zet
beentje
voor
S
Voor het te laat is!
Zaterdag 5 september 1964
Pagina 3
Het is niet waar dat je in je
jeugd het hardst achter pretjes
en pleziertjes aanjaagt. Welis
waar beschik je in je jonge
jaren over de meeste energie en
uithoudingsvermogen, maar je
hebt het gevoel dat je eeuwig
zult leven en dat je je niet be-
3j hoeft te haasten. Bovendien
ontbreekt het je vaak aan geld
of tijd. je denkt over het stich-
i ten van een gezin, over het op-
veré bouwen van een carrière, je
hebt nog zo veel examens voor
eorll e boeg en hoe jonger je bent,
>st- hoe tijdrovender de hobbies zijn
'tegl waarnaar je hart uitgaat.
)aat Langzaamaan echter word Je
ouder en opeens realiseer je je met
een schok dat de helft van je leven
j al voorbij is, dat de andere helft
nog gevuld zal zijn met talloze zor-
j gen, veel werk, 'n flink portie ver-
driet, aangevuld door kwalen en
18 ^kwaaltjesen opeens krijg je
wej haast.
Je wilt van het leven genieten:
niet in het wilde weg, niet met het
gevoel van: morgen komt er nog
een dag. Want morgen ben je wéér
vijf
lang
kost niet veel meer dan een mid
delmatige plaats in de bioscoop of
drie glaasjes bier in een redelijk
café. Voor vijftien, gulden kun je
een dag naar het buitenland gaan.
De openbare bibliotheken stellen
iedereen in de gelegenheid voor
een dubbeltje in de week drie, vier
boeken te lezenen wat voor
boeken I Overal worden sportwed
strijden gehouden door plaatselijke
clubs waarvoor de toegangsprijs
een kwartje bedraagt en waar je
evenzeer geniet en in spanning ge
raakt als op de tribunes van de
Europacup of een Grand-Prix-de-
dit-en-dat. De wereld is vol bossen
en groene weiden en heuveltoppen
en vergeten dorpjes, ook in de
naaste omgeving.
Al jagend op pretjes en vro
lijkheid kom je tot de ontdek
king dat het waar is, wat het
liedje zegt: de beste dingen in
het leven zijn gratis. De zon, de
blauwe lucht, de bloemen langs
de weg, een kronkelend paadje
in een larixbos, een vennetje in
de zomerregen, een imposant
onweer boven zee, een zonson
dergang tussen wolkengevaar-
eej begint misschien je hart te pro-
ge^ testeren, of functioneren bepaalde
organen niet meer zo feilloos, of
breekt er weer een oorlog uit of
er abrupt een einde aan wat
we „onze welvaart" noemen. Je
!hebt nog maar zo'n bitter beetje
genoten van alles wat de wereld te
bieden heeft, er zijn zoveel koste
lijke spijzen waarvan je de smaak
Iniet kent en dranken waarvan je
[het bestaan niet vermoedt en ver
rukkingen waarover je slechts
[vaag hebt horen fluisteren
like dag dezelfde karweitjes be
ginnen je verschrikkelijk te verve-
De wetenschap dat je daarmee
[toch niet rijk wordt, maakt je on-
'erschilliger en tegelijk driester.
.ét de mensen praten en de hoof-
[den schudden, léét ze een verkeer
de indruk krijgen. Wat doet het er
toe? Het leven is zo kortWe
[willen er uit halen wat er wellicht
log in zit. Morgen is het misschien
laat.
En dan barst je los. Er is genoeg
beleven in de wereld. Heb Je
sld, dan kun je fuiven, reizen, Je
opeenvolgende avonturen
itorten. Ben je arm, ook dan zijn
recreatiemogelijkheden onbe-
Een lange wandeling kost
tijd niets en biedt honderden
,ngen. Op de fiets kun je
Iwaardige afstanden af
leggen. Je kunt tegen een gering
rag lid worden van r Her lei ge-
illigheidsverenigingen en op jacht
cultureel genot kun je naar
•telust aan het organiseren
3. Voor twee dubbeltjes kun je
hele middag schoonheid zwel
len ln welk museum ook; de goed-
rang in de schouwburg
ten, de liefde van een dier, de
vriendschap van een mens, de
lach van een kind, een kus, een
handdruk, de ontmoeting met
een oude kennis. Zodra je je
ervoor openstelt wordt het ge
luk met emmers vol over je uit
gestort. Het is juist dat soort
geluk dat je nergens kunt ko
pen, omdat het met geen geld
te betalen is.
Opeens ook ontdek je de zoet
heid van de vrijheid. De kinde
ren worden groot en eisen min
der toezicht, de maatschappelijke
carrière is niet meer zo belang
rijk want je kunt het toch niet
meenemen, het stof dat zich tij
dens je uithuizigheid ophoopt
wordt door de najaarsstormen wel
weggeblazennu is het zo
mer, nu wil je leven
Een bejaarde dame vertelde mij:
„Mens ik geniet toch zo, nu al
mijn kinderen de deur uit zijn en
mijn man gepensioneerd is. We be
leven elke dag wat. Omdat we lid
zijn van de bejaardenbond krijgen
we overal reductie: in de dieren
tuin, in musea; we hebben elke
drie maanden een groot feest, we
gaan iedere zomer een hele dag uit
rifden, met een prachtige bus en
ik kom op plaatsen waar ik van
mijn leven niet van gehoord had.
En als er niets ophanden is, nou
dan gaan we wandelen en als we
moe worden zitten we op een
bankje in de zon en als we te ver
van huis zijn geraakt rijden we
voor een kwartje met de bus
terug dan hebben we weer
een fijn ritje. Soms komt mijn
oudste zoon ons halen met de auto.
Mijn kleinkinderen hebben een
muziekclubje en komen twee maal
in' de week bij ons repeteren, om
dat het thuis niet kan. Da's reuze
gezellig. Ik zorg voor koffie en zij
brengen koeken meedan is
het net een verjaardag. Ze spelen
wel moderne muziek waarvan we
niet veel begrijpen, maar daar tus
sendoor geven ze ook eens een
ouderwets nummertje weg en dan
zingen vader en ik mee
D'r wordt tegenwoordig veel
gedaan voor oude mensen, dat
moet ik zeggen, maar dan moet
je ook zelf iets durven doen en
mééwerken en niet thuis achter
de bloempotten blijven zitten.
Verleden week-heb ik nog gecol
lecteerd voor de bond. 't Was
vermoeiend, maar ik had acht
enzestig gulden opgehaald, alsje
blieft! Op de bejaarden-sociëteit
hebben we ook altijd pret
Vader is dol op dammen en ik
neem meestal een breiwerkje
mee. Je kunt er zo gezellig klet
sen en je hoort nog eens wat.
Nou, wat ons betreft mag het
zo nog een jaar of tien door
gaan. Ik heb nooit geweten dat
je zoveel pret kon hebben voor
zo weinig geld. We moeten wel
op de kleintjes passen want we
hebben het niet breed: AOW en
een beetje ouderdomspensioen,
maar zo lang je goed ter been
bent en elke mooie dag weet te
benutten is het leven zo kwaad
niet voor een oud mens".
Zij had de mooie gratis dingen
van het leven ontdekt. De gewel
dige weelde van een goede gezond
heid, de mogelijkheden om fit te
blijven. Ik bewonderde de gretig
heid waarmee ze de genietingen
die binnen haar bereik lagen, wist
te veroveren. Wanneer ik mijn
kinderen soms hoor klagen: „Wat
is het leven saai", denk ik: „Scha
pen, wat zijn jullie nog dom!"
Moet je dan eerst oud worden
om te ervaren hoeveel moois het
leven te bieden heeft, ook of
juist aan de nederigen?
THEA BECKMAN
Benen spelen een belangrijke rol in de Parijse haute
couverture-collecties voor de komende herfst en winter.
Benen met enkellaarsjes, maar vooral benen met op
vallende kousen, gebreide of van stof of bont gemaakte.
,Gstaad" noemde Jeanne Lanvin dit
ensemble van beige en zwarte wol. De
driekwart jas wordt over een knie-pan-
talon-tuniek gedragen. Lage zwarte
schoenen, zwarte kousen, beige hand
schoenen en een zwart-beige geruit
hoedje completeren deze excentrieke
creatie.
Boven: een japon uit de col
lectie van Leonard Feraud in
wit en zwart, rood omzoomd en
met een dubbele col.
Er naast een exotische crea
tie van Heimt jasje en knie
pantalon zijn gemaakt van ze
bra. Kraag en mouwen zijn af
gezet met astrakan, waarvan
ook het hoedje is gemaakt.
Het enkellaarsje van kroko-
dilleleer links is een ontwerp
van de Parijse bottier Roger
Vivier.
Drie Parijse ontwerpen:
boven een namiddagensem
ble van Jean Patou, dat de
indruk maakt tweedelig te
zijn. Patou gebruikte beige
wol. Hoedje en sierknoop
zijn van panterbont.
Rechts: een creatie van
Huize Dior, gemaakt van
kastanjebruine crêpe. Het
lange jasje en de mouwen
zijn afgezet met donkere
menk. Het jasje heeft onder
een strikceintuur. Het hoed
je is van suède.
Daarnaast eon van die
draagbare pakjes waarvoor
Balmain steeds weer tekent.
Dit keer gebruikte hij beige
tweed. De kameelharige
blouse heeft een hoge polo-
