Veluwse rust voor vermoeide
vrouwelijke bedrijfslioofdeii
Talent voor liefde
Fruit is geen luxe
laterdag 22 augustus 1964
Dit is iets dat men in onze eigen „Efteling" nog niet heeft: een
modern duveltje-in-een-doosje, maar dan zonder doosje. Deze vreemde
figuur „Heimo" genaamd staat in een sprookjestuin in het Westduitse
Jagsthausen en wordt van heel klein ineens heel groot (2 meter) als
hij op de neus wordt getikt.
Van de weg af gezien is het
witte huis, dat met de rieten
puntdaken als een chalet hoog
boven de dennen en sparren
uitsteekt voor de voorbijgan
ger zo'n droomkasteel, waar
van men jaloers zegt: ,,als ik
daar een dag mocht wonen,
dan zou ik een ander mens
zijn".
Eigenlijk kan men die wens
wel in vervulling laten gaan,
want al sedert 1947 is dat witte
huis, dat ,,de Wipselberg"
heet, ingericht als hotel. De
mensen, die sedertdien in het
gastenboek hebben geschre
ven, zijn dan ook inderdaad
lange gedichten en lyrische
prozastukken op het paradijse
lijke huis, midden in de onge
kend rustieke uitgesterktheid
van de Veluwe, gaan schrij-
Die positieve uitlatingen over haar
huis en de dreigende waarschuwen
de woorden, welke de afgelopen
weken over de managerziekte ge
zegd zijn, hebben de eigenaresse,
mevrouw J. H. KielVan Haaf doen
besluiten de Wipselberg als ontspan
ningsoord voor vrouwelijke bedrijfs-
hoofden in te richten.
„Op tijd rust nemen is het enige
wapen tegen managerziekte", heeft
ook de medica dr. P. G. M. Schra-
ma, in Den Haag gezegd.
Mevrouw KielVan Haaf is lid
van de Nederlandse Unie van Vrou
welijke Bedrijfshoofden. Daardoor
kwam zij in mei in München te
recht, waar toen het grote jaarlijkse
congres van de acht aangesloten
den.
In München bracht men ditmaal
als studie-onderwerp de manager
ziekte ter tafel. Elk land, Frankrijk,
België, Nederland, Engeland, Duits
land, Canada, Italië en Oosten ijk
heeft er rapport uitgebracht over
de managerziekte. De presidente
van Nederland, mevrouw B. Kiel
Wolffers, eigenaresse van een hor
logerie te Amsterdam, had de ver
schijnselen van de managerziekte in
ons land uitgebreid bestudeerd.
Managerziekte, een uitAme
rika overgevlogen begrip, is het
verzamelwoord voor vele ziekte
verschijnselen (lusteloosheid,
hart- en vaatziekten, longkan
ker), die zich voordoen bij te
lang te gespannen werkende
bedrijfshoofden. Bij al hun
enthousiasme voor de zaak ver
waarlozen topfunctionarissen
vaak hun eigen gezondheid.
We wandelen over een bos-
en spraken over de liefde.
Altijd als we over bospaden
andelen spreken we over de
fde. Nééén .niet vader
ik; wij zijn dat stadium
wel te boven.
De kinderen en ik. De zoons
nieuwsgierig en misschien
eds lichtelijk aangebrand;
larover laten ze zich niet uit.
'aar het onderwerp interes-
ert hen in hoge mate en ze
nooit een gelegenheid
bij gaan om het aan te
in stukjes te hakken,
at te walsen en te ontleden.
5e vragen, vragen, vragen. En
ira ze de minste aarzeling in
antwoorden opmerken, vliegen
daar op af als een kat op de
je wel", roepen ze dan wild.
durft er niet over te praten,
doet al even geheimzinnig als
rest.jij met je zogenaamde
enhartigheid. Je bent niet éérlijk
zovoort, zeer onrechtvaardig en
redelijk, want ik zie het nut van
ten verbloemen niet in. Het
ige is: het ontbreekt me soms
de juiste woordenschat. Hoe
je de techniek van de
zonder persoonlijk te worden?
ben bereid openhartig en zon-
reserves over die seksualiteit van
te wisselen, maar dan
neutraal terrein, zonder mede-
lingen te moeten doen over per-
inlijke intimiteiten.
De zoons echter zijn niet tevre-
n met dorre feiten en statistie-
n, met biologische verklaringen
anatomische bijzonderheden. Ze
iets anders te horen krijgen,
subtielers. Ze willen dat ik de
fde zelf onder woorden bx-eng,
n duidelijk maak wat dat is, hoe
t isalsof niet ieder mens de
fde op zijn eigen wijze aanvaart
verwerkt. En hier is het dat
haper in mijn antwooi-den. Die
agen kun je niet zeggen. Elke
teur worstelt met deze moeilijk-
id, zelfs de grootsten. Leed, ver-
Moederlijke
schrikking, chaos, wanhoop zijn
onder woorden te brengen, over te
dragen op lezer of toehoorder. Maar
geluk, liefde, hartstocht, bevredi
ging dat zijn begrippen, vast
staande uitdrukkingen en elk mens
verstaat er iets anders onder, al
naar zijn temperament, geaard
heid of schoonheidsgevoel. Probeer
geluk te beschrijven en je bent
met één regeltje klaar. Probeer een
liefdesverklaring te formuleren en
je komt niet verder dan, ik houd
van je wat op zichzelf niets zegt.
Sommige maninen drukken hun
liefde uit door middel van een pa
relsnoer of een wasmachine, door
zeventig uren in de week te zwoe
gen, door jaloers te worden of aan
de drank te gaan het aantal uit
drukkingsmogelijkheden is onbe-
pei-kc. Vrouwen kunnen hun liefde
verklaren in de wijze waarop zij
een kop koffie inschenken, of een
biefstuk bakken of hun haar op
maken of een jurk kiezen. Op
nieuw een onbeperkt aantal moge-
lij kheden, voor ieder mens verschil
lend. Doch hoe maak je zoiets dui
delijk aan een tiener, die labo
reert aan zijn eerste kalverliefde
maai- niet precies weet op wie hij nu
eigenlijk verliefd is, op dat blond
je of dat zwartje of misschien toch
op die roodharige spring-in-'t-veld
Want dat is (nog) geen liefde, dat
is een vaag rondtasten in een don
kere ruimte, dat is de worsteling
met de ontluikende seksualiteit en
onbegrepen reacties, dat is niets
anders dan onrust, die een rust
punt zoekt.
Dus verviel ik tijdens ons ge
sprek over de liefde op dat bos
paadje telkens in dezelfde fout.
Ik wilde praten over de feiten,
de zoons over de ondergrondse
stroming die in woorden niet te
vangen is.
Marian liep er zwijgend en
een beetje verloren bij. De hele
dialoog ging haar kennelijk te
hoog, al wist ze evengoed als de
zoons, waar de kindertjes van
daan komen" en waarom men
sen trouwen als ze elkaar lief
hebben. Tot nu toe had zij aan
de „droge feiten" genoeg gehad,
ze bevredigden haar weetgierig
heid en omdat ze de vage ver
langens en de onrust, die de pu
bers teisteren nog niet kende,
boorde ze ook niet verder en liet
ons diepzinnige gesprek langs
zich heenglijden, als water langs
een boterpapiertje.
Tot
Tot Henk uitriep: „Ik ga car
rière maken, dan kan ik een mooie
vrouw trouwen. Ik zou nooit 'n le
lijke vrouw willen hebben. Is het
waar dat alle mooie vrouwen duur
zijn en alleen lets van je wille .1
weten als je een slee van een wa-
Toen zei Marian zacht, bijna
verlegen: „Als je verliefd bent,
dan danZe bloosde, durfde
niet verder, vatte toch weer
moed:
,Als je
heb je. ee:
dan. dan i
imen bent. heb je
brommer niet nodig,
de liefde genoeg".
Ze kon het niet anders zeggen,
ook haar ontbraken de woorden.
Maar ik keek verbijsterd neer op
het negenjarige meisje en moest
erkennen dat ze wistintuïtief en
trekzeker wist waar het op aan
kwam. Terwijl de grote broers zoch
ten en tastten en zotte vragen stel
den, bestond er üi haar geest niet
de minste twijfel. Deze vrouw-in
de-dop.
Zou het dan toch waar zijn dat
vrouwen van nature een zeker ta
lent voor de liefde hebben?
THEA BECKMAN.
vrouw om hier te genieten van dit
huis en van de omgeving. Toch wil
ik een vrij streng weekprogramma
opstellen, omdat men in een week
veel meer kan, dan tekort aan rust
bijspijkeren.
Het begint 's maandagsmorgens
met een onderzoek door een arts.
Verder zullen de ochtenduren wor
den besteed aan mensendiecklessen
en aan lichaams- en gezichtsmas
sage. Ik wil ook nog sauna-baden
aan laten leggen. Voor die dingen
heeft een zakenvrouw gewoonlijk
geen tijd en je wordt er zo'n ander
mens van. Het is belangrijk, dat zij
zich fris, gezond en tevreden met
haar uiterlijk voelt, 's Middags moet
avonden en misschien modeshows
arrangeren. Op voorwaarde natuur
lijk, dat het niet te laat wordt, want
men moet op tijd naar bed.
Ik neem een diëtiste, die een licht
en smakelijk dieet bereidt, zodat
men kan afvallen. Gedurende die
week zal men van een schoon
heidsspecialiste een volledige
schoonheidskuur kunnen onder
gaan. Ik heb zelfs nog gedacht
aan een inrichting voor facelif
ting en voor verwijdering van
kleine schoonheidsfoutjes. Iedere
vrouw moet hier werkelijk als
herboren vandaan komen".
„Ik kan in mijn huis 20 tot 25 per
sonen herbergen", gaat mevrouw
Kiel verder, „maar ik zou de groep
per week niet groter willen zien,
dan tien twaalf dames. Zi' krij
gen ieder een tweepers<"onskamer,
zodat de echtgenoten in het week
einde over kunnen komen. Nee, kin
deren moeten zij die week niet mee
brengen. Men moet eens helemaal
alleen zijn met de andere
Contact met andere
van hetzelfde niveau is zo be
langrijk voor de zakenvrouw. Ik
zou mijn vereniging van vrou
welijke bedrijfshoofden bijvoor
beeld niet meer willen missen.
Eenmaal per maand beleggen
wij een bijeenkomst met een le
zing of een excursie. Belangrij
ker is dan bijna nog het gesprek
met de ander, waardoor je je
horizon verwijdt.
Ik zal ook geen enkel interna
tionaal congres meer overslaan.
Nu in München heb ik weer
contacten gelegd, waar ik an
ders niet van zou hebben durven
dromen. Je ontmoet er vrouwen,
die aan het hoofd van een mil
joenenbedrijf staan en je reali
seert je hoe die hun mannetje
staan in de maatschappij. Door
het gesprek trek je je aan elkaar
op en je komt er met de groot
ste bewondering voor vrouwen
vandaan. De mannen ook. Ik
weet dat zij er heen gaan met
het idee: dat zal wel een be
paald soort vrouwen zijn, maar
die minachting is gauw wegge
vaagd".
Dezelfde zorgen
„Van de Wipselberg wil ik iets
maken voor die vrouwen. De vrou
wen, die met dezelfde zorgen zitten,
die zich helemaal niet op haar ge
mak voelen als zij gaan logeren bij
een vriendin of een zuster, die het
zakenleven niet kent. Ik ben er van
overtuigd, dat ik in een behoefte
voorzie".
Wy zitten in de diepe stoelen in
de lounge van chalet De Wipselberg.
Mevrouw Kiel heeft thee geschon
ken uit een pot, welke onder een
gezellige theemuts met roesjes en
roosjes vandaan kwam. Door het
ronde raam kan ik ver naar be
neden zien, over de groene toppexx
van de bomen heen. Op dat moment
kan ik me zo voorstellen hoe een
vrouw, die daar alleen maar even
zit en de stilte van buiten tot zich
laat doordringen, of haar ogen bin
nen in verrukking laat gaan over de
prachtige antieke meubelen, welke
mevrouw Kiel er smaakvol heeft
geplaatst, zichzelf verliest in de
pi-ettige sfeer. Voor de vrouw, die
aan ontspanning toe is precies de
sfeer om zich op haar gemak te
voelen. Om de balans van inspan
ning en ontspanning weer in even
wicht te brengen. Het evenwicht,
waardoor men de managerziekte zo
gemakkelijk kan voorkomen.
Mevrouw Kiel van de Wipselberg.
ziekte", bewees mevrouw Kiel met
haar rapport, eerst te München en
drie weken later tijdens een pers
conferentie te Amsterdam. Zij be
pleitte daarbij de oprichting van een
medisch-psychologisch instituut in
Nederland, waar de manager zich
geregeld kan laten onderzoeken.
„Zoals men jaarlijks de balans
van de zaak opmaakt, zo moet men
ook jaarlijks de balans van zijn ge
zondheid opmaken", aldus
Kiel.
In die drie weken tussen München
en Amsterdam heeft mevrouw Kiel
haar plan uitgewerkt. Op de pers
conferentie in Amsterdam bracht zij
het weliswaar schooxwoetend naar
voi-en: Zij zou haar hotel op de
Veluwe in willen richten voor vrou
wen, die aan ontspanning toe zijn.
Zij zouden er een paar dagen of een
week helemaal moeten relaxen, als
preventieve maatregel tegen de
managei-ziekte.
Ontspanning
Mevrouw Kiel is het type za
kenvrouw, dat steeds de prik
kel van het pionieren nodig
heeft om zich voor de volle
honderd procent achter haar
bedrijf te zetten en er energiek
te blijven werken. Toen zij in
München de managerziekte
voorgeschoteld kreeg, vond zij
daarin een nieuw thema voor
haar bedrijfscarriëre. Haar
kinderen zijn op hun plaats,
vertelt zij en haar man heeft
zijn eigen restaurant.
Zij telde snel de troeven, welke zij
in handen had: haar prachtige,
smaakvol ingerichte Wipselberg, de
uitgestrekte bossen er omheen, de
contacten met schoonheidshuizen
(„want ik had al eerder met een
dergelijk plan gespeeld") met een
diëtiste, met een psychologie- en.
massage-instituut, met een arts en
met modehuizen, welke zij alle aan
een ontspanningsoord voor vrouwen
verbonden zou willen zien. De mooi
ste troef, de dosis energie, welke
nodig is om zo'n plan te verwerke
lijken en te blijven begeleiden, had
zij ook in handen. Zij speelde in
enkele weken met zichzelf een kaart
spel dat, toen de managerziekte in
Nederland ter tafel kwam, door
haarzelf glorieus gewonnen was.
„Ik weet dat iedere zakenvrouw
(en evenzeer de zakenman) het aan
zichzelf verplicht is zich op gezette
tijden te ontspannen. Men zegt dan
wel, die mensen hebben zelf grote
voorbeeld, een goed geleide ont
spanning zouden kunnen genie
ten, waar zij een licht dieet zou
den volgen, waar misschien zelfs
een arts en een psycholoog een
oogje in het zeil zouden hou
den".
W eekprogramma
Zo zien mevrouw Kiels plannen
er precies uit. Het beeld van het
ontspanningsoord neemt met de dag
vastere vormen aan, er zijn al heel
wat afspraken gemaakt. In de
lounge van de Wipselberg vertelt zij
~k gun het iedere hardwerkende
(W)ETENS WAARD
Zo langzamerhand zijn we er allemaal wel
van doordrongen dat fruit geen luxe is. Maar
weet U ook hoe het precies staat met de voe
dingswaarde van fruit?
uit".
Het was alsof dr. P. G. M. Schra-
ma, die medisch adviseuse van de
Nederlandse Unie van Vrouwelijke
Bedrijfshoofden is en mevrouw Kiel
met elkaar hadden overlegd. Maar
dat kon niet, want zij kenden elkaar
nauwelijks.
Dr. Schrama zei met betrek
king tot de managerziekte: „wij
zouden er al mee gebaat zijn, als
ieder bedrijfshoofd, de man zo
wel als de vromo zich geregeld
door de huisarts bijvoorbeeld,
liet onderzoeken. Zegt de arts:
u bent kerngezond, maar alleen
wat oververmoeid, dan zouden
zij alle vormer van manager
ziekte kunnen voorkomen door
een paar dagen te vluchten.
Voor alleenstaande vrouwen in
de bedrijven, zou ik het een op
lossing vinden als zij in een
prettig instituut, een hotel bij-
Zwarte bessen bijvoorbeeld staan
wat vitamine-C gehalte betreft, ver
reweg bovenaan en zijn nog waar
devoller dan de veelgeprezen sinaas
appelen en citroenen.
Ook de betrekkelijk weinig ge
bruikte en toch zo lekkere kruisbes
sen zijn vitaminerijk, evenals rode
bessen. Frambozen zijn zo heerlijk,
dat menigeen denkt, dat ze daarom
wel niet veel voedingswaarde zullen
hebben
halte valt best
ging va
gehalte
hun vitaminege-
lee. Door toevoe-
suiker gaat het vltamlne-
fruit niet achteruit.
Een mantelpakje uit de nieuwe wintercollectie van Coco
Chanel, bestaande uit een geplooide rok onder een strak
jasje. Het pakje is gemaakt van zalm en groen geruite stof
en het wordt gecompleteerd door een zalmkleurige zijden
blouse.
Gewoonlijk zullen we fruit
rauw eten het gezondst, het
gemakkelijkst, het goedkoopst,
het best voor de lijn. Als we
eens wat willen maken met fruit
kunnen we onderstaande recep
ten proberen. Ook al staat in
sommige recepten een bepaalde
fruitsoort genoemdwe behoe
ven ons niet tot die soort te be
perken: de recepten kunnen
best ook met andere vruchten
worden gemaakt.
Bessen-frambozen-
pudding
250 g rode bessen, 250 g frambo
zen, 2Vi dl water, 12 g (8 blaad
jes) rode gelatine, 75 g (7^ eet
lepel) suiker (slagroom of vanille
saus).
De gelatine 5 minuten in ruim
koud water weken. De helft van de
frambozen en de bessen op een lepel
na met 2 dl water aan de kook
brengen. De massa even laten door-
dan door een zeef wrijven.
erin oplossen. Het moes koud
enigszins gebonden laten worden en
de achtergehouden frambozen voor
zichtig erdoor roeren. De massa in
een met water omgespoelde vorm
overdoen en de pudding stijf laten
worden. De pudding storten en gar
neren met de achtergehouden bes
sen. Half stijf geslagen slagroom of
vanillesaus erbij geven.
Bessenijs
250 g rode bessen, 1 blaadje (liefst
rode) gelatine, 75 g (»i kopje)
witte basterdsuiker, desgewenst
1 dl slagroom.
De regelknop van de koelkast ten
minste een uur, voordat het ijs
mengsel in de koelkast wordt ge
plaatst, op de koudste stand draaien.
De gelatine 5 minuten in ruim
koud water weken. De bessen ris
sen, wassen en laten uitlekken.
Ongeveer 1 eetlepel bessen achter
houden, rest door een zeef wreven.
Het verkregen moes aanvullen met
water tot 2 dl. De gelatine uitknij
pen en 1 lepel kokend water oplos
sen. De opgeloste gelatine en de
basterdsuiker door het bessenmoes
roeren. Het mengsel in het ijslaatje
overdoen, in het vrieslichaam plaat
sen en in 24 uur onder 1 k 2 maal
opkloppen laten bevriezen. Voor het
opkloppen de massa, wanneer ze
stevig begint te worden in een kom
overdoen en luchtig kloppen met een
vork of garde. Daarna de massa in
het ijslaatje terugdoen en opnieuw
laten bevriezen. Door het opklop
pen wordt het ijs mooier en smake
lijker. Wanneer het ijs bevroren is,
de regelknop op de normale stand
draaien en het ijs tenminste uur
laten „narijpen". Het ijs in glazen
of coupes overdoen en desgewenst
geven met al dan niet stijfgeslagen
slagroom (met suiker) en de ach
tergehouden bessen, welke met sui
ker bestrooid koel weggezet zijn.
