I
I
J
BS™
=mmm.
eidóe ^Aqznda.
SC±LEJ_P_SM^lALCJ4LEJi
-■■mm
GEZEGEND IS
HET LEVEN
srs?
IrSHJélSl
rssfer^sM-sirss?
ksK:
:e|lfSg1|^|d
f»3?rinSS
tVie
Jwsüiary?sa£.,s
5™H-?K*S=S
SSSÜfS
SXiSSSS
m?S%1U?£S
sss
Sri? s ,s
1^1:11sHSSSf 05
£4Enl:
PANDA EN DE PETTENJACHT
HET VREEMDE EI
Mfe
•ijSS--
!ss*a»*s
:1§.M=: '~r
ss: rr::
ZATERDAG 5 SEPTEMBER 1964
Dagelijks vervolgverhaal
KLAAS VAN DER GEEST
"te
E diepe ïMJSSïWtan
sinis van anderen met het kind,
ra ze de deur open deed van het
voor Sï
groot en stevig voor zijn leef-
ri j,en op dat ogenblik leek hü b«-
lernmid^ dé^teapjutgetomen
m£ne ZzatUierm0eSt-
feln^^n^or.
1 hf belr|p£werd
ilakke velden, waar hier en daar
waterplassen stonden. Ze hoor-
5/de balken en binten van het
I huisje kraken en kreunen. Ze
den de regen striemen tegen de
Jeerde ruiten van het smalle
p. Ze hoorden het onrustig bon-
van hun eigen bloed. Op de
MMBprsteenmantel, waarover een
™ltje lag, dat Lies je had gehaakt,
een wekker. Langzaam ver-
yen de wijzers over de witte
|t met de zwarte cijfers, waarin
negen, tien, twintig minuten over
negen, half tien. Gosse leunde ach-
met een haakpen kringetjes en
streepjes op de kaft van een brei-
boekje, waaruit ze een patroon over
nam voor een trui van Gosse. Nu
dat haar aandacht trok. Als ze el-
S°T °pw!,n ^ketr™0rpi£
voor, zoals hl] elke avond deed, eer
bil naar bedjjtag Maar
de verfomfaaide hoed op, die hl| al
tijd tijdens zijn werk droeg en ging
«m kïtoS» "Ik m°et t0Ch maaI
Het had echter weinig zin om in
de ^duisternis,de striemende regen
moeSBt?ekkmdeEnZdan0no1g>5S?nDa™
ÏÏS
SsSJiï iehtfkon°Ss o€:
^'w^Mfi^Sar^t
gezworven had. En dan was het ah
vj'S-s^iulgr^'e^S
drPi?tóLSk^h:oo0SmDe,UrüStTl0lV-
ajSS^SESÏÏSS. sssssn
ln "kTSltigen.
Huys over het Hof (Gerecht 10):
ir; zond. 2.30, 4.45,
Lido: De val van Rome. 14 Jr. Dag.
(ook zondag) 2.30 en 7.30 uur.
I.uxor: Dat ogenblik van liefde. 18 Jr.
Dag. 2.30, 7 en 9.15 uur; zond. 2.30,
4.45, 7 en 9.15 uur.
s^ASj6deuurSd.18,&?.4l:
kikkknd^'e^a^ur^'
i e8n uS.UW
tot maandagmorgen
tel. 34779; Schaefer, Rijnsburf
11.
tel. 50481; Verhoef, Zoeterwoudseslngel
4 tel. 32505; De Bruyne, Hoge Rijn
dijk 19, tel. 26866 en Postel, Witte
Singel 69, tel. 23089.
Te Oegstgeest dokter Meissner, tel.
53865.
BIJ geen gehoor
specialist (of
an uw hulsarts of
waarnemers), bel
243^-80. Joris was ten prooi aan een hevig zelfverwijt.
„Wee mij", prevelde hij. „Hoe kon ik zo dom zijn om die pet
op te zetten? Nu heb ik mij mee laten slepen door het begrip voor
anderen en de pet afgegeven zonder er een prijs voor te bedingen.
Als nu ook de generaal maar wat begrip opbrengt!"
Wat dat betreft lagen de kansen op een ruime beloning gunstig
want generaal Köppenaer was in een goede stemming.
„Wel wel", zei hij, „daar hebben we dan eindelijk die ver
draaid interessante uitvinding, waarmee je gedachten kunt
horen".
„Niet horen, generaal", legde Panda uit. „Het is nog veel
je kunt er gedachten mee begrijpen
„Dat is formidabel", zei de legeraanvoerder tevreden. „Dus
hiermee begrijp je meteen, wat er in de vijand om gaat? Wat voor
streken hij wil uithalen. Je snapt zijn geheime plannetjes?"
„Ja, generaal", zei Panda. „En dat niet alleen. Je krijgt ook be
grip voor zijn standpunt. Op die manier is er geen ruzie meer
Enne
De krijgsoverste verbleekte en met een woeste uitroep smeet hij
de pet tegen de grond.
„Een verraderspet!" bulderde hij. Begrip voor het standpunt
van de vijand?! Dat kunnen we niet hebben in het leger! Vort er-
Vervolgverhaal voor de kleintjes
114115. Steeds dichterbij kwamen de vreemde solda
ten. Het waren er wel enkele honderden, allemaal met zwaar
den en pieken gewapend. Toen ze zo dicht genaderd waren
dat Quimbo de mannen beter kon onderscheiden, wist hij het
zeker: dat waren soldaten uit het andere land, dat aan het
zijne grensde. Dat zag hij aan de vlaggen en de zwarte hel
men
Dan hebben ze vast niet veel goeds in de zin! mompelde
hij verschrikt. Ik ben bang, dat ze oorlog komen maken en op
de stad aan trekken!
5. Snel keek Brammetje rond, wie daar met zo'n harde stem
tegen hem had gesproken. Boven een zware, gegrendelde deur
hing een masker, en dat masker zei opnieuw: „Grijp toch toe,
Brammetje Fok. Je mag meenemen, zoveel als je wilt. Je mag
het watervaatje met goud en juwelen vullen
Tutu sprong van opwinding op en neer.
„We zijn rrrrijk!" riep hij uit.
Maar Brammetje schudde het hoofd.
„Goud, dat mij niet toebehoort, kan ik niet meenemen. En in
het vaatje wil ik alleen maar water. Dat is me meer waard dan
juwelen."
Nauwelijks had hij het gezegd of een rode gloed trok over het
masker en één enkele vlam deed het tot as vergaan. Tegelijkertijd
zwaaide langzaam de dikke deur in de rotswand open
'osities Nederlandse
I schepen
leerdrecht^3 390 m NNO Recif#
riïXl.
'A H"«3?TÏ„m
(t) 3 100 m WZW
•s;£~- -
