, na lang aandrin
gen toe, dat ze bang was om lastig
te worden gevallen door een paar
jongens. Als hy haar een beetje be
ter had gekend, zou hy geweten
hebben, dat het niet waar was. Lies
je Tadema was geen meisje, dat
lastig gevallen werd zonder het zelf
uit te lokken. Het deed hem echter
haar in bescherming te kun
nen nemen en terwyi ze tussen de
boswalletjes door over de zandweg
gingen sloeg hy een arm om haar
heen. Hoog boven hen flonkerden de
sterren in de heldere hemel. Het was
laat in de herfst en in de lucht
hing de bitterzoete geur van ver
dorrende eikebladeren. Ergens in de
verte kwaakte een troep eenden, die
juist op een drassig weiland neerge
streken was. By een hoeve, waar ze
langs kwamen, blafte een hondje.
Hy was veel ouder dan het meisje,
maar zy was niet veel kleiner dan
hy. En hy voelde de warmte van
het Jonge lichaam, dat zich tegen
hem aan viyde. By de Tadema's
brandde het licht nog in de huis
kamer, toen ze afscheid namen. Ze
was heel bedeesd, omdat hy daar
by even langs haar blozende wang
streelde. Maar hy deed dat ook niet
zoals een volwassene een kind langs
de wangen streelt. En het was ook
geen kind, dat een beetje plagend
zei:
„Dag domineetje
„Dag domineetje.De woorden
en de toon, waarop ze gezegd wa
ren, bleven hem nog in de oren
klinken, toen hy op die late avond
terug liep. Ze wekten gevoelens zoals
hy die tot nog toe niet had gekend.
(Wordt vervolgd)
da
DONDERDAG
Bevrijdingskerk (bovenzaal): Ned.
Chr. Vrouwenbond Z.W. Spr. mej. J.
Querldo. „Joodse gebruiken thuis en
in de synagoge". 8 uur n.m.
Hogewoerd 175: Dlenstvergaderlng
Jehovah's Getuigen. 7.25 uur nm,
't Huy8 over het Hof (Gerecht 10):
Demonstratie afd. Leiden Kon Ned,
Natuurhistorische Ver. 8 uur n.m.
StadsgehoorzaalFeestavond Jubi
leumfonds N.Z.H. 7.30 uur nm.
VRIJDAG
Ant. Clubhuis: Chr. Toneelgroep
„Amphis". Opv. van „Liefdadigheid per
abuis". 8 uur n.m.
Konlngskerk (bijzaal)Ruilavond,
7.30-9 30 uur n.m.
Loge-gebouw: Ver. voor Pedagogiek.
Spr. prof. dr. G. C. van Niftrlk over
recreatie leren. 8 uur n.m.
Oude Vest 13: Evangelisatie Ohrls-
tengem. „Ecclesia". 8 uur n.m.
Pieterskerk: K. en O. Orgelconcert
Adr. Blankenstein m.m.v. Aafje Heynis.
8.15 uur n.m.
ZATERDAG
nde Kerk: Adventkerk. 10-
ilstudie; 11-12 uur ds. K.
Ver. Oud-Lelden: Bezoek kasteel
Duivenvoorde. Verzamelen bushal tf
Kniplaan (Voorschotenl2 en 3.30
C. van Oossa:
Hogewoerd 175: Jehovah's Getuigen.
Openbare lezing te 2.45 en 5 uur;
Wachttorenstudie 3.45 en 6.30 uur n.m.
Steenschuur 6: Kerk van Jezus
Christus van de heiligen der laatste
dagen. 10.30 uur n.m.
MAANDAG
Geref. Jeugdhuis (Breestr. 19)Ope
ning seizoen afd. Lelden Ned. Kath.
Kapperspatroonsbond. 8 uur n.m.
Stadhuis: Gemeenteraad. 2 uur nm.
WOENSDAG
Geref. Jeugdhuis (Breestr. 19)Kon.
Ned. Mij. voor Tuinbouw en Plant
kunde. Spr. dhr. F. de Haas over „Flo-
rlade 1960". 8 uur n.m.
BIOSCOPEN
7 en 9.15
Liflo: De val van Rome. 14 Jr. Dag.,
ook zondag 2.30 en 7.30 uur.
Luxor: Madame zonder schaamte 18 j.
Dag. 2.30, 7 en 9,15 u; zond. 2.30,
4.45, 7 en 9.15 uur.
Studio. A bout de souffle. 18 Jr. Dag.
2.30, 7 en 9.15 u; zond. 2.30, 4.45, 7
en 9.15 uur.
Rex: De vermetele ridder Pardaillan.
14 Jr. Dag. 2.30, 7.15 en 9.15 u; zond.
2.30, 4.45, 7.15 en 9.15 uur.
Trianon: Irma la Douce. 18 Jr. Dag.
uur; zond. 2, 5 en 8 uur.
Astra-theater - Wassenaar: Zeg het met
kogels. 14 jr. Dond. en vrijdag 8 u;
zat. 7 en 9.15 uur. Dracula. 18 Jr.
Zond. 7 en 9.15 u; dinsdag en woens
dag 8 uur. De stropers van de Zalm-
rivler. A.l. Zondag en woensdag 2.30
TENTOONSTELLINGEN
Boerhaavezalen (Lange Vrouwenkerk-
koorsteeg 12)Tentoonstelling tekenln-
en schilderijen Jan Juffermans.
j. 3-5 en 7-9 uur n.m. (t/m 13 sep
tember
Lakenhal: Ere-tentoonstelllng W. H.
van der Nat. Werkd. 10-5 uur; zond.
1-4 uur tot 5 oktober).
Legermuseum (Pesthuislaan): Met
uitzondering van zaterdag van 10-4 u
(zondag 1-4 uur)
Rijksmuseum voor Volkenkunde:
dags 13-17 uur
Tentoonstelling ..Bisonjager en bleek-
gezicht" Werkd 10-5 uur; 's zondag"»
5 uur (tot 10 oktober)
Rijksmuseum voor Volkenkunde
(Steenstraat 1): Dag. 10-17 uur: 'szon
dags 13-17 uur.
Rijksmuseum voor de geschiedenis
der natuurwetenschappen: Dag. 10-4
uur; zond 1-4 uur
Avond- en nachtdienst der apotheken
Geopend voor spoedeisende gevallen:
apotheek Van Driesum, Mare 110, tel.
20406. Apotheek R. van Breest Smal-
lenburg te Leiderdorp en Apotheek
Voorschoten zijn geopend.
Bij geen gehoor van aw hulsarts of
specialist (of diens waarnemers), bel
«<D dOKterstelefoon 22222.
1—81. Wie door het Wilde Woud rijdt, moet zorgen dat hij
er vóór het donker uit is, want er worden vreemde dingen van
verteld. Vooral bij mist en volle maan schijnt het daar soms onge
woon toe te gaan. Maar men moet niet altijd alles voor waar hou
den. wat er verteld wordt en ook Panda geloofde er niet veel van.
Maar toch voelde hij zich niet erg op zijn gemak, toen hij laat op
een avond door dat woud reed en er mist op kwam zetten.
,,Had ik maar een andere weg genomen", dacht hij. ,Jk hoop
dat ik er uit ben voor het helemaal donker wordt!"
De mist verdichtte zich echter zodat Panda gedwongen werd
om steeds langzamer te rijden. Om hem heen leek het woud te
veranderen in de vallende schemering.
,,Ik geloof dat ik verdwaald ben", dacht hij. „Dit deel van het
bos heb ik nog nooit gezien. Enne hela. wat was dat voor
een raar beest?! Of leek het zo vreemd in de mist
Vervolgverhaal voor de kleintjes
122—123. Boven, achter de kantelen van de stadsmuur
stonden de schildwachten.
Daar is hij weer! riepen ze ongerust. Pas op. hij is weer
terug met het monster! Houd de poort stevig dicht!
Quimbo keek naar boven en probeerde de soldaten aan het
verstand te brengen, wat er gaande was.
Doe de poort open! riep hij. De stad is in gevaar
Jullie hoeft niet bang te zijn voor mijn draakjeer nadert een
veel groter gevaar!
De soldaten hoorden, wat hij riep en keken elkaar weife
lend aan.
9. De tovenaar was erg blij, dat Bram hem helpen wilde het
Ontsnappingspoeder uit de handen van de Kobolden van Oem
terug te halen.
Straks zal ik je alles vertellen", zei hij dankbaar. „Eet eerst
rustig je eten op".
Brammet je wreef met zijn hand over zijn buik. En Tutu wreef
ook over zijn buikje.
„Ik kan haast niet meer", zei de matroos.
„Was lekkerrrrrr"glunderde Tutu, de papagaai.
„Maar een klein toetje gaat er altijd wel in", zei de tovenaar.
„Wat wil je hebben Brammet je Fok?"
„Een puddinkje", zei Bram, want daar was hij dol op.
„Dat is het gemakkelijkste, wat er is", zei de tovenaar. Wil je
niet eens proberen zélf een puddinkje te toveren?"
„Ik toveren?" Brammety werd helemaal rood. „Heel graag me
neer".
Tutu sloeg een poot van ontzetting voor de ogen.
Clyd. 6 v Ftrrol t* Fay»l
